Babam ve maddi beklentileri

kitapkurdu1991 · Dün 22:11

Benim anksiyete tanısı almama sebep önemli bir sıkıntım var. Babamın maddi beklentileri. Çocukluktan beri böyleydi. Hep bir "bizi kitapkurdu kurtaracak." durumu. Bu cümleyi çok duydum. Kurtarmak ne demek, neyden kurtarıyorum çocuk aklımla pek anlayamadım. Ben çocukken maddi durumları yoktu, ondan öyle diyordu herhalde. Şimdi de maddi durumları mükemmel değil ama maaşları var, kendi yağlarında kavruluyorlar.

Çocukluk, üniversite, mezuniyet derken benim kariyer değiştirmemle durum daha da şiddetlendi. Ben bir tık daha az maaş aldığım ama daha az saatler çalıştığım bir iş koluna geçtim. Çok laf etti. O prestijli işimi neden bırakmışım diye. Şuan o prestijli dediği işten daha iyi kazanıyorum çok şükür zamanla kendimi geliştirdim. Ama asla tatmin olmuyor. Her telefon konuşmamızda tepemde.
-Yan binadaki daire satılıkmış sen alsana.
-Arsa buldum ablanla ortak girsene.
-Seneye bizim mutfak değişecek artık onu da sen halledersin.
-Yazlıkta tadilat olacak kendini hazırla.
gibi şeyleri örnek verebilirim.

En son sinirlendiğim şey bana zorla tokiye başvurmam gerektiğini söylemişti. Borcu ablam ödeyecekmiş ama onların üzerine mülkiyet olduğu için kura çıkmazmış. Bana kura çıkarmış. Yok dedim, yarın bugün ödeyemeseler borç benim adıma görünüyor, böyle bir riske nasıl gireyim? Öyle başımdan savdım.

Ama talepleri asla bitmiyor. Gücendirmeden başımdan savıyorum ama sürekli beni maddi kaygıya sürüklüyor. Halbuki onun benden beklentisi olmasa benim maddi kaygım yok. Yatırımlarım oluyor ama onun istediği şekilde değil. Bu anksiyetenin önüne nasıl geçerim? İlaç kullanıyorum ama her telefon çaldığında kalp atışının hızlanmasına tesir etmiyor.

hadibeyaaa · Dün 22:24

Kac yasindasin? Evlimisin?

Dahliadivin · Dün 22:39

Babaniza hicbirseyin bilgisini vermeyin maasiniz nekadar yatirim ne yapiyosunuz gibi hicbisey anlatmak zorunda degilsiniz ayrica kendiniz icin bir birca girin ve uzun yillar borcum var benden bisey beklemeyin diyip kenara gecin kendi kendine kudursun

La vie en Rosee · Bugün 00:06

Açıkçası çok şaşırdım. Sanki sizi sadece paranızla onları rahat ettirecekmişsiniz diye büyütmüşler. Bence telefonlarını bir süre açmasanız ya da geç dönseniz bile olur. Açıkçası çok sevimsiz muhabbetler bunlar, öyle düşünülse bile bu kadar da açık açık söylenilmez.

gisla · Bugün 00:15

Benim bildiğim aile çocuğa destek olur çocuk aileye değil. Elbette para harca ihtiyacını gör ama maddi olarak borca girme. Onun yerine kendine yatırım yap

Kahlofrida · Bugün 00:17

Yatırımınız ne yönde bilmiyorum ama belki bir araba ya da ev gibi bir şey alsanız borcum var dersin en az 5 sene salar sizi

acemiqueen · Bugün 00:19

kitapkurdu1991 .!.:
Benim anksiyete tanısı almama sebep önemli bir sıkıntım var. Babamın maddi beklentileri. Çocukluktan beri böyleydi. Hep bir "bizi kitapkurdu kurtaracak." durumu. Bu cümleyi çok duydum. Kurtarmak ne demek, neyden kurtarıyorum çocuk aklımla pek anlayamadım. Ben çocukken maddi durumları yoktu, ondan öyle diyordu herhalde. Şimdi de maddi durumları mükemmel değil ama maaşları var, kendi yağlarında kavruluyorlar.

Çocukluk, üniversite, mezuniyet derken benim kariyer değiştirmemle durum daha da şiddetlendi. Ben bir tık daha az maaş aldığım ama daha az saatler çalıştığım bir iş koluna geçtim. Çok laf etti. O prestijli işimi neden bırakmışım diye. Şuan o prestijli dediği işten daha iyi kazanıyorum çok şükür zamanla kendimi geliştirdim. Ama asla tatmin olmuyor. Her telefon konuşmamızda tepemde.
-Yan binadaki daire satılıkmış sen alsana.
-Arsa buldum ablanla ortak girsene.
-Seneye bizim mutfak değişecek artık onu da sen halledersin.
-Yazlıkta tadilat olacak kendini hazırla.
gibi şeyleri örnek verebilirim.

En son sinirlendiğim şey bana zorla tokiye başvurmam gerektiğini söylemişti. Borcu ablam ödeyecekmiş ama onların üzerine mülkiyet olduğu için kura çıkmazmış. Bana kura çıkarmış. Yok dedim, yarın bugün ödeyemeseler borç benim adıma görünüyor, böyle bir riske nasıl gireyim? Öyle başımdan savdım.

Ama talepleri asla bitmiyor. Gücendirmeden başımdan savıyorum ama sürekli beni maddi kaygıya sürüklüyor. Halbuki onun benden beklentisi olmasa benim maddi kaygım yok. Yatırımlarım oluyor ama onun istediği şekilde değil. Bu anksiyetenin önüne nasıl geçerim? İlaç kullanıyorum ama her telefon çaldığında kalp atışının hızlanmasına tesir etmiyor.

Gerekirse telefonlarına cevap vermeyin saatler hatta sonraki gün dönün aramalarına.mmaşınızı bilmesinler yatırımlarınızdan da haberleri olmasın. Paranı ne yapıyırsun derlerse kıyafet ayakkabı alıyorum.Kuaföre felan harcıyorum artık böyle karar verdim kendime harcayacağım.Benden beklentiniz olmasın diye belirtin.Siz şimdiden onları bu konuda uyarın .Kimsenin sizi sömürmesine de izin vermeyin ailenizde olsa

Mevlana123 · Bugün 08:10

kitapkurdu1991 .!.:
Benim anksiyete tanısı almama sebep önemli bir sıkıntım var. Babamın maddi beklentileri. Çocukluktan beri böyleydi. Hep bir "bizi kitapkurdu kurtaracak." durumu. Bu cümleyi çok duydum. Kurtarmak ne demek, neyden kurtarıyorum çocuk aklımla pek anlayamadım. Ben çocukken maddi durumları yoktu, ondan öyle diyordu herhalde. Şimdi de maddi durumları mükemmel değil ama maaşları var, kendi yağlarında kavruluyorlar.

Çocukluk, üniversite, mezuniyet derken benim kariyer değiştirmemle durum daha da şiddetlendi. Ben bir tık daha az maaş aldığım ama daha az saatler çalıştığım bir iş koluna geçtim. Çok laf etti. O prestijli işimi neden bırakmışım diye. Şuan o prestijli dediği işten daha iyi kazanıyorum çok şükür zamanla kendimi geliştirdim. Ama asla tatmin olmuyor. Her telefon konuşmamızda tepemde.
-Yan binadaki daire satılıkmış sen alsana.
-Arsa buldum ablanla ortak girsene.
-Seneye bizim mutfak değişecek artık onu da sen halledersin.
-Yazlıkta tadilat olacak kendini hazırla.
gibi şeyleri örnek verebilirim.

En son sinirlendiğim şey bana zorla tokiye başvurmam gerektiğini söylemişti. Borcu ablam ödeyecekmiş ama onların üzerine mülkiyet olduğu için kura çıkmazmış. Bana kura çıkarmış. Yok dedim, yarın bugün ödeyemeseler borç benim adıma görünüyor, böyle bir riske nasıl gireyim? Öyle başımdan savdım.

Ama talepleri asla bitmiyor. Gücendirmeden başımdan savıyorum ama sürekli beni maddi kaygıya sürüklüyor. Halbuki onun benden beklentisi olmasa benim maddi kaygım yok. Yatırımlarım oluyor ama onun istediği şekilde değil. Bu anksiyetenin önüne nasıl geçerim? İlaç kullanıyorum ama her telefon çaldığında kalp atışının hızlanmasına tesir etmiyor.

Kendi yağları dediğin maaşları var evleri var yazlıkları var. Mesafe mesafe mesafe. Elbette elinizden geldiğince destek olursunuz ama onlar zaten hayatını kurtarmış yaşayacağını yaşamış. Takmamaya çalılın

Camgulu · Bugün 08:16

Eşimin böyle bir ailesi var. Kp ne zaman arasa şu bozuldu,bu kırıldı, buna para lazım diyor. Direk istemiyor ama hep bir eksik, hep bir ihtiyaç. Eşim duymazdan geliyor. Yada direk bende yok diyor. Yada sen halledersin yaparsın diyor.

Ömür boyu böyle gitme ihtimali yüksek. Bunu anksiyete yapacak kadar takmamayı, önemsememeyi ve en önemlisi sınır çizmeyi öğrenin. Hayır dedikçe azalacak, sınır çizdikce dikkatli olacaklar.

Gao · Bugün 08:20

Sanırım evlenene kadar bari baksın bana, o kadar emek verdim diyor. Gerçi o zaman da durmayabilir ya

Babam ve maddi beklentileri

Ayrıntılı Düzenleme

kitapkurdu1991

Üye

hadibeyaaa

Popüler Üye

Dahliadivin

Ayar saniyenin peşinde koşmaktır 🕑

La vie en Rosee

Honey, i am pure gollddd

gisla

Üye

Kahlofrida

Hayat kısa, Kahlo uçuyor.........

acemiqueen

Üye

Mevlana123

Nirvana

Camgulu

Popüler Üye

Gao

Aktif Üye

Benzer Konular