Benim kimseye anlatmadığım bir derdim var burada içimi dökmek rahatlamak istedim
Ben bundan 5 sene önce birini çok ama çok sevdim. deli gibi aşıktım ona. sonsuz güveniyordum. belki de 17 yaşımdaki saflığın verdiği bir güvendi. O da beni sevdi. Ya da ben öyle sanıyordum. İlişkimiz 2 yıl sürdü. Ailem öğrenince onu istemediler ve o babamdan dolayı benden vazgeçmeyi göze aldı. Yıkıldım tabi.. Ama hiç kopmadık. Hep aradı hep sordu beni. Ara sıra konuşup dertleşiyorduk. Daha sonra dayanamayıp tekrar barıştık. Çok yalvarınca dayanamadım...
Bir gün buluştuk. 1 saat görüşüp oradan okullarımıza geçecektik. O zaman ben 19 yaşındayım ve hala ona deli gibi aşığım..
Her neyse buluştuk. Bana evden acil bir şey alması gerektiğini evden apar topar çıkınca almayı unuttuğunu söyledi. 5 dk alıp çıkalım dedi. Tamam dedim. İlk defa gitmiyordum evine. Ailesinin yanına çok gidip gelirdim. Annemi de görürsün deyince kabul ettim. Aklıma hiç kötü bi şey gelmedi. Çünkü o beni öpmeye bile kıyamazdı. Ama aklıma gelmeyen başıma geldi
Defalarca ölmek istedim. O neşeli deli dolu ben gittim. Suskun, hiç konuşmayan hiç gülmeyen biri oluverdim. Sigaraya başladım. Alkole başladım. Batağa saplanmıştım. Benim o konuda ne kadar tutucu olduğumu bildiği halde beni sevdiğini söylerken böyle bir adilik yaptı bana. yediremedim... yediremeyeceğim...
Aileme hiçbi şey diyemedim. Babam öğrense öldürürdü beni. Gerçi yaşayan bir ölüydüm ya.. Bunu bana yaptı ve 2 gün sonra beni terketti. Kaçtı benden. Offff unutamıyorum bu şerefsizliği.. Ben isteseydim yapsaydı gam yemezdim ben yaptım derdim ama ben sadece ona güvendiğim için onun günahını ağır ödedim ve ödüyorum.
Bu olaydan 1 yıl sonra eşimle tanıştım. Başta ona anlatamadım. Sonra anlattım. ilk öğrenince benden ayrıldı. bi gün sonra beni aradı buluşup her şeyi anlattım. karşımda küçük bi çocuk gibi ağladı. ve beni kabul etti. Ama onun ailesi beni istemedi. Benden bekaret kanı görmek istediler. Yoksa geri gidersin dediler. Eşimden çok ayrılmaya çalıştım ama yapamadık. Hem bana verdiği değer için onu seviyordum hem de benim kurtuluşumdu..
En son çare kaçmaya karar verdik. Oysa ki ailemin hiçbir suçu yokken onlara ağır bir acı yaşattım. İlk çocuklarının evlendiğini göremediler. Baba evinden gelinlipğimle çıkamadım. Babamla şimdi konuşmuyoruz. Haklı. Sonuçta nişanımızı yaptı hiçbir problem çıkarmadı. Ben bunu hak edecek ne yaptım diyormuş. Diyemiyorum ki senin kızın bunları yaşadı diye. Kimseye anlatamıyorum
Şimdi o kadar mutsuzum ki.. Boşanamıyorum da çünkü gidecek bir kapım yok.. Eşimin ailesi yapmadığını bırakmıyor. Kaçtın da geldin baban da yok çekeceksin diyorlar. Benim kocam bana ne kadar iyi davransa da konu onlar olunca beni atıyor.
Ben bunları hakedecek ne yaptım diye soruyorum kendime. Sadece sevmiştim. Ama o geleceğimi çaldı benden. O yüzden kızlar biriyle olmuyorsa zorlamayın Rabbimin bir bildiği vardır. Ve ailenizin onay vermediği biriyle devam etmeyin. Sonu gerçekten kötü oluyormuş:'(
Ben bundan 5 sene önce birini çok ama çok sevdim. deli gibi aşıktım ona. sonsuz güveniyordum. belki de 17 yaşımdaki saflığın verdiği bir güvendi. O da beni sevdi. Ya da ben öyle sanıyordum. İlişkimiz 2 yıl sürdü. Ailem öğrenince onu istemediler ve o babamdan dolayı benden vazgeçmeyi göze aldı. Yıkıldım tabi.. Ama hiç kopmadık. Hep aradı hep sordu beni. Ara sıra konuşup dertleşiyorduk. Daha sonra dayanamayıp tekrar barıştık. Çok yalvarınca dayanamadım...
Bir gün buluştuk. 1 saat görüşüp oradan okullarımıza geçecektik. O zaman ben 19 yaşındayım ve hala ona deli gibi aşığım..
Her neyse buluştuk. Bana evden acil bir şey alması gerektiğini evden apar topar çıkınca almayı unuttuğunu söyledi. 5 dk alıp çıkalım dedi. Tamam dedim. İlk defa gitmiyordum evine. Ailesinin yanına çok gidip gelirdim. Annemi de görürsün deyince kabul ettim. Aklıma hiç kötü bi şey gelmedi. Çünkü o beni öpmeye bile kıyamazdı. Ama aklıma gelmeyen başıma geldi
Defalarca ölmek istedim. O neşeli deli dolu ben gittim. Suskun, hiç konuşmayan hiç gülmeyen biri oluverdim. Sigaraya başladım. Alkole başladım. Batağa saplanmıştım. Benim o konuda ne kadar tutucu olduğumu bildiği halde beni sevdiğini söylerken böyle bir adilik yaptı bana. yediremedim... yediremeyeceğim...
Aileme hiçbi şey diyemedim. Babam öğrense öldürürdü beni. Gerçi yaşayan bir ölüydüm ya.. Bunu bana yaptı ve 2 gün sonra beni terketti. Kaçtı benden. Offff unutamıyorum bu şerefsizliği.. Ben isteseydim yapsaydı gam yemezdim ben yaptım derdim ama ben sadece ona güvendiğim için onun günahını ağır ödedim ve ödüyorum.
Bu olaydan 1 yıl sonra eşimle tanıştım. Başta ona anlatamadım. Sonra anlattım. ilk öğrenince benden ayrıldı. bi gün sonra beni aradı buluşup her şeyi anlattım. karşımda küçük bi çocuk gibi ağladı. ve beni kabul etti. Ama onun ailesi beni istemedi. Benden bekaret kanı görmek istediler. Yoksa geri gidersin dediler. Eşimden çok ayrılmaya çalıştım ama yapamadık. Hem bana verdiği değer için onu seviyordum hem de benim kurtuluşumdu..
En son çare kaçmaya karar verdik. Oysa ki ailemin hiçbir suçu yokken onlara ağır bir acı yaşattım. İlk çocuklarının evlendiğini göremediler. Baba evinden gelinlipğimle çıkamadım. Babamla şimdi konuşmuyoruz. Haklı. Sonuçta nişanımızı yaptı hiçbir problem çıkarmadı. Ben bunu hak edecek ne yaptım diyormuş. Diyemiyorum ki senin kızın bunları yaşadı diye. Kimseye anlatamıyorum
Şimdi o kadar mutsuzum ki.. Boşanamıyorum da çünkü gidecek bir kapım yok.. Eşimin ailesi yapmadığını bırakmıyor. Kaçtın da geldin baban da yok çekeceksin diyorlar. Benim kocam bana ne kadar iyi davransa da konu onlar olunca beni atıyor.
Ben bunları hakedecek ne yaptım diye soruyorum kendime. Sadece sevmiştim. Ama o geleceğimi çaldı benden. O yüzden kızlar biriyle olmuyorsa zorlamayın Rabbimin bir bildiği vardır. Ve ailenizin onay vermediği biriyle devam etmeyin. Sonu gerçekten kötü oluyormuş:'(