biraz benziyo aşka bakış açımız bende mutlu oldugum zaman sevgılımle ıyı geçindiğim zaman 1 hafta falan sonra çok huzursuz oluyorum sankı kavga etmek lazımmıs gibi gelıyo :)
cevabınızı vermişsinizzzz....
aslında
evet bu bence o kişiye aşık değilsiniz size karşı ilgisi hoşunuza gdiyor ne onunla ne onsuz durumuna getirmişsiniz durumu..ama aşk sevda böyle bi his değil buna emin olun..yıllarca birlikte olsanız herşeyimle seninim deyip sana teslim olsada (kaçmasa itmese vs.)yinede ona doyamamak yinede kaybetme korkusu yaşamaktır aşk..bu yüzden emin değilseniz evlenmek gibi bi hataya düşmeyin biraz zaman tanıyın kendinize..
bizde mi sorun var, yoksa aşk tamamen farklı bir şey mi anlamadım:)
mesela az önce de dediğim gibi bu ilişkimde de ne zaman biraz kaybetme korkusunu hissetsem aradığım heyecanı buluyorum, erkek arkadaşım benim için nefes gibi kıymetli oluyor ama herşey normalken de sorguluyorum böyle işte
sorun bende mi, yoksa bu gerçekten aşk eksikliği mi?
Aynısını ben de yaşıyorum. Sevgilimle aramız açıldığında eksiğim, ama konuştuğumuzda her şey iyiyken sürekli ya şöyle olursa ya böyle olursa diyerek uzak kalıyorum ve uzaklaştırmaya çalışıyorum. Ne yaptığım hakkında tek bir fikrim yok :)
hepimiz aynıyız acaba neden böyleyiz ?
Bence bu alışkanlık. O'nunla konuşmadığımız zaman aşık olduğumu sanıyorum mesela ben bu çocuğu seviyorum diyorum. Ama konuştuğumuzda bir türlü ona öyle bir şey söyleyemiyorum hiç istemiyormuş gibi davranıyorumBu bilinçli olarak yaptığım bir şey de değil. Emin olmak istiyorum ama ben ona ilgi göstermediğim için o da üzülüyor. Önce şunu düşün o ilerde sana sahip çıkabilecek, seni ömür boyu sevebilecek biri mi? Ben her şeyden önce bundan emin olmak istiyorum zihnim buna şartlandığı için de ona onu sevdiğimi söyleyip gösteremiyorum.
alışkanlık oldugunu dusunuorum ama ben sevdiğimide gayet belli ediyorum dilede getiriyorum çokça.ilgide gösteriyorum ama ıste mutluyuz mesela illa bi kavga gürültü istiyorum saçma sapan bişey.
Sen onun seni ne kadar sevdiğinden emin olmak istiyor olmayasın. Ne olursa olsun seni bırakmayacağından emin olmayı. Ben öyle istiyorum mesela :)
6 aylık bir ilişkim var.
Hayatımda gördüğüm en anlayılı, en ilgili insan.
mutlu olmam için üstüme titrer, ki ben de öyleyim aslında.
bir de hayatımda böyle bi uyum da görmedim, neredeyse hiç kavga etmedik, daha konuşmadan birbirimizin ne demek istediğini anlıyoruz.
seviyor muyum çok seviyorum ama daha ziyade ailemi sever gibi.
bi kere aşık değilim diye ayrılmaya karar verdim, sen böyle mutlu olacaksan tamam dedi diye dünyam başıma yıkıldı, vazgeçtim.
bana soğuk davrandığında ya da biraz kaybetme korkusu hissettirdiğinde aslında çok kötü oluyorum, o anki bütün derdim o oluyor ama
herşey yolundayken ki genelde herşey yolunda, acaba o doğru insan mı diye çok sorguluyorum.
yaza evlenelim diyor, evlenme konusunda da kafam karışık, bazen onunla evlilik hayalleri çok tatlı geliyor bazen de bu evlilik olmalı mı diye kendimi sorgularken buluyorum.
daha iyiyim diyemem ama sorun ne bilemiyorum, neden böyle saçma kararsızlıklar kafamı kemiriyor, tam anlamıyla mutlu olamıyorum?
aşık değilim ayrılayım da olmuyor, onsuz kendimi çok eksik hissediyorum
hayatımda aşk kavramları da oldu aslında, biri çok sorunlu bir ilişkiydi, birisi de kavuşamadığım birisiydi
acaba ulaşılmazlık ya da kaybetme korkusu mu bende aşkı tetikliyor anlamadım ki?
mesela az önce de dediğim gibi bu ilişkimde de ne zaman biraz kaybetme korkusunu hissetsem aradığım heyecanı buluyorum, erkek arkadaşım benim için nefes gibi kıymetli oluyor ama herşey normalken de sorguluyorum böyle işte
sorun bende mi, yoksa bu gerçekten aşk eksikliği mi?
canım aynı bende senin gibiydim.bana evet dedirtebilmek için 2 sene uğraştı.sonra dedim ki kendi kendime.evet aşık değilim ama aklımın mantığımın onayladığı kişi o.neden bir şans vermeyeyim ki dedim.1 senelik sevgililik dönemimiz oldu.ve ben aşık olmadan başlamıştım ilişkiye.bunu o da biliyordu olsun ben beklerim diyordu.bazen yürütemeyeceğimi düşünüp ağlıyordum.neden sevemiyorum ben bu adamı diyordum.ama aynı senin gibi kaybetmekte istemiyordum.sonunda yavaş yavaş onu kabullendim.öyle güzel şeyler yaşadık ona öyle alıştım ki..ve ona aşık oldum.onu çok sevdim.ve nişan vee evlilik.1 buçuk senelik evliyim.ve Rabbime binlerce kere şükürler olsun çok ama çok mutluyum.sana ne yapman gerektiğini söyleyemem ama sadece kendi durumumu anlatarak biraz da olsa yardımcı olabilirim diye düşündüm:)
Kendi adıma biraz umutlandım açıkçası :) Allah mutluluğunuzu daim etsin :)
arada mutlu sonların da olduğunu duymak moral veriyor insana, özellikle aynı durumdaki kişiler için
kesinlikle:) Rabbim herkesi hayırlı insanlarla karşılaştırsın
bence öyle..çünkü kaçan kovalanırdaki durum aşk sevgi değil elde etme yenebilme başarabilme seçilme arzusu karışımı sağlıksız bi durumdur...bunun dışında kalan duygular (ki varsa)aşktırsanırım o zaman, çok ilişkim oldu fakat hiç aşık olmamışım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?