Canim bazen emin ol yaninda olmamasi daha iyi beninde goruntu itibariyle resmiyette biyolojik bir babam var ama emin ol olmamasi cok daha iyi olurdu suan yaptiklarini yasattiklarini yazssam roman olur bende bazdn dusunurumde keske ayri olsaydilarda hayatimiz daha farkli olurdu kendi ayaklarimizin ustunde durabilirdik23 yaşındaym üniv son sınıf öğrencisiyim. Annem- babam resmi olarak ben 10 yaşındayken ayrıldı. Sebeplere gelecek olursak roman olur ama kısaca babamın alkol-sigara bağımlılığı, düzenli bir işte çalışmaması, evine bakmaması vs sıralayabiliriz.5 yaşından beri annem babam ayrı yaşıyordu zaten evlilik son demlerindeydi o şekilde 5 sene sürdü. O yüzden baba diye birşey nedir onu bile bilmiyorum. Ne iyi günümde ne kötü günümde hiçbir zaman yanımda olmadı. Abimin sünnetine çağırdık ona bile geç kaldı sorumsuzluğundan. 40 yılda bir telefon edip napıyorsun kızım diye sorardı o kadar. Alkol ve sigaraya harcadığı paranın haddi hesabı yokken bana ve abime maddi hiçbir destekte bulunmadı. Annem yeri geldi borç batağına sürüklendi evimize haciz geldi vs çok şükür bugünlere geldik annem emekli oldu biraz daha rahatız ben de mezun oluyorum inşallah bu sene. Bunları neden anlattın derseniz kafama takılan kısım şu babama 1,5 sene önce telefon numaramı değiştirdiğimi söyledim ve yeni numaramı verdim. Zaten sık görüşmediğimiz için bazen ben arardım bazen de o aklına estikçe arardı. Neyse numaramı verdikten sonra birkaç ay aramadı doğal olarak bende bunu normal karşıladım. Ancak o ara abimle de bazı anlaşmazlıklarım olduğundan görüşmemiştim daha sonra abimle barıştığımda öğrendim ki bu süreçte sürekli abimi arayarak irtibat halindeymiş. Ayrıca benim numaramı kaybettiğini söyleyerek 3-5 kere numaramı almış abimden.Buna rağmen x nasıl napıyor diye sürekli abime sorup beni bir kere bile aramaması üzerine (1,5 yıl boyunca ) zaten zayıf olan bağımı tamamen koparmaya karar verdim. Görüşmüyoruz. Ancak çevremde görüyorum mesela babasına düşkün olan kızlara öyle özeniyorum ki... Babaları günde 10 kere arıyor, bir yere gidiceği zaman babasından izin alıyor vs. Hiç yaşamadım böyle bir duyguyu... Babam beni hiç merak etmedi, kzım başka şehirde napıyor ne ediyor tek başına demediEvlendiğim gün işte bu benim babam diyebileceğim sırtımı dayayabilceğim biri yok Affetsem tekrar görüşsem sürekli çocukluk dönemim aklıma geliyor özellikle. Onun dışında düğünüme bile çağıramayacağım kadar değişik biri ( dış görünüş,konuşma vs) İnsan babasından utanır mı ama ben bu benim babam diyemem kimseye mesela
Sizce ne olursa olsun babamla görüşmeli miyim yoksa hayatıma bugune kadarki gibi olmamış gibi mi devam etmeliyim
İnanın bazı seyler oyle dile geldigi gibi kolay olmuyor biseyleri yasayip sızını hissetmeden anlamsk mumkun degildirKonunuzu okurken cok duygulandim. Icime dokundu sozleriniz. Ama sonra "dugunume bile cagiramayacagim biri dis gorunus ve konusma olrk" falan yazmaniz beni kaskati yapti. Cok uzuldum. Yillar sonra Allah gecinden versin ama babanizi kaybederseniz bu cumleniz sizin icinizde aci olacaktir. Cunku baba nasil gorunurse gorunsun,nasil konusursa konussun, o Atadır. Atadan utanilmaz. Babanin gölgesi olsun yeter der buyuklerimiz. Oyledir de.. Baba kavramini size yasatmadigi icin belki benimle ayni kanaatte degilsinizdir. Cunku öfkeniz,kirginliklariniz, duygularinizi bastirmaniza sebebiyet veriyor. Aslinda size bir sarilsa aglasa kizim dese dayanamazsiniz. Eminim..
Hayatta en cok yaşanmamıslıklar acitir insanin canini. Okul caglariniz ergenlik donemleriniz asik oldugunuz donemler babanizin yoklugunu hissettiniz. Yasayamadiniz. Ama o yasanmamisliklar ve yasanmis zorluklar icerisinde siz buyudunuz..yıllar gecti..
Baba sevgisini iliklerinde hissetmek isteyen o kucuk kiz icinizde gizlendi sadece. Şimdi kin gütmekle ne o kucuk kiz güler ne de o gunler duzelir..
Ayıbı ayıpla örtmek bizlerin yaptigi en buyuk yanlislarimiz. Babaniz size sevgisini vermemis. Ama siz verin.. siz ona sarilin sevin. Oyle sevin ki, kendi sevgisizliginde kendisi ezilsin. Her ne olursa olsun o sizin babaniz. Birakin siz babanizi yasayin. O baba olmayi yasamak istemiyorsa yasamasin. Ama siz yine de onu yasayin. Doyamadim demeyin.. doyun. Yaşlansin, siz ona bakin. O size zamaninda bakmayisindan utansin. Siz evlat gorevini yapin. O yapmadigi babalik sifatindan utansin. Insanoğluna en buyuk cezadir, kötülüge bin kat iyilikle karsilik vermek.
Gün olur tüm ayiplarini hatalarini gunah yüküne alip göçtüğü zaman, siz vicdanı rahat bir evlat olarak veda edin babaniza...
Rabbim hakkinizda hayirlisini eylesin.
Ben çağırmadım,hiç de eksikliğini hissetmedim.Bu saatten sonra destek değil köstek olur gibime geldi.23 yaşındaym üniv son sınıf öğrencisiyim. Annem- babam resmi olarak ben 10 yaşındayken ayrıldı. Sebeplere gelecek olursak roman olur ama kısaca babamın alkol-sigara bağımlılığı, düzenli bir işte çalışmaması, evine bakmaması vs sıralayabiliriz.5 yaşından beri annem babam ayrı yaşıyordu zaten evlilik son demlerindeydi o şekilde 5 sene sürdü. O yüzden baba diye birşey nedir onu bile bilmiyorum. Ne iyi günümde ne kötü günümde hiçbir zaman yanımda olmadı. Abimin sünnetine çağırdık ona bile geç kaldı sorumsuzluğundan. 40 yılda bir telefon edip napıyorsun kızım diye sorardı o kadar. Alkol ve sigaraya harcadığı paranın haddi hesabı yokken bana ve abime maddi hiçbir destekte bulunmadı. Annem yeri geldi borç batağına sürüklendi evimize haciz geldi vs çok şükür bugünlere geldik annem emekli oldu biraz daha rahatız ben de mezun oluyorum inşallah bu sene. Bunları neden anlattın derseniz kafama takılan kısım şu babama 1,5 sene önce telefon numaramı değiştirdiğimi söyledim ve yeni numaramı verdim. Zaten sık görüşmediğimiz için bazen ben arardım bazen de o aklına estikçe arardı. Neyse numaramı verdikten sonra birkaç ay aramadı doğal olarak bende bunu normal karşıladım. Ancak o ara abimle de bazı anlaşmazlıklarım olduğundan görüşmemiştim daha sonra abimle barıştığımda öğrendim ki bu süreçte sürekli abimi arayarak irtibat halindeymiş. Ayrıca benim numaramı kaybettiğini söyleyerek 3-5 kere numaramı almış abimden.Buna rağmen x nasıl napıyor diye sürekli abime sorup beni bir kere bile aramaması üzerine (1,5 yıl boyunca ) zaten zayıf olan bağımı tamamen koparmaya karar verdim. Görüşmüyoruz. Ancak çevremde görüyorum mesela babasına düşkün olan kızlara öyle özeniyorum ki... Babaları günde 10 kere arıyor, bir yere gidiceği zaman babasından izin alıyor vs. Hiç yaşamadım böyle bir duyguyu... Babam beni hiç merak etmedi, kzım başka şehirde napıyor ne ediyor tek başına demediEvlendiğim gün işte bu benim babam diyebileceğim sırtımı dayayabilceğim biri yok Affetsem tekrar görüşsem sürekli çocukluk dönemim aklıma geliyor özellikle. Onun dışında düğünüme bile çağıramayacağım kadar değişik biri ( dış görünüş,konuşma vs) İnsan babasından utanır mı ama ben bu benim babam diyemem kimseye mesela
Sizce ne olursa olsun babamla görüşmeli miyim yoksa hayatıma bugune kadarki gibi olmamış gibi mi devam etmeliyim
Konunuzu okurken cok duygulandim. Icime dokundu sozleriniz. Ama sonra "dugunume bile cagiramayacagim biri dis gorunus ve konusma olrk" falan yazmaniz beni kaskati yapti. Cok uzuldum. Yillar sonra Allah gecinden versin ama babanizi kaybederseniz bu cumleniz sizin icinizde aci olacaktir. Cunku baba nasil gorunurse gorunsun,nasil konusursa konussun, o Atadır. Atadan utanilmaz. Babanin gölgesi olsun yeter der buyuklerimiz. Oyledir de.. Baba kavramini size yasatmadigi icin belki benimle ayni kanaatte degilsinizdir. Cunku öfkeniz,kirginliklariniz, duygularinizi bastirmaniza sebebiyet veriyor. Aslinda size bir sarilsa aglasa kizim dese dayanamazsiniz. Eminim..
Hayatta en cok yaşanmamıslıklar acitir insanin canini. Okul caglariniz ergenlik donemleriniz asik oldugunuz donemler babanizin yoklugunu hissettiniz. Yasayamadiniz. Ama o yasanmamisliklar ve yasanmis zorluklar icerisinde siz buyudunuz..yıllar gecti..
Baba sevgisini iliklerinde hissetmek isteyen o kucuk kiz icinizde gizlendi sadece. Şimdi kin gütmekle ne o kucuk kiz güler ne de o gunler duzelir..
Ayıbı ayıpla örtmek bizlerin yaptigi en buyuk yanlislarimiz. Babaniz size sevgisini vermemis. Ama siz verin.. siz ona sarilin sevin. Oyle sevin ki, kendi sevgisizliginde kendisi ezilsin. Her ne olursa olsun o sizin babaniz. Birakin siz babanizi yasayin. O baba olmayi yasamak istemiyorsa yasamasin. Ama siz yine de onu yasayin. Doyamadim demeyin.. doyun. Yaşlansin, siz ona bakin. O size zamaninda bakmayisindan utansin. Siz evlat gorevini yapin. O yapmadigi babalik sifatindan utansin. Insanoğluna en buyuk cezadir, kötülüge bin kat iyilikle karsilik vermek.
Gün olur tüm ayiplarini hatalarini gunah yüküne alip göçtüğü zaman, siz vicdanı rahat bir evlat olarak veda edin babaniza...
Rabbim hakkinizda hayirlisini eylesin.
İnanın bazı seyler oyle dile geldigi gibi kolay olmuyor biseyleri yasayip sızını hissetmeden anlamsk mumkun degildir
Hani demissiniz ya dis goruntusunden utanma olayi vs
Utanir insan kardesim ornek bir baba 50li yaslarda sirf karı kız icin genc girunmek icin yasiyla alakasi olmayan seyleri giyerse ergen gibi elinden telefin dusmezde sanal alemde dolanirsa vs vs vs bos ver anlatmayayim bu kucuk basit bi ornek bunun gibi baskalarinda bir suru ornek var yani utanir insan anlayacagin
Hani demissin ya babanin golgesi yeter evet gercekten baba olmuslarin golgesi yeter ama bir baba kalkipta evladinin her istedigi seyde okul is vs destek olacagi yerde duvar gibi karsisina dikilirse ne asli lazim ne golgesi
Belkide cok kotu bi insan olarak dusunebilirsiniz ama inanin bazi seyleri yasamadan anlamak mumkun degil
Peki eşinizin ailesi ve çevreniz sorduğunda hani en azından tanışma aşamasında ne söylemiştiniz babanızla ilgili ? Hani baba evinden çıkarken kuşak bağlanır duygusal anlar yaşanır vs evlenirken o tören bile olmıcak sanırım bizim evdeBen çağırmadım,hiç de eksikliğini hissetmedim.Bu saatten sonra destek değil köstek olur gibime geldi.
Yorumunuz için teşekkür ederim. Bende böyle düşünüyorum ancak insanlık hali bazen hata mı yapıyorum haksızlık mı yapıyorum gibi düşünceler geçiyor kafamdan. Yine de bir evlat olarak bana ihtiyacı olursa kosar giderim sağlık vs durumunda. O da belki utanır bugüne kadar yanımda olmadığına. İnanın üniv başladım daha okuduğum bölümün adını bile doğru düzgün bilmiyordu. Öyle bi adam işte...Huylu huyundan vazgeçmez diye bir laf vardır. Siz babanızı ya böyle kabul edip konuşmaya devam edecek; vicdanınızı rahatlatmaya çalışacaksınız belki de ya da konuşmayacaksınız. Aranızda her ne kadar "kutsal bir bağ" olsa da şimdiye kadar babalık görevini yapmamış ki, bir kez bile baba olduğunu hissettiremedi belki de. Bundan sonra da yapmaz babalığını. Yanlış anlamayın çevremde gözlemlediklerimden bu sonucu çıkardım sadece. Babalık ruhta olur başka yerlerde değil. Güzel yüreğinizi bu yüzden üzmemeniz dileğiyle...
Seni cok iyi anliyorum bende bazen dusunuyorumda iyiki hayatimda biri yok onu babamla nasil tanistiricam dusunsene damatlari eve geldiginde bile adam ya pc basinda yada telefonu elinde boyle insani nasil baba diye gururlanarak gosterirsin kiİnanın bende çoğu konuda sizin gibi düşünüyorum hatta ona haksızlık yaptığımı düşündüğüm bile oluyor vicdan yapıyorum. Ancak demişsiniz ya babadan utanılmaz diye, bir baba evladından nasıl utanabilirse evlat da babasından utanabilir bence neden derseniz evlat evlat gibi görünüp davranmakta baba da baba gibi görünüp davranmakla yükümlü. Ben ona yaklaşmaya çalışsam bu saatten sonra baba-kız ilişkisi oluşması mümkün değil gibi aramızda sonucta ben evlilik çağına geldim nerdeyse benim için yabancı bir erkekten farkı yok ki neyi konusup neyi paylasabilirim diye düşünüyorum. Yine de söylediklerinizi düşünücem teşekkür ederim kıymetlı yorumunuz için Allah razı olsun.
Kesinlikle haklısınız benim babamın yaptığı şey de 40 yaşından sonra saçlarını uzatmak oldu benden uzun saçları var... Alkol/sigaradan yemek yemeye fırsatı olmadığı için 50 kilo yoktur belki şimdi ben bu adamı nasıl çıkarayım insanların arasına da bu benim babam diyeyim. Çevremde sevilen beğenilen biriyim görseler kimse inanmaz babam olduğuna o kadar diyim
Aynen ya bu kadar olur. Doğum günümü bile bilmez. Onu bırak zaten ben doğdugum gün yağmur yagıyor diye hastaneye annemin doğumuna bile gitmemişİnanın üniv başladım daha okuduğum bölümün adını bile doğru düzgün bilmiyordu. Öyle bi adam işte...
Ben senin yaşadıklarını 26 yaşımda evlendikten sonra yaşadım. 5 yıl dır babasızım. Babam annemi terk ettiği ay hamile okduğumu öğrendim. Beni hiç aramadi sormadi. Doğum yaptım aynı. Daha sonra bana geleceğini söyledi sevindim torunun u görmek için sandım. El gibi demeyeceğim çünkü eller bile daha yakın davrandı. Geldi hayırlı olsun dedi. Ve başladı anneni ikna et mal bölümü için demeye. Tartıştık gitti. Sonra annemle ilgili mahkemede birsürü yalan yanlış şey anlatmış sırf bu yüzden taraf olmak zorunda kaldım. Şahit olarak mahkemeye gittim. Ama defalarca barıştırmak için babamla konuşmaya çalıştım yok yok tek derdi maddiyat. Hep içim deki sinir dinince bir arasam goruşsem mi acaba dedim. Belki pißmandır dedim ve orda burda saçma sapan konuşmaları kulağıma geldi. Yada yeni mahkemede yazdığı cirkinlikler.23 yaşındaym üniv son sınıf öğrencisiyim. Annem- babam resmi olarak ben 10 yaşındayken ayrıldı. Sebeplere gelecek olursak roman olur ama kısaca babamın alkol-sigara bağımlılığı, düzenli bir işte çalışmaması, evine bakmaması vs sıralayabiliriz.5 yaşından beri annem babam ayrı yaşıyordu zaten evlilik son demlerindeydi o şekilde 5 sene sürdü. O yüzden baba diye birşey nedir onu bile bilmiyorum. Ne iyi günümde ne kötü günümde hiçbir zaman yanımda olmadı. Abimin sünnetine çağırdık ona bile geç kaldı sorumsuzluğundan. 40 yılda bir telefon edip napıyorsun kızım diye sorardı o kadar. Alkol ve sigaraya harcadığı paranın haddi hesabı yokken bana ve abime maddi hiçbir destekte bulunmadı. Annem yeri geldi borç batağına sürüklendi evimize haciz geldi vs çok şükür bugünlere geldik annem emekli oldu biraz daha rahatız ben de mezun oluyorum inşallah bu sene. Bunları neden anlattın derseniz kafama takılan kısım şu babama 1,5 sene önce telefon numaramı değiştirdiğimi söyledim ve yeni numaramı verdim. Zaten sık görüşmediğimiz için bazen ben arardım bazen de o aklına estikçe arardı. Neyse numaramı verdikten sonra birkaç ay aramadı doğal olarak bende bunu normal karşıladım. Ancak o ara abimle de bazı anlaşmazlıklarım olduğundan görüşmemiştim daha sonra abimle barıştığımda öğrendim ki bu süreçte sürekli abimi arayarak irtibat halindeymiş. Ayrıca benim numaramı kaybettiğini söyleyerek 3-5 kere numaramı almış abimden.Buna rağmen x nasıl napıyor diye sürekli abime sorup beni bir kere bile aramaması üzerine (1,5 yıl boyunca ) zaten zayıf olan bağımı tamamen koparmaya karar verdim. Görüşmüyoruz. Ancak çevremde görüyorum mesela babasına düşkün olan kızlara öyle özeniyorum ki... Babaları günde 10 kere arıyor, bir yere gidiceği zaman babasından izin alıyor vs. Hiç yaşamadım böyle bir duyguyu... Babam beni hiç merak etmedi, kzım başka şehirde napıyor ne ediyor tek başına demediEvlendiğim gün işte bu benim babam diyebileceğim sırtımı dayayabilceğim biri yok Affetsem tekrar görüşsem sürekli çocukluk dönemim aklıma geliyor özellikle. Onun dışında düğünüme bile çağıramayacağım kadar değişik biri ( dış görünüş,konuşma vs) İnsan babasından utanır mı ama ben bu benim babam diyemem kimseye mesela
Sizce ne olursa olsun babamla görüşmeli miyim yoksa hayatıma bugune kadarki gibi olmamış gibi mi devam etmeliyim
Ben geleneksel biri hiç olmadım,beni bilirler sevmem.O yüzden kimseye bir şey açıklamadım.Baba yok olaydı tamam da.Peki eşinizin ailesi ve çevreniz sorduğunda hani en azından tanışma aşamasında ne söylemiştiniz babanızla ilgili ? Hani baba evinden çıkarken kuşak bağlanır duygusal anlar yaşanır vs evlenirken o tören bile olmıcak sanırım bizim evdeÖyle eksik hissediyorum ki kendimi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?