Nişanlıyım, ve plana göre kasımda düğünüm var.
nişanlım aslında kötü biri değil, hiç bir yanlışını görmedim. sadece biraz ilgisiz,
şu işkolik diye tabir edebileceğimiz tiplerden ve arkadaş çevresine çok düşkün.
ilişkimiz boyunca hep bundan şikayet etmiştim ben miyim senin sevgilin arkadaşların mı diye.
aslında sevgim yok ona diyemem,
aramızda bir sevgi bağı var, güveniyorum da ona.
ve herşeyle birbirimize uygunuz, aileler, statüler vs.
yine de bunlara rağmen şu ilgisizlik nişana, bu kadar ciddiyete rağmen beni mutsuz ediyordu.
gelelim asıl meseleye, yaklaşık 1 ay önce arkadaş çevremde biriyle tanıştım.
daha tanıştığımız ilk gün sabaha kadar kopamadığımız bir muhabbetin içinde buldum kendimi.
ilk zararsız bir arkadaşlık dedim.
ama kopamadık birbirimizden bir ilişki durumu asla yoktu
ama 24 saat sürekli msnde, telefonda konusma temposu içinde bulduk kendimizi.
bu durum ilk şu bakımdan hoşuma gitmişti, nişanlımın ilgisizliğini hissetmiyordum.
ve konuşmalar arkadaşça olduğu için aldatma olduğunu da düşünmüyordum.
arada da iş çıkışları görüşüp bişeyler içip normal sohbet ediyorduk.
geçen hafta aramızdaki arkadaşlık artık daha duygusallığa dönmeye başladı.
sahilde sabahlamalar,yoğun telefon iletişimi, evlerimiz uzak olduğundan bir gün buluştuğumuzda onun evinde kaldım ama yanlış anlaşılmasın gayet arkadaşçaydı bu durum,ayrı odalarda uyuduk.
ve ben artık bunların üzerine kendimi kötü hissetmeye başladım.
el ele bile tutuşmamış olsak da iki tarafı da kandırdığımı hissetmeye başladım.
çünkü bir yanda bana güvenen bir adam, bir yanda da benle ilgili zerre kadar art niyeti olmadan benimle ilgilenen,değer veren ve aşık olmaya başlamış bir adam vardı.
çünkü o benim nişanlı olduğumu bilmiyor hem ona hem nişanlıma haksızlık yaptığımı düşündüm.
2 gün önce tesadüfen evli olduğunu öğrendim.
ve bu olay artık iyice çığırından çıktı.
Son defa buluşup artık görüşmememiz gerektiğini anlatmak için yanına gittim.
evli olduğunu bildiğimi söyledim
ve biz bunun farkında olmasak da aramızda oluşan duygusal bağın bu şekilde çok yanlış olduğunu söyledim.
zaten evliliğinin bitirme kararı dönemlerinde ona denk geldiğimi ,farkında olmadan bana aşık olduğunu söyledi.
ve ağlamaya başladı, ve dayanamadım ben de ağlamaya başladım.
bide bana kanıt olarak da evime geldin gördün yalnız yaşadığımı dedi, evleri ayırmıştık dedi.
evliliğimiz için düşünme aşamasındaydık dedi.
ki gerçekten de evli birinin evi gibi değildi.
ama seni tanıdıktan sonra bitirme kararını ben aldım artık dedi.
Ve şu konuşmanın üstüne dün yine sahilde sabahladık
ama bu defa el ele ve onun omzuna yaslanarak.
hiç bişey düşünmeyince mutluluktan uçuyor gibi ama gerçekleri düşününce vicdan azabından ölüyor gibiyim
ve dünkü şu muhabbetin üstüne gerçekten çok kararsızım.
o benim hala nişanlı olduğumu bilmiyor.
ya onu tamamen sileceğim hayatımdan hiç bir şey olmamış gibi kasımda evleneceğim.
ya da nişanı bozucam ama aşk da olsa güvenemiyorum tam olarak bekar değilken.
bir de aile faktörü var. ailem bu durumu kabul etmez biliyorum
aşk için değer mi dersiniz?
NOT: AHLAK DERSİ VERECEK ARKADAŞLAR. BEN NEYİN NE OLDUĞUNU BİLİYORUM. HAKARETE VARACAK YORUMLARINIZI KENDİNİZE SAKLAYIN. ZATEN PSİKOLOJİM KÖTÜ. SADECE BİRAZCIK OBJEKTİF FİKİR EDİNEBİLMEK VE İÇİMİ DÖKEBİLMEK İÇİN YAZDIM BURAYA.
nişanlım aslında kötü biri değil, hiç bir yanlışını görmedim. sadece biraz ilgisiz,
şu işkolik diye tabir edebileceğimiz tiplerden ve arkadaş çevresine çok düşkün.
ilişkimiz boyunca hep bundan şikayet etmiştim ben miyim senin sevgilin arkadaşların mı diye.
aslında sevgim yok ona diyemem,
aramızda bir sevgi bağı var, güveniyorum da ona.
ve herşeyle birbirimize uygunuz, aileler, statüler vs.
yine de bunlara rağmen şu ilgisizlik nişana, bu kadar ciddiyete rağmen beni mutsuz ediyordu.
gelelim asıl meseleye, yaklaşık 1 ay önce arkadaş çevremde biriyle tanıştım.
daha tanıştığımız ilk gün sabaha kadar kopamadığımız bir muhabbetin içinde buldum kendimi.
ilk zararsız bir arkadaşlık dedim.
ama kopamadık birbirimizden bir ilişki durumu asla yoktu
ama 24 saat sürekli msnde, telefonda konusma temposu içinde bulduk kendimizi.
bu durum ilk şu bakımdan hoşuma gitmişti, nişanlımın ilgisizliğini hissetmiyordum.
ve konuşmalar arkadaşça olduğu için aldatma olduğunu da düşünmüyordum.
arada da iş çıkışları görüşüp bişeyler içip normal sohbet ediyorduk.
geçen hafta aramızdaki arkadaşlık artık daha duygusallığa dönmeye başladı.
sahilde sabahlamalar,yoğun telefon iletişimi, evlerimiz uzak olduğundan bir gün buluştuğumuzda onun evinde kaldım ama yanlış anlaşılmasın gayet arkadaşçaydı bu durum,ayrı odalarda uyuduk.
ve ben artık bunların üzerine kendimi kötü hissetmeye başladım.
el ele bile tutuşmamış olsak da iki tarafı da kandırdığımı hissetmeye başladım.
çünkü bir yanda bana güvenen bir adam, bir yanda da benle ilgili zerre kadar art niyeti olmadan benimle ilgilenen,değer veren ve aşık olmaya başlamış bir adam vardı.
çünkü o benim nişanlı olduğumu bilmiyor hem ona hem nişanlıma haksızlık yaptığımı düşündüm.
2 gün önce tesadüfen evli olduğunu öğrendim.
ve bu olay artık iyice çığırından çıktı.
Son defa buluşup artık görüşmememiz gerektiğini anlatmak için yanına gittim.
evli olduğunu bildiğimi söyledim
ve biz bunun farkında olmasak da aramızda oluşan duygusal bağın bu şekilde çok yanlış olduğunu söyledim.
zaten evliliğinin bitirme kararı dönemlerinde ona denk geldiğimi ,farkında olmadan bana aşık olduğunu söyledi.
ve ağlamaya başladı, ve dayanamadım ben de ağlamaya başladım.
bide bana kanıt olarak da evime geldin gördün yalnız yaşadığımı dedi, evleri ayırmıştık dedi.
evliliğimiz için düşünme aşamasındaydık dedi.
ki gerçekten de evli birinin evi gibi değildi.
ama seni tanıdıktan sonra bitirme kararını ben aldım artık dedi.
Ve şu konuşmanın üstüne dün yine sahilde sabahladık
ama bu defa el ele ve onun omzuna yaslanarak.
hiç bişey düşünmeyince mutluluktan uçuyor gibi ama gerçekleri düşününce vicdan azabından ölüyor gibiyim
ve dünkü şu muhabbetin üstüne gerçekten çok kararsızım.
o benim hala nişanlı olduğumu bilmiyor.
ya onu tamamen sileceğim hayatımdan hiç bir şey olmamış gibi kasımda evleneceğim.
ya da nişanı bozucam ama aşk da olsa güvenemiyorum tam olarak bekar değilken.
bir de aile faktörü var. ailem bu durumu kabul etmez biliyorum
aşk için değer mi dersiniz?
NOT: AHLAK DERSİ VERECEK ARKADAŞLAR. BEN NEYİN NE OLDUĞUNU BİLİYORUM. HAKARETE VARACAK YORUMLARINIZI KENDİNİZE SAKLAYIN. ZATEN PSİKOLOJİM KÖTÜ. SADECE BİRAZCIK OBJEKTİF FİKİR EDİNEBİLMEK VE İÇİMİ DÖKEBİLMEK İÇİN YAZDIM BURAYA.
Son düzenleme: