Aman takma.ben evlenirken aileme yük olmamak için evlenmeden önce çalıştım, biriktirdim kendi eşyalarımı hep kendim aldım. Masraf olmasın onlara diye düğünümde bana takacakları şeyi bile ben aldım verdim ellerine. Bebeğim oldu bir şey taksınlar diye hiç beklemedim ama eşimin ailesi bir şeyler takacağı için eksikli olmamak adına bebeğime takacakları şeyi bile ben verdim ellerine onlar taktı. Ama benden 9 yaş küçük erkek kardeşim henüz 20 yaşında. Özel üniversiteye yolladılar. Babam ona 0 iyi marka bir araba aldı. Ben üniversiteye giderken ben seni okutamam git kendin çalış paranı kazan oku diye beni bunalıma sokmuştu. 18 yaşını geçtim ben sana bakmak zorunda değilim gibi cümlelerini hala unutamam. Halbuki eskiden beni çok severdi. Ya da çalışıp para kazandığım zamanlar onlara destek olduğum için seviyormuş gibi yapıyordu belki de. Şimdi evlendim gittim tabi onlara maddi olarak bir katkım yok. Insan üzülüyor ama yapacak bir şey yok.