Asosyallik :( ve 40 yaş bunalımı :(

Merhaba, öğrencilik hayatım hep biraz çekingen geçti ama en yakın arkadaşlarımla acayip coşar komik yapım ortaya çıkardı. Yıllar geçti zor bir adamla evlilik sürekli mobinge maruz kaldığım iş hayatı derken sanki esprili yanım söndü karamsar depresif bir hale büründüm. Geç karar verebilip anca tedaviyle büyük zorluklarla çocuğum oldu.tedavi sırasında işimi bıraktım (zaten mobingler son haddindeydi mecbur da kaldım )ve sonrası hayatım çocuğum etrafında dönmeye başladı. Bir de baktım 40 yaşıma girmişim ( güzelliğime düşkün bor yapım vardı ve modaya uygun giyinmeyi çok severdim bir zamanlar ama çocuk sonrasi yorgunluktan ve hayat enerjim kalmamasindan iyice bıraktım kendimi duygusal olarak öyle çocuğuma bağlandım mi önce 2 yasa kadar çalışmam diyordum şimdi 3 yasa bez eğitimini tamamlayana kadar demeye başladım. Ailemden uzak bir şehirdeyim yakın arkadaşım çok az,eskiden gülmekten yerlere yattığım fakülte arkadaş grubum ayrı şehirlere dağıldık ve ben yaşım ilerledikçe arkadaş edinmekte zorluk çekmeye başladım .oysaki bana en çok hayat enerjisi veren şey yakın arkadaşlarımdi sosyal hayattı bir zamanlar.30 larima yeni girdigim dönemde bile yaşlanma korkusuyla antiaging serum kremler acayip kendime bakardım şimdi 40 ima girdim kremler alıp alıp suremiyorum vakit ayıramıyorum kendime .doğum sonrası biraz gobek kaldı alışveriş bile yapmak istemiyorum oysa en zevk aldığım şey kendime birşeyleri yakıştırmak ve bakimli olup sosyal hayata karismakti .belki yazdiklarim size sığ gelecek ama ona yıldır kavuşmayı beklediğim çok sevdiğim bebegime rağmen mutlu olamıyorum öyle bir psikolojiye girdim ki sanki hayatta artık inişe geçtim çok vaktim kalmadı herşey boş hayalini kurduğum bahçeli evimize taşınmıştik çocuk öncesi ve elit insanlarla oturmak beni sosyal hayata katar evde oturdugum dönem zevkli geçer diyordum ama tam tersi evim aşırı mutsuz etmeye başladı. Sabah geç kalkabiliyorum çocuğum iştahsız 2 saat yemek faslı sonrası kendini bahçeye atıyor ben hazırlıksız paspal halde peşinden koşuyorum ve kendimi bakımlı site sakinleri arasında ezik hissediyorum .sorun sadece bakımsızlik değil kimselerle yakın ilişki kuramadım hepsi çok kibirli ve kendini beğenmiş geliyor .yanımda bebegimle yaşıt çocuğu olan bir bayan artık neyimize kıl olduysa bahçesine neredeyse çıt örmeye kadar ileri gitti. Kadin okumuş ama acayip dedikoducu her yaptığımızı izliyor sanki hiç huzurlu hissedemiyorum kendimi. İnanın apartmanda çok daha mutluydum. Kadın herkesle iyi bir benle kötü. Sitedeki en sosyal kadın ve bebeği de insan içinde mutlu doğal olarak.artık kendimden geçtim bebegimin mutluluğunu düşünüyorum ben yanlız olursam o insan içine çıkmazsa nasıl mutlu olacak çocuğum için kendimi sosyal olmaya zorluyorum ama beceremiyorum.belki çok önem veriyorum karşıma ve o yüzden konuşmaya zorluyorum kendimi ve yapay gözüküyorum .inanın ruhum sıkıldı ,bir yandan hızla gecem yıllar bir yandan yalnızlık şöyle dertlesebilecegi'm yeri gelecek krizlere gireceğim beni anlayan sahici bir dostum yok ,ben ne ara böyle asosyal oldum ne ara cocuk ruhumu kaybettim ciddi oldum sizler nasıl dostluk kuruyorsunuz nasıl kendinizi sevdiriyorsunuz danışmak istedim. Normalde kimseye böyle kendimi ezikleyerek böyle birşey sormam ama artık önemli bir sorunum olduğunu düşünüyorum. ..belkide zengin muhit bana uygun gelmedi bilemiyorum komşularımdan şöyle samimi kimseyi bulamadım ama onlar kendi aralarında bahçe partilerinde çok egleniyor ben ise zorla aralarına katılmak ister gibi bir hal takiniyorum sanki...eski cool halimi özlüyorum bu ben değilim. 40 yaşta çok etkiledi beni yaşlılık çok korkunç geliyor eski fotolarıma bakıp bakıp üzülüyorum degisimime sosyalleşme özgün sorunu yaşıyorum kısacası bana önerilerde bulunursanız cok sevinirim

Sosyal hayat da genclik, guzellik de gecici. Siz de bunu farketmissiniz. Hepsi bu. :)

hoşlanmadığım ortam ve insanlarla sırf sosyal olmak için ya da ortama girmek için takılmamama asosyallik deniyorsa asosyalim.
çocukları sevdim yaşadım
dünyaya alışamadım
kuru güller gibi yersiz ve inceydim biraz
hep bunu duydum
bunu yaşadım
Bu dizelerde guzel anlatir...

Kimseden beklentiye girmeyin, kendi kendinize yetmeyi öğrenin, eşiniz çocuğunuz anne babanız en güzeli. Asolan aile bağı gerisi ayak bağı.. Kimsenin kankalıklarına inanmayın 2 ay sonya dedikodu yüzünden küserler, yok kocamı ayartti derler bi ton pislik muhabbetler...

Vhalla kim ne derse desin cocuk insanı cabuk yaslandiriyor...kafa yorgunlugu sizinki ve zor gecer

Her şey geçici.. Ve bu dünya fani...
Çocuğunuz için sosyallesmeniz iyi olur ama en azından akrabalarinizla görüşseniz?onların çocukları yok mu?
Biraz ibadete yonelseniz huzuru bulursunuz inaniyorum ...

armenizmir .!.:

Kimseden beklentiye girmeyin, kendi kendinize yetmeyi öğrenin, eşiniz çocuğunuz anne babanız en güzeli. Asolan aile bağı gerisi ayak bağı.. Kimsenin kankalıklarına inanmayın 2 ay sonya dedikodu yüzünden küserler, yok kocamı ayartti derler bi ton pislik muhabbetler...

Genişletmek için tıkla...

Muhabbetim insanları sıkıyor gibi hissetmeye başladım doğal olamiyorum sanki. Birde bilirsiniz herkes etrafına neşe saçan pozitif insanlarla arkadaş olmak ister ve ben öyle değilim artık işin içinden çıkamıyorum ,dar çevrede büyümedim iyi bir bölüm bitirip üstüne master yapıp yurt dışında yaşamış biriyim aslında ama suan bulunduğum durum hiç bana yakışmıyor

Atyeb .!.:

Her şey geçici.. Ve bu dünya fani...
Çocuğunuz için sosyallesmeniz iyi olur ama en azından akrabalarinizla görüşseniz?onların çocukları yok mu?
Biraz ibadete yonelseniz huzuru bulursunuz inaniyorum ...

Genişletmek için tıkla...

Tüm ailem başka şehirde, tüm eski dostlarım başka şehirlerde. Eşimin işı dolayısıyla bulunduğum bu şehirde yapayanliz hissediyorum sık sık ailemin yanına gidiyorum ama evime her döndüğümde hayata kusuyorum

eftelya .!.:

Muhabbetim insanları sıkıyor gibi hissetmeye başladım doğal olamiyorum sanki. Birde bilirsiniz herkes etrafına neşe saçan pozitif insanlarla arkadaş olmak ister ve ben öyle değilim artık işin içinden çıkamıyorum ,dar çevrede büyümedim iyi bir bölüm bitirip üstüne master yapıp yurt dışında yaşamış biriyim aslında ama suan bulunduğum durum hiç bana yakışmıyor

Genişletmek için tıkla...

Hıhı evet dediğinizi alıyorum, insanlar neşe saçan tipleri seviyor da , kafası çalışan tiplerin içinde neşe saçanını hiç görmedim. Ben de iki çift laf etmeye kalksam ne diyor bu ya oluyorum karşımdaki için. Vazgeçtim artık. Sizin çocuğunuz da varmış tabi siz yine de yüzünde sürekli manasız sırıtma olan tiplerle iletişime geçmeyi deneyin tabi sonuçta en bol çocuk da o tiplerde var.

Kırk yaş hiç de kafaya takılacak kadar ileri bir yaş değil ,çok gençsin daha ,önce bunu bi kabullen ..

Özel bir çabayla kimseyle arkadaş olmaya çalışma ,akışına bırak ,olduğu kadar ..acaba böyle yaparsam daha mı iyi görünürüm, derdine düşme ..seni kabul eden senken etsin, başkası olmak mutlu etmez ..

Çocuğunun kreş yaşı gelmiş ..uygun bir okula verip ise başlarsan sıkıntılarından büyük ölçüde kurtulursun ..

Bence oturduğunuz yer sizı çok etkilemiş. Doğrusu beni de açmazdı böyle bir yer. İnsan gerçekten sosyallik istiyor. Bu bir ihtiyaç. Aynı ihtiyaçların olduğu, cocukarın ortak sorunlarını filan konusabilmek filan.

Ben eşimin kardeşleriyle çok yakın oturuyorum. Neredeyse hiç özel zamanım kalmıyor. Ve bu durum kimi zaman cok rahatsız ediyor ama şu var ki istesem bile hiç yalnız kalamıyorum. Ya da canım sıkkın olduğunda kalkıp gidebiliyorum.

Bir arkadaşim da böyle bahsettiğiniz gibi müstakil evlerden oluşan lüks bir sitede oturuyor kayinvalidesiyle. Daha konforlu bir hayat için gittiler. Komşularla tanışmak için süslendim, tatli yaptım tabaklara koydum, kapılarına gittim dedı. Kimse kapıyı açmamış, açan da kapı aralığından açıp tesekkur edip kapatmış. Hiç bir sosyallik yok diye şikayet ediyorDu.

gUzel komşuluk olan apartmanli bir siteye tasinabilirsiniz. Ya da çocuğunuzla oyun gruplarına gidebilirsiniz. Veya hobi kurslarına gidip çevre edinebilirsiniz. Zaten çocuklar okula başlayınca bir veli arkadaş grubu oluşuyor.

Ayrıca tedavı kısmı sizi zorlar mı bilmiyorum ama yaş araligi yakın ikinci bir çocuk, sizin ve cocugunuzun yaşamını çok zenginlestirir.

Ben de tup bebek tedavisi görüyorum ve allah nasip ederse sırf yakın yaş araligiyla olması için havuz yöntemi uyguluyorum yumurta toplamada.

Tek çocuk her zaman size düşkün ve bu anne için çok yorucu. Ama iki çocuk hem birbirini oyalıyor. Hem de aile dinamikleri oluşmuş oluyor.

Oğlum 8 yaşında, tek çocuk. Devamlı bir misafir agirlama ve misafirliğe gitmek durumundayız oğlumla. Çünkü oyun arkadasına ihtiyacı var. Ben yetmiyorum. Doktor neden iki çocuk istiyorsun, zaten bir çocuğun var dediğinde, ikinci bir tek çocuk büyütmek istemiyorum dedim.

Bakimli olmaktan vazgeçmeyin derim ben.
Ben bakimsizken kendimi kakılmış gibi hissederim .

sess_s .!.:

Bence oturduğunuz yer sizı çok etkilemiş. Doğrusu beni de açmazdı böyle bir yer. İnsan gerçekten sosyallik istiyor. Bu bir ihtiyaç. Aynı ihtiyaçların olduğu, cocukarın ortak sorunlarını filan konusabilmek filan.

Ben eşimin kardeşleriyle çok yakın oturuyorum. Neredeyse hiç özel zamanım kalmıyor. Ve bu durum kimi zaman cok rahatsız ediyor ama şu var ki istesem bile hiç yalnız kalamıyorum. Ya da canım sıkkın olduğunda kalkıp gidebiliyorum.

Bir arkadaşim da böyle bahsettiğiniz gibi müstakil evlerden oluşan lüks bir sitede oturuyor kayinvalidesiyle. Daha konforlu bir hayat için gittiler. Komşularla tanışmak için süslendim, tatli yaptım tabaklara koydum, kapılarına gittim dedı. Kimse kapıyı açmamış, açan da kapı aralığından açıp tesekkur edip kapatmış. Hiç bir sosyallik yok diye şikayet ediyorDu.

gUzel komşuluk olan apartmanli bir siteye tasinabilirsiniz. Ya da çocuğunuzla oyun gruplarına gidebilirsiniz. Veya hobi kurslarına gidip çevre edinebilirsiniz. Zaten çocuklar okula başlayınca bir veli arkadaş grubu oluşuyor.

Ayrıca tedavı kısmı sizi zorlar mı bilmiyorum ama yaş araligi yakın ikinci bir çocuk, sizin ve cocugunuzun yaşamını çok zenginlestirir.

Ben de tup bebek tedavisi görüyorum ve allah nasip ederse sırf yakın yaş araligiyla olması için havuz yöntemi uyguluyorum yumurta toplamada.

Tek çocuk her zaman size düşkün ve bu anne için çok yorucu. Ama iki çocuk hem birbirini oyalıyor. Hem de aile dinamikleri oluşmuş oluyor.

Oğlum 8 yaşında, tek çocuk. Devamlı bir misafir agirlama ve misafirliğe gitmek durumundayız oğlumla. Çünkü oyun arkadasına ihtiyacı var. Ben yetmiyorum. Doktor neden iki çocuk istiyorsun, zaten bir çocuğun var dediğinde, ikinci bir tek çocuk büyütmek istemiyorum dedim.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Bence oturduğunuz yer sizı çok etkilemiş. Doğrusu beni de açmazdı böyle bir yer. İnsan gerçekten sosyallik istiyor. Bu bir ihtiyaç. Aynı ihtiyaçların olduğu, cocukarın ortak sorunlarını filan konusabilmek filan.

Ben eşimin kardeşleriyle çok yakın oturuyorum. Neredeyse hiç özel zamanım kalmıyor. Ve bu durum kimi zaman cok rahatsız ediyor ama şu var ki istesem bile hiç yalnız kalamıyorum. Ya da canım sıkkın olduğunda kalkıp gidebiliyorum.

Bir arkadaşim da böyle bahsettiğiniz gibi müstakil evlerden oluşan lüks bir sitede oturuyor kayinvalidesiyle. Daha konforlu bir hayat için gittiler. Komşularla tanışmak için süslendim, tatli yaptım tabaklara koydum, kapılarına gittim dedı. Kimse kapıyı açmamış, açan da kapı aralığından açıp tesekkur edip kapatmış. Hiç bir sosyallik yok diye şikayet ediyorDu.

gUzel komşuluk olan apartmanli bir siteye tasinabilirsiniz. Ya da çocuğunuzla oyun gruplarına gidebilirsiniz. Veya hobi kurslarına gidip çevre edinebilirsiniz. Zaten çocuklar okula başlayınca bir veli arkadaş grubu oluşuyor.

Ayrıca tedavı kısmı sizi zorlar mı bilmiyorum ama yaş araligi yakın ikinci bir çocuk, sizin ve cocugunuzun yaşamını çok zenginlestirir.

Ben de tup bebek tedavisi görüyorum ve allah nasip ederse sırf yakın yaş araligiyla olması için havuz yöntemi uyguluyorum yumurta toplamada.

Tek çocuk her zaman size düşkün ve bu anne için çok yorucu. Ama iki çocuk hem birbirini oyalıyor. Hem de aile dinamikleri oluşmuş oluyor.

Oğlum 8 yaşında, tek çocuk. Devamlı bir misafir agirlama ve misafirliğe gitmek durumundayız oğlumla. Çünkü oyun arkadasına ihtiyacı var. Ben yetmiyorum. Doktor neden iki çocuk istiyorsun, zaten bir çocuğun var dediğinde, ikinci bir tek çocuk büyütmek istemiyorum dedim.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim beni çok iyi anlamışsınız ,zaten bu kış ilk işim çocuğumu oyun grubuna götürmek olacak. Bir çocukta böyle yıprandım 2.yi hiç düşünemiyorum maalesef.birde eşim hiç istediğim desteği vermedi hiç kendimle basbasa kalamıyorum ancak bu gece gibi uykusuz kalmayı göze aldığımda kafamı dinloyorum. Ev konusunda inanın taşınmayı çok istiyorum esime dedim 2+1 olsun sadece çekyat atalım ama şu evden çıkalım diye ama kabul etmiyor bahçeye çok emek verip bağlandı ne yapacağımı bilmiyorum .nefret ediyorum bu siteden ve komşuluk ilişkilerinin beni bu kadar etkileyeceğini hiç düşünmemiştim komik ama gerçek ne yazık ki.. birde 2.çocuğu düşünsem iş hayatından iyice koparım zaten yıllarım geçti daha fazlasını göze alamam...ama bir yönden çok haklısınız bende 2 çocuğu arkadaş gibi olanlara ozeniyorum çocuğum ilerde kardessiz kalacak desteği olmayacak diye üzülüyorum ama maalesef 38 yaşında anne olabildim buna zor bakıyorum tüm enerjim gitti bir daha aynı şeyleri yaşamak istemiyorum ...Ben çok yıprandım

Merhaba..Daha önce zenginlerin olduğu bir semtte kiraciydim ve kimse kimsenin kapisini çalmaz.Gördüğünde selam vermez.Genellikle çoğunun arabası filan olan,ev oturmalarina gittiğimde hepsinin topuklu ev ayakkabısı olan elit biyerdi.Sohbetleri bile farklıydı inanın.şu abajur indirime girmiş,yok Acun'un karısının kuaforune yaptırdık kaşimizi filan tarzı..Her neyse bende orada daha mesafeli durmayı ogrendim fakat onlar gibi olamadığımız için uzuluyordunm.neyseki taşındık daha geçim derdi olan,vasat biyere taşındık.inanin çok mutluyum.cok kalabalık bir bina ama hepsi çok samimi insanlar.derdini unutuyorsun.cok dogallar.fakat ben elit biyerden geldiğim için eski samimiyyetimi kayybetmisim.burayada ayak uyduramadim:) ama yinede burada daha mutluyum.sizi anliyorum.

bence bir psikoloqla gorusun.bana depresyondasiniz gibi geldi.her yeni.baslayan.gun icin.sukretmemiz gerekirken bu ne simdi?? herdeyi bosver hayatin tadini cikar.kimselerde gozun olmasin.birak seni gozlemledinler

Eş işte, eş çok önemli. Aşırı bir iletişim ihtiyacınız var. Ben de kimsenin iletişim kuramadığı bir apartmandayım ama eşim bana yetiyor. Bu kişiyle durumu iyi diye mi evlendiniz?

Çalışma hayatından uzak kalmak da etkilemiştir sizi. Ben de çalışmadığım dönemde hiçbir şeyden zevk alamıyordum. Sanırım okul biter bitmez çalışmaya başladığım için başka bir hayat çok anlamsız gelmişti bana. Üstelik ben annem kardeşlerim ve akrabalarımla aynı semtte oturuyoruz. Beş aydır çalışıyorum eski halime dönmem bir haftamı aldı.

Eşinizle konuşup gülemiyor musunuz?
İletişiminiz nasıl?
Zaten iki yaşındaki bir çocuk eğlence kaynağıdır.
Mekanın bir önemi yok bence.
Çocuğunuzu oyun gurubuna vermek iyi fikir.
Hatta tuvalet eğitiminin önemi yok haftada 2-3 gün kreşe de verebilirsiniz
Kitap okuyabiliyor musunuz?
Doğa yürüyüşleri kulübüne katılın.

Sanki geleceğimi görür gibiyim.
Benim şu an bile hiç arkadaşım yok. 40 lı yaşlarımda yine olmaz herhalde.

Benim teyzem sizden yaşı büyük şu an. Elit yerde oturuyor. Anlatırdı. Başlarda ilk taşındıklarında komşuları onları beğenmez bu yüzden konuşmazlarmiş yanlarından geçerken selam falan vermezlermiş. Ama teyzem böyle şeyleri hiç takmaz. Sonradan komşusunun biri gelip gitmeye başlamış. Teyzemin çocuklarının tıp okuduğunu duyunca şaşırmış kendi ezilmiş beğenmeyen kadın. Çünkü onun çocuğu o kadar çalışkan değilmiş. Teyzemin kocasının mesleğinin üst düzey bir konumda olduğunu anlayınca konuşmaya başlamışlar. Selam vermeyenler selam vermeye başlamış. Bence elit insanlar böyle hep. Onların arkadaşlığı kalsın. Siz ne kadar rahat olursanız o kadar çok konuşacak kişi bulursunuz. Çocuğunuz için aktif olarak derneklere katılıp orda yardım organizasyonlarında yer alırsanız orda arkadaş edinirsiniz ve çocuğunuz da insan içine çıkmış olur. Ben de özgüvensizim. İlerde yalnız kalırsam kermeslere falan katılıp orda arkadaş edinmeyi düşünüyorum. Çocuğum için.