Artık çok zorlanıyorum😔

Pnr1990 .!.:

Merhaba, yakınlarımın ayrıntı dolu yorumları, bitmek bilmez soruları ve duyarsızlıklarındansa hiç tanımadığım insanlarla dertleşmek son zamanlarda hep tercih sebebim oldu.Herkesin sorunları var belki benim yerimde olan ya da bu yollardan geçip yorum yapabilecek birileri vardır diye yazıyorum. 3 sene oldu üniversiteden mezun olalı öğretmenlik mezunuyum branşım Türkçe. Ataması vasat ne çok kolay ne de çok zor. Kötü bir olay geçti başımdan üniversitede o yüzden hiç KPSS ile uğraşmak istemedim bir an önce ekonomik özgürlüğümü kazanmak için emniyetin alımlarına yöneldim bilen bilir son birkaç senedir sürekli polis atamaları oluyor 3 kez denedim hep bir aksilik çıktı sakatlandım mülakatlara kaldım elendim. Bu arada vakıf üniversitesi mezunuyum etrafımda da sürekli konuşulur o kadar para döktün olmuyor diye biraz da bu konuşmalar etkiledi beni. En son kendi alanıma yöneldim çalışırsam eğer başarabileceğimi düşündüm. Çalışmaya başladım ama artık psikolojim bozulma noktasına geldi gerek ailem olsun gerek çevre işsiz olmam sürekli gözlerine batıyor. Dayanamıyorum artık bu konuşmalara. 27 yaşındayım memlekette arkadaşım kalmadı 3-4 ayda bir şehir dışına yanlarına giderim babamdan para istemeye yüzüm olsun diye de yazları tarla işlerine yardımcı olurum. Sınavıma da 1 ay gibi bir süre kaldı. Çayla uğraşıyor ailem. Şimdiye kadar hep yardım ettim ama artık vücudum yoruldu ve ders çalışmam gerekiyor yardım etsem dersini çalış diyorlar etmesem gözlerine batıyor. Bazen evleneyim kurtulayım diyorum hayatımda biri var ama maddiyat konusunda pek de güvenim yok kendisine eğer çalışamazsam bunu sorun yapar mi bilemiyorum devlet memuru kendisi de. Sanki ailem de istiyor evlenmemi.hazır değilim diyorum hiçbir şekilde. Sadece babam hiç sesini çıkarmaz ben istemeden para bırakır masamın üstüne gider Allah razı olsun üzülür hatta bu durumda olmama. İletişimimiz kuvvetli değil onunla da. Sürekli evdeyim bir harcamamda yok kılık kıyafete de öyle vermem pek sadece dediğim gibi yılda iki kez bir şehir dışına çakma olayım olur. Bazen çok ümitliyim bazen de yeise düşünüyorum. Sanki boşa çabalıyorum hiçbir şey olmayacak gibi, olsa da artık hevesim yokmuş gibi. Yoruldum, üç aydır geceler uyku girmiyor gözüme ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Ne yapacağımı da bilmiyorum evlilik gibi yanlış bir karar da vermek istemiyorum çok uzattım farkındayım ama bunları kimseye anlatamıyorum erkek arkadaşıma anlattım Halime üzüldüğü için sanırım ne lanet bir ailen var gibi bir şey dedi çok zoruma gitti ayrılma noktasına geldik.Diyeceğim benim gibi olup da umudunu bırakmayıp sonunda düzelen var mı artık çok yoruldum ve hayattan gerçekten korkuyorum

Genişletmek için tıkla...

timesinfinity .!.:

29 yaşında atandım.A grubunda sınavları kazandım ama mülakatlarda elendim. Pes etmedim, B grubundan hazırlandım.Kendi şehrimde kalmak için 90 üstü almam gerekiyordu ve sınava da 2 kez girmek zorunda kaldım bu yüzden.Nihayet 29 yaşında atanabildim işte.27 yaş ne ki?

Arkanızda böyle babanız varken oturun,çalışın ve atanın.Kendi ayaklarınızın üzerinde durmadan asla evlenmeyin.Hayat neyi getirir bilinmez.İlerde boşanabilirsiniz ya da eşiniz vefat edebilir Allah korusun.Bu yüzden ilerde doğacak çocuğunuzun sorumluluğunu tek başına alabilecek maddi gücüünüz olmadıkça evlenmeyin derim.Sıkıntılardan kaçmak için evlenmek yapabileceğiniz en büyük hatalardan biri olur.

Erkek arkadaşınıza gelirsek..Bunu söylediğim için üzgünüm ama bence ayrılın.Benim ailem dünyanın en kötüsü de olsa erkek arkadaş denilen şahsa onları eleştirme hakkını vermem.Yanında olur, destek olur amenna.Ama anlattığın ilk şeyde aileni gömmüş,ilerde çok sıkıntı yaşarsınız bence.Çünkü haddini de sınırını da bilmiyor.Ama yok ben artık ailemle ilgili hiçbir şeyi asla onla paylaşmıcam diosan olabilir tabi.Ama öyle de nasıl eş olunur bilemedim.

Genişletmek için tıkla...

Pnr1990 .!.:

Haklısınız, aslında kötü şeyler de anlatmadım ama nasıl öyle bir intiba bıraktım bilmiyorum. Daha sonrasında kullandığı kelime için de özür diledi. İnanın şu durumda ilişkimi bile düşünmüyorum çok da umrumda değil. Aslında ailem de öyle değil üzülürler bu duruma biliyorum hiçbir zaman da maddi anlamda sıkıntı yaşatmadılar bana. Ama son zamanlarda neden böyle bilmiyorum ben mi çok abartıyorum ya da hassaslaştım mı artık bu konuda gereksiz yere bağırıp çağırmalarım çok oluyor üzülüyorum böyle olunca da insanların kalbini kırdığım için.

Genişletmek için tıkla...

timesinfinity .!.:

En son 27-28 yaşında ailemden harçlık almak zorunda kaldığım için bana da çok ağır geliyordu. Gücüme gidiyordu.Sonra çok sevdiğim dedemi de kaybedince çok yıprandım. Terapi aldım ve inanın o kadar iyi geldi ki KPSSde derece yaptım öyle diyim.Sadece ders çalışarak olmuyor maalesef.Yardım alma imkanınız varsa alın lütfen.Düzenli çalışın ama kendinizi eve de hapsetmeyin.Sosyalleşmeye çalışın,kafa ancak öyle toparlanıor.Harcadığonız parayı da düşünmeyin. Atanınca misli misli yerine koyarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Pnr1990 .!.:

Merhaba, yakınlarımın ayrıntı dolu yorumları, bitmek bilmez soruları ve duyarsızlıklarındansa hiç tanımadığım insanlarla dertleşmek son zamanlarda hep tercih sebebim oldu.Herkesin sorunları var belki benim yerimde olan ya da bu yollardan geçip yorum yapabilecek birileri vardır diye yazıyorum. 3 sene oldu üniversiteden mezun olalı öğretmenlik mezunuyum branşım Türkçe. Ataması vasat ne çok kolay ne de çok zor. Kötü bir olay geçti başımdan üniversitede o yüzden hiç KPSS ile uğraşmak istemedim bir an önce ekonomik özgürlüğümü kazanmak için emniyetin alımlarına yöneldim bilen bilir son birkaç senedir sürekli polis atamaları oluyor 3 kez denedim hep bir aksilik çıktı sakatlandım mülakatlara kaldım elendim. Bu arada vakıf üniversitesi mezunuyum etrafımda da sürekli konuşulur o kadar para döktün olmuyor diye biraz da bu konuşmalar etkiledi beni. En son kendi alanıma yöneldim çalışırsam eğer başarabileceğimi düşündüm. Çalışmaya başladım ama artık psikolojim bozulma noktasına geldi gerek ailem olsun gerek çevre işsiz olmam sürekli gözlerine batıyor. Dayanamıyorum artık bu konuşmalara. 27 yaşındayım memlekette arkadaşım kalmadı 3-4 ayda bir şehir dışına yanlarına giderim babamdan para istemeye yüzüm olsun diye de yazları tarla işlerine yardımcı olurum. Sınavıma da 1 ay gibi bir süre kaldı. Çayla uğraşıyor ailem. Şimdiye kadar hep yardım ettim ama artık vücudum yoruldu ve ders çalışmam gerekiyor yardım etsem dersini çalış diyorlar etmesem gözlerine batıyor. Bazen evleneyim kurtulayım diyorum hayatımda biri var ama maddiyat konusunda pek de güvenim yok kendisine eğer çalışamazsam bunu sorun yapar mi bilemiyorum devlet memuru kendisi de. Sanki ailem de istiyor evlenmemi.hazır değilim diyorum hiçbir şekilde. Sadece babam hiç sesini çıkarmaz ben istemeden para bırakır masamın üstüne gider Allah razı olsun üzülür hatta bu durumda olmama. İletişimimiz kuvvetli değil onunla da. Sürekli evdeyim bir harcamamda yok kılık kıyafete de öyle vermem pek sadece dediğim gibi yılda iki kez bir şehir dışına çakma olayım olur. Bazen çok ümitliyim bazen de yeise düşünüyorum. Sanki boşa çabalıyorum hiçbir şey olmayacak gibi, olsa da artık hevesim yokmuş gibi. Yoruldum, üç aydır geceler uyku girmiyor gözüme ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Ne yapacağımı da bilmiyorum evlilik gibi yanlış bir karar da vermek istemiyorum çok uzattım farkındayım ama bunları kimseye anlatamıyorum erkek arkadaşıma anlattım Halime üzüldüğü için sanırım ne lanet bir ailen var gibi bir şey dedi çok zoruma gitti ayrılma noktasına geldik.Diyeceğim benim gibi olup da umudunu bırakmayıp sonunda düzelen var mı artık çok yoruldum ve hayattan gerçekten korkuyorum

Genişletmek için tıkla...

umudumanneolmak .!.:

Kendinizi daha fazla mutsuz etmeyin, geçen gün başka birine anlatmıştım hikayemi. Size de anlatayım:
Ben de öğretmenlik mezunuyum. 22 yaşında mezun oldum. 2 sene KPSS için dershaneye gittim. Yaş oldu 24. Atanamayınca markette çalışayım bari dedim. Bim, A101 filan başvuru yaptım, 4 yıllık almıyoruz, öğretmensen atanır bizi bırakırsın filan dediler almadılar işe. Sonra bir muhasebecinin yanında getir götür işini yapmak için işe başladım hem de ücretsiz. Yani vakit geçireyim diye. Başvurmadığım özel okul kalmamıştı bu arada.Her neyse, muhasebecinin tanıdığı vasıtasıyla bir özel okulda ve okulun dershanesinde aynı anda işe başladım. 2 buçuk sene kadar çok sevilen bir öğretmen olarak çalıştım ama her sene KPSS’ye girmeye ve mülakatlara gitmeye devam ettim. 26 yaşına geldiğimde evlendim ve yuva kurana Allah yardım etti desem olur herhalde. Evlendikten 2 ay sonra memur olarak atandım. Yani toplamda mezun olduktan 4 sene sonra Allah yüzüme güldü. Çok isterdim öğretmenliğe atanmayı ama kısmet böyleymiş.
Şunu da belirteyim, ben kurtulmak için evlenmedim. Zaten kolejde çalışıyorum, oturduğum yerde isim yaptım, veliler beni ister oldu nasıl olsa işim var diye düşünüp çok sevdiğim eşimle evlendim.
Seni çok çok çok iyi anlıyorum. Kendimi değersiz, işe yaramaz hissettim çok uzun süre. Hatta Facebook, instagram ne varsa hepsini kapattım atanan arkadaşlarımı görmeyeyim diye. Sadece yılmadım. Özel okulda çalışma şartları çok ağır olmasına rağmen bir yandan da ders çalıştım. 48 saat ders anlatıp boş derslerimde matematik, vatandaşlık çalıştım, Düğünümden 2 gün sonra KPSS’ye girdim filan.

Sen sabret, derslerine çalış, elinden geleni yap. Evliliği de asla kurtuluş gibi görme. Ne olursa olsun, bir kadın mutlaka kendi ayakları üzerinde durmalı. Türkçe öğretmenliğinin de bu sene puanları çok düştü diye biliyorum. İnşallah gönlüne göre olur her şey

Genişletmek için tıkla...

Pnr1990 .!.:

Çok teşekkür ederim. Eşekten düşeni eşekten düşmüş anlar diye boşuna demiyorlar. Ama çevreye de duyarsız kalamıyorum işte. İnşallah siz de çok mutlu olursunuz

Genişletmek için tıkla...

umudumanneolmak .!.:

Amin canım, 3 sene oldu ben atanalı. Yaş 29 yani insanların lafları hiç bitmiyor biliyor musun? Mezun olursun atamayı sorarlar, evliliği sorarlar, evlenirsin çocuğu sorarlar, erkeksen askerliği sorarlar. Hep bir kıyaslama, hep bir laf sokma peşindeler. Ben de hamile kalamadım bir türlü, eşimin uzak akrabalarından saçma salak laf söyleyenler oldu. Başlarda üzülsem de sonraları umursamamayı öğrendim. Onlar kim? Benim hayatımda ne önemleri var? Baktım cevap sıfır. Beni annem, babam, kocam bağlar. Sen de millete kulaklarını kapa. Bunu şimdi için söylemiyorum, hayatın boyunca böyle düşün. Çünkü emin ol atandığında da illa ki bir şeyler söyleyen çıkacak. Öğretmensin polis mi oldun diyen de çıkacak, öğretmen olsan aman canım öğretmenler de boş boş oturuyor diyen de olacak. Millete kulak asmakla ömür geçmez. Topunun canı cehenneme

Genişletmek için tıkla...