Çoğu zaman ben de öyle düşünüyorum. Ama artık o kadar erkiliyorkar ki bitiremiyorum ama sürekli depresyondayım sürekli tartışıyorum en küçük olayı bile iş e paraya bağlıyorum. Normalde olsam ikimiz genciz çalışırız her şeyin üstesinden geliriz diyecek biriyim ama o kadar psikolojimi bozdular ki sürekli oturwcağımız ev alacağımız eşya hayatım geleceğimiz diye laflara giriyorumSizin durumunuz da olan herkes kaygı bozukluğu yaşıyor Zaten. Elalemin dedikleri için falan ilişki mi bitirilir üstelik adam tembel iş tutmaz vs olsa bi dk durma derdim
Ya işte bilemiyorsun ki. Belki haberlerde gördünüz doktor adam avukat eşini öldürdü geçen günlerde. O doktorun erkek kardeşi teyzemi istemeye gelmişti, daha önceden. Bizimkiler şey demişti doktor olan olsaydı verirdikte buna kız vermelim demişlerdi. Şimdi yüzlerine vuruyorum alın işte o herif isteseydi kızı verecektiniz bakın adam canavar çıktı diyorum. Bilemiyorsun tabi kisen kendine doktor alaydın madem öyle de geç
çok ciddiyim bunları dert etme ya lütfen
bu arada bizimkiler de aynı böyle ya aynı kardeşimi mühendis sevgilisinden ayırdılar kız kardeşim doktor ve doktor buldu sonra onunla evlendi.şimdi ailemle görüşmüyor yüzümüze bile bakmıyor damat bey, hatta babama hakaret bile etti bi zaman
1.Erkek arkadaşın hangi işte iyiyse onu yapsın.İlla ki okuduğu bölümü yapması gerekmiyor ki.Benim babam 2 üni okumuş ama bölümlerinden çok alakasız olmasına rağmen restorant işletiyor.Işine aşık ve severek yapıyor.Güzelde kazanıyor.Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
O zaman o sizden ayrılırsa karşı taraf çok haklı madem farkindasiniz yapmayın. Bende işsiz kaldım ama ben de issizken tutup karsimdakinden beklentiye girmemÇoğu zaman ben de öyle düşünüyorum. Ama artık o kadar erkiliyorkar ki bitiremiyorum ama sürekli depresyondayım sürekli tartışıyorum en küçük olayı bile iş e paraya bağlıyorum. Normalde olsam ikimiz genciz çalışırız her şeyin üstesinden geliriz diyecek biriyim ama o kadar psikolojimi bozdular ki sürekli oturwcağımız ev alacağımız eşya hayatım geleceğimiz diye laflara giriyorum
Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Ben de aynı şeyi aileme söylüyorum ama onlarda diyor ki senin işin olsaydı zaten dert etmezdik, şimdi hem senin işin yok hem onun sağlam, iş i yok nasıl olacak diyorlar. Ben çok direnince tamam senin işin olsun en azından gözümüz arkada kalmaz evlen deriz dediler. Ama iyi bir iş bulmak zor atanmak zor, bu süreci olumsuzluklar içinde sürdürmekte çok zor. Kimse bilmeseydi ilişkiyi dert etmez bu kadar üzülmezdim. Şimdi üzülmem için çok etken oluyor. Sürekli laf sokuluyor. İşte ablanla eş i geçen, hafta yurt dışına gitti, kuzenin şu arabayı aldı derken bile laf soktuklarını hissediyorum. Bu devirde geçinmek çok zor diyip diyip duruyorlar. Psikolojimi anlayabiliyor musunuz. Sürekli böyle şeyler duymak yıkıyor insanıUmarım bir gün bu yaptıklarından pişman olmaz ve huzurun, mutluluğun ve sevilmenin paradan daha önemli olduğunu tecrübe ederek anlamak zorunda kalmazsın.
Erkek arkadaşından her konuda memnunsun ancak konu sadece para ise yanlış yapıyorsun. Bir de baksana sen de atanamamışsın, bir gelirin yok boş boş evde oturuyorsun.
Sen o adama ne vaad ediyorsun?
Neden seninle evlensin ?
Padişah kızı ya da prenses misin?
Ya da dünya da eşi benzeri olmayan bir güzelliğe mi sahipsin?
Maalesef aileler için para ve fiziksel özellikler çok önemli gibi görünüyor. Sen de onların söylediklerini dinliyorsan zaten bu ilişkiyi bitirmen en güzeli olur. en azından çocuğu daha fazla yıkmazsın ...
Sen de böyle bir ilişkiyi yürütebilecek, mutlu olabilecek potansiyeli göremedim...
Ben de aynı şeyi aileme söylüyorum ama onlarda diyor ki senin işin olsaydı zaten dert etmezdik, şimdi hem senin işin yok hem onun sağlam, iş i yok nasıl olacak diyorlar. Ben çok direnince tamam senin işin olsun en azından gözümüz arkada kalmaz evlen deriz dediler. Ama iyi bir iş bulmak zor atanmak zor, bu süreci olumsuzluklar içinde sürdürmekte çok zor. Kimse bilmeseydi ilişkiyi dert etmez bu kadar üzülmezdim. Şimdi üzülmem için çok etken oluyor. Sürekli laf sokuluyor. İşte ablanla eş i geçen, hafta yurt dışına gitti, kuzenin şu arabayı aldı derken bile laf soktuklarını hissediyorum. Bu devirde geçinmek çok zor diyip diyip duruyorlar. Psikolojimi anlayabiliyor musunuz. Sürekli böyle şeyler duymak yıkıyor insanı
Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Ben de aynı şeyi aileme söylüyorum ama onlarda diyor ki senin işin olsaydı zaten dert etmezdik, şimdi hem senin işin yok hem onun sağlam, iş i yok nasıl olacak diyorlar. Ben çok direnince tamam senin işin olsun en azından gözümüz arkada kalmaz evlen deriz dediler. Ama iyi bir iş bulmak zor atanmak zor, bu süreci olumsuzluklar içinde sürdürmekte çok zor. Kimse bilmeseydi ilişkiyi dert etmez bu kadar üzülmezdim. Şimdi üzülmem için çok etken oluyor. Sürekli laf sokuluyor. İşte ablanla eş i geçen, hafta yurt dışına gitti, kuzenin şu arabayı aldı derken bile laf soktuklarını hissediyorum. Bu devirde geçinmek çok zor diyip diyip duruyorlar. Psikolojimi anlayabiliyor musunuz. Sürekli böyle şeyler duymak yıkıyor insanı
Ksç yaşındasınız siz? Arkadaşınız peki ne iş yapıyor. Aileler biliyor mu. Aileniz ne diyor VS. Sevindim sizin güçlü duruşunuzaBenzer sayılırız fazlaca. Para önemsiz diyemem ama para, mutluluk getirmez. Ben de atanamadım ama her mutsuz olduğumda destekçim olan bir sevgilim var.
Sizin ilişkinizi bilemiyorum ama eğer sevgiliniz yanınızdaysa, sizinle aynı yolda yürümek istiyorsa bence bırakmayın. Az parayla geçinirim ama yine de sevdiğim insanla yaşarım mottosu var bende. Paranın hiçbir zaman güvencesi yoktur. Çok iyi işli olan birisini bulursunuz ya da denk gelir ama ne malum birgün işinin kötüleşmeyeceği?
İyi zamanda değil kötü zamanda da bir olmaktır sevmek. Sizin yerinizde olsam(ki öyleyim) iyi kötü bi yerlere girerdim. Kasiyerlik yapardım, garsonluk yapardım illa bi şeyler yaşardım. Düşünmüyor değilim bunları da sınavlarım olmazsa eğer :) Moral bozmayın kesinlikle.
Ayrılacağım demedim hiçbir zaman ona ima da etmedim. Ama çok mutsuz hissediyorum depresyondayım sürekli. Ne yapacağımı bilmiyorumBunları bem de duyuyorum. Bunları her aile söylüyor ki? Bunlar için sevgilimden asla ayrılmam. Valla maddiyattan daha önemli şeyler var. Siz de kalkıp “ben arabasız gezerim yanımda sevdiğim olsun yeter” diyemiyorsanız bence boşuna uzatmayın ilişkinizi.
Ksç yaşındasınız siz? Arkadaşınız peki ne iş yapıyor. Aileler biliyor mu. Aileniz ne diyor VS. Sevindim sizin güçlü duruşunuza
Erkek arkadaşınız merde yaşıyor? Erkek arkadaşımda 2 ayrı şirkette mümessili olarak çalıştı, 1. Şirket kapandı 2. Şirket ise hem asgari veriyordu hem araba vermiyordu diye ayrıldı
İnşallah hemen iş bulur :) ben de 26 erkek arkadaşım 25 olcsk. Askere gidecek o da. Aileniz öyle şakayla karışık mı ayrıl diyorlar yoksa moralinizi bozacak şeyler mi söylüyorlar sürekli. Ama sizin en azından mğhendismiş bir etiketi var aileme göre etiket önemli mesele para değil :)Evet biliyor. Sevgilim şu an askerde, gelince iş bakacak, mühendis o da :) Ben atanamadım. o 26, ben 28 :) İnşallah iş bulur gelince. Ben de sınavlarım olana kadar iyi kötü bi yere girerim diyorum o gelince eğer olursa sınavım başka mesleğe geçiş yapacağım ben de. Beraber hallederiz diyoruz. Annem de ayrıl falan diyor, neler söylüyor ya. Ben seni anlıyorum. Nasıl hissettiğini de. Sevgilin de benimki gibiymişçok değer veriyormuş sana. Bence dik dur.
Ben de çok karamsarım, üzülürüm, ağlarım bazen. Ama sevgilim sağ olsun, hep destek olur. Bazen düşünüyorum asıl o olmasa daha da dibe gömülürüm.
Sevindim sizin adınıza. Şehir olarak nerede? Alım için şartlar ne acaba başvuru yapılsa çağrılır mı mülakata acaba. Dediğim gibi 2 şirkette çalıştı deneyimş var o sektörde tanınıyor hatta ama düzgün bir şirket bulamadı, düzgün olanlar da görülmeye çağırmıyorNeutec'de şu an. İlaçların üretimleri yapılmıyor bazen depolarda da ilaç bulunmuyor, onun dışında bir sıkıntı yok gibi.
Sevindim sizin adınıza. Şehir olarak nerede? Alım için şartlar ne acaba başvuru yapılsa çağrılır mı mülakata acaba. Dediğim gibi 2 şirkette çalıştı deneyimş var o sektörde tanınıyor hatta ama düzgün bir şirket bulamadı, düzgün olanlar da görülmeye çağırmıyor
Erkek arkadaşım İstanbul da. Sağlık mezunu ve dediğim gibi baya çalıştı o işte tecrübeli. Bi intermetten bakalım, kariyer üzerinden alım VS varsa başvuralım, inşallah görüşmeye çağırırlar :/ tanıdık biri olsaydı aslında bu işler genelde aracı ile görüşmeye çağırıyorlarBalıkesir'de kendisi. Onun alakası yoktu sektörle pazarlama ve işletme bölümlerinden mezundu ama dediğim gibi muhasebecilik yapıyordu, erkek arkadaşınızın alınması çok daha kolay olur bence. Bir tanıdığı söylemiş böyle böyle bir iş var diye önce Bursa'ya gitti görüşme için sonra da eğitim için İstanbul'a gitti.