Ben yeni evli sayılırım ve bir süredir evliliğimizde sorunlar yaşıyorduk. Son dönemde dayanılmaz hale geldi. Defalarca oturup konuştuk ama çözemedik. Beklentilerimizi birbirimize söyledik ama işe yaramadı. En sonunda ipler kopma noktasına geldi. Eşim beni sevdiğini ama bu sevginin azaldığını, aslında beni sevse bile evliliğin bitmesinin daha doğru olduğunu söyledi. Tercihi evliliğimizin hep sürmesiymiş ama bu şartlar altında olmadığı için bitirmek doğruymuş. (Bu şartlar dediği de benim ondan hep ilgi, sevgi beklemem, huzur vermememmiş. Yani sevgi ilgi görmeye hakkım yokmuş gibi sanki.) Bana kendisini çok yaşlı hissettiğini, çok yorgun olduğunu, değişmeyeceğini ve artık bu evlilik için çaba harcayacak gücü olmadığını söyledi. Ben bu lafların üstüne sakin kalmaya çalıştım, fevri karar vermeyelim birkaç ay zaman tanıyalım kadere bırakalım, boşanacaksak zaten birkaç ay sonra yapabiliriz bunu dedim. Eşim de kabul etti, o da hemen resmen bitirmek istemiyormuş ama dinlenmek istiyormuş. Bu konuşmanın üstüne bir hafta geçti. Şimdi hala aynı evde yaşıyoruz, aileleri haberdar etmedik durumdan, birkaç ay bekleyeceğiz boşanmaya kesin karar vermek için. Ama gerçekten çok zor bir durum, ne yapsam bilemedim. Eşim bana bazen çok yakın, bazen çok uzak. Beraber tv izliyoruz, dışarı çıkıyoruz ama genelde eş gibi değil ev arkadaşı gibiyiz yani hiçbir duygusallık yok sanki. Birbirimizi hiç arayıp sormuyoruz, eşim bazı geceler işyerinde kalıyor ya da arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor eve gelmiyor. Ben de dışarı çıkıp gezmeye kafa dağıtmaya çalışıyorum ama çok üzülüyorum. Nasıl çözülecek bilmiyorum. Bana önerileriniz olabilir mi? Eşimle tekrar eskisi gibi olabilir miyiz yoksa çok mu geç? Benim bu bekleyiş sürecinde neler yapmam gerek? Yardım ederseniz çok sevinirim.
