- 27 Ekim 2024
- 136
- 287
- 18
- Konu Sahibi kitapkurdu1991
-
- #1
Benim anksiyete tanısı almama sebep önemli bir sıkıntım var. Babamın maddi beklentileri. Çocukluktan beri böyleydi. Hep bir "bizi kitapkurdu kurtaracak." durumu. Bu cümleyi çok duydum. Kurtarmak ne demek, neyden kurtarıyorum çocuk aklımla pek anlayamadım. Ben çocukken maddi durumları yoktu, ondan öyle diyordu herhalde. Şimdi de maddi durumları mükemmel değil ama maaşları var, kendi yağlarında kavruluyorlar.
Çocukluk, üniversite, mezuniyet derken benim kariyer değiştirmemle durum daha da şiddetlendi. Ben bir tık daha az maaş aldığım ama daha az saatler çalıştığım bir iş koluna geçtim. Çok laf etti. O prestijli işimi neden bırakmışım diye. Şuan o prestijli dediği işten daha iyi kazanıyorum çok şükür zamanla kendimi geliştirdim. Ama asla tatmin olmuyor. Her telefon konuşmamızda tepemde.
-Yan binadaki daire satılıkmış sen alsana.
-Arsa buldum ablanla ortak girsene.
-Seneye bizim mutfak değişecek artık onu da sen halledersin.
-Yazlıkta tadilat olacak kendini hazırla.
gibi şeyleri örnek verebilirim.
En son sinirlendiğim şey bana zorla tokiye başvurmam gerektiğini söylemişti. Borcu ablam ödeyecekmiş ama onların üzerine mülkiyet olduğu için kura çıkmazmış. Bana kura çıkarmış. Yok dedim, yarın bugün ödeyemeseler borç benim adıma görünüyor, böyle bir riske nasıl gireyim? Öyle başımdan savdım.
Ama talepleri asla bitmiyor. Gücendirmeden başımdan savıyorum ama sürekli beni maddi kaygıya sürüklüyor. Halbuki onun benden beklentisi olmasa benim maddi kaygım yok. Yatırımlarım oluyor ama onun istediği şekilde değil. Bu anksiyetenin önüne nasıl geçerim? İlaç kullanıyorum ama her telefon çaldığında kalp atışının hızlanmasına tesir etmiyor.
Çocukluk, üniversite, mezuniyet derken benim kariyer değiştirmemle durum daha da şiddetlendi. Ben bir tık daha az maaş aldığım ama daha az saatler çalıştığım bir iş koluna geçtim. Çok laf etti. O prestijli işimi neden bırakmışım diye. Şuan o prestijli dediği işten daha iyi kazanıyorum çok şükür zamanla kendimi geliştirdim. Ama asla tatmin olmuyor. Her telefon konuşmamızda tepemde.
-Yan binadaki daire satılıkmış sen alsana.
-Arsa buldum ablanla ortak girsene.
-Seneye bizim mutfak değişecek artık onu da sen halledersin.
-Yazlıkta tadilat olacak kendini hazırla.
gibi şeyleri örnek verebilirim.
En son sinirlendiğim şey bana zorla tokiye başvurmam gerektiğini söylemişti. Borcu ablam ödeyecekmiş ama onların üzerine mülkiyet olduğu için kura çıkmazmış. Bana kura çıkarmış. Yok dedim, yarın bugün ödeyemeseler borç benim adıma görünüyor, böyle bir riske nasıl gireyim? Öyle başımdan savdım.
Ama talepleri asla bitmiyor. Gücendirmeden başımdan savıyorum ama sürekli beni maddi kaygıya sürüklüyor. Halbuki onun benden beklentisi olmasa benim maddi kaygım yok. Yatırımlarım oluyor ama onun istediği şekilde değil. Bu anksiyetenin önüne nasıl geçerim? İlaç kullanıyorum ama her telefon çaldığında kalp atışının hızlanmasına tesir etmiyor.