Bıktım artık herşeyden allahım ben ne yaptımda benden ne istiyosun? Artık sabrın kalmadı ağlıyorum hüngür hüngür. Bu nası bi hayat nefret ediyorum. Herkesin benle bi zoru var ailemden tut yakın arkadaşım dediğim insana kadar ya. Ne istiyolar benden, ben onlara ne yaptım allahım ne yaptım da bana bunları yaşatıyolar bana??
Daha 16 yaşımdayım ama hayat bana her yüzünü gösterdi artık sabrım kalmadı. Hüngür hüngür ağlıyorum, balkona çıkıp atsam kendimi diyorum. Kendimi bildim bileli ne mutluluğum olduysa burnumdan getirmesini de bildiler. Yeter çok doldun artık, yaşadıklarımı anlatsam sığmaz buraya,taşar.
Babamdan da sigarasından da nefret ediyorum tiksiniyorum. Annemin sürekli söylenmesinden üstüme yürümesinden usandım artık. Ağlıyorum odamda eve geldik annemle hemn bi olay, sigara yüzünden. Sigara kalmamış marketlerde beyefendinin tek beğendiği sigara. Böyle bi oruçlu olurmu, duvarı yumrukluyor. Annem benden çıkarıyor acısını.
Odamda ağlıyorum daha gözümdeki kalemi silemeden, yastığım simsiyah olmuş, ağlama diyeveğine 1000 tane laf ediyor.
Yaşamadığım zorluk kalmadı artık, kendimi telkin etmeye çalışıyorum olmuyor ama artık işe yaramıyor. Neler yaşamadım ki bu hayatta ben ya?
Liseye hazırlandım geçen sene deliler gibi, okulum dindar okuldu ve sırf onlar gibi giyinmediğim için sözlü notlarımı yerlerde verdiler. Sınavım 100, 80 sözlü verdiler. Ağladım ablatmaya çalıştım, sbsde önüme bissürü insan geçicek haksız yere dedim, dinlemediler. Onların gözüne dindar gözükmediğimden böyle yaptılar. Hayatımın en iğrenç 2. Senesini geçirmiştim, sbsde hata yapmamam gerekiyodu okul notum iğrenç olduğundan, istediğim liseyi kazanabilmek için. 9 yanlışım çıktı. Tamam o lise olmasa da bi altını kazanabilcekken, 470 puandan 458e düştüğün için daha da alttaki okula gittim. Her boğazdan geçerken, kabataş erkeğe bakarken hala içim kan ağlıyor. O kadar yaralandım ki bu yaşta.
En yakın arkadaşım dediğim insan için 8. Sınıftayken arkadaşlarımı bıraktım sadece onla gezdim. Liseye geçtiğimde bunu yüzüme vurdu senin de bizim okulda arkadaşın kalmadı pek falan diye. Seni savuncam diye 2 yıllık arkadaşlarımı satmıştım ben ya. O en yakın arkadaşım dediğim insan, yeni lisemdeki arkadaşlarıma bile tanımadan etmeden laf etti.
Lisede zaten hayatımın en iğrenç dönemini geçirmiştim son bikaç aya kadar. İngilizceci ingilizcen berbat deyip duruyodu sınıfın ortasında. O okula gireblerden aslında daha yüksek almama rağmen, tembele çıktı adım. Süslüye çıktı. Anca telefonuyla ilgileniyo, anca avmye gider zaten diye. Kolejden gelmişsin ama ingilizcen berbat diye sınıfın ortasında azarladı ing hocası. Halbuki berbat değildi, ne oldu bilmiyorum ama o sene başında tüm bildiklerim uçtu aklımdan. Dedikleri laflar yüzünden ders zarten çalışmadım. İlk başta arkadaş olduğun grup 2 ye ayrıldı, 2 grup düşman olduk. Bulunduğum gruba da zamanla sinir olmaya başladım. Ama sonra sene sonunda, bana o kadar şey çektirmeleribe rağmen affetim herkesi, barıştık. Son aylarda zaten kendi grubumlada samimiyetimiz artmıştı.
Herneyse, depresyone girmişim lisedeyken, psikoloğa ve psikiyatriste gittim. İlaç içiyorum hala daha. Antidepresan. Başladığım mart ayından ilk günden beri herşey düzeldi. Dedim herşey güzel oluyor artık diye. Ama.. O yakın arkadaşım dediğim eski okulumdan kız, psikiyatriste deliler gider sen kafayı yemişsin dedi bana.
Sonra yine affettim onu. Ve sonra yine sildim. Ama artık tam sildim..
Baya yazdım, şuan olay o değil evde yaşadıklarım ama önceki yaşadıklarıma rağmen, tam da herşey artık harika şükür derken. Bu olanlar niye ki? Neden?
Bakkala giderken kıyafetime laf etti kolumdan tutup eve çekti babam. Kot tişört ya bildiğin. Bu nası bi karışma, onlara rağmen istediğimi giyiyorum darpaça tayt falan ama giymesem daha iyi olurdu, çünkü burnumdan getiriyolar.
Bıktım artık dayanacak gücün kalmadı. Bu nasıl bi sigara tirkayiliği. Tam depresyondan tamamen çıktım derken, şuan o kadar meyilliyim ki eski o gri günlerime dönmeye. Hergün 3 litre göz yaşı akıtmaya.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
