• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Artık cildiracagim.

Bezi bırakmak için neyi bekliyorsunuz? Bezi geç biraktirdiginiz zaman çocuk ya aşırı titiz ya da aşırı umursamaz olur
 
Geçenlerde 'denemediğim yol kalmadı' diye bir kitap okudum. Yaş dönemlerine bağlı problemler ve öneriler çok güzel anlatılmış bence bir bakabilirsiniz. Güzel fikirler verebilir.
Aa olabilir bir bakayim internetten,sizde faydası olan seyler oldu mu
 
Parka 1.5 yaşlarında bir bebekle bir anne gelmişti. Bebeğin scooterı vardi ama orda boş duran bir scooterin yanına gitti, dokunmaya çalıştı. Annesi çok katı müdahale etti senin var onu bırak diye. Bebek ağlamaya başladı bunu istiyorum diye. Annesi bir kaç kere beş yaşındaki çocukla konuşur gibi hayır dedim, senin var, her zaman böyle yapıyorsun gibi şeyler söyledi. Bebek daha çok ağladı. Annesi kolundan tuttu, tamam çok güzel sana park mark yok yürü eve gidiyoruz, beni cikardigima pişman ettin dedi götürdü bebeği.

Oysa en başından diğer scooterla çocuk ilgilenirken derhal bir yasakla hayır demeseydi ve izlemede kalsaydı bebek inat etme yoluna daha en başından girmemiş olacaktı. Hayır onu bırak demek yerine bebeğin kendi scooterını şirin gösterecek bir oyun başlatsaydı bebeğin dikkati zaten dagilacakti. Fakat annenin sanırım ebeveyn olarak sosyal kaygısı çok büyüktü, mükemmel annelik sergilemek istiyordu, çocuğu da onun projesi gibi algiliyordu. Projedeki başarısızligi tolere edemediği içi öfkeliydi, çocuğunu da muhtemelen bu yüzden cezalandırıp parktan men etti.

Bana sizin de kurallarla yasaklarla dolu bir eviniz var gibi geldi. Sanırım mükemmeliyetçi ve disiplinli bir annesiniz. 3 yaşındaki çocuk sana park yok cezasını inanın anlamamıştır. Bu cezalarla onun sadece karakterini sindirebilirsiniz, olumlu davranış kazandiramazsiniz. Ve bazen ne yaparsanız yapın o çocuk zordur. Dahq çok çocuğu idare edenler de sandığınız gibi çocukları çok kolay olduğu için değil öyle olmak zorunda olduğu için idare ediyorlar. Dışarıdan çok mükemmel görünen anne çocuk ilişkileri evlerine girdiğinizde tam bir kaos da olabilir. Oyun oynama sanatı kitabını tavsiye ederim ben size. Beklentilerinizi azaltıp yontemlerinizi degistirdiginizde çocuğunuz daha uyumlu olmaya başlayacak 🌸
Ben sizi tanıyorum burada yorumlarınızı da hep okurum,chnku çok bilinçli ve sabırlı bir annesiniz.Yorumunuzu sakın kafayla tekrar okuyacağım.

Bugün kıyamayıp yine cocugumu parka çıkardım inanın vicdanım rahatlasın diye.Cok şükür mutlu uyudu.Ama şu var ki ne mükemmeliyetçi ne de kuralci bir anneyim.Esime de hep şunu diyorum.Ne yapacağını bilemeyen bir anne oldum en başından beri.Bu yüzden kimi zaman katı kimi zaman yumusak oldum Çocukta da biseyler oturmadı.Yapamadim çünkü yumuşak bir insanım ama aynı zamanda sabırsız ve çocukluk travmaları olan bir insanım.Birde tek başına çocuk büyüyünce ortaya böyle bisey çıktı.O anneye biraz hak verdim aynısını bende yapıyorum bazen.Yurt dışındayım bazen çok katı tepkiler verebiliyorlar,bit oyuncağı kırdığın zamn veya çocukları paylaşımcı olmuyor kızıyor faln.Kizim 1 buçuk yasinda gider almanlarin yer ortusundeki paketi alırdı.Hep biraktirirdim.Cynku yanlış anlayabilirler.Kizim alısabilirdi vs.
 
Çocuğun dili oyundur. Gel üzerini değiştireyim yerine, 1,2,3 yarış yapalım, hangimiz önce şortunu giyecek diyin mesela. Tişörtu konuşturun "ben bir minik kol arıyorum hemen içinden geçmem gerekiyor diyin, kendi kolunuzu sokun, olmuyor diye komiklik yapın mesela. Sevdiği çizgi film karakterlerinin renk tonunda falan varsa, AA bak şimdi sen x oldun diyip onun gibi şunu yapalım diyin mesela.
Bunları gerçekten eglenerek yapın. Alışkanlık haline getirin.
Iste sorun şu ki bir iki oyun gibi yapıyoruz,ama bu rutin olunca artık sabrim kalmıyor.Gercekten bir kere de hayır demesen diyorum.Hani yormasan falan.
 
Benim bir kızım var.1 buçuk yaşından beri disari çıkacağız,gel üstünü giydireyim altını değiştireyim dediğim zaman kaçıyor.Bazi zamanlar geliyordu isteyerek bu kdar dert etmiyordum.Ama artık 3 yasinda olduğu için bu durumdan bezdim.Ne yapacağımı sasirmis durumdayım.Az once yine bir oyun grubuna götürecektim gel üstünü giydireyim disari çıkacağız diyorum yine kaçıyor gelmiyor.Kadina uzgunum gelemiyoruz biz yazdim artik.Kizima da seni bugün disari da parka da çıkarmayacağım dedim tv de çikolata da yok dedim. Bir kac gun sonra yine bir aktivitemiz var,yine ayni seyi yapacak.Ya sinirden patlayacagim ya işin garibi dışarıyi sevmeyen bir çocuk degilki hep disari çıkmak ister ama çıkana kadar illallah ettiriyor.Bir kaç defa zorla giydirdim altını değiştirdim.Ama bugün patlama noktasına geldim artık.Kucuklugunden beri biraz gergin bir anneyim yalnız büyüttüğüm için bilmiyorum bundan dolayimi çok sık ağlama krizlerine de giriyor.Birinde susturup kucağıma alıyorum.Susuyor.Biraz zaman sonra bilmeyerek veya bilerek bisey mi yaptım mesela dediğini yapmadım veya hayır dedim haydaa tekrar başlıyor ağlama krizine.Ya cildiricam artık
Benim oğlum da öyleydi, sevdiği bir aktivite yapacaksak bile giyinmekten kaçıyordu. Ben zorla giydirmeye başladım.Şu an 11 yaşında, hala bazen giyinme konusunda beni zorluyor. Kararlı olmal ve söz geçirmek lazım diyorlar tek you bu.Ben henüz başaramadım. Babasını dinliyor baba kartını kullanıyorum.
 
Yalnız değilsiniz. Daha dün sinirden oturup ağladım. 4 yaşına girecek oğlum. Dışarı cıkıcaz giyinmemek için kaçıyor. Tamam çıkmıyoruz diyorum hunharca ağlıyor. Uykusu geliyor uyumamak için ağlıyor. Tamam uyumayalım diyorum bu defa uykusuzluktan bana sarıyor. Tek çocukta yaşlandım insanlar peş peşe çocuk doğuruyor hayret ediyorum bende.
İnanın bende
 
Ben sizi tanıyorum burada yorumlarınızı da hep okurum,chnku çok bilinçli ve sabırlı bir annesiniz.Yorumunuzu sakın kafayla tekrar okuyacağım.

Bugün kıyamayıp yine cocugumu parka çıkardım inanın vicdanım rahatlasın diye.Cok şükür mutlu uyudu.Ama şu var ki ne mükemmeliyetçi ne de kuralci bir anneyim.Esime de hep şunu diyorum.Ne yapacağını bilemeyen bir anne oldum en başından beri.Bu yüzden kimi zaman katı kimi zaman yumusak oldum Çocukta da biseyler oturmadı.Yapamadim çünkü yumuşak bir insanım ama aynı zamanda sabırsız ve çocukluk travmaları olan bir insanım.Birde tek başına çocuk büyüyünce ortaya böyle bisey çıktı.O anneye biraz hak verdim aynısını bende yapıyorum bazen.Yurt dışındayım bazen çok katı tepkiler verebiliyorlar,bit oyuncağı kırdığın zamn veya çocukları paylaşımcı olmuyor kızıyor faln.Kizim 1 buçuk yasinda gider almanlarin yer ortusundeki paketi alırdı.Hep biraktirirdim.Cynku yanlış anlayabilirler.Kizim alısabilirdi vs.
Ben size yazacaktım ama siz kendiniz yazmışsınız. Sanırım biraz yorgunluktan tutarsız davranıp kontrolü ona vermişsiniz. Kayınvalidenize vermek istemiyormuşsunuz ama bazen mıla vermek iyi gelir.çünkü iş rayından çıkıp kontrol kaçtımı devamı geliyor. Ben sizin yerinizde olsam yarımgün bile olsa kayınvalidemden destek alır dinlenir kendini toparlar düzeni öyle kurmaya çalışırdım.
 
Ben sizi tanıyorum burada yorumlarınızı da hep okurum,chnku çok bilinçli ve sabırlı bir annesiniz.Yorumunuzu sakın kafayla tekrar okuyacağım.

Bugün kıyamayıp yine cocugumu parka çıkardım inanın vicdanım rahatlasın diye.Cok şükür mutlu uyudu.Ama şu var ki ne mükemmeliyetçi ne de kuralci bir anneyim.Esime de hep şunu diyorum.Ne yapacağını bilemeyen bir anne oldum en başından beri.Bu yüzden kimi zaman katı kimi zaman yumusak oldum Çocukta da biseyler oturmadı.Yapamadim çünkü yumuşak bir insanım ama aynı zamanda sabırsız ve çocukluk travmaları olan bir insanım.Birde tek başına çocuk büyüyünce ortaya böyle bisey çıktı.O anneye biraz hak verdim aynısını bende yapıyorum bazen.Yurt dışındayım bazen çok katı tepkiler verebiliyorlar,bit oyuncağı kırdığın zamn veya çocukları paylaşımcı olmuyor kızıyor faln.Kizim 1 buçuk yasinda gider almanlarin yer ortusundeki paketi alırdı.Hep biraktirirdim.Cynku yanlış anlayabilirler.Kizim alısabilirdi vs.
Çok incesiniz 🌸

Bir kaç mesaja bakıp yazıyoruz, muhakkak sıfır isabet etme ihtimali de var. Yurtdışında bizimkinden çok farklı bir kültürde yaşıyor olmanız bile ebeveynliginizi bizimkinden farklı şekillendirmeye yetecek bir faktör. Belki de biraz özşefkat konusuna egilmelisiniz. Ben de çocukluğu kaybolmuş bir anneyim. Annemin açtığı yaraları yıllardır kapatamadım, hala deniyorum. Size bilinçli sabırlı yansıyan anneligim her şey yolundayken sandığınız gibi. Ama öfke anında, çaresizlik anında annemden öğrendiğim annelik ele gecirebiliyor beni de. Bunun için kendime şefkat göstermeye başladığımda, hiç bilmediğim halde sevgi dolu annelik tutumu sergileyebildigim için kendimi kucaklayabildigimde bilinçaltımdaki anne canavarı daha az uğrar oldu evimize. Biri çok zor olan iki çocuğumla kendimi annemin koşullarında annelik yaparken hayal edebildigimde anneme de şefkat duyabilmeye başladığım zaman biraz daha özgürleştim o canavardan.

Her hata yaptığınızda çok iyi anne olmak için kendinize büyük sözler verip çok radikal başlangıçlar yapmayın. Diyete baslamak için katı kurallar koyup bir hafta o kurallara dayanıp bozarız hani diyeti. Ama küçük kacamaklari normal karşılayıp kaldığımız yerden devam ettiğimizde mükemmel bir diyet uygulamamıs olsak da istikrarlı olduğumuz için hem güzel bir sağlıklı beslenme biçimi edinmiş hem de yavaş da olsa uzun vadede sağlıklı kilo vermiş oluruz. Tam olarak bunun gibi anneliginizi tüm kusurlarıyla en başından kabul ederek başlamaktan bahsediyorum. Bir çocuğa bakım veriyorsunuz evet ama siz yaralarını da onarmaya çalışan bir cocuksunuz aynı zamanda. Yaralariniz elbette sizi yavaşlatacak ya da performansınızı etkileyecek. Dört dörtlük olmadığınız için kendinizi suçlamayı bırakın. Çünkü dört dortluklerle aynı koşullarda başlamadık yarışa. Dört üçlük olmak üzerinde istikrarı yakalamaya çalışın yeter. Bir hafta mükemmel bir anne olup sonraki hafta tahammülsüz tükenmiş bir anne olmak yerine tahammulsuzlugunu de tukenmisligini de dozunda her an yaşama özgürlüğünü tanıyın kendinize. O zaman bütün yaralarına rağmen çocuğuna doğru bulduğu ebeveynligi yapmayı en azından deneyen o anneye nasıl merhamet duyabildiginizi göreceksiniz.

Anne babanızı affetmekte zorlandiginiz bir geçmişe sahipseniz "köpek gibi büyütülmüş cocuk" kitabını mutlaka okumanızı tavsiye ederim
 
Duygusal olarak iyi bir dönemde değilim açıkçası bir ara uğraştım,güzel de gidiyordu.Ama sonra düzene oturtamadim
Çocukların kritik dönemleri vardır. Bence neden hırçınlık yapıyor vb önce kesinlikle tuvalet eğitimi kazandırın. Tuvalet eğitimi sadece bezi bırakmak değildir çocuğun mahremiyet kazanmasıdır. Kendini ayrı bir Bir birey olarak görmesidir.
 
Iste sorun şu ki bir iki oyun gibi yapıyoruz,ama bu rutin olunca artık sabrim kalmıyor.Gercekten bir kere de hayır demesen diyorum.Hani yormasan falan.
Sizin komple bakış açısınızi değiştirmeniz gerekiyor. Üstte bir üye çok güzel açıklamış. Ama siz ille de benim istediğim gibi olacak derseniz uzun vadede daha büyük sıkıntılar yaşarsınız
 
Back