Merhaba arkadaşlar sitede yeniyim. Artık dayanamadım ve sizlerle paylaşmak istedim. Benim derdim… hangisinden başlasam bilmiyorum aslında. Ailemin desteklemediği bi evlilik yaptım ve ailemle görüşmüyorum. Eşim dövme sanatçısı… eşimle severek evlendik ve hala seviyoruz yani öyle umuyorum… eşimin ailesiyle aynı şehirde yaşıyoruz. 2 tane de görümcem var. Eşim de ailesi de aşırı fit ve bakımı seven insanlar ben ilk evlendiğimiz zaman bile kiloluydum tabiki kiloma laf edilirdi ama kırıcı olmayan şeylerdi (tabi ben yinede kırılırdım) eşim hiçbişey demezdi onlara ama yalnızken beni bu kiloda sevdiğini söylerdi ben yemek yerken yeme diyeceği yerde hep sevecen davranırdı. Ben de zaten yemeyi çok sevdiğim için yerdim… şimdi 28 yaşında ve dün itibariyle 201 kilo bi genç bi kadınım. Dün görümcelerimin zoruyla dışarı çıktım ve yine onların zoruyla bi hastanede tartıldım. Hala 150li kilo falan olduğumu umuyordum ama görüntüm tabiki doğrulamıyordu. Tartı bile normal bi tartı olmadığı için zaten çok aşağılandım… sonra eve geldik ve bir sürü nasihat (bu arada görümcelerimle aramda 2-3 yaş var ve bu daha da aşağılanmama sebep oluyor) abilerinin nasıl bişey demediğine şaşırıyolarmış. Onların yanında bana bikaç kere laf ettiği oldu ama dediğim gibi evdeyken bu halimle bile sorun etmiyor. Ama iş yerinde dümdüz karınlı incecik belli kızlara dövme yapıyor dünden sonra bunları kafamda şimşek gibi sürekli. Normalde hiç takmazdım. Kız kardeşleri eşim ve annesi akşam bizde oturduk ve ben acıktığımı söylediğimde koptu her şey. Kayınvalidem beni oğlunum yanına asla yakıştırmadığını bi yağ çuvalı gibi göründüğümü artık kesinlikle obezite tedavisi olmam gerektiğini söylerken ben evde her daim bulunan cipslerimdrn yiyodum. Ve sonunda eşim bana doğru şu haline bak gerçekten göbeğin kardeşlerimin toplamından bile büyük sarılamıyoruz bile falan demeye başladı. O an bile biliyodum onlar gittikten sonra sırf annesi uzatmasın diye öyle ağır konuştum diyeceğini ve öyle de oldu. Daha geç bi saatte de stüdyodaki çalışanları ve arkadaşları geldi. Kendimi zaten çok kötü hissediyodum ve inat gibi normal zamanda olmayan bu kilo aşağılama mevzusu o güne denk geldi. Masada yemek yerken azcık doğrulmak için hareket ettim ve sandalye kırıldı geriye doğru yattım ve göbeğim taytımdan çıktı tişörtüm açıldı o halimi dışardan hayal edebiliyorum ve çok çok çok utanıyorum. Tek hissettiğim her yerimin sallandığı ve utanç o sırada herkes gülmeye başladı tabiki ben ağlamaklı oldum ama tuttum kendimi 2 kız kaldırmak için yanıma geldi iyi misin derken bile dalga geçtiler biri su balonu gibi dedi biri canı acımaz onun hava yastıkları açık hep dedi yani daha ne olabilir dediysem hepsi oluyodu rezillikti yaşadığım kabustu gerçek gibi değildi hala değil. Kalkmaya çalışmam daha da rezillikti keşke o an ölsem de gülemeseler dedim. Hiçbi yerimi kapatamadım bi an önce kalkıp odaya gitmek istedim ben kalkmaya çabalarken kızlardan biri dur göbeğini ben kaldırayım diyip tuttu o sırada kızı ittirdim düştü kendimi bütün gece odaya kapattım eşim arada gelip utanacak bişey olmadığını çok sempatik olduğumu içeri gelmem gerektiği söyleyip durdu ama sadece ağladım. Bugün de eşimle konuşmadım kimbilir neler konuşuldu arkamdan.. mide ameliyatı için de kilo vermem gerekiyormuş biraz ama ben burda ağlarken bile sürekli yiyorum nasıl yapıcam bilmiyorum çok kötüyüm. Bu kiloya gelene kadar eşim yüzünden kendimle hep barışıktım ama son zamanlarda o bile başlarının yanında dalga geçmeye başladı benimle. İşim yok dönecek bi evim yok yine sadece bu evde kalıp surat yapabiliyorum. Çok bunaldım yazmak istedim her şeyi apaçık çünkü bunları tanıdığım birine anlatmak çok utanç verici benim için. Okuyabildiyseniz teşekkür ederim