Askere giden sevdicek..(İç dökme içerir-fikir yardımı istenir )

siyah kugu .!.:

ben 2 hafta sürekli ağladım. açamadıgımda ben de çok üzülüyordum şimdi sen böyle anlatınca aklıma geldi tuhaf hissettim.
valla canım benim ben de telefonda konuşamam öyle ama, nefesini dinlemek bile çok güzel felan de. özlediğinden bahset. usta birliğine gidince rahat ediceniz zaten. olur böyle zamanlar sıkma canını. hediye işini de dediğin gibi usta birliğine sakla

Genişletmek için tıkla...

AKovser .!.:

Allah kavuştursun
Benim nişanlım da yeni gitti sayılır.. İlk günlerde senin yaşadıklarını ben de yaşadım, hiç geçmeyecek, üzüntüm dinmeyecek gibi geliyordu ama geçti, gecince de geçmesi tuhaf gelmeye başladı Ne şanslısın ki sık-sık konuşabiliyorsun.. Yaklaşık 40 gün oldu gideli sadece 2 kere sesini duyabildim
Neler yapabilirsin ben de bilmiyorum açıkcası, hatta ben de senin gibi ne yapsam diye düşünüyorum.. Çizelgeyi ben de hazırladım, ama kalp hoşuma gitmedi özel olsun diye ismini yazdım böyle daha anlamlı bence..
Mektup yazmam diye düşünüyordum ama yazdım, hatta dün eline ulaştı Daha da yazmaya devam edicem.. Defter tutmayı ben de düşündüm ama yapmadım.. Her fırsatta mektup göndermek daha cazip geldi..
Ben de güzel birşeyler arıyorum yapabileceğim, yaklaşık 1 ay sonra ailesi yine yanına gidecek, acaba ne yapsam, ne göndersem diye düşünüyorum.. Daha yeni olduğu için de pek rahat olamıyorum birşeyler gönderme konusunda.. arada 5 saatlik yol olmasa pasta yapardımm Çok seviyor çünkü, ama 5 saatlik yola dayanabilecek bir pasta da fena olmaz Şu an aklımda sadece bir kutuya yiyebileceği şeyler toplamak var.. renkli kurabiye, çikolata gibi şeyler.. Ama önce kurabiye yapmayı öğrenmem gerek

Genişletmek için tıkla...

omzunbenimyuvam .!.:

Güzel düşünmüşsün canım:) Usta birliğinde mi şu an? Ben usta birliğine yiyecek kutu tarzı seyleri geçince yollamayı düşünüyorum, şu an da derin araştırma içerisindeyim bakalım:)

Genişletmek için tıkla...

AKovser .!.:

Yok daha acemi.. kargoyla gönderirsem sorun olabilir ama ailesi yanına giderken vericem inşaAllah.. zaten onlar da giderken yemek falan götürüyorlar..

Genişletmek için tıkla...

ceylininhikayesi .!.:

Canım öncelikle Allah kavuştursun sevdiğinle seni..
2014 Ağustosta askere gönderdiğim sevdiğime daha 6.5 ay önce kavuştum 2015 Temmuz sonunda yani. 2 yıllık üniversite okuduğu için o da 1 senelik gitti askere. O süreçte hissettiğim ve yaşadığım hatta neler yapıp yapmaman gerektiğini sana anlatmak isterim. Sanırım baya uzun bir yazı olacak ama eminim ki zevkle okuyacaksın.
Öncelikle o zamanki erkek arkadaşım şimdiki nişanlım acemi birliği için Isparta komando okuluna gitti. Orada eğitim daha sert olduğu için 45 günlük acemilik yaptı.
Gitmeden 1 ay önce ağlama nöbetlerim sakinliğim başlamıştı, o da üzülüyordu ama bana belli etmiyordu. Tek düşündüğüm o bir senenin nasıl geçeceğiydi. Ve en çok korktuğum mesafelerin bize, ilişkimize zarar vermesi ve usta birliği için doğuya gitmesiydi. Gideceği gün sabahtan onlara gittim, ona güzel bir kahvaltı hazırladım ama öyle durgundumki 11 de uçağı vardı. Kahvaltımızı yapıp ailesiyle birlikte havaalanına gittik öyle buruktuki içim, yapayalnız kalacaktım. O da aynılarını hissediyordu ama biliyorum tanıyorum belli etmemeye çalışıyordu. Havaalanında işlemleri hallettikten sonra vedalaşma vakti gelmişti. Sarıldım kokusunu öyle içime çektimki sanki 1 sene boyunca koku burnumdan gitmeyecekti. Ama direnemedim döküldü yaşlar, bir yandan ben bir yandan annesi arkamızdada erkek kardeşi ağlıyordu. O da direnemedi bıraktı gözyaşlarını sildim elimle kocaman sarıldık öptük birbirimizi. İkimizinde hiç bir şüphesi yoktu birbirimizden. Bekleyecektik çok seviyorduk çünkü. Bırakamadım onu, " hadi gidin artık dayanamıcam yoksa" dedi ve gitti. O günden sonra ilk 15 günüm sadece ağlamakla geçti. Acemi birliğinde çok sıkı olduğu için telefon konuşmalarımız maksimum 3 dakika sürüyordu. Benim ailem bildiği için öyle konuşamama gibi bi sorunum olmadı. Ama gittiğinden sonraki o 15 günü asla unutamam ağlamaktan gözlerim yok olmuştu artık gözyaşım bitmişti. Acemi birliği bitip dağıtım izni için 1 hafta buraya geldi. En güzel bir haftayı geçirdik. O bir hafta boyunca onlarda kaldım ona doymak istedim ama doyamadım tabii. Isparta'da herkesin usta birliği Kıbrısken benim sevdiceğimin usta birliği Şırnak çıktı. O zaman korkular başladı, terör olayları vs.. Dağıtımdan sonra dualarla gönderdim onu. Yine ağladım ama ilk gönderdiğim kadar ki gibi değil, insan alışıyor canım, alıştığın için kızma. Onsuzluğa alışamazsın asla ama ağlamamaya üzülmeye alışabilirsin. Bizim çok farklı bir ilişkimiz ve sevgimiz var o yüzden ben fazla zorlandım. Usta birliğini Şırnak ve Hakkari'de yapanlara çarşı izni verilmiyor, birliklerin içinde bilgisayar var. Hatta ölüm, düğün gibi önemli günler olmadıkça izinde kullanamıyorlar. Kullanmakta istemedi zaten ne kadar izin o kadar geç dönüş, dayandı o da bende dayandık. Ve hiç izin kullanmadı. Dönene kadar onu en son dağıtım izninde görmüştüm. Usta birliğine gittikten 3 ay sonra ona telefonunu gönderdim. O saatten sonra birbirimize istediğimiz gibi resim/video atabiliyorduk istediğimiz gibi Whatsapptan konuşabiliyorduk. Şırnaktaydı ama Allahtan birliğinden hiç çıkmadı hep binadaydı. Ama terör olaylarına karşıda hep tetikteydi.
Askerlik zor bir olay canım özellikle 1 sene yapanlar için, bu süreçte sana tavsiye edebileceğim en önemli şey alttan alman. Çünkü düşünsene 1 sene boyunca ailenden ve sevdiklerinden uzakta yüzlerce askerle hapis yaşıyorsun. Özellikle benim nişanlım öyleydi çünkü olduğu yerin riskinden dolayı çarşı izninede çıkamıyordu. Hal böyle olunca her an sinirlenmeleri her lafa alınmaları çok olası. Kendini onun yerine koy. O yüzden bu süreçte söylediğin her lafa dikkat et. Saçma sapan bir şeye sinirlenip kalbini mi kırdı? Bilki sebebi senden uzakta olması. Usta birliğindeyken kendi telefonu olduğu için istediğimiz kadar konuşuyorduk geceleri 7 saat konuştuğumuzu bile hatırlarım. Aslında doğuda askerlik yapmak herkesi korkutsada batıda yapmaktan daha rahat, çünkü komutanlar çektikleri zorlukları biliyor ve onları fazla kısmıyor telefon gördüğünde telefonlarını almıyor o yüzden acemide 3 dk konuşurken ustada 3-4-5-6-7 saat konuştuğumuz oluyordu.
Ve bu süreçte güven çok önemli, o askerde olduğu sürece dışarı çıkmandan giyinişine kadar normalden dahada dikkat et evet o göremeyecek ama vicdan azabıda çekmeyeceksin.
Geçirdiğin tüm yıllardan daha zor geçecek o bir sene. Bazen kavga edeceksiniz bazen trip atacaksınız bazen herşeye sinirlenip alınıcak ama hepsi geçecek.
Ben her gün hissettiklerim ve yaptıklarımla alakalı ona bir defter yazıp geldiğinde hediye ettim. O Şırnaktayken ona hediye yollayamadım yasaktı. Ama acemi birliğinden geldiğinde ona resmimizin olduğu künye hediye ettim, asker künyesiyle birlikte taktı. Ona aldıklarımın hepsini askerliği bitince hediye edebildim.
Ağlasanda mutlu da olsan çok kavgalarda etsen ilişkinin temeli sağlamsa asla ayrılık gibi bir şey olmuyor. Biz değil askerlik, ilişkimiz boyunca ayrılık konusu bile açmadık. Açılmamalıda zaten
Güven bana yavaşta geçse geçiyor. Kendini o geldiğindeki güzel günlere odakla onları düşün. Geldiği günü unutamam havaalanında onu karşıladım kocaman sarıldık inanamadık bittiğine sanki yeniden gidecekmiş gibi hissediyorduk. Şırnakta olduğu için döndüğünde çok şaşkındı. Ama geldi ve o geldiği gibi 10 günlük Bodrum tatiline gittik 1 senenin acısını çıkardık. Tatilden döndükten 7 gün sonrada nişanımızı yaptık. 2017 Temmuzda yani 1-1,5 sene sonrada evleniyoruz düğün yerimizi tuttuk. Sabır en önemlisi, sabrettik ve şimdi askerdeyken hayal ettiklerimizi gerçekleştiriyoruz. 1 sene kalsada yinede evimizi aldık ve mobilyalarımızı almaya evimizi dizmeye başladık, ben zaten her hafta sonu onlarda kalıyorum. Nişanlı olduğumuz için böyle şeyler sorun olmuyor istediğimiz saatte dışarıda çıkıyoruz, bu arada ben 20 o 24 yaşında....
Okuduysan ne mutlu, sadece sabret ve güzel günlerinizi düşün :) Allah bool sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

birzayiflamasureci .!.:

Canım öncelikle Allah kavuştursun sevdiğinle seni..
2014 Ağustosta askere gönderdiğim sevdiğime daha 6.5 ay önce kavuştum 2015 Temmuz sonunda yani. 2 yıllık üniversite okuduğu için o da 1 senelik gitti askere. O süreçte hissettiğim ve yaşadığım hatta neler yapıp yapmaman gerektiğini sana anlatmak isterim. Sanırım baya uzun bir yazı olacak ama eminim ki zevkle okuyacaksın.
Öncelikle o zamanki erkek arkadaşım şimdiki nişanlım acemi birliği için Isparta komando okuluna gitti. Orada eğitim daha sert olduğu için 45 günlük acemilik yaptı.
Gitmeden 1 ay önce ağlama nöbetlerim sakinliğim başlamıştı, o da üzülüyordu ama bana belli etmiyordu. Tek düşündüğüm o bir senenin nasıl geçeceğiydi. Ve en çok korktuğum mesafelerin bize, ilişkimize zarar vermesi ve usta birliği için doğuya gitmesiydi. Gideceği gün sabahtan onlara gittim, ona güzel bir kahvaltı hazırladım ama öyle durgundumki 11 de uçağı vardı. Kahvaltımızı yapıp ailesiyle birlikte havaalanına gittik öyle buruktuki içim, yapayalnız kalacaktım. O da aynılarını hissediyordu ama biliyorum tanıyorum belli etmemeye çalışıyordu. Havaalanında işlemleri hallettikten sonra vedalaşma vakti gelmişti. Sarıldım kokusunu öyle içime çektimki sanki 1 sene boyunca koku burnumdan gitmeyecekti. Ama direnemedim döküldü yaşlar, bir yandan ben bir yandan annesi arkamızdada erkek kardeşi ağlıyordu. O da direnemedi bıraktı gözyaşlarını sildim elimle kocaman sarıldık öptük birbirimizi. İkimizinde hiç bir şüphesi yoktu birbirimizden. Bekleyecektik çok seviyorduk çünkü. Bırakamadım onu, " hadi gidin artık dayanamıcam yoksa" dedi ve gitti. O günden sonra ilk 15 günüm sadece ağlamakla geçti. Acemi birliğinde çok sıkı olduğu için telefon konuşmalarımız maksimum 3 dakika sürüyordu. Benim ailem bildiği için öyle konuşamama gibi bi sorunum olmadı. Ama gittiğinden sonraki o 15 günü asla unutamam ağlamaktan gözlerim yok olmuştu artık gözyaşım bitmişti. Acemi birliği bitip dağıtım izni için 1 hafta buraya geldi. En güzel bir haftayı geçirdik. O bir hafta boyunca onlarda kaldım ona doymak istedim ama doyamadım tabii. Isparta'da herkesin usta birliği Kıbrısken benim sevdiceğimin usta birliği Şırnak çıktı. O zaman korkular başladı, terör olayları vs.. Dağıtımdan sonra dualarla gönderdim onu. Yine ağladım ama ilk gönderdiğim kadar ki gibi değil, insan alışıyor canım, alıştığın için kızma. Onsuzluğa alışamazsın asla ama ağlamamaya üzülmeye alışabilirsin. Bizim çok farklı bir ilişkimiz ve sevgimiz var o yüzden ben fazla zorlandım. Usta birliğini Şırnak ve Hakkari'de yapanlara çarşı izni verilmiyor, birliklerin içinde bilgisayar var. Hatta ölüm, düğün gibi önemli günler olmadıkça izinde kullanamıyorlar. Kullanmakta istemedi zaten ne kadar izin o kadar geç dönüş, dayandı o da bende dayandık. Ve hiç izin kullanmadı. Dönene kadar onu en son dağıtım izninde görmüştüm. Usta birliğine gittikten 3 ay sonra ona telefonunu gönderdim. O saatten sonra birbirimize istediğimiz gibi resim/video atabiliyorduk istediğimiz gibi Whatsapptan konuşabiliyorduk. Şırnaktaydı ama Allahtan birliğinden hiç çıkmadı hep binadaydı. Ama terör olaylarına karşıda hep tetikteydi.
Askerlik zor bir olay canım özellikle 1 sene yapanlar için, bu süreçte sana tavsiye edebileceğim en önemli şey alttan alman. Çünkü düşünsene 1 sene boyunca ailenden ve sevdiklerinden uzakta yüzlerce askerle hapis yaşıyorsun. Özellikle benim nişanlım öyleydi çünkü olduğu yerin riskinden dolayı çarşı izninede çıkamıyordu. Hal böyle olunca her an sinirlenmeleri her lafa alınmaları çok olası. Kendini onun yerine koy. O yüzden bu süreçte söylediğin her lafa dikkat et. Saçma sapan bir şeye sinirlenip kalbini mi kırdı? Bilki sebebi senden uzakta olması. Usta birliğindeyken kendi telefonu olduğu için istediğimiz kadar konuşuyorduk geceleri 7 saat konuştuğumuzu bile hatırlarım. Aslında doğuda askerlik yapmak herkesi korkutsada batıda yapmaktan daha rahat, çünkü komutanlar çektikleri zorlukları biliyor ve onları fazla kısmıyor telefon gördüğünde telefonlarını almıyor o yüzden acemide 3 dk konuşurken ustada 3-4-5-6-7 saat konuştuğumuz oluyordu.
Ve bu süreçte güven çok önemli, o askerde olduğu sürece dışarı çıkmandan giyinişine kadar normalden dahada dikkat et evet o göremeyecek ama vicdan azabıda çekmeyeceksin.
Geçirdiğin tüm yıllardan daha zor geçecek o bir sene. Bazen kavga edeceksiniz bazen trip atacaksınız bazen herşeye sinirlenip alınıcak ama hepsi geçecek.
Ben her gün hissettiklerim ve yaptıklarımla alakalı ona bir defter yazıp geldiğinde hediye ettim. O Şırnaktayken ona hediye yollayamadım yasaktı. Ama acemi birliğinden geldiğinde ona resmimizin olduğu künye hediye ettim, asker künyesiyle birlikte taktı. Ona aldıklarımın hepsini askerliği bitince hediye edebildim.
Ağlasanda mutlu da olsan çok kavgalarda etsen ilişkinin temeli sağlamsa asla ayrılık gibi bir şey olmuyor. Biz değil askerlik, ilişkimiz boyunca ayrılık konusu bile açmadık. Açılmamalıda zaten
Güven bana yavaşta geçse geçiyor. Kendini o geldiğindeki güzel günlere odakla onları düşün. Geldiği günü unutamam havaalanında onu karşıladım kocaman sarıldık inanamadık bittiğine sanki yeniden gidecekmiş gibi hissediyorduk. Şırnakta olduğu için döndüğünde çok şaşkındı. Ama geldi ve o geldiği gibi 10 günlük Bodrum tatiline gittik 1 senenin acısını çıkardık. Tatilden döndükten 7 gün sonrada nişanımızı yaptık. 2017 Temmuzda yani 1-1,5 sene sonrada evleniyoruz düğün yerimizi tuttuk. Sabır en önemlisi, sabrettik ve şimdi askerdeyken hayal ettiklerimizi gerçekleştiriyoruz. 1 sene kalsada yinede evimizi aldık ve mobilyalarımızı almaya evimizi dizmeye başladık, ben zaten her hafta sonu onlarda kalıyorum. Nişanlı olduğumuz için böyle şeyler sorun olmuyor istediğimiz saatte dışarıda çıkıyoruz, bu arada ben 20 o 24 yaşında....
Okuduysan ne mutlu, sadece sabret ve güzel günlerinizi düşün :) Allah bool sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

birzayiflamasureci .!.:

Canım öncelikle Allah kavuştursun sevdiğinle seni..
2014 Ağustosta askere gönderdiğim sevdiğime daha 6.5 ay önce kavuştum 2015 Temmuz sonunda yani. 2 yıllık üniversite okuduğu için o da 1 senelik gitti askere. O süreçte hissettiğim ve yaşadığım hatta neler yapıp yapmaman gerektiğini sana anlatmak isterim. Sanırım baya uzun bir yazı olacak ama eminim ki zevkle okuyacaksın.
Öncelikle o zamanki erkek arkadaşım şimdiki nişanlım acemi birliği için Isparta komando okuluna gitti. Orada eğitim daha sert olduğu için 45 günlük acemilik yaptı.
Gitmeden 1 ay önce ağlama nöbetlerim sakinliğim başlamıştı, o da üzülüyordu ama bana belli etmiyordu. Tek düşündüğüm o bir senenin nasıl geçeceğiydi. Ve en çok korktuğum mesafelerin bize, ilişkimize zarar vermesi ve usta birliği için doğuya gitmesiydi. Gideceği gün sabahtan onlara gittim, ona güzel bir kahvaltı hazırladım ama öyle durgundumki 11 de uçağı vardı. Kahvaltımızı yapıp ailesiyle birlikte havaalanına gittik öyle buruktuki içim, yapayalnız kalacaktım. O da aynılarını hissediyordu ama biliyorum tanıyorum belli etmemeye çalışıyordu. Havaalanında işlemleri hallettikten sonra vedalaşma vakti gelmişti. Sarıldım kokusunu öyle içime çektimki sanki 1 sene boyunca koku burnumdan gitmeyecekti. Ama direnemedim döküldü yaşlar, bir yandan ben bir yandan annesi arkamızdada erkek kardeşi ağlıyordu. O da direnemedi bıraktı gözyaşlarını sildim elimle kocaman sarıldık öptük birbirimizi. İkimizinde hiç bir şüphesi yoktu birbirimizden. Bekleyecektik çok seviyorduk çünkü. Bırakamadım onu, " hadi gidin artık dayanamıcam yoksa" dedi ve gitti. O günden sonra ilk 15 günüm sadece ağlamakla geçti. Acemi birliğinde çok sıkı olduğu için telefon konuşmalarımız maksimum 3 dakika sürüyordu. Benim ailem bildiği için öyle konuşamama gibi bi sorunum olmadı. Ama gittiğinden sonraki o 15 günü asla unutamam ağlamaktan gözlerim yok olmuştu artık gözyaşım bitmişti. Acemi birliği bitip dağıtım izni için 1 hafta buraya geldi. En güzel bir haftayı geçirdik. O bir hafta boyunca onlarda kaldım ona doymak istedim ama doyamadım tabii. Isparta'da herkesin usta birliği Kıbrısken benim sevdiceğimin usta birliği Şırnak çıktı. O zaman korkular başladı, terör olayları vs.. Dağıtımdan sonra dualarla gönderdim onu. Yine ağladım ama ilk gönderdiğim kadar ki gibi değil, insan alışıyor canım, alıştığın için kızma. Onsuzluğa alışamazsın asla ama ağlamamaya üzülmeye alışabilirsin. Bizim çok farklı bir ilişkimiz ve sevgimiz var o yüzden ben fazla zorlandım. Usta birliğini Şırnak ve Hakkari'de yapanlara çarşı izni verilmiyor, birliklerin içinde bilgisayar var. Hatta ölüm, düğün gibi önemli günler olmadıkça izinde kullanamıyorlar. Kullanmakta istemedi zaten ne kadar izin o kadar geç dönüş, dayandı o da bende dayandık. Ve hiç izin kullanmadı. Dönene kadar onu en son dağıtım izninde görmüştüm. Usta birliğine gittikten 3 ay sonra ona telefonunu gönderdim. O saatten sonra birbirimize istediğimiz gibi resim/video atabiliyorduk istediğimiz gibi Whatsapptan konuşabiliyorduk. Şırnaktaydı ama Allahtan birliğinden hiç çıkmadı hep binadaydı. Ama terör olaylarına karşıda hep tetikteydi.
Askerlik zor bir olay canım özellikle 1 sene yapanlar için, bu süreçte sana tavsiye edebileceğim en önemli şey alttan alman. Çünkü düşünsene 1 sene boyunca ailenden ve sevdiklerinden uzakta yüzlerce askerle hapis yaşıyorsun. Özellikle benim nişanlım öyleydi çünkü olduğu yerin riskinden dolayı çarşı izninede çıkamıyordu. Hal böyle olunca her an sinirlenmeleri her lafa alınmaları çok olası. Kendini onun yerine koy. O yüzden bu süreçte söylediğin her lafa dikkat et. Saçma sapan bir şeye sinirlenip kalbini mi kırdı? Bilki sebebi senden uzakta olması. Usta birliğindeyken kendi telefonu olduğu için istediğimiz kadar konuşuyorduk geceleri 7 saat konuştuğumuzu bile hatırlarım. Aslında doğuda askerlik yapmak herkesi korkutsada batıda yapmaktan daha rahat, çünkü komutanlar çektikleri zorlukları biliyor ve onları fazla kısmıyor telefon gördüğünde telefonlarını almıyor o yüzden acemide 3 dk konuşurken ustada 3-4-5-6-7 saat konuştuğumuz oluyordu.
Ve bu süreçte güven çok önemli, o askerde olduğu sürece dışarı çıkmandan giyinişine kadar normalden dahada dikkat et evet o göremeyecek ama vicdan azabıda çekmeyeceksin.
Geçirdiğin tüm yıllardan daha zor geçecek o bir sene. Bazen kavga edeceksiniz bazen trip atacaksınız bazen herşeye sinirlenip alınıcak ama hepsi geçecek.
Ben her gün hissettiklerim ve yaptıklarımla alakalı ona bir defter yazıp geldiğinde hediye ettim. O Şırnaktayken ona hediye yollayamadım yasaktı. Ama acemi birliğinden geldiğinde ona resmimizin olduğu künye hediye ettim, asker künyesiyle birlikte taktı. Ona aldıklarımın hepsini askerliği bitince hediye edebildim.
Ağlasanda mutlu da olsan çok kavgalarda etsen ilişkinin temeli sağlamsa asla ayrılık gibi bir şey olmuyor. Biz değil askerlik, ilişkimiz boyunca ayrılık konusu bile açmadık. Açılmamalıda zaten
Güven bana yavaşta geçse geçiyor. Kendini o geldiğindeki güzel günlere odakla onları düşün. Geldiği günü unutamam havaalanında onu karşıladım kocaman sarıldık inanamadık bittiğine sanki yeniden gidecekmiş gibi hissediyorduk. Şırnakta olduğu için döndüğünde çok şaşkındı. Ama geldi ve o geldiği gibi 10 günlük Bodrum tatiline gittik 1 senenin acısını çıkardık. Tatilden döndükten 7 gün sonrada nişanımızı yaptık. 2017 Temmuzda yani 1-1,5 sene sonrada evleniyoruz düğün yerimizi tuttuk. Sabır en önemlisi, sabrettik ve şimdi askerdeyken hayal ettiklerimizi gerçekleştiriyoruz. 1 sene kalsada yinede evimizi aldık ve mobilyalarımızı almaya evimizi dizmeye başladık, ben zaten her hafta sonu onlarda kalıyorum. Nişanlı olduğumuz için böyle şeyler sorun olmuyor istediğimiz saatte dışarıda çıkıyoruz, bu arada ben 20 o 24 yaşında....
Okuduysan ne mutlu, sadece sabret ve güzel günlerinizi düşün :) Allah bool sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

birzayiflamasureci .!.:

Canım öncelikle Allah kavuştursun sevdiğinle seni..
2014 Ağustosta askere gönderdiğim sevdiğime daha 6.5 ay önce kavuştum 2015 Temmuz sonunda yani. 2 yıllık üniversite okuduğu için o da 1 senelik gitti askere. O süreçte hissettiğim ve yaşadığım hatta neler yapıp yapmaman gerektiğini sana anlatmak isterim. Sanırım baya uzun bir yazı olacak ama eminim ki zevkle okuyacaksın.
Öncelikle o zamanki erkek arkadaşım şimdiki nişanlım acemi birliği için Isparta komando okuluna gitti. Orada eğitim daha sert olduğu için 45 günlük acemilik yaptı.
Gitmeden 1 ay önce ağlama nöbetlerim sakinliğim başlamıştı, o da üzülüyordu ama bana belli etmiyordu. Tek düşündüğüm o bir senenin nasıl geçeceğiydi. Ve en çok korktuğum mesafelerin bize, ilişkimize zarar vermesi ve usta birliği için doğuya gitmesiydi. Gideceği gün sabahtan onlara gittim, ona güzel bir kahvaltı hazırladım ama öyle durgundumki 11 de uçağı vardı. Kahvaltımızı yapıp ailesiyle birlikte havaalanına gittik öyle buruktuki içim, yapayalnız kalacaktım. O da aynılarını hissediyordu ama biliyorum tanıyorum belli etmemeye çalışıyordu. Havaalanında işlemleri hallettikten sonra vedalaşma vakti gelmişti. Sarıldım kokusunu öyle içime çektimki sanki 1 sene boyunca koku burnumdan gitmeyecekti. Ama direnemedim döküldü yaşlar, bir yandan ben bir yandan annesi arkamızdada erkek kardeşi ağlıyordu. O da direnemedi bıraktı gözyaşlarını sildim elimle kocaman sarıldık öptük birbirimizi. İkimizinde hiç bir şüphesi yoktu birbirimizden. Bekleyecektik çok seviyorduk çünkü. Bırakamadım onu, " hadi gidin artık dayanamıcam yoksa" dedi ve gitti. O günden sonra ilk 15 günüm sadece ağlamakla geçti. Acemi birliğinde çok sıkı olduğu için telefon konuşmalarımız maksimum 3 dakika sürüyordu. Benim ailem bildiği için öyle konuşamama gibi bi sorunum olmadı. Ama gittiğinden sonraki o 15 günü asla unutamam ağlamaktan gözlerim yok olmuştu artık gözyaşım bitmişti. Acemi birliği bitip dağıtım izni için 1 hafta buraya geldi. En güzel bir haftayı geçirdik. O bir hafta boyunca onlarda kaldım ona doymak istedim ama doyamadım tabii. Isparta'da herkesin usta birliği Kıbrısken benim sevdiceğimin usta birliği Şırnak çıktı. O zaman korkular başladı, terör olayları vs.. Dağıtımdan sonra dualarla gönderdim onu. Yine ağladım ama ilk gönderdiğim kadar ki gibi değil, insan alışıyor canım, alıştığın için kızma. Onsuzluğa alışamazsın asla ama ağlamamaya üzülmeye alışabilirsin. Bizim çok farklı bir ilişkimiz ve sevgimiz var o yüzden ben fazla zorlandım. Usta birliğini Şırnak ve Hakkari'de yapanlara çarşı izni verilmiyor, birliklerin içinde bilgisayar var. Hatta ölüm, düğün gibi önemli günler olmadıkça izinde kullanamıyorlar. Kullanmakta istemedi zaten ne kadar izin o kadar geç dönüş, dayandı o da bende dayandık. Ve hiç izin kullanmadı. Dönene kadar onu en son dağıtım izninde görmüştüm. Usta birliğine gittikten 3 ay sonra ona telefonunu gönderdim. O saatten sonra birbirimize istediğimiz gibi resim/video atabiliyorduk istediğimiz gibi Whatsapptan konuşabiliyorduk. Şırnaktaydı ama Allahtan birliğinden hiç çıkmadı hep binadaydı. Ama terör olaylarına karşıda hep tetikteydi.
Askerlik zor bir olay canım özellikle 1 sene yapanlar için, bu süreçte sana tavsiye edebileceğim en önemli şey alttan alman. Çünkü düşünsene 1 sene boyunca ailenden ve sevdiklerinden uzakta yüzlerce askerle hapis yaşıyorsun. Özellikle benim nişanlım öyleydi çünkü olduğu yerin riskinden dolayı çarşı izninede çıkamıyordu. Hal böyle olunca her an sinirlenmeleri her lafa alınmaları çok olası. Kendini onun yerine koy. O yüzden bu süreçte söylediğin her lafa dikkat et. Saçma sapan bir şeye sinirlenip kalbini mi kırdı? Bilki sebebi senden uzakta olması. Usta birliğindeyken kendi telefonu olduğu için istediğimiz kadar konuşuyorduk geceleri 7 saat konuştuğumuzu bile hatırlarım. Aslında doğuda askerlik yapmak herkesi korkutsada batıda yapmaktan daha rahat, çünkü komutanlar çektikleri zorlukları biliyor ve onları fazla kısmıyor telefon gördüğünde telefonlarını almıyor o yüzden acemide 3 dk konuşurken ustada 3-4-5-6-7 saat konuştuğumuz oluyordu.
Ve bu süreçte güven çok önemli, o askerde olduğu sürece dışarı çıkmandan giyinişine kadar normalden dahada dikkat et evet o göremeyecek ama vicdan azabıda çekmeyeceksin.
Geçirdiğin tüm yıllardan daha zor geçecek o bir sene. Bazen kavga edeceksiniz bazen trip atacaksınız bazen herşeye sinirlenip alınıcak ama hepsi geçecek.
Ben her gün hissettiklerim ve yaptıklarımla alakalı ona bir defter yazıp geldiğinde hediye ettim. O Şırnaktayken ona hediye yollayamadım yasaktı. Ama acemi birliğinden geldiğinde ona resmimizin olduğu künye hediye ettim, asker künyesiyle birlikte taktı. Ona aldıklarımın hepsini askerliği bitince hediye edebildim.
Ağlasanda mutlu da olsan çok kavgalarda etsen ilişkinin temeli sağlamsa asla ayrılık gibi bir şey olmuyor. Biz değil askerlik, ilişkimiz boyunca ayrılık konusu bile açmadık. Açılmamalıda zaten
Güven bana yavaşta geçse geçiyor. Kendini o geldiğindeki güzel günlere odakla onları düşün. Geldiği günü unutamam havaalanında onu karşıladım kocaman sarıldık inanamadık bittiğine sanki yeniden gidecekmiş gibi hissediyorduk. Şırnakta olduğu için döndüğünde çok şaşkındı. Ama geldi ve o geldiği gibi 10 günlük Bodrum tatiline gittik 1 senenin acısını çıkardık. Tatilden döndükten 7 gün sonrada nişanımızı yaptık. 2017 Temmuzda yani 1-1,5 sene sonrada evleniyoruz düğün yerimizi tuttuk. Sabır en önemlisi, sabrettik ve şimdi askerdeyken hayal ettiklerimizi gerçekleştiriyoruz. 1 sene kalsada yinede evimizi aldık ve mobilyalarımızı almaya evimizi dizmeye başladık, ben zaten her hafta sonu onlarda kalıyorum. Nişanlı olduğumuz için böyle şeyler sorun olmuyor istediğimiz saatte dışarıda çıkıyoruz, bu arada ben 20 o 24 yaşında....
Okuduysan ne mutlu, sadece sabret ve güzel günlerinizi düşün :) Allah bool sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

birzayiflamasureci .!.:

Canım öncelikle Allah kavuştursun sevdiğinle seni..
2014 Ağustosta askere gönderdiğim sevdiğime daha 6.5 ay önce kavuştum 2015 Temmuz sonunda yani. 2 yıllık üniversite okuduğu için o da 1 senelik gitti askere. O süreçte hissettiğim ve yaşadığım hatta neler yapıp yapmaman gerektiğini sana anlatmak isterim. Sanırım baya uzun bir yazı olacak ama eminim ki zevkle okuyacaksın.
Öncelikle o zamanki erkek arkadaşım şimdiki nişanlım acemi birliği için Isparta komando okuluna gitti. Orada eğitim daha sert olduğu için 45 günlük acemilik yaptı.
Gitmeden 1 ay önce ağlama nöbetlerim sakinliğim başlamıştı, o da üzülüyordu ama bana belli etmiyordu. Tek düşündüğüm o bir senenin nasıl geçeceğiydi. Ve en çok korktuğum mesafelerin bize, ilişkimize zarar vermesi ve usta birliği için doğuya gitmesiydi. Gideceği gün sabahtan onlara gittim, ona güzel bir kahvaltı hazırladım ama öyle durgundumki 11 de uçağı vardı. Kahvaltımızı yapıp ailesiyle birlikte havaalanına gittik öyle buruktuki içim, yapayalnız kalacaktım. O da aynılarını hissediyordu ama biliyorum tanıyorum belli etmemeye çalışıyordu. Havaalanında işlemleri hallettikten sonra vedalaşma vakti gelmişti. Sarıldım kokusunu öyle içime çektimki sanki 1 sene boyunca koku burnumdan gitmeyecekti. Ama direnemedim döküldü yaşlar, bir yandan ben bir yandan annesi arkamızdada erkek kardeşi ağlıyordu. O da direnemedi bıraktı gözyaşlarını sildim elimle kocaman sarıldık öptük birbirimizi. İkimizinde hiç bir şüphesi yoktu birbirimizden. Bekleyecektik çok seviyorduk çünkü. Bırakamadım onu, " hadi gidin artık dayanamıcam yoksa" dedi ve gitti. O günden sonra ilk 15 günüm sadece ağlamakla geçti. Acemi birliğinde çok sıkı olduğu için telefon konuşmalarımız maksimum 3 dakika sürüyordu. Benim ailem bildiği için öyle konuşamama gibi bi sorunum olmadı. Ama gittiğinden sonraki o 15 günü asla unutamam ağlamaktan gözlerim yok olmuştu artık gözyaşım bitmişti. Acemi birliği bitip dağıtım izni için 1 hafta buraya geldi. En güzel bir haftayı geçirdik. O bir hafta boyunca onlarda kaldım ona doymak istedim ama doyamadım tabii. Isparta'da herkesin usta birliği Kıbrısken benim sevdiceğimin usta birliği Şırnak çıktı. O zaman korkular başladı, terör olayları vs.. Dağıtımdan sonra dualarla gönderdim onu. Yine ağladım ama ilk gönderdiğim kadar ki gibi değil, insan alışıyor canım, alıştığın için kızma. Onsuzluğa alışamazsın asla ama ağlamamaya üzülmeye alışabilirsin. Bizim çok farklı bir ilişkimiz ve sevgimiz var o yüzden ben fazla zorlandım. Usta birliğini Şırnak ve Hakkari'de yapanlara çarşı izni verilmiyor, birliklerin içinde bilgisayar var. Hatta ölüm, düğün gibi önemli günler olmadıkça izinde kullanamıyorlar. Kullanmakta istemedi zaten ne kadar izin o kadar geç dönüş, dayandı o da bende dayandık. Ve hiç izin kullanmadı. Dönene kadar onu en son dağıtım izninde görmüştüm. Usta birliğine gittikten 3 ay sonra ona telefonunu gönderdim. O saatten sonra birbirimize istediğimiz gibi resim/video atabiliyorduk istediğimiz gibi Whatsapptan konuşabiliyorduk. Şırnaktaydı ama Allahtan birliğinden hiç çıkmadı hep binadaydı. Ama terör olaylarına karşıda hep tetikteydi.
Askerlik zor bir olay canım özellikle 1 sene yapanlar için, bu süreçte sana tavsiye edebileceğim en önemli şey alttan alman. Çünkü düşünsene 1 sene boyunca ailenden ve sevdiklerinden uzakta yüzlerce askerle hapis yaşıyorsun. Özellikle benim nişanlım öyleydi çünkü olduğu yerin riskinden dolayı çarşı izninede çıkamıyordu. Hal böyle olunca her an sinirlenmeleri her lafa alınmaları çok olası. Kendini onun yerine koy. O yüzden bu süreçte söylediğin her lafa dikkat et. Saçma sapan bir şeye sinirlenip kalbini mi kırdı? Bilki sebebi senden uzakta olması. Usta birliğindeyken kendi telefonu olduğu için istediğimiz kadar konuşuyorduk geceleri 7 saat konuştuğumuzu bile hatırlarım. Aslında doğuda askerlik yapmak herkesi korkutsada batıda yapmaktan daha rahat, çünkü komutanlar çektikleri zorlukları biliyor ve onları fazla kısmıyor telefon gördüğünde telefonlarını almıyor o yüzden acemide 3 dk konuşurken ustada 3-4-5-6-7 saat konuştuğumuz oluyordu.
Ve bu süreçte güven çok önemli, o askerde olduğu sürece dışarı çıkmandan giyinişine kadar normalden dahada dikkat et evet o göremeyecek ama vicdan azabıda çekmeyeceksin.
Geçirdiğin tüm yıllardan daha zor geçecek o bir sene. Bazen kavga edeceksiniz bazen trip atacaksınız bazen herşeye sinirlenip alınıcak ama hepsi geçecek.
Ben her gün hissettiklerim ve yaptıklarımla alakalı ona bir defter yazıp geldiğinde hediye ettim. O Şırnaktayken ona hediye yollayamadım yasaktı. Ama acemi birliğinden geldiğinde ona resmimizin olduğu künye hediye ettim, asker künyesiyle birlikte taktı. Ona aldıklarımın hepsini askerliği bitince hediye edebildim.
Ağlasanda mutlu da olsan çok kavgalarda etsen ilişkinin temeli sağlamsa asla ayrılık gibi bir şey olmuyor. Biz değil askerlik, ilişkimiz boyunca ayrılık konusu bile açmadık. Açılmamalıda zaten
Güven bana yavaşta geçse geçiyor. Kendini o geldiğindeki güzel günlere odakla onları düşün. Geldiği günü unutamam havaalanında onu karşıladım kocaman sarıldık inanamadık bittiğine sanki yeniden gidecekmiş gibi hissediyorduk. Şırnakta olduğu için döndüğünde çok şaşkındı. Ama geldi ve o geldiği gibi 10 günlük Bodrum tatiline gittik 1 senenin acısını çıkardık. Tatilden döndükten 7 gün sonrada nişanımızı yaptık. 2017 Temmuzda yani 1-1,5 sene sonrada evleniyoruz düğün yerimizi tuttuk. Sabır en önemlisi, sabrettik ve şimdi askerdeyken hayal ettiklerimizi gerçekleştiriyoruz. 1 sene kalsada yinede evimizi aldık ve mobilyalarımızı almaya evimizi dizmeye başladık, ben zaten her hafta sonu onlarda kalıyorum. Nişanlı olduğumuz için böyle şeyler sorun olmuyor istediğimiz saatte dışarıda çıkıyoruz, bu arada ben 20 o 24 yaşında....
Okuduysan ne mutlu, sadece sabret ve güzel günlerinizi düşün :) Allah bool sabır versin.

Genişletmek için tıkla...

oscarandthewolf .!.:

BİRAZCİK UZUN OLDU AMA LÜTFEN TEBRUBELI ARKADASLARIM DESTEK OLURLARSA COK SEVINIRIM

Kızlar merhaba. Foruma katılalı birkaç gün oluyor. Sevgilimi 3 şubatta askere gönderdim. Ailem bilmediği için akşam yolcu etmeye gidemedim, gerçi gelebilsem bile gelmemi istemedi. Gideceği gün birlikteydik. Ayrılmaya yakın çok ağladık, yaş akan gözlerimizden öptük. Onu ilk defa ağlarken gördüm ki ailesiyle vedalaşırken vs. ağlamamış hiç, yakın arkadaşıyla konuştuk o anlattı. Bugün 13 gün oldu gideli. Her gün mutlaka arıyor,bazen acamayacak durumda oluyorum çok üzülüyorum sonra. İlk 3 gün sürekli yakınmıştı, bol bol sövdü telefonda:) Normalde kızarım gerçi küfür de etmez pek ama sustum bir şey diyemedim. O alışkın aslında daha önce yurtta kaldığı için ama orada, amasya da, epey zorlanmış. O gittikten sonra her şey anlamsızlaşmıştı. Evden sadece onun evinin oraya gitmek için çıkıyordum ruh gibiydim. Evlerimiz çok yakın değil ama gidiyordum.Sürekli agliyordum ama nasıl ağlamak.. Ben çok duygusal bi insanım. Her gün gitmeye calistim arabasını kapının önünde görünce ağladım, oturduğu banka oturunca ağladım. Sonra 5-6 günün sonunda yavas yavas normale döndüm. Şaşırdım aslında ama alışmaya başladım. Her gün deftere yazı yazıyordum. Kalbim çok ağrıyordu sonra giderek daha az yazmaya başladım. Çok garipsedim.Sanki bi kaç hafta sonra gelip bi daha gitmeyecekmis gibi bi hal var üzerimde. Sizce bu normal mi? O giderken sanıyordum ki hayat ziyan, her günüm birbirinden kötü olacak, alismam ayları bulacak ama öyle olmadı.Sanırım idrak ettim vatan borcu için gittiğini ve sonuçta sağlığı iyi, telefonda da görüşüyoruz gunde bir kere. Telefon demişken kızlar, bazen bülbül gibi konuşuyorum onunla o anlatıyor ben gülüyorum ben anlatıyorum vs. böyle hemen geçiyor dakikalar.. Ama bazen de o anlatırken söyleyecek bir şey bulamıyorum çünkü benzer şeylerden bahsediyo. Koğuş, ictima, komutanlar, günleri.. Bana soruyor ben de çok farklı bir şey yapmadığım için kısaca bahsediyorum ama ben de bi suskunluk oluyor. "hadi ya, hmm anladım, evvet aşkım, hahaah" bu kelimelerle tamamlıyorum konuşmayı ve bu durum canimi sıkıyor. Yanlış bir şey söylerim üzerim, kizdiririm, kafasına takar diye de çok konuşmuyorum. Nasıl yapsam ki? Normalde konuşkan biriyim ama telefonda konusurken kim olursa olsun ben de tutukluk oluyor, sevmiyorum pek.Bi de bu alttan alma muhabbetlerinde sanırım nasıl alttan alınır bilmiyorum ya,alismisim zeytinyağı gibi üste çıkmaya. Kendimi sıkıyorum konuşurken ama nasıl alttan alınır ki ve nasıl destek olunur nasıl cümlelerle?

Biliyorum çok uzun oldu ama okuyup fikirlerini söyleyenlerden allah razı olsun, sevdiğine kavuştursun. Son olarak o askerdeyken neler yapabilirim ona? Su an acemi bi. olduğu için mektup ya da kargo bi şey gönderemiyorum. usta birl. geçince gonderirsin burada kalıcı değilim bilmiyorum ortamını dedi. O yüzden başka neler yapabilirim kendi kendime? Defter tutuyorum, bi tane safak sayma çizelgesi edindim kalp şeklinde içinde sayılar var 365 gün.. Her safakta icini boyuyorum ve daha kalbin üstleri doldu Sizce başka ne yapabilirim? Ha bir de atki ormeyi öğrenip örücem ama yaz çıkışı göndericem onu.. Önerilerinizi, fikirlerinizi buradan veyahut özelden bekliyorum.. Uzun olduysa affola:)

Genişletmek için tıkla...

Haziran annesi123 .!.:

ayni ben bende aenin gibiydim bnmkide arardi o uzn kis gecelerinde 8 de arardi 1 e kadar konusirduk.bazen bende bulamazdm konusacak bisey o bana sarki soylerdi al bi konu daha acilirdi konusurduk gene.bende defter tutmustum acemilikte geldiginde okudum tabi sonra yine devam etmistim ama o askersen geldikten sonra ona kavustum diye o defteri yirtip yakmistim.com degisik ve heyecanli gunlerdi yaaa.

Genişletmek için tıkla...

oscarandthewolf .!.:

Konuyu açalı 4 ay olmuş, okuyunca tuhaf hissettim. Acemilik günlerini özlüyoruz ikimizde.. 2 ay yaptı ve ardından usta birliği Şemdinliye gitti. Son 2 aydır oradaydı ama mayın patlaması yaşayınca psikiyatri hava değişimi izni verdi, 15 gündür buradaydı pazar dönüyor gene.. Keşke hep Amasyada kalsaydı, keşke tek sorunumuz çok özlemek ve ne yollayacağım ona olsaydı...

Genişletmek için tıkla...

Haziran annesi123 .!.:

Yaa kiyamam anlamisindir ama dimi.allh kavustursun insallah

Genişletmek için tıkla...

oscarandthewolf .!.:

Aminnn, inşallah.. :) Şimdi her allahın günü acaba bugün göreve giderken yolda mayın patlayacak mı korkusu, kaybetme korkusu var. Heleki bu olayı 2 ayda 2 kere yaşamışsanız inanın ondan başka hiçbir şey önemli olmuyor. Bu aralar gidene kadar doya doya vakit geçiriyoruz kendini toparlaması için. Geri döndüğünde yine aynı sıkıntılar.. Bütün asker ve polislerimiz Allah'a emanet.

Genişletmek için tıkla...

birzayiflamasureci .!.:

Canım öncelikle Allah kavuştursun sevdiğinle seni..
2014 Ağustosta askere gönderdiğim sevdiğime daha 6.5 ay önce kavuştum 2015 Temmuz sonunda yani. 2 yıllık üniversite okuduğu için o da 1 senelik gitti askere. O süreçte hissettiğim ve yaşadığım hatta neler yapıp yapmaman gerektiğini sana anlatmak isterim. Sanırım baya uzun bir yazı olacak ama eminim ki zevkle okuyacaksın.
Öncelikle o zamanki erkek arkadaşım şimdiki nişanlım acemi birliği için Isparta komando okuluna gitti. Orada eğitim daha sert olduğu için 45 günlük acemilik yaptı.
Gitmeden 1 ay önce ağlama nöbetlerim sakinliğim başlamıştı, o da üzülüyordu ama bana belli etmiyordu. Tek düşündüğüm o bir senenin nasıl geçeceğiydi. Ve en çok korktuğum mesafelerin bize, ilişkimize zarar vermesi ve usta birliği için doğuya gitmesiydi. Gideceği gün sabahtan onlara gittim, ona güzel bir kahvaltı hazırladım ama öyle durgundumki 11 de uçağı vardı. Kahvaltımızı yapıp ailesiyle birlikte havaalanına gittik öyle buruktuki içim, yapayalnız kalacaktım. O da aynılarını hissediyordu ama biliyorum tanıyorum belli etmemeye çalışıyordu. Havaalanında işlemleri hallettikten sonra vedalaşma vakti gelmişti. Sarıldım kokusunu öyle içime çektimki sanki 1 sene boyunca koku burnumdan gitmeyecekti. Ama direnemedim döküldü yaşlar, bir yandan ben bir yandan annesi arkamızdada erkek kardeşi ağlıyordu. O da direnemedi bıraktı gözyaşlarını sildim elimle kocaman sarıldık öptük birbirimizi. İkimizinde hiç bir şüphesi yoktu birbirimizden. Bekleyecektik çok seviyorduk çünkü. Bırakamadım onu, " hadi gidin artık dayanamıcam yoksa" dedi ve gitti. O günden sonra ilk 15 günüm sadece ağlamakla geçti. Acemi birliğinde çok sıkı olduğu için telefon konuşmalarımız maksimum 3 dakika sürüyordu. Benim ailem bildiği için öyle konuşamama gibi bi sorunum olmadı. Ama gittiğinden sonraki o 15 günü asla unutamam ağlamaktan gözlerim yok olmuştu artık gözyaşım bitmişti. Acemi birliği bitip dağıtım izni için 1 hafta buraya geldi. En güzel bir haftayı geçirdik. O bir hafta boyunca onlarda kaldım ona doymak istedim ama doyamadım tabii. Isparta'da herkesin usta birliği Kıbrısken benim sevdiceğimin usta birliği Şırnak çıktı. O zaman korkular başladı, terör olayları vs.. Dağıtımdan sonra dualarla gönderdim onu. Yine ağladım ama ilk gönderdiğim kadar ki gibi değil, insan alışıyor canım, alıştığın için kızma. Onsuzluğa alışamazsın asla ama ağlamamaya üzülmeye alışabilirsin. Bizim çok farklı bir ilişkimiz ve sevgimiz var o yüzden ben fazla zorlandım. Usta birliğini Şırnak ve Hakkari'de yapanlara çarşı izni verilmiyor, birliklerin içinde bilgisayar var. Hatta ölüm, düğün gibi önemli günler olmadıkça izinde kullanamıyorlar. Kullanmakta istemedi zaten ne kadar izin o kadar geç dönüş, dayandı o da bende dayandık. Ve hiç izin kullanmadı. Dönene kadar onu en son dağıtım izninde görmüştüm. Usta birliğine gittikten 3 ay sonra ona telefonunu gönderdim. O saatten sonra birbirimize istediğimiz gibi resim/video atabiliyorduk istediğimiz gibi Whatsapptan konuşabiliyorduk. Şırnaktaydı ama Allahtan birliğinden hiç çıkmadı hep binadaydı. Ama terör olaylarına karşıda hep tetikteydi.
Askerlik zor bir olay canım özellikle 1 sene yapanlar için, bu süreçte sana tavsiye edebileceğim en önemli şey alttan alman. Çünkü düşünsene 1 sene boyunca ailenden ve sevdiklerinden uzakta yüzlerce askerle hapis yaşıyorsun. Özellikle benim nişanlım öyleydi çünkü olduğu yerin riskinden dolayı çarşı izninede çıkamıyordu. Hal böyle olunca her an sinirlenmeleri her lafa alınmaları çok olası. Kendini onun yerine koy. O yüzden bu süreçte söylediğin her lafa dikkat et. Saçma sapan bir şeye sinirlenip kalbini mi kırdı? Bilki sebebi senden uzakta olması. Usta birliğindeyken kendi telefonu olduğu için istediğimiz kadar konuşuyorduk geceleri 7 saat konuştuğumuzu bile hatırlarım. Aslında doğuda askerlik yapmak herkesi korkutsada batıda yapmaktan daha rahat, çünkü komutanlar çektikleri zorlukları biliyor ve onları fazla kısmıyor telefon gördüğünde telefonlarını almıyor o yüzden acemide 3 dk konuşurken ustada 3-4-5-6-7 saat konuştuğumuz oluyordu.
Ve bu süreçte güven çok önemli, o askerde olduğu sürece dışarı çıkmandan giyinişine kadar normalden dahada dikkat et evet o göremeyecek ama vicdan azabıda çekmeyeceksin.
Geçirdiğin tüm yıllardan daha zor geçecek o bir sene. Bazen kavga edeceksiniz bazen trip atacaksınız bazen herşeye sinirlenip alınıcak ama hepsi geçecek.
Ben her gün hissettiklerim ve yaptıklarımla alakalı ona bir defter yazıp geldiğinde hediye ettim. O Şırnaktayken ona hediye yollayamadım yasaktı. Ama acemi birliğinden geldiğinde ona resmimizin olduğu künye hediye ettim, asker künyesiyle birlikte taktı. Ona aldıklarımın hepsini askerliği bitince hediye edebildim.
Ağlasanda mutlu da olsan çok kavgalarda etsen ilişkinin temeli sağlamsa asla ayrılık gibi bir şey olmuyor. Biz değil askerlik, ilişkimiz boyunca ayrılık konusu bile açmadık. Açılmamalıda zaten
Güven bana yavaşta geçse geçiyor. Kendini o geldiğindeki güzel günlere odakla onları düşün. Geldiği günü unutamam havaalanında onu karşıladım kocaman sarıldık inanamadık bittiğine sanki yeniden gidecekmiş gibi hissediyorduk. Şırnakta olduğu için döndüğünde çok şaşkındı. Ama geldi ve o geldiği gibi 10 günlük Bodrum tatiline gittik 1 senenin acısını çıkardık. Tatilden döndükten 7 gün sonrada nişanımızı yaptık. 2017 Temmuzda yani 1-1,5 sene sonrada evleniyoruz düğün yerimizi tuttuk. Sabır en önemlisi, sabrettik ve şimdi askerdeyken hayal ettiklerimizi gerçekleştiriyoruz. 1 sene kalsada yinede evimizi aldık ve mobilyalarımızı almaya evimizi dizmeye başladık, ben zaten her hafta sonu onlarda kalıyorum. Nişanlı olduğumuz için böyle şeyler sorun olmuyor istediğimiz saatte dışarıda çıkıyoruz, bu arada ben 20 o 24 yaşında....
Okuduysan ne mutlu, sadece sabret ve güzel günlerinizi düşün :) Allah bool sabır versin.

Genişletmek için tıkla...