Ben yeni evli sayılırım ve bir süredir evliliğimizde sorunlar yaşıyorduk. Son dönemde dayanılmaz hale geldi. Defalarca oturup konuştuk ama çözemedik. Beklentilerimizi birbirimize söyledik ama işe yaramadı. En sonunda ipler kopma noktasına geldi. Eşim beni sevdiğini ama bu sevginin azaldığını, aslında beni sevse bile evliliğin bitmesinin daha doğru olduğunu söyledi. Tercihi evliliğimizin hep sürmesiymiş ama bu şartlar altında olmadığı için bitirmek doğruymuş. (Bu şartlar dediği de benim ondan hep ilgi, sevgi beklemem, huzur vermememmiş. Yani sevgi ilgi görmeye hakkım yokmuş gibi sanki.) Bana kendisini çok yaşlı hissettiğini, çok yorgun olduğunu, değişmeyeceğini ve artık bu evlilik için çaba harcayacak gücü olmadığını söyledi. Ben bu lafların üstüne sakin kalmaya çalıştım, fevri karar vermeyelim birkaç ay zaman tanıyalım kadere bırakalım, boşanacaksak zaten birkaç ay sonra yapabiliriz bunu dedim. Eşim de kabul etti, o da hemen resmen bitirmek istemiyormuş ama dinlenmek istiyormuş. Bu konuşmanın üstüne bir hafta geçti. Şimdi hala aynı evde yaşıyoruz, aileleri haberdar etmedik durumdan, birkaç ay bekleyeceğiz boşanmaya kesin karar vermek için. Ama gerçekten çok zor bir durum, ne yapsam bilemedim. Eşim bana bazen çok yakın, bazen çok uzak. Beraber tv izliyoruz, dışarı çıkıyoruz ama genelde eş gibi değil ev arkadaşı gibiyiz yani hiçbir duygusallık yok sanki. Birbirimizi hiç arayıp sormuyoruz, eşim bazı geceler işyerinde kalıyor ya da arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor eve gelmiyor. Ben de dışarı çıkıp gezmeye kafa dağıtmaya çalışıyorum ama çok üzülüyorum. Nasıl çözülecek bilmiyorum. Bana önerileriniz olabilir mi? Eşimle tekrar eskisi gibi olabilir miyiz yoksa çok mu geç? Benim bu bekleyiş sürecinde neler yapmam gerek? Yardım ederseniz çok sevinirim.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
aynı evde iki yabancı
- Konu Sahibi matahari_
- Başlangıç Tarihi
- 28 Ocak 2010
- 7.509
- 436
- 398
- 37
kaç yıllık bir ilişki?
siz ne hissediyor sunuz, siz de yorgun olduğunuzu düşünüyor musunuz?
eşiniz son noktaya gelmiş. bu durumda yaratıcı şeyler bulmalısınız.
bi arkadaşım evliliğinde problemler yaşıyordu, eşiyle birlikte bu yaz wind sörf'e gittiler her hafta istisnasız.
birlikte bişeyler yapmak onlara o kadar iyi geldi ki... siz de bi dans kursuna falan ikna etseniz belki birlikte yeni şeyler yapmak işe yarar
siz ne hissediyor sunuz, siz de yorgun olduğunuzu düşünüyor musunuz?
eşiniz son noktaya gelmiş. bu durumda yaratıcı şeyler bulmalısınız.
bi arkadaşım evliliğinde problemler yaşıyordu, eşiyle birlikte bu yaz wind sörf'e gittiler her hafta istisnasız.
birlikte bişeyler yapmak onlara o kadar iyi geldi ki... siz de bi dans kursuna falan ikna etseniz belki birlikte yeni şeyler yapmak işe yarar
İnan bana sabrettiğin, düzelecek diye beklediğin her gün için çok pişman olacaksın. Ben buna benzer sözleri, hatta daha ümitsizini (ben buyum değişmeyeceğim, işine geliyorsa!!!) duyduğum halde 5 sene kadar bekledim ve öyle bitirdim. Şimdi 33 yaşındayım ve erken menopoza girdim. Ne genetik ne de başka birşey sebep oldu. Sadece ağır bir travma sonucu olduğunu söyledi dr.um. Sağlığının ve yaşının kıymetini bil. Giden hiçbir şey geri gelmiyor, sadece arkasından ağlayarak bakıyorsun hepsi bu...
İlk satırları başladığımda , ilk olarak eşinizin depresyona girmiş olabileceğini düşünmüştüm . Ancak ; sizi ewde tek başına bırakarak başka yerde kalıyorsa , bu depresyondan daha önemli bir sorun gibi geldi bana .
Birbirinizi we sewginizi çok hırpalamışsınız sanırım . Biraz daha sabredin . İkinizin de değer werdiği birinden size yardımcı olmasını talep edin . Belki , birbirinizi anlamadığınız ya da farklı yorumladığınız meselelerinizi daha objektif bir biçimde analiz edebilirsiniz .
Birbirinizi we sewginizi çok hırpalamışsınız sanırım . Biraz daha sabredin . İkinizin de değer werdiği birinden size yardımcı olmasını talep edin . Belki , birbirinizi anlamadığınız ya da farklı yorumladığınız meselelerinizi daha objektif bir biçimde analiz edebilirsiniz .
- 28 Kasım 2008
- 6.205
- 59
- 158
- 39
evlilikten bekletisi neymiş acaba?
elbette ilgi,sevgi,saygı olacak ama karşılıklı olarak.
çantanızı toplayın,bir kaç gün ona vakit verdiğinizi söyleyin. dönünce de kararı konuşun.
sizi gerçekrten seviyor olsa, sizi bırakamaz ve üzemez.
bence ya gönlü başkasına kaydı,ya piişman oldu,yada aradadığını bulamadı. içinde ipler kopmuş ki böyle düşünüyor.
elbette ilgi,sevgi,saygı olacak ama karşılıklı olarak.
çantanızı toplayın,bir kaç gün ona vakit verdiğinizi söyleyin. dönünce de kararı konuşun.
sizi gerçekrten seviyor olsa, sizi bırakamaz ve üzemez.
bence ya gönlü başkasına kaydı,ya piişman oldu,yada aradadığını bulamadı. içinde ipler kopmuş ki böyle düşünüyor.
Son düzenleme:
Toplamda evlilik dahil 2,5 yıllık bir ilişkimiz var. Ben de artık sevginin yıprandığını düşünüyorum ve yorgunum ama eşim kadar değil. Onun ilişkiye sahip çıkmadığını düşünüyorum. Bir arkadaş beklediğin her gün için üzüleceksin demiş. Bazen ben de böyle düşünüyorum, hayatımdan çaldığımı, boşuna beklediğini, bu işin düzelmeyeceğini düşünüyorum. Benim eşim de bana hep "ben değişmeyeceğim işine gelirse" yaklaşımında oldu zaten. Ben bazen bunu eşimin yaşına verdim, henüz 26 yaşında ve bir erkek için evliliği kaldıramayacak bir yaş olduğunu düşünüyorum. Bana evliliğin sorumluluğunu kaldıramamış gibi geliyor. Ama onun evlenmekten pişman olduğunu da düşünmüyorum, çünkü çok mutlu zamanları olduğunu ve beni hala sevdiğini de söylüyor. Benim kafam karışık, bazen ben de bitirmek istiyorum ve öyle davranıyorum eşim bozuluyor ve üzülüyor o zaman tekrar çaba harcamaya pozitif davranmaya çalışıyorum bu sefer de bir yandan geceleri evde yalnız olduğum, beni arayıp sormadığı aklıma geliyor. Karar veremiyorum. Eşim bu sorumluluğu kabullenememiş olabilir, beni sevdiği halde çok yorulmuş bunalmış da olabilir ama o zaman benim suçum neydi de benimle evlenip bana bunları yaşattı diyorum. Çünkü evlendiğimiz sıralarda bana hiç ileride böyle biri haline geleceğinin sinyallerini vermemişti. İnanın tanısanız görseniz bu kadına da bunlar yapılır mı der üzülürsünüz ama artık ben tükenme noktasındayım. Hemen çekip gitmek boşanmak ikimizin de işine gelmiyor ama bunu bu şekilde sürdürmek de çok zor. Nasıl davranmalıyım bu aşamada bilemiyorum.
matahari,evlilik çok zor..evet ama hemen ipleri salıvermek,vazgeçmek olmaz..
daha çok yeni bir evlilik diyorsun ..ama bunlar evliliğin ilk özellikle 1 yılı yaşanması olası durumlar..adapte olamamış olabilir eşin sen daha fazla ilgi beklentisi içinde de olabilirsin ..bunları dengelemeye çalış ,ona ve kendine verdiğiniz bu zamanı iyi değerlendirin...adapte olunucak elbette..bambaşka bir boyut ,yaşam a geçiş gibi bu bazı insanlar için ,o kurumun içine giripte yaşamaya başlayınca eksilmeler,zorlanmalar ben nerdeyim ,ne yaptım durumları yaşayabiliyor bazıları ..hazır hissettiği evliliğe ,aslında hazır olmadığını anlıyor kişi... ama bu bitsin demekle olmaz...çabalalı kişi,sende yardımcı olmalısın onu sıkmadan ,ürkütmeden..elbette sen haklısın ilgi -sevgi beklemekle yeni evlisin ama oeşin şuan da bbekarlığı ile evliliği arasında sıkışıp kalmış gibi görünüyor..hazır oladığı bir kuruma girmiş...ama bu bu kuruma adapte olamayacağı anlamına gelmez... çabalmak zorundasınız....
daha çok yeni bir evlilik diyorsun ..ama bunlar evliliğin ilk özellikle 1 yılı yaşanması olası durumlar..adapte olamamış olabilir eşin sen daha fazla ilgi beklentisi içinde de olabilirsin ..bunları dengelemeye çalış ,ona ve kendine verdiğiniz bu zamanı iyi değerlendirin...adapte olunucak elbette..bambaşka bir boyut ,yaşam a geçiş gibi bu bazı insanlar için ,o kurumun içine giripte yaşamaya başlayınca eksilmeler,zorlanmalar ben nerdeyim ,ne yaptım durumları yaşayabiliyor bazıları ..hazır hissettiği evliliğe ,aslında hazır olmadığını anlıyor kişi... ama bu bitsin demekle olmaz...çabalalı kişi,sende yardımcı olmalısın onu sıkmadan ,ürkütmeden..elbette sen haklısın ilgi -sevgi beklemekle yeni evlisin ama oeşin şuan da bbekarlığı ile evliliği arasında sıkışıp kalmış gibi görünüyor..hazır oladığı bir kuruma girmiş...ama bu bu kuruma adapte olamayacağı anlamına gelmez... çabalmak zorundasınız....
Eşin biraz kolaya kaçıyor gibi... Sevdiğini söylemesine ragmen boşanmak istiyor, Ama bir yandan da sen "bitsin" moduna girince üzülüyor bozuluyor...
İlginç bi psikoloji...
Bence ya etrafınızdaki aklı başındaki bireylerden yardım almalısınız ya da arkadaşın dediği gibi evlilik terapistine gitmelisiniz.
Anladığım kadarıyla tek başınıza konuşarak halledememişsiniz, zamana bırakma da pek işe yaramamış gibi...
Allah yardımcın olsun canım
İlginç bi psikoloji...
Bence ya etrafınızdaki aklı başındaki bireylerden yardım almalısınız ya da arkadaşın dediği gibi evlilik terapistine gitmelisiniz.
Anladığım kadarıyla tek başınıza konuşarak halledememişsiniz, zamana bırakma da pek işe yaramamış gibi...
Allah yardımcın olsun canım
Evet bazen iş yerinde oluyor, zaten akşamları çalıştığı için sabahlaması sorun olmuyor onun açısından mesaiye kalmak gibi oluyor. Bazen de arkadaşlarıyla dışarı çıkıp oyun oynamaya maç izlemeye vs gidiyor. En azından her seferinde haber verir gelmeyeceğini, nereye gittiğini, ama yine de özellikle bu hassas durumda böyle yalnız kalmak bana çok zor geliyor. Nasıl davranacağımı bilmiyorum ona karşı. Bu arada gittiği yerler konusunda doğru söylediğinden eminim, çünkü oralardan tel. ettiğinde arka plandan ya arkadaşlarının seslerini ya da işyeri telefonlarının seslerini vs duyuyorum yani güven sorunu yok.
En son boşanma konusunu zamana bırakalım, en azından boşanma için şartları (maddi manevi) hazırlayalım, dinlenelim birbirimizin üstüne gitmeyelim diye konuşmuştuk. Şimdilik böyle de gidiyor ama gerçekten çok zor bir durum, insanın kendine olan güveni ve hayata olan isteği sıfırlanıyor resmen. Evlilikte benim de hatalarım oldu ama herşey karşılıklı, eşimin hiç mi hatası yok sanki? Ama o çaba harcamak istemediğini söylüyor, çok yorulmuşmuş, sevgisi bitmese de yıpranmış vs vs. Bu ilişki düzelmeyecekse bile kırılan gururumu onarmak ve ona güçlü bir kadın olduğumu, artık hayatımın merkezinde onun olmadığını göstermek istiyorum. Ama ne yapmam gerektiği konusunda kararsızım. Pes etmeli miyim, bu ilişkiden tamamen vazgeçmeli miyim onu da bilmiyorum.
En son boşanma konusunu zamana bırakalım, en azından boşanma için şartları (maddi manevi) hazırlayalım, dinlenelim birbirimizin üstüne gitmeyelim diye konuşmuştuk. Şimdilik böyle de gidiyor ama gerçekten çok zor bir durum, insanın kendine olan güveni ve hayata olan isteği sıfırlanıyor resmen. Evlilikte benim de hatalarım oldu ama herşey karşılıklı, eşimin hiç mi hatası yok sanki? Ama o çaba harcamak istemediğini söylüyor, çok yorulmuşmuş, sevgisi bitmese de yıpranmış vs vs. Bu ilişki düzelmeyecekse bile kırılan gururumu onarmak ve ona güçlü bir kadın olduğumu, artık hayatımın merkezinde onun olmadığını göstermek istiyorum. Ama ne yapmam gerektiği konusunda kararsızım. Pes etmeli miyim, bu ilişkiden tamamen vazgeçmeli miyim onu da bilmiyorum.
- 2 Kasım 2007
- 241
- 14
- 118
eğer boşanmak istiyosan git davanı aç bende çok yoruldum böyle olmuyo evde iki yabancı gibi yüreğim dayanmıyo de. şimdi sen ona deneyelim dedinya o havalara girdi kendini vazgeçilmez sanıyo. tamam çok sevebilirisn ama herşeyi oluruna bırak benim hatam dı senin hatandı polemiklerine girme . kendini bi adım geri çek düzelir inşallah dua et bol bol canım ruhende rahatlarsın ..
Deneyelim aşamasını geçtik aslında. Ben onu zamanında birkaç kere yaptım, aynen söylediğin gibi oldu havalara girdi, iyice şımardı. Çaba harcamayı iyice bıraktı. Ama şu aşamada hemen dava açıp evimi taşımam da zor benneyaptımki Çünkü bir süredir çalışmıyorum, tekrar bir iş bulup ekonomik bir güç oluşturmadan evden ayrılmak istemiyorum. Maddiyat dışında beni oyalayan bir iş bulmadan da ailemin yanına gidersem psikolojik olarak daha güç olur, ailelerin de hemen devreye girmesini istemiyorum. Ayrıca itiraf etmek gerekirse boşanmak da istemiyorum, çünkü bir yuva kolay kurulmuyor, tabi ki son noktaya gelinirse tereddüt etmeden boşanırım da ama sonuçta şu an o da boşanmaya %100 razı değil. Sadece çok yorulduğunu, dinlenmesi gerektiğini söylüyor. İlgisi sevgisi azaldı. Ben de ona deneyelim demiyorum artık, zaten boşanmayı kafama koymuş ama şartların olgunlaşmasını bekliyormuş gibi davranıyorum. Eşim de ne istediğini bilmiyor gibi davranıyor, bazen hala beni mutlu edecek şeyler yapmaya çalışıyor şaşırtıyor bazen de çok kopmuş kafasında bitirmiş gibi davranıyor. Karar veremiyorum, açıkçası durumun netlik kazanmasını bekliyorum. Kendimi geri çektim, ona karşı çok ilgili davranmıyorum ben de, sürekli dışarı çıkıyorum, geziyorum kafa dağıtmaya çalışıyorum, artık sürekli evde bekleyen eş modundan çıktım. Bilmiyorum, belki o da beni böyle güçlü ve toparlanmış görür, artık kavga edip ağlamadığımı ona bağımlı olmadığımı görür de kafasına dank eder, biraz kendine çeki düzen verir tekrar diye düşünüyorum.
şimdi eski konularını okudum eşin ailesinde yani anne babasından eğer birbirine karşı ilgili davranmayı görmediyse çok zor olur sana karşı ilgili davranması mutlu yuvada büyüyen çocuklar mutlu bireyler olur . aile çok büyük bir etken . belki tartışmadan konuşabilseniz sen ne istediğini tatlı dille anlatabilsen anlar ama yapısı buna elvermiyorsa pek yapacak bişey yok . ancak senin yapacağın artık eşinle bir müddet tartışmadan kendini toparlaman ve bir an önce bir iş bulman o zaman kendine güveninde yerine gelir eşinin sana olan bakış açısıda değişir sen güçlü olursan seni bırakmak istemeyecektir . eşin seninle konuşana kadar konuşma bu konuları istersen ve içinde hiçbirşeyi biriktirme patlayacak dereceye gelme görme hatta bir çok hatasını bırak o konuşsun ne olacak bizim durumumuz diye sen kendine bir iş bul birazdaha sosyal bir ortamda arkadaşlarınla kendine bir alt yapı hazırla hayat çok kısa önemli olan insanın kendisi çoğu kez yapamasakta biraz bencil olmak gerekiyor .
- 2 Kasım 2007
- 241
- 14
- 118
- 13 Nisan 2007
- 33.073
- 100.269
- 1.123
- 45
Tamam boşanmayı askıya almanız,biraz dinlenme için müsade almak güzel ama bu sizi yalnız bırakmakla olmaz..
Hele ki arkadaşlarıyla vakit geçirmesi bence doğru değil..
Boşanmak için maddi ya da manevi hazır olmamanızı çok iyi anlıyorum bana inanın..
Ancak eşiniz hiç çaba sarfetmiyor ki bu sizi daha çok çıkmaza sürükler,sinirleriniz iyice yıpranır asıl korkum bu!
Hakkınızda hayırlı olsun inşallah!
Hele ki arkadaşlarıyla vakit geçirmesi bence doğru değil..
Boşanmak için maddi ya da manevi hazır olmamanızı çok iyi anlıyorum bana inanın..
Ancak eşiniz hiç çaba sarfetmiyor ki bu sizi daha çok çıkmaza sürükler,sinirleriniz iyice yıpranır asıl korkum bu!
Hakkınızda hayırlı olsun inşallah!
Son düzenleme:
Benzer Konular
