Teşekkür ederim, öyle deyip kendimizi teselli ediyoruz işte, yoksa nasıl devam eder insan.....
Biliyorum canım hissediyordum iyi niyetini, şu an o kadar çaresiz hissediyorum ki bu psikolojiyle neye elimi atsam elimde kalır...Çok inanmıştım tüple olacağına, çok pozitiftim, tedavimin başından bugüne dek heyecanla umutla hamile olduğuma inanıyordum. Adet sancısına benzeyen ağrılarım, bel ağrılarım, kasık batmalarım, akıntılarım vardı hatta göğsümdeki damarların bile belirginleştiğini farkettim. İkisi tutmasa bile illa ki biri tutar diye düşündüm hep,konuştum onlarla, hayaller kurdum, planlar yaptım, olmayınca olmuyormuş. Sabahtan beri neden olmadı diye sorup duruyorum kendime cevap bulamıyorum. Bazen dalıyorum başka şeylere sonra birden aklıma geliyor içimde olmadıkları sanki biri kalbimi sıkıyor gibi oluyor, nasıl içim acıyor anlatamam...Şu an hiç birşey yapmak istemiyorum, sonra da kendimi çocuksuz bir hayata alıştırıcam sanırım...
Umarım senin kistler de bir an önce yok olur, bedenini dinlendir, fiziksel ve psikolojik olarak hazırlanmış olursun bir sonraki aşılamana....
Pazartesi yapacaktım ama dayanamadım bugün yaptım. Güya kendimce istatistik çıkaracaktım, 7. gün, 9. gün ve 11. gün yapıp sonuçları görmek istiyordum ne zaman belli oluyor diye, bu nedenle 7. günü yaptım 4,2 çıktı (umutluydum), bugün 9. gün yaptım 3,94 çıktı (tutunsaydı artması gerekirdi), pazartesi yeniden yapıcam ama yükseleceğine inanmıyorum. Duaların için teşekkür ederim, dilerim isteyen herkes gönlündekine hayırlısıyla kavuşsun...