- Konu Sahibi hayalperestolmakguzeldir
- #1
Merhaba arkadaşlar. Öncelikle buraya bunları yazma cesareti göstermek için çok çabaladım. Belki bir kişi bana beni anladığını söylese sesim duyuluyormuş diyeceğim. Ben KPSS’ye bir yıl zor şartlarda çalışarak derece yaptım ve bir kuruma atandım. Emeklerimle atandığım kurumda atandığım dairede ilk ayım dolacakken başka bir daireden bir adam odaya geldi bana iltifatlar etti çıktı. Ertesi gün o dairenin başkanı beni ve aynı bölümden mezun erkek olan bir arkadaşı yanına çağırdı dairemizde çalışır mısınız dedi biz de hayır dedik. Ama ertesi gün kurumun en yüksek amiri tarafından o daireye rızam olmadan görevlendirmem çıktı. Odama gelen adam da müdürüm oldu.
Ben size yapımı söyleyeyim. Ben güler yüzlü, enerjik, hayat dolu, insanlara önyargısız yaklaşan bir insandım. (Hayat neşemi aldılar) Müdüre karşı da gayet saygılı efendi ve güler yüzle davrandım. Ama adam bir süre sonra beni çekti ve öptü. O anki şokumu size anlatamam. Gözlerim doldu. Tırnaklarım elime geçti. Orada çalıştığım erkek arkadaşa durumdan bahsettim gözlerim dolu dolu. Ve artık o daireden gitmek için her türlü bahaneyi söyledim. İş yoğun çalışmak istemiyorum bırakın gideyim dedim bırakmadılar. Sonra ilk atandığım dairedeki arkadaşlarıma bu durumu ağzımdan kaçardım onlar da sağ olsunlar destek oldular. İlk atandığım dairedeki başkana söyledik görevlendirmem iptal edildi ama bana sonradan dedi ki “gittiğin dairenin başkanı orada memnun olduğunu söylüyor” dedi. Düşünebiliyor musunuz arkadaşlar uğradığım tacizden memnun kalmışım. Müdürle konuşurken gülücüklü konuşmuşum. Ben de teftiş kuruluna şikayet ettim. Görenleri şahit yazdım ama kadınlar bile şahitlik etmedi. Yine de adamın vukuatları benimkiyle sınırlı değilmiş herkes sapık diyormuş arkasından. Üstüne üstlük adam böyle bir eylemde bulunduğunu kabul ediyor, diğer adamlar da buna rağmen arkasında duruyor. Ve ben teftiş kuruluna açtığım soruşturmanın raporunu alamadım arkadaşlar. Bana vermediler. Adamın arkasında durdular. Beni de gözlerinin önünde olmamam için başka yere sürdüler. Başkanlar yanlarına çağırıp baban ne iş yapıyor ki senin sen kime güveniyorsun dediler. Güçsüz olduğum için kimse arkamda durmadı. Bunları söyleyen yapan kişilerin hepsi muhafazakar olduklarını söyleyen kişilerdi. Elimde kanıt yok delil yok bana inanan yok. Psikoloğa gidiyorum. Aşamıyorum. Çoğu kez intihar etmeyi denedim. Benim gibi olan bunları yaşayan oldu mu çok merak ediyorum. Bu süreçte uzun ilişkim vardı o da beni suçlayıcı konuştu sonradan da terketti ayrıldık. Şu an hayatımda bana bu karanlıkta ışık olan biri var. Hayatıma dair tek umudum varsa o da ailem ve o kişi ama yine de onların ışığı bile yetmiyor bu karanlıktan çıkmama. Aşamıyorum. İlahi adalet var mı sizce.
Ben size yapımı söyleyeyim. Ben güler yüzlü, enerjik, hayat dolu, insanlara önyargısız yaklaşan bir insandım. (Hayat neşemi aldılar) Müdüre karşı da gayet saygılı efendi ve güler yüzle davrandım. Ama adam bir süre sonra beni çekti ve öptü. O anki şokumu size anlatamam. Gözlerim doldu. Tırnaklarım elime geçti. Orada çalıştığım erkek arkadaşa durumdan bahsettim gözlerim dolu dolu. Ve artık o daireden gitmek için her türlü bahaneyi söyledim. İş yoğun çalışmak istemiyorum bırakın gideyim dedim bırakmadılar. Sonra ilk atandığım dairedeki arkadaşlarıma bu durumu ağzımdan kaçardım onlar da sağ olsunlar destek oldular. İlk atandığım dairedeki başkana söyledik görevlendirmem iptal edildi ama bana sonradan dedi ki “gittiğin dairenin başkanı orada memnun olduğunu söylüyor” dedi. Düşünebiliyor musunuz arkadaşlar uğradığım tacizden memnun kalmışım. Müdürle konuşurken gülücüklü konuşmuşum. Ben de teftiş kuruluna şikayet ettim. Görenleri şahit yazdım ama kadınlar bile şahitlik etmedi. Yine de adamın vukuatları benimkiyle sınırlı değilmiş herkes sapık diyormuş arkasından. Üstüne üstlük adam böyle bir eylemde bulunduğunu kabul ediyor, diğer adamlar da buna rağmen arkasında duruyor. Ve ben teftiş kuruluna açtığım soruşturmanın raporunu alamadım arkadaşlar. Bana vermediler. Adamın arkasında durdular. Beni de gözlerinin önünde olmamam için başka yere sürdüler. Başkanlar yanlarına çağırıp baban ne iş yapıyor ki senin sen kime güveniyorsun dediler. Güçsüz olduğum için kimse arkamda durmadı. Bunları söyleyen yapan kişilerin hepsi muhafazakar olduklarını söyleyen kişilerdi. Elimde kanıt yok delil yok bana inanan yok. Psikoloğa gidiyorum. Aşamıyorum. Çoğu kez intihar etmeyi denedim. Benim gibi olan bunları yaşayan oldu mu çok merak ediyorum. Bu süreçte uzun ilişkim vardı o da beni suçlayıcı konuştu sonradan da terketti ayrıldık. Şu an hayatımda bana bu karanlıkta ışık olan biri var. Hayatıma dair tek umudum varsa o da ailem ve o kişi ama yine de onların ışığı bile yetmiyor bu karanlıktan çıkmama. Aşamıyorum. İlahi adalet var mı sizce.
Son düzenleme: