başta size evlenirken kabul edip dört ayda şikayete başladınız diye kızdım gerçekten. ama şimdi çektiklerinizi görünce üzülüyorum da. yani, aslında düşünmeden alınmış bir kararın neticelerini yaşıyorsunuz ve hayat size daha sağlam kararlar almayı öğretecek bu şekilde. ama acı çekiyor olmanız da üzüyor elbette.
ev alma konusundaki planınız bana da mantıklı geldi. evet, maddi olarak gerçekten sıkışırsınız belki ama şu an yaşadığınız ruhsal sıkıntılardan daha hafif atlatılacağı kesin.
bebek olayını sakın düşünmeyin derim, ben de pkoyum, bunun risk olduğunu biliyorum ama bebek sizin için daha büyük bir sorumluluk ve engel olur şu an. hem o çocuğa da yazık.
cinsellik konusunda ise bir arkadaşın yazdığına kesinlikle katılıyorum, rumuzunu anımsayamadım şimdi. madem eşiniz, karısıyla beraber ve başbaşa olmayı cinsellikten ibaret zannediyor, siz başbaşa olmamanın acısını ona yatakta öğretmelisiniz. siz istemeden sizinle nasıl ilişkiye girebilir, anlamıyorum. siz biraz çabuk teslim oluyorsunuz ve dediklerine direnmiyorsunuz gibi geldi bana. ona sertçe istemediğinizi söylerseniz birşey yapamaz. hala sizi çekiyorsa zorla kendine çıkın odadan. arkanızdan gelip ısrar edemez çünkü anne babasıyla aynı evdesiniz. işte o zaman belki başbaşa olmamanın, evde yalnız olmamanın ne demek olduğunu anlar. evet, cinselliği kullanmak itici bence de, ama siz beğendiğim eteği almadın, beni gezmeye götürmeden diye eften püften sebeplerle bunu kullanacak değilsiniz. sizin durumunuz çok ciddi ve eşiniz sizi sömürüyorsa ona bu yolları kapatarak yaşadıklarınızı hissettirmelisiniz.