Dün tanıştığım Azeri çocuk işten ayrılmış. Hoşlanmaya başlamamıştım şansıma bak ki çocuk işten ayrılmış. Ben nasıl ulaşayım ki ona adını bilmiyom soyadını bilmiyorum. Kaçırdık çocuğu. O gün ınstgram istesem erken yanlış anlar diye düşündüm neyse ya şans yok bizde gönül işlerinde
Çalışanlardan öğrenebilirsin. Ben de üniversite yıllarımda fırında çalışan bir çocuğa vurulmuştum. Görmek için sürekli ekmek alıyordum. Sonrasında gittim gittim göremedim. Taşındık evim uzaktı halen belki görürüm diye gidiyordum. Arkadaşlarımı da yanımda sürüklüyordum. Artık çocuğu göremeyince, arkadaslarım artık yeter fırında çocuğu çağırıp konuşturacaz dediler. Meğer babası vefat ettiği için işten çıkmış. Numarasını aldılar. Çocukla konuştuk, buluştuk. Nerden bilebilirdim ki bebeksi suratının altında bir vizyonsuz yatıyor. Olmadı tabi. Umarım seninkinin sonu iyi biter.
Hızlı zamanlarımdı tabi