- Konu Sahibi incir_kusu
- #1
Bunları hiç kimseyle konuşup paylaşamıyorum..artık çok yoruldum,yıprandım sağlıklı düşünemiyorum.en azından sizlerle paylaşmak istedim.konuya nasıl nerden başlicamı bilemiyorum.anlamanız için baştan anlatsam iyi olacak.biraz uzun olacak yazacaklarım.15 yıllık evliyim iki kızım var.eşimle görücü usulü evlendim aramızda 13 yaş var.anne ve babam öldüğü için dedemler büyüttü beni ve kardeşimi.17 yaşında evlendim.başta kaynanamın yaptıklarına boyun eğdim çocuğumun başkasından olduğunu bile idda etti.onunla sorunlar bitti busefer eşimle başladı.ilk sorun ufak kızıma hamileliğimde başladı.beni aldatdı.ayrılmayı düşündüm kavgalar oldu falan beni evden kovdu çocuğu aldırtacam dediğimde önüme kürtaj parasını attı defol diyerek ananmı babanmı var nereye gideceksin dedi.doğruda söylüyor hiç kimsen yok ailem olmuş olsaydı 17 yaşında evlendirilmezdim.tabi bunu kabullendim sırf büyük kızım ve karnımdaki bebek için düzeliriz diyordum.sonra yine aldatmaya kalktı ama bunu farkettim ve bir şekilde mani oldum.tartıştık kavgalar oldu.ondan sonra bir karar aldım karışmicam dedim ne yapmak istiyorsa yapsın dedim ve susma hakkımı kullandım. o bişeyler yaptıkça ben sustum sustukça üstüme gelmeye başladı.birsüre düzelir gibi oldu bu düzelme esnasında evde çalışmaya başladım ufak tefek işler yapmaya sırf evde boş vakit geçirene kadar hem bişeyler öğrenmiş hemde para kazanmış olamak için.o sıralarda dayımın eşiyle sorunlar yaşadı büyük bir bunalıma girdi.bizde o bunalımlı günlerini atlatması için yanımıza çağırdık ama en kötü günler ondan sonra başladı.dayımın hanımı başka bir adamla kaçtı.dayım durup durup bak dikkat et bu daha genç kıs gibi buda yakında birine kaçmasın,sen artık yaşlandın budaha 18 lik kız gibi görünüyor,bu çocukların onun olduna kim inanır demeye,zaten sorunlarımız varken dahada sorunlar yaşamaya başladık.dayıma dayı bunu söyleme bak zaten sorunlarım var dahada sorun ekliyorsun.hem ben senin yiğninim nasıl böyle şey dersin diye tartıştık ve sonunda bir yolunu buldum ve geri gönderdim memlekete.ama olan olmuştu eşimin takipleri başladı.aldırmıyordum.görmemezlikten geliyordum.ufak kızım okula başlar başlamazda bende işe başladım. ama hergün işyerine gelip o adam kim onun sende gözü var bu kim diye saçmalamaya işyerindekilerde huzursuz olmaya başlamışlardı.sonunda kendi işimi yapmaya başladım bende ama buseferde o adamlarla ne muhatap oluyorsu.neden seni arıyor iş için konuşuyorum adam senin dostun sevgilin nezamandır aranızda ilişki var demeye.işimi kapadım evde oturmaya başladım sırf laf söylemesin diye içi rahat etsin diye.buseferde bayan arkadaşlarımın eve gelmesini benim onlarla görüşmeme karışmaya başladı. o kadın şöyle,bu böyle iyi biri değil onla görüşmiceksin dedi. onada eyvallah dedim.arkadaşlarıma kötü bir laf eder korkusuyla çok nadir tlf la görüşüyorum.evde oldumu bildiği halde evi arayıp evdemisin demeye,kapıya gelip zile basıp evdemisin diye kontrole başladı.birgün dedimki benim bişeyimimi gördün.biri benim hakkımda bir sözmü söyledi,neden böyle davranıyorsun yeter artık dedim.özür diledi kıskançlığından yaptını hiç bişeyimi görmediğini söyledi.evdeyim yalnızım tv seyretsem bunlar seyredilirmi,kitap okusam hıh filoz olacan,çocuklarla şakalaşıp oyunlar oynasak sizde bişi var yakında kokusu çıkar bukadar mutlusun,müzik dinlesem kime aşıksın,örgü örsem hiç bişeyle ilglenme bu ıvır zıvırlarla uğraş,temizlik yapsam ev bilmem nemi yaptılarda temizleyip duruyon demeye.yeri geldi sustum,ağladım bağırdım,kavga ettim,sonunda eve bilgisayar girdi.bende işimi gücümü bitirdikten sonra oturuyorum.ya kadınlar kulübüne takılıyorum yada msn de görüşemediğim arkadaşlarımla görüşüp konuşuyorum.bir gün eşimi işte yetiştiren ustası geldi.çocukken onun yanında çalışarak öğrenmiş mesleğini beraber çalışmaya başladılar.adam bizde kalıyor.bir akşam eşim birden durup dururken büyük kızımla konuşuyorum şakalaşıyoruz bana bişeyler gösteriyor pc de bu ayağa kalktı ve birden sobanın üzerinde duran çaydanlı alarak bana fırlattı.sen beni gözümün önünde aldatıyorsun boynuzluyorsun diyerek.kafamı eğmeseydim heralde yüzüm yanardı.kaynar sudan büyük kızıma geldi karnı yandı.neye uğradığımızı şaşırdık.herşeyi kırdı sandalyeleri parçaladı bana her lafı söyledi.ne sokak kadınlığım kaldı söylemedik,nede afedersiniz o..... lum kaldı.herşeyi söyledi tanımadım adamın yanında kızımın yanında bana bunları söyledi oan bıça kaptığımı hatırlıyorum.kardeşim elimden almış.yapmadığım haketmediğim sözleri duymak okadar ağırki.artık tahamül sınırını aşmıştı.ve ayrılmaya karar verdim.günlerce aylarca konuşmadım.birsene evde iki yabancı olmuştuk.sonunda ben dilekçe vereceğimi söyledim.benden günlerce özür diledi.kıskançlıktan deliye döndüğünü ne yapacanı bilemediğini haksız yere olafları söylediğini af etmemi istedi.çok düşündüm ayrılsam arkamda desteğim yok,bir ailem yok,sadece dayımlar var.onlarda kaç gün barındıracaklar.ayrı bir ev tutsam çalışsam dedim.ama buseferde çalışacakmıyım çocuklarımlamı ilgilenecem ergenlik döneminde bir kızım var.tam her türlü yola sapaca bir yaş başında durmazsam yanlışlar yanlışları doğuracak.burda kalsam kavgadan pisokolojileri bozulacak hangisi doğru karar diye çok düşündüm.sonunda kalmaya karar verdim.ama hergün bir hakaret hergün bir laf söylemeler başladı.az öncede yine hakaretler etti.kavga çıkardı.kavganın sebebide ondan habersiz ona nasıl ayakkabı alırmışım.zaten herşeyini bana aldırıyorsun dedim.kemerinden ayakkabına kadar ben gidip alıyorum nevar bunda şimdi deyince dahada kötü laf söylemeye başladı..bende dayanamicam artık eğer bir şüphen varsa nasıl bir erkeksin hala beni yanında tutuyorsun dedim.karaktersizmişsin dedim.bunları nasıl dermişim.benim sevgilim varmış ona güvenerek konuşuyormuşum hep,bende eğer bir dostum sevgilim olsaydı burda bir dk durmaz şuan onun yanında olur senin hakaretlerini dinleyip,gururumu ayaklar altına alıp burda kalmazdım dedim.ama artık yeter bulacam birini dedim bulmazsan şerefsizsin dedi.boşanmak istiyorsan ver dilekçeyi dedim.ben vermek istediğimde neden engel oldun diye söyledim.bana yarın vermezsen adi şerefsiz o.... sun dedi.artık napacamı bilemiyorum.zamanında biriktirdiklerimide ona verdim zor durumda diye geride vermiyor.altınlarım vardı biraz onlarıda eve hırsız girdi götürdü.artık gurur yaptım verecem dilekçeyi ama çocuklarıma nasıl bakacam.mal varlığı yok ayrılırken bana bişeyler düşsün.yada çocuklarına.iş bakındım tekrar başlamak için.ama oda şuan çok zor kriz nedeniyle.offffffff Allahım, çocuktum çocuklumu yaşamadım.anamı babamı aldın elimden.genç kıs oldum.gençkıslımı hayallerimi aldın.evlendim mutlu olamadım.çabaladıkça sabrettikçe hep acı üstüne acı verdin.artık dayanacak ne güç nede sabır kaldı.yinede sana yalvarıyorum.Allahım yalvarrım yardım et.çocuklarımı ve onların mutluluğunu alma benden.ben şimdi ne yapacam...senağlama senağlama senağlama
enizköşkler Mah. Eski Edirne Asfaltı No:30 Avcılar İstanbul
ostahane Mah. Mühendis Sok. No:19 34940 Tuzla İstanbul
