Artık cildiracagim.

wassermeloneblume

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
22 Mart 2019
1.032
1.116
83
32
Benim bir kızım var.1 buçuk yaşından beri disari çıkacağız,gel üstünü giydireyim altını değiştireyim dediğim zaman kaçıyor.Bazi zamanlar geliyordu isteyerek bu kdar dert etmiyordum.Ama artık 3 yasinda olduğu için bu durumdan bezdim.Ne yapacağımı sasirmis durumdayım.Az once yine bir oyun grubuna götürecektim gel üstünü giydireyim disari çıkacağız diyorum yine kaçıyor gelmiyor.Kadina uzgunum gelemiyoruz biz yazdim artik.Kizima da seni bugün disari da parka da çıkarmayacağım dedim tv de çikolata da yok dedim. Bir kac gun sonra yine bir aktivitemiz var,yine ayni seyi yapacak.Ya sinirden patlayacagim ya işin garibi dışarıyi sevmeyen bir çocuk degilki hep disari çıkmak ister ama çıkana kadar illallah ettiriyor.Bir kaç defa zorla giydirdim altını değiştirdim.Ama bugün patlama noktasına geldim artık.Kucuklugunden beri biraz gergin bir anneyim yalnız büyüttüğüm için bilmiyorum bundan dolayimi çok sık ağlama krizlerine de giriyor.Birinde susturup kucağıma alıyorum.Susuyor.Biraz zaman sonra bilmeyerek veya bilerek bisey mi yaptım mesela dediğini yapmadım veya hayır dedim haydaa tekrar başlıyor ağlama krizine.Ya cildiricam artık
 
Yaş dönemi için yaptıkları çok normal. Benim kızımda 3 yaşına yaklaştı aynı şekilde davranıyor. İnatlaşmak ve ısrar etmek çözüm değil maalesef. Sizin giydirmenize itiraz ediyorsa kendi giyimesi için teşvik edin. Veya kıyafetlerini seçmesine izin verin. Seçenekler sunun o kadar versin o zaman yapıyorlar. Ceza vermek de uzun süreli olmamalı bence zaten 5 dk sonra unutuyorlar.
 
Malesef kendide giymek istemiyor.Benim kizim bu durumu çok uzun zamandır yapıyor.Can sıkıcı tarafı o.Gec kalıyoruz hep böyle yaptığında yada çok strese giriyorum
 
Ayy ben mi yazdım acaba dedim.3 yaşında fazlası var eksiği yok.Tamamen aynı.Az önce atleti ıslak.Ben böyle çıkıcam dışarı dedi.Duzgun düzgün anlattım.Kac defa anlattim.en sonunda zorla çıkardım ıslak atleti.tabii ağlama krizi.Bi de kusuyor ağlarken. Hergun aynı.Hatta günde 5 defa yaşıyoruz bazen.Cogu zaman güzellikle anlatıyorum.Ama bazen sabrım taşıyor. Sabır diyorum sabir
 
Benim çok sabrım azaldı ya sizce neden? Başım çatlıyor uğraşmaktan.
 
Teknik bilgiye sahip olduğumdan değil de sanırım ben aynı durumu yaşasam babası ve ben nasılız diye bir analiz ederim. Bizden hangi davranışı görüyor? İstediklerimiz olmadığında nasıl davranıyoruz? Gibi gibi sorulara objektif cevaplar bulmaya çalışırım. Çünkü rol modeli sizlersiniz. Tabii ki kendi yapısı da var işin içinde ama sizlerden çevresinden gördükleri de var.

Gel giydireyim diyince acaba kısıtlanıyor gibi ni hissediyor? Ne giymek istersin hangisi o mu bu mu vs gibi yaklaşınca da aynı davranışları mı gösteriyor?

Ağlama krizi bence standart o yaşlarda.
 
Seçenek pek sunmadim bu zamana kadar,o yuzden onu da bir denemek istiyorum.Ama babasi biz bazı zamanlar çok gergin oluyoruz.Gercekten zor bi çocuk.Yani yapısı da böyle.Oyun gibi düşünüyor çoğu zaman kaçıp babasına saklanıyor falan.Güzellikle kaç kere söylüyorum.Ama her zaman aynı sabır olmuyor anne de.
 
Adem güneşin videolarını izleyebilirsiniz. Ben çok faydasını gördüm. Aslında ona değil, kendi çocuk halimize bu öfkeniz.
Anneniz size nasıl davrandı ise çocuğa bu yansıyor maalesef
 
Belki öyle daha ılımlı yaklaşır. Madem oyun oynamayı seviyor birazda ordan yürüyün bakalım. İnşallah işe yarar. Tabii ki annesiniz diye sinirleriniz alınmadı netice de. İnsanız aslında çok zor bir bebekle/çocukla uğraşmak. Maddi manevi yıpratıcı bir süreç tabii ki güzellikleri var ama her daim aynı sabırla ilerlenmesi mümkün değil.

Babasıyla olan gerginliğiniz de yansıyor olabilir mi? Yanında tartışmasanız bile çocuklar çok zeki hissediyordur
 
Adem güneşin videolarını izleyebilirsiniz. Ben çok faydasını gördüm. Aslında ona değil, kendi çocuk halimize bu öfkeniz.
Anneniz size nasıl davrandı ise çocuğa bu yansıyor maalesef
Bir ara izlemiştim.Bir sure etkisi kalıyor sonra tekrar hersey başa sarıyor.Annem tarafından travmalarım var,ama bakıyorum da ben bazen annemden daha fazlasını yapıyorum diye düşünüyorum.Aglarken bırakıyorum artık mesela.Yokmus gibi davranıyorum.Bu da benim ruhumu zedeliyor.Ama alsam ne olacak ki.Aliyorum o an geciyor.Sonra tekrar
Ayni şeyi gün içinde kaç kez yaşıyorum.

Gerçekten tek çocukla çok yiprandim.İnsanlr 3,4 çocukla nasıl yapıyorlar aklım almıyor ya almıyor.
 
Kendinizi sevin lütfen. Siz bu şekilde çıldırıyor iken baba ne yapar. Haftada bir gün 2 saat alıp çocuğu gezdirir mi mesela?
 
Son cümleniz bana kendinizi yetersiz hissettiğinizi hissettirdi. Eğer böyle bir hissiniz varsa kendinize bu kadar yüklenmeyin. Her çocuk bir değil, bazı çocuklar daha zorlayıcı. Siz elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışan bir annesiniz ve anladığım kadarıyla bunu yalnız yapmaya çalışıyorsunuz. Çok güçlüsünüz bunun farkına varın. Tabii ki arada pürüzler olacaktır, yolunda gitmeyen durumlar da olabilir ama bu sizin iyi bir anne olduğunuzu ve bunun için çabaladığınız gerçeğini değiştirmiyor.
 
Babasıyla çok tartışmiyoruz aslinda sadece babasi işten gelip çok yorgun olduğu için bir de cocukla uğraşınca gergin oluyor, yada ise gidecekse ona da aynı şeyleri yapıyor.Bilmiyorum ya çocuk çok farklı bir deneyim.Kesinlikle yap bir çocuk faln diyorlar ama diyene o kdar kolay ki
 
Kendinizi sevin lütfen. Siz bu şekilde çıldırıyor iken baba ne yapar. Haftada bir gün 2 saat alıp çocuğu gezdirir mi mesela?
Babasi hep çalışıyor,bedenen yorucu bir isi var.Is yerinde de sorunlari var.O yüzden evdeyken ilgileniyor sagolsun yapıyor aslında.K.validem yakınlarda ama ben bırakmıyorum.Zaten hasta yaşlı kadın.Baksa bakar.ama vermek içimden gelmiyor
 
Haklısınız.Kendimi çok suçluyorum bazen ona iyi davranmadigim için.Bazi çocuklara bakıyorum mis gibi sakin nasıl da annesinin sözünü dinliyor.Anne de tabi mutlu,bir çocuk daha yapiyor.Ben ise hergun katlanarak gelen durumlarla uğraşıyorum.Sonra diyorum ki tamam senin yüzünden çocuk bu hale geldi.Sen gerginsin yeterince iyi olamadın vs.Bu duygularla da savaşıyorum.Sagligi sıhhati yerinde olsun, Bu zamanlarda kolaylıkla gecse
 
Bence çocuklarımız bizim yok arkadaşlarımız. Biz onlardan birşeyler öğreniyoruz, onlar bizden. Belki kızınızın böyle davranmasının bir sebebi de sizin kendinize değer vermenizi, suçlamamanızı ne bileyim farketmenizi sağlamaktır. Yoğun çalışan bir eş, tüm ev işleri ve çocuk sorumluluğu sizde. Bu hiç kolay birşey değil. Ben anneyiz diye ulvi varlıklar olduğumuzu düşünmüyorum. Elbet sinirlendiğimiz üzüldüğümüz kırıldığımız anlar olacak. Önemli olan hırpalayıcı şekilde bunu yaşamamak. Kendinize yüklendikçe yapamadığınızı düşündükçe hiçbirşey değişmeyecek. Ama çabaladığınızı farkettikçe buna içten inandıkça ben daha iyi olacağına inanıyorum.
 
Yalnız değilsiniz. Daha dün sinirden oturup ağladım. 4 yaşına girecek oğlum. Dışarı cıkıcaz giyinmemek için kaçıyor. Tamam çıkmıyoruz diyorum hunharca ağlıyor. Uykusu geliyor uyumamak için ağlıyor. Tamam uyumayalım diyorum bu defa uykusuzluktan bana sarıyor. Tek çocukta yaşlandım insanlar peş peşe çocuk doğuruyor hayret ediyorum bende.
 
Çocuğun dili oyundur. Gel üzerini değiştireyim yerine, 1,2,3 yarış yapalım, hangimiz önce şortunu giyecek diyin mesela. Tişörtu konuşturun "ben bir minik kol arıyorum hemen içinden geçmem gerekiyor diyin, kendi kolunuzu sokun, olmuyor diye komiklik yapın mesela. Sevdiği çizgi film karakterlerinin renk tonunda falan varsa, AA bak şimdi sen x oldun diyip onun gibi şunu yapalım diyin mesela.
Bunları gerçekten eglenerek yapın. Alışkanlık haline getirin.
 
Parka 1.5 yaşlarında bir bebekle bir anne gelmişti. Bebeğin scooterı vardi ama orda boş duran bir scooterin yanına gitti, dokunmaya çalıştı. Annesi çok katı müdahale etti senin var onu bırak diye. Bebek ağlamaya başladı bunu istiyorum diye. Annesi bir kaç kere beş yaşındaki çocukla konuşur gibi hayır dedim, senin var, her zaman böyle yapıyorsun gibi şeyler söyledi. Bebek daha çok ağladı. Annesi kolundan tuttu, tamam çok güzel sana park mark yok yürü eve gidiyoruz, beni cikardigima pişman ettin dedi götürdü bebeği.

Oysa en başından diğer scooterla çocuk ilgilenirken derhal bir yasakla hayır demeseydi ve izlemede kalsaydı bebek inat etme yoluna daha en başından girmemiş olacaktı. Hayır onu bırak demek yerine bebeğin kendi scooterını şirin gösterecek bir oyun başlatsaydı bebeğin dikkati zaten dagilacakti. Fakat annenin sanırım ebeveyn olarak sosyal kaygısı çok büyüktü, mükemmel annelik sergilemek istiyordu, çocuğu da onun projesi gibi algiliyordu. Projedeki başarısızligi tolere edemediği içi öfkeliydi, çocuğunu da muhtemelen bu yüzden cezalandırıp parktan men etti.

Bana sizin de kurallarla yasaklarla dolu bir eviniz var gibi geldi. Sanırım mükemmeliyetçi ve disiplinli bir annesiniz. 3 yaşındaki çocuk sana park yok cezasını inanın anlamamıştır. Bu cezalarla onun sadece karakterini sindirebilirsiniz, olumlu davranış kazandiramazsiniz. Ve bazen ne yaparsanız yapın o çocuk zordur. Dahq çok çocuğu idare edenler de sandığınız gibi çocukları çok kolay olduğu için değil öyle olmak zorunda olduğu için idare ediyorlar. Dışarıdan çok mükemmel görünen anne çocuk ilişkileri evlerine girdiğinizde tam bir kaos da olabilir. Oyun oynama sanatı kitabını tavsiye ederim ben size. Beklentilerinizi azaltıp yontemlerinizi degistirdiginizde çocuğunuz daha uyumlu olmaya başlayacak
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…