Artık çok zorlanıyorum😔

moda tas ogrt · 27 Temmuz 2020

Ben de 2011 mezunuyum, neredeyse hiç ataması olmayan bir bölümüm öğretmenliğinden mezunum. O kadar iyi anlıyorum ki sizi, yaşım da 36 ve hala atanamadim, ders çalışsam da atama 0 olabilir. Çok üzülüyorum, ama neyse ki evlendim, eşim destek çıkıyor. Atanmadan evlenmem diyordum,baktım olmuyor , iyi biri de renk gelince evlendim. Halk eğitimde çalışıyorum zar zor, ucretli öğrt. Gibi. Siz de ucretli öğrt. , özel okul, ya da halk eğitimlere başvurun.
Yalniz insani çok kemiren bir şey. Çoğu zaman keşke okumasaydım bile dedim. Çünkü, ben büyüklere ders veriyorum giyim öğretmeniyim, bir öğrencim var , bu kız kendi köyünden mühendis bir çocukla evleniyor, kendisi lise mezunu, 3 çocuk doğuruyor, kocasının kendi iş yeri var, ordan kızın sigortası da yürüyor, altında arabası, güzel bir evde oturuyor, hiç çalışmamış, atanma stresine girmemiş, yaşı benden küçük, daha bizim arabamız yok düşün yani.
Demem o ki bazen, kendimizi ne kadar yesek te, bazıları akıllı davranıp hayal ettiğimiz hayati hiiç çaba sarf etmeden, psikolojisini bozmadan, bu tarz şeylerden bir haber yaşıyor. Bu arada öğrencimi çok severim, iyi insandır. Ama hep aklıma gelir :)
Sonra instada bir sürü kadın, imi çocuk doğurup, hiç psikolojisi bozulmadan, evine cesit , cesit tabak çanak doldurup , günlerde gezip, mutlu oluyorlar.
Bazen böyle olmak daha güzel olabilir. Ama işte gel gör ki, sanırım içimize zeyna kaçmış gibi, herşeyle mücadele edip, sağdan soldan laf işitmeden, psikolojimizi intihar düşünecek kadar telef etmeden yapamıyoruz. Bu da bir kader belki de.

kafasiikarisiik · 27 Temmuz 2020

Sadece erkek arkadaş statüsünde olan birinin ailenize lanet demesini hafife almayın ve onunla evliliği kurtuluş görmeyin.hatta ekonomik özgürlüğünüzü kazanmadan herhangi biriyle evlenmeyin

Beatitudo · 27 Temmuz 2020

Benim bir tanıdığım 4 çocuktan sonra 42 yaşında atandı. O yaştan sonra doğuya gitti görevini yaptı geldi. Sakın vazgeçme... Torpili olanlar, tanıdığı olanlar hariç (Bu haramzadeler yüzünden çoğu genç ümitsiz zaten) herkes emek vererek uğraşarak bir yere geliyor. Oturduğu yerden kimseye iş gelmiyor yani. Tüm yolları dene eninde sonunda para kazanabileceğin bir yere gelirsin. Sakın vazgeçme... Ben de yıllarca uğraştım hiç umudum yoktu çünkü branşımdan atama cok az oluyordu ama dedim ki başka yapabileceğim birsey yok ki... Sonuna kadar çabalayacağım o olmazsa bu olacak bu olmazsa diğeri... Sonunda Allah nasip etti. Devlete geçtim.. Hergün şükrediyorum

piraye · 27 Temmuz 2020

Pnr1990 .!.:
Merhaba, yakınlarımın ayrıntı dolu yorumları, bitmek bilmez soruları ve duyarsızlıklarındansa hiç tanımadığım insanlarla dertleşmek son zamanlarda hep tercih sebebim oldu.Herkesin sorunları var belki benim yerimde olan ya da bu yollardan geçip yorum yapabilecek birileri vardır diye yazıyorum. 3 sene oldu üniversiteden mezun olalı öğretmenlik mezunuyum branşım Türkçe. Ataması vasat ne çok kolay ne de çok zor. Kötü bir olay geçti başımdan üniversitede o yüzden hiç KPSS ile uğraşmak istemedim bir an önce ekonomik özgürlüğümü kazanmak için emniyetin alımlarına yöneldim bilen bilir son birkaç senedir sürekli polis atamaları oluyor 3 kez denedim hep bir aksilik çıktı sakatlandım mülakatlara kaldım elendim. Bu arada vakıf üniversitesi mezunuyum etrafımda da sürekli konuşulur o kadar para döktün olmuyor diye biraz da bu konuşmalar etkiledi beni. En son kendi alanıma yöneldim çalışırsam eğer başarabileceğimi düşündüm. Çalışmaya başladım ama artık psikolojim bozulma noktasına geldi gerek ailem olsun gerek çevre işsiz olmam sürekli gözlerine batıyor. Dayanamıyorum artık bu konuşmalara. 27 yaşındayım memlekette arkadaşım kalmadı 3-4 ayda bir şehir dışına yanlarına giderim babamdan para istemeye yüzüm olsun diye de yazları tarla işlerine yardımcı olurum. Sınavıma da 1 ay gibi bir süre kaldı. Çayla uğraşıyor ailem. Şimdiye kadar hep yardım ettim ama artık vücudum yoruldu ve ders çalışmam gerekiyor yardım etsem dersini çalış diyorlar etmesem gözlerine batıyor. Bazen evleneyim kurtulayım diyorum hayatımda biri var ama maddiyat konusunda pek de güvenim yok kendisine eğer çalışamazsam bunu sorun yapar mi bilemiyorum devlet memuru kendisi de. Sanki ailem de istiyor evlenmemi.hazır değilim diyorum hiçbir şekilde. Sadece babam hiç sesini çıkarmaz ben istemeden para bırakır masamın üstüne gider Allah razı olsun üzülür hatta bu durumda olmama. İletişimimiz kuvvetli değil onunla da. Sürekli evdeyim bir harcamamda yok kılık kıyafete de öyle vermem pek sadece dediğim gibi yılda iki kez bir şehir dışına çakma olayım olur. Bazen çok ümitliyim bazen de yeise düşünüyorum. Sanki boşa çabalıyorum hiçbir şey olmayacak gibi, olsa da artık hevesim yokmuş gibi. Yoruldum, üç aydır geceler uyku girmiyor gözüme ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Ne yapacağımı da bilmiyorum evlilik gibi yanlış bir karar da vermek istemiyorum çok uzattım farkındayım ama bunları kimseye anlatamıyorum erkek arkadaşıma anlattım Halime üzüldüğü için sanırım ne lanet bir ailen var gibi bir şey dedi çok zoruma gitti ayrılma noktasına geldik.Diyeceğim benim gibi olup da umudunu bırakmayıp sonunda düzelen var mı artık çok yoruldum ve hayattan gerçekten korkuyorum

böyle bir baban olduğu için çok şanslısın.....işşiz kalıp bunalmak zordur bilirim ama geçecek, sen sınavlarina odaklan, saçma sapan insanlarin lafına bakıp evliliği sakın ama SAKIN bir alternatif olarak düşünme...bi de bu bayram o sessiz mağrur babanın ellerinden bi kere de benim için öp lütfen

1ogretmen · 27 Temmuz 2020

Türkçenin ataması fena değil. bir sene sıkı çalış karart gözünü aranırsın inşallah

yazarhanim35 · 27 Temmuz 2020

Pnr1990 .!.:
Merhaba, yakınlarımın ayrıntı dolu yorumları, bitmek bilmez soruları ve duyarsızlıklarındansa hiç tanımadığım insanlarla dertleşmek son zamanlarda hep tercih sebebim oldu.Herkesin sorunları var belki benim yerimde olan ya da bu yollardan geçip yorum yapabilecek birileri vardır diye yazıyorum. 3 sene oldu üniversiteden mezun olalı öğretmenlik mezunuyum branşım Türkçe. Ataması vasat ne çok kolay ne de çok zor. Kötü bir olay geçti başımdan üniversitede o yüzden hiç KPSS ile uğraşmak istemedim bir an önce ekonomik özgürlüğümü kazanmak için emniyetin alımlarına yöneldim bilen bilir son birkaç senedir sürekli polis atamaları oluyor 3 kez denedim hep bir aksilik çıktı sakatlandım mülakatlara kaldım elendim. Bu arada vakıf üniversitesi mezunuyum etrafımda da sürekli konuşulur o kadar para döktün olmuyor diye biraz da bu konuşmalar etkiledi beni. En son kendi alanıma yöneldim çalışırsam eğer başarabileceğimi düşündüm. Çalışmaya başladım ama artık psikolojim bozulma noktasına geldi gerek ailem olsun gerek çevre işsiz olmam sürekli gözlerine batıyor. Dayanamıyorum artık bu konuşmalara. 27 yaşındayım memlekette arkadaşım kalmadı 3-4 ayda bir şehir dışına yanlarına giderim babamdan para istemeye yüzüm olsun diye de yazları tarla işlerine yardımcı olurum. Sınavıma da 1 ay gibi bir süre kaldı. Çayla uğraşıyor ailem. Şimdiye kadar hep yardım ettim ama artık vücudum yoruldu ve ders çalışmam gerekiyor yardım etsem dersini çalış diyorlar etmesem gözlerine batıyor. Bazen evleneyim kurtulayım diyorum hayatımda biri var ama maddiyat konusunda pek de güvenim yok kendisine eğer çalışamazsam bunu sorun yapar mi bilemiyorum devlet memuru kendisi de. Sanki ailem de istiyor evlenmemi.hazır değilim diyorum hiçbir şekilde. Sadece babam hiç sesini çıkarmaz ben istemeden para bırakır masamın üstüne gider Allah razı olsun üzülür hatta bu durumda olmama. İletişimimiz kuvvetli değil onunla da. Sürekli evdeyim bir harcamamda yok kılık kıyafete de öyle vermem pek sadece dediğim gibi yılda iki kez bir şehir dışına çakma olayım olur. Bazen çok ümitliyim bazen de yeise düşünüyorum. Sanki boşa çabalıyorum hiçbir şey olmayacak gibi, olsa da artık hevesim yokmuş gibi. Yoruldum, üç aydır geceler uyku girmiyor gözüme ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Ne yapacağımı da bilmiyorum evlilik gibi yanlış bir karar da vermek istemiyorum çok uzattım farkındayım ama bunları kimseye anlatamıyorum erkek arkadaşıma anlattım Halime üzüldüğü için sanırım ne lanet bir ailen var gibi bir şey dedi çok zoruma gitti ayrılma noktasına geldik.Diyeceğim benim gibi olup da umudunu bırakmayıp sonunda düzelen var mı artık çok yoruldum ve hayattan gerçekten korkuyorum

işe girmeden sakın kurtuluş için evlenme

Aneksenamunnn · 27 Temmuz 2020

Pnr1990 .!.:
Merhaba, yakınlarımın ayrıntı dolu yorumları, bitmek bilmez soruları ve duyarsızlıklarındansa hiç tanımadığım insanlarla dertleşmek son zamanlarda hep tercih sebebim oldu.Herkesin sorunları var belki benim yerimde olan ya da bu yollardan geçip yorum yapabilecek birileri vardır diye yazıyorum. 3 sene oldu üniversiteden mezun olalı öğretmenlik mezunuyum branşım Türkçe. Ataması vasat ne çok kolay ne de çok zor. Kötü bir olay geçti başımdan üniversitede o yüzden hiç KPSS ile uğraşmak istemedim bir an önce ekonomik özgürlüğümü kazanmak için emniyetin alımlarına yöneldim bilen bilir son birkaç senedir sürekli polis atamaları oluyor 3 kez denedim hep bir aksilik çıktı sakatlandım mülakatlara kaldım elendim. Bu arada vakıf üniversitesi mezunuyum etrafımda da sürekli konuşulur o kadar para döktün olmuyor diye biraz da bu konuşmalar etkiledi beni. En son kendi alanıma yöneldim çalışırsam eğer başarabileceğimi düşündüm. Çalışmaya başladım ama artık psikolojim bozulma noktasına geldi gerek ailem olsun gerek çevre işsiz olmam sürekli gözlerine batıyor. Dayanamıyorum artık bu konuşmalara. 27 yaşındayım memlekette arkadaşım kalmadı 3-4 ayda bir şehir dışına yanlarına giderim babamdan para istemeye yüzüm olsun diye de yazları tarla işlerine yardımcı olurum. Sınavıma da 1 ay gibi bir süre kaldı. Çayla uğraşıyor ailem. Şimdiye kadar hep yardım ettim ama artık vücudum yoruldu ve ders çalışmam gerekiyor yardım etsem dersini çalış diyorlar etmesem gözlerine batıyor. Bazen evleneyim kurtulayım diyorum hayatımda biri var ama maddiyat konusunda pek de güvenim yok kendisine eğer çalışamazsam bunu sorun yapar mi bilemiyorum devlet memuru kendisi de. Sanki ailem de istiyor evlenmemi.hazır değilim diyorum hiçbir şekilde. Sadece babam hiç sesini çıkarmaz ben istemeden para bırakır masamın üstüne gider Allah razı olsun üzülür hatta bu durumda olmama. İletişimimiz kuvvetli değil onunla da. Sürekli evdeyim bir harcamamda yok kılık kıyafete de öyle vermem pek sadece dediğim gibi yılda iki kez bir şehir dışına çakma olayım olur. Bazen çok ümitliyim bazen de yeise düşünüyorum. Sanki boşa çabalıyorum hiçbir şey olmayacak gibi, olsa da artık hevesim yokmuş gibi. Yoruldum, üç aydır geceler uyku girmiyor gözüme ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Ne yapacağımı da bilmiyorum evlilik gibi yanlış bir karar da vermek istemiyorum çok uzattım farkındayım ama bunları kimseye anlatamıyorum erkek arkadaşıma anlattım Halime üzüldüğü için sanırım ne lanet bir ailen var gibi bir şey dedi çok zoruma gitti ayrılma noktasına geldik.Diyeceğim benim gibi olup da umudunu bırakmayıp sonunda düzelen var mı artık çok yoruldum ve hayattan gerçekten korkuyorum

Belli bir yaştan sonra aile eline bakmak okuduktan sonra insana zor geliyor.Ama evlenince de koca eline bakacaksın bence bu bir çözüm değil.Benim arkadaşım ilk denemesinde türkçe öğretmenliğine atandı öyle çok yüksek bir puan da almadı 77 falan.Bence şartlar ne olursa olsun geceni gündüzüne kat ve atan.

Artık çok zorlanıyorum😔

Ayrıntılı Düzenleme

moda tas ogrt

İkiz annesi 👩‍👧‍👦❤

kafasiikarisiik

Aktif Üye

Beatitudo

Üye

piraye

Nirvana

1ogretmen

Queen

yazarhanim35

Yazar Hanım

Aneksenamunnn

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Benzer Konular