Okumadığım yazı, izlemediğim video, okumadığım kitap kalmadı .. Butun aynı sıkıntıda olan kadınların yazılarını okudum. Benim gibi kadınlara yardım etmek isteyenlerin yazdıkları kitapları okudum ama ya ben okuduklarımı uygulamayı beceremiyorum. Yada gerçekten bu sorunun hiçbir çozumu yok. 7 aylık evliyim ve 6 aylık hamileyim. 23 yaşındayım. Eşimle gorucu usulu evlendik. Ama çok sevdim. Hele evlendikten sonra ona olan bağlılığım fazlasıyla arttı. İlk zamnlar çok iyiydik. Onunda beni sevdiğini goruyordum. Hissediyordum. Ama artık birbirinden tamamen bağımsız iki insan olduk. Karnımdaki bebek olmasa bir an bile dusunmezsin.boyle bir hayatı yaşamaktansa insanların laflarına kulak asmayıp boşanırdım. Ama bebeğim beni engelliyor. Belkide boşanacak kadar büyük bir dert gelmeyecek size ama bir insanı olumu isteyecek kadar yaşamaktan bıktıran birşey, bence küçük birşey değildir. Eşim evlenmeden önce her akşam dukkanından çıkıp kuzenlerinin yanına giderdi. Gittikleri yer çay ocağı veya herhangi bir cafe. Yaptıklarıda okey oynayıp nargile içmek. Nişanlıyken bana dokunmuyordu bu işin ucu. O yüzden gozume batmıyordu. Ama hep evlendikten sonra çıkmam. Karımı bırakıp neden adamların yanına gideyim evde seninle ilgilenirim diyordu! Bende o yüzden her akşam çıkmasına takılmıyordum. Nasıl olsa evlendikten sonra çıkmayacaktı. Kuzenlerinin ikisi evli bir tanesi bekar. Evli olanlarda her akşam benim eşim ve diğeriyle beraber çıkıyorlardı halbuki. Burdan anlamam lazımdı benimkinin de çıkacağını.biz evlendik balayından geldik. İlk gunumuz evde. Akşam yemeğini yedik ve direk telefon çaldı. Dışarıya çağırıyorlae. Telefonu kapatıp bana sordu bende gitmesini sorun olmadığını soyledim. Gitti bir saat sonrada geldi. Sonra bu işlem çoğalmaya başladı. Artık rahatsız olmaya başlamıştım ama birşey demiyordum. Elimde olmadan yuzum asılmaya başladı. Evliliğimizin ilk ayı ramazana geldi ve ramazan olması, herkesin geç saatlere kadar dışarıda olması eşimi dahada rahatlaştırdı. Ben birşey dediğim zaman ramazan olduğu için boyle normalde çıkmam bu kdr haftada bir gun çıkarım diyip geçiştirdi. Ramazan bitti bu çıkışlar çoğalmaya başladı. Ben evde kendşmi harap edip o gelene kadar ağlıyordum ama asla gel diye aramıyordum. Tartışıyorduk ve bu ona en fazla bir hafta gidiyordu. Bir hafta sonra aynı olaylar aynı kavgalar. 7 ay oldu ve biz hala aynı durumdayız. Dışarı beraber çıktığımız zamanlar saati kolluyor hemen onların yanına gidebilmek içn. Eve misafir geldiği zaman aynı şey. Misafirler gidene kadar saate bakıyor. Gitselerde çıksam diye. Ben bişey dediğim zaman bana niye çıkıp bi iki saat kafa dağıtmayı çok goruyorsun diyor. Çok görmüyorum çık dağıt kafanı hatta gez eğlen. Ama benimle yaparkende bunları aklın onlarda olmasın. Onlarla eğlendiğin gibi benimlede eğlen benimlede gül. Benimlede birşeyler yapmaktan keyif al. Çokmu şey istiyorum. Daha yeni evliyim ve hamileyim. Çocuk doğduktan sonra zaten yalnız geçircek vaktimiz istesekte olmicak. Madem hergun dışarı çıkmak isticektin kuzenlerinden ayrılmak onlarsız vakit geçirmek istemicektin o zaman neden evlendin !? Neden beni boyle mutsuz sevgisiz bi insana donuşturdun. Düşünüyorum ama hiçbirine cevap bulamıyorum. Yaptığım uyguladığı. Hiçbir formül onun dışarıya olan bağlılığını değiştirmedi. Ben yıldım ama o yılmadı.. Daha çok yeni evliliğim. Aranızda yıllarca belkide benim yaşadığım sorunu yaşayanlar vardır. Tecrübelerinizi uyguladığınız çözümleri ve sonuçlarını bekliyorum.. Lütfen yardımcı olun, yorumlarınız benim tutunduğum son dal, son çare..