Erkek arkadaşınız merde yaşıyor? Erkek arkadaşımda 2 ayrı şirkette mümessili olarak çalıştı, 1. Şirket kapandı 2. Şirket ise hem asgari veriyordu hem araba vermiyordu diye ayrıldı
Erkek arkadaşınız merde yaşıyor? Erkek arkadaşımda 2 ayrı şirkette mümessili olarak çalıştı, 1. Şirket kapandı 2. Şirket ise hem asgari veriyordu hem araba vermiyordu diye ayrıldıBenim erkek arkadaşımın durumu da çok iyi değil. 1 yıldır tanışıyoruz, 9 aydır çıkıyoruz. 2 ay öncesine kadar asgari ücretle muhasebecilik yapıyordu, ne yemek parasını ne yol parasını vermiyorlardı ama ne ailem ona laf söyledi ne de ben para yüzünden sıkıntı yaptım. 2 ay önce tıbbi mümessillik işine başladı çok şükür eskisinden daha iyi kazancı da, çalışma saatleri ve şartları da daha insanî. Diyeceğim o ki; sabredin. Ben ilçedeyim, o ilde, aramızda 100 km var ve max. haftada 1 gün görüşüyoruz. Ben de görüşemiyoruz diye çok çemkirdim, defalarca ayrılmak istedim ama saçmaydı yani. Pazar günü ailelerimizi tanışırdık, bir şekilde yürüyor iyi ki ayrılmamışız. İş bulunur, para bulunur, yollar aşılır ama gerçek sevgi kolay kolay bulunmaz. Kırmayın birbirinizi.
İşte yolunu tutturana kadar ben atanana kadar çevreye nasıl, kulağımı kapatacağım onu bilmiyorum çok yoruyorlarHelal ona valla
Ben de annen baban gibi kariyer takıntılı insanlardan nefret ediyorum onlar gibi ailem var egolarını doyurmak adına eş seçiminde önceliğim iyi işi olan aday olmamalı ya
Yakın yaşlardayız bence acele etme ne derlerse desinler kavga et gerekirse
Sevgiline tabiki bulunmaz hint kumaşı muamelesi yapman gerekmiyor ancak aşk da kolay bulunmuyor ,üstelik çocuk da çalışkan. Tembel olsa derim ayrıl ama ekmeğini taştan her türlü çıkaran adam eninde sonunda yolunu tutturur...
Ailem çevrem bilmeyene kadar hiçbir sorunumuz tartışmamız yoktu. Gayet mutluydum dert ettiğim hiçbir şey yoktu. ÇBöyle davranmanın nedeni çevre olamaz. Sen buna meyillisin demek ki. Çocuk sana gelebilmekn icin gece taksilere çıkıyor sen iş bulamadın mı diye darliyorsun. Yazıktır günahtır. Sen atanamadın o bunu sana soruyor mu? Sanki evlenmeniz için silah dayamisler kafanıza. Bırakın düşük bir pozisyondan başlasın. 25 yasinda bu kadar sorumlulugunun farkinda olan bir delikanliysa o her turlu helal kaxanir. Belli ki sizin stresinizden o da iyi is bulucam diye atacağı adımları da atamıyor. Çok üzüldüm şu an.
ben eşimi çok sevdim evlendik hamile kaldım beni işten çıkardılar çok zor zamanımızdı ki eşim de işinden ayrılmak zorunda kaldı . bileziklerimi satıp işyeri açtım çok zor günlerden geçtik 3 sene oluyor daha yeni yeni kendimize geliyoruz. Çok zordu ama seni seven biriyse ve çalışmaktan gocunmuyorsa birlikte zorlukların üstesinden gelmek harika bir şey. Ben yaşadım gördüm. Sevgi parayı getirebiliyor ama sevgisiz para da ne bileyim...Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
EvetDaha 25 yaşında......
Başlığa cevabım tabi ki para yaş ilerledikçe sorumluluk arttıkça anlıyor insan faturaları aşk ödemiyor bir mutfak alışverişi üstünkörü 2 haftalık 300 tl den fazla bunu da aşk ödemez çocuk olduğu zaman kısmetiyle gelir işte evlilikte keramet vardır hepsi lafta sözler öyle olsaydı bu kadar yoksul olmazdı ha ben demiyorum para için hiç sevmediğin biriyle evlen ama bunla da olmaz işte çok hırslı para kazanacak bir iş bulurla olmuyor o işler günde 50 tl de para kazanmaktır 200 tl de para kazanmaktır para var para var şimdi aileni dinleMerhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Bunu diyebilir miyim sence :) ben diyorum, ki tek kötü kelimem için gecelerce uyuyamıyorum acaba ailemi üzdüm mü diye. Bir de böyle ağır bir şeyi nasıl diyin :)
Çalışkan ve ekmeğini taştan çıkaran insanları sevin koruyun, adamı ailenize maskara etmeyin.Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
aile bağlarınız sıkı olmalı ki çok önemsiyorsun annenin babanın dedikleriniİşte yolunu tutturana kadar ben atanana kadar çevreye nasıl, kulağımı kapatacağım onu bilmiyorum çok yoruyorlar
Siyasi nedenlerden atıldığı için hiçbir af kapsamına alınmadı. Dikiş tuttıramama meselesi de şu şekilde, yine benim ve ailem ile alakalı, ailemin beğenmemesi küçğmsemesinden dolayı şunu yaparsam ailen istemez bunu yaparsam maaş az şunu yaparsam evlenemeyiz tarzı nedenler. Yoksa hiçbir işten atılmadı, ya da başarısız olmadı. Çıktığı her işten de patronlar aylarca aradı onu senin gibi elemana ihtiyacımız var diye. Mesele şu ki ya maaşlar asgari evlilik için çok düşük, ya da doğalgaz tesisat, esnaflık tarzı işler asıl ailesinin iş i ve çocukluğundan beri o da çalıştığı için o konularda başarılı ama o işleri ise ailem küçğmsüykr. Dikiş tutturamadı dediğim nokta bu işte, ne yapacağını artık o da bilmiyor ama hala çabalıyor benim için moralini bozmadan. Ama ben sürekli depresyondayımBen olaya biraz daha farklı bir yönden bakacağım.
Arkadaşınız için şunları yazmışsınız:
Hukuk fakültesinde okuyordu,
şanssızlık oldu,okuldan atıldı.
Bir kaç farklı işe girdi,işi rastgitmedi,ayrıldı.
Bazı insanlar ne istediğini bilmez ve sebatsızdır.
Siz çok sevdiğiniz için bu yaşananları 'şanssızlık' şeklinde yanlış yorumluyor olabilir misiniz?
Bir insanın,okul-iş tüm girişimlerinde,
dikiş tutturamamış olması bir tek bana mı garip geldi?
Kaldı ki artık üniversiteden atılmak eskisi kadar kolay değil,durmadan af çıkıyor.
20 yıl önce bıraktıkları,atıldıkları bölümlere dönen insanlar tanıyorum.
Sorunuza cevabım ise,
iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor ve aşk denilen geçici duygu tek başına karın doyurmuyor.
Sevgi ve anlaşma,bir ilişkiye başlamak için gerek şart olmakla birlikte evlilik yürütmek için yeter şart değil,hele de günümüzde.
Ayrıca ailesinin etkisinde kalan insanların da sağlıklı evlilik yürütmekte zorlandığını gözlemliyorum.
Sizin durumunuz da olan herkes kaygı bozukluğu yaşıyor Zaten. Elalemin dedikleri için falan ilişki mi bitirilir üstelik adam tembel iş tutmaz vs olsa bi dk durma derdimMerhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Ailem in dediği şey işte şu kuzenin şu ablan doktorla evlendi mühendisle evlendi öğretmenle evlendi sen esnaf mı alacaksın ya da garanti olmayan illerde çalışan birini bize yakıştırıyorcmusun tarzı küçümseyici konuşuyorlar. Elbette ailem benim için en güzelini istiyor. Belki çoğu aile ister kızı doktorla mühendisle evlensin ama kimse ailem kadar abarrmıyordur diye düşünüyorum. O kadar mutsuz oluyorlar ki böyle durumlarda. Küçümseöiyorum ama bize denk değiller diyoraile bağlarınız sıkı olmalı ki çok önemsiyorsun annenin babanın dediklerini
ama şunu unutma her ne kadar anne baban da olsa sen artık 25 yaşına gelmiş kocaman bir kızsın
kendi kararını fikirlerini verecek olgunluktasın
ha aklına sevgilinle ilgili başka sorunlar da vardır onlar da takılıyordur ayrılmak zaten istiyorsundru aslında anlarım
ama bu yaşta annenin babanın tesiri altında kalma lütfen kendi kararlarını verirken
ben de aynı hatayı yapıyorum bazen
psikologumun bana önersi vardı bi çizelge yap demişti
mesela atıyorum sevgilinden ayrılmana dair sebepler çizelgesi yapsan
bunlardan kaçı senin fikrin kaçı annenin ya da babanın fikri bu çizelgede çıkarsan
belki daha kararlı olursun onun arkasında durmak konusunda
sen kendine doktor alaydın madem öyle de geçAilem in dediği şey işte şu kuzenin şu ablan doktorla evlendi mühendisle evlendi öğretmenle evlendi sen esnaf mı alacaksın ya da garanti olmayan illerde çalışan birini bize yakıştırıyorcmusun tarzı küçümseyici konuşuyorlar. Elbette ailem benim için en güzelini istiyor. Belki çoğu aile ister kızı doktorla mühendisle evlensin ama kimse ailem kadar abarrmıyordur diye düşünüyorum. O kadar mutsuz oluyorlar ki böyle durumlarda. Küçümseöiyorum ama bize denk değiller diyor