Bu anlattıkların bana tanıdığım ve şu an hayatımdan sildiğim birini hatırlattı..
Arkadaşım zannetiğim birisi (çok şükür ki dostum kategorisine koymamışım kendisini), uzun süreli bir ilişkisi varken aynen senin bahsettiğin tarzda birinden hoşlandı, dikkatini çekmeyi başardı. Ve aşık oldu adama.. Adam ise sürekli kendisini kullandı. Hem maddi hem manevi olarak. Kendisine sabahlara kadar çene patlattım, uyardım ve bunları yaparken anlayışlı olmaya çalıştım "gönül ferman dinlemez" bahanesini göz önüne alarak..
Ve en son öyle kötü bir duruma düştü ki.. Benim o sırada bir tartışma yaşadığım ve yeniden barışacağımızı çok iyi bildiği sevgilimden bile medet umdu.. Ve reddedildi..
Ben de bunu duyduğumda kendisine pek iyi şeyler söylemedim elbette yani :))
Bir kadının, bir erkek tarafından reddedilmesi, o duruma düşmesi ne kadar gurur kırıcı bir şeydir, düşünmek bile istemiyorum...