- 29 Ocak 2017
- 1.025
- 2.658
- 133
- Konu Sahibi Slayer Witch
-
- #1
İş arkadaşı ile de bir yere kadar paylaşım yapabiliyorsunuz
Eğer samimi değille ise hatta varlıkları zarar bile verebiliyor bazen
Eşinizle dertleşmeyi deneseniz ?
20 senelik arkadasimin ihanetini ogrendim:) İnsallah sizin karsınıza hayırlı insan çıkarMerhabaaa
Şimdi insanların ne dertleri var diyeceksiniz ama benimki de önemli bir dert benim için ne yazık ki.. Enformasyon uzmanıyım, tek başıma yerin altında bir arşivde görev yapıyorum gün içinde sadece hizmetli ablayı görüyorum o da 1 kere sadece. Üniversite arkadaşlarım hep başka başka yerlere dağıldı ve artık tek aksiyonumuz birbirimizin fotoğraflarına instagramdan beğeni atmak. Uzun yıllardır bir dostum var ancak onunla da sadece telefonda görüşebiliyoruz nitekim aramızda 1000 km varGün içinde iletişim kurduğum 3 kişi hizmetli abla, kocam ve annem ne yazık ki. Kocamın yakın arkadaşının sevgilisi var onunla da pek görüşemiyoruz işte ne zaman bizimkiler biraraya gelirse. Baba tarafından kimseyle görüşmediğim için kuzenim de yok diyebiliriz çünkü anne tarafımdakilerin de en büyüğü 16 yaşında, ben 30 yaşındayım Konu komşuyu zaten iş-ev rutininden göremiyorum ki kaynaşayım. Kısacası şöyle yüzyüze bakıp iki sohbet edeceğim; alışverişe, kahve içmeye çıkacağım bir akranım yok. Dertleşme olayını bile annemle yapıyorum ki o da kendi derdini anlatmaktan benimkine sıra gelmiyor bile o da yalnız kaldı ben evlenince garibim Bazen çok üzülüyorum yalnızlığıma, bari iş arkadaşım olsaydı diyorum gerçekten bazen gül gibi işi bırakıp gidesim geliyor ama piyasalar malum elimizdekinden de olursak yandık Aranızda böyle sorunu olanlar var mı? Hiç değilse bu durumun içinde yalnız hissetmeyeyim
şu ana kadar çalıştığım yerlerde benim de hiç dışarıda görüşecek kız arkadaşım olmadı. hep erkekler şansımaMerhabaaa
Şimdi insanların ne dertleri var diyeceksiniz ama benimki de önemli bir dert benim için ne yazık ki.. Enformasyon uzmanıyım, tek başıma yerin altında bir arşivde görev yapıyorum gün içinde sadece hizmetli ablayı görüyorum o da 1 kere sadece. Üniversite arkadaşlarım hep başka başka yerlere dağıldı ve artık tek aksiyonumuz birbirimizin fotoğraflarına instagramdan beğeni atmak. Uzun yıllardır bir dostum var ancak onunla da sadece telefonda görüşebiliyoruz nitekim aramızda 1000 km varGün içinde iletişim kurduğum 3 kişi hizmetli abla, kocam ve annem ne yazık ki. Kocamın yakın arkadaşının sevgilisi var onunla da pek görüşemiyoruz işte ne zaman bizimkiler biraraya gelirse. Baba tarafından kimseyle görüşmediğim için kuzenim de yok diyebiliriz çünkü anne tarafımdakilerin de en büyüğü 16 yaşında, ben 30 yaşındayım Konu komşuyu zaten iş-ev rutininden göremiyorum ki kaynaşayım. Kısacası şöyle yüzyüze bakıp iki sohbet edeceğim; alışverişe, kahve içmeye çıkacağım bir akranım yok. Dertleşme olayını bile annemle yapıyorum ki o da kendi derdini anlatmaktan benimkine sıra gelmiyor bile o da yalnız kaldı ben evlenince garibim Bazen çok üzülüyorum yalnızlığıma, bari iş arkadaşım olsaydı diyorum gerçekten bazen gül gibi işi bırakıp gidesim geliyor ama piyasalar malum elimizdekinden de olursak yandık Aranızda böyle sorunu olanlar var mı? Hiç değilse bu durumun içinde yalnız hissetmeyeyim
İnsan hep kendinde olmayanı arıyor işte. Ben de insana hasretimKonudan bağımsız hayalimdeki işte çalışıyorsunuz, ben de sürekli insanlarla iletişim kurmam gereken bir yerde çalışıyorum. Her çeşit insanla sürekli muhattabım yıldım…
Merhabaaa
Şimdi insanların ne dertleri var diyeceksiniz ama benimki de önemli bir dert benim için ne yazık ki.. Enformasyon uzmanıyım, tek başıma yerin altında bir arşivde görev yapıyorum gün içinde sadece hizmetli ablayı görüyorum o da 1 kere sadece. Üniversite arkadaşlarım hep başka başka yerlere dağıldı ve artık tek aksiyonumuz birbirimizin fotoğraflarına instagramdan beğeni atmak. Uzun yıllardır bir dostum var ancak onunla da sadece telefonda görüşebiliyoruz nitekim aramızda 1000 km varGün içinde iletişim kurduğum 3 kişi hizmetli abla, kocam ve annem ne yazık ki. Kocamın yakın arkadaşının sevgilisi var onunla da pek görüşemiyoruz işte ne zaman bizimkiler biraraya gelirse. Baba tarafından kimseyle görüşmediğim için kuzenim de yok diyebiliriz çünkü anne tarafımdakilerin de en büyüğü 16 yaşında, ben 30 yaşındayım Konu komşuyu zaten iş-ev rutininden göremiyorum ki kaynaşayım. Kısacası şöyle yüzyüze bakıp iki sohbet edeceğim; alışverişe, kahve içmeye çıkacağım bir akranım yok. Dertleşme olayını bile annemle yapıyorum ki o da kendi derdini anlatmaktan benimkine sıra gelmiyor bile o da yalnız kaldı ben evlenince garibim Bazen çok üzülüyorum yalnızlığıma, bari iş arkadaşım olsaydı diyorum gerçekten bazen gül gibi işi bırakıp gidesim geliyor ama piyasalar malum elimizdekinden de olursak yandık Aranızda böyle sorunu olanlar var mı? Hiç değilse bu durumun içinde yalnız hissetmeyeyim
Önceden bnde öyleydim ama şimdi kendimle çok mutluyum özellikle iş arkadaslarin işte kalsin yoksa çok üzülürsun işini yap evine gel derimMerhabaaa
Şimdi insanların ne dertleri var diyeceksiniz ama benimki de önemli bir dert benim için ne yazık ki.. Enformasyon uzmanıyım, tek başıma yerin altında bir arşivde görev yapıyorum gün içinde sadece hizmetli ablayı görüyorum o da 1 kere sadece. Üniversite arkadaşlarım hep başka başka yerlere dağıldı ve artık tek aksiyonumuz birbirimizin fotoğraflarına instagramdan beğeni atmak. Uzun yıllardır bir dostum var ancak onunla da sadece telefonda görüşebiliyoruz nitekim aramızda 1000 km varGün içinde iletişim kurduğum 3 kişi hizmetli abla, kocam ve annem ne yazık ki. Kocamın yakın arkadaşının sevgilisi var onunla da pek görüşemiyoruz işte ne zaman bizimkiler biraraya gelirse. Baba tarafından kimseyle görüşmediğim için kuzenim de yok diyebiliriz çünkü anne tarafımdakilerin de en büyüğü 16 yaşında, ben 30 yaşındayım Konu komşuyu zaten iş-ev rutininden göremiyorum ki kaynaşayım. Kısacası şöyle yüzyüze bakıp iki sohbet edeceğim; alışverişe, kahve içmeye çıkacağım bir akranım yok. Dertleşme olayını bile annemle yapıyorum ki o da kendi derdini anlatmaktan benimkine sıra gelmiyor bile o da yalnız kaldı ben evlenince garibim Bazen çok üzülüyorum yalnızlığıma, bari iş arkadaşım olsaydı diyorum gerçekten bazen gül gibi işi bırakıp gidesim geliyor ama piyasalar malum elimizdekinden de olursak yandık Aranızda böyle sorunu olanlar var mı? Hiç değilse bu durumun içinde yalnız hissetmeyeyim
Onunla da dertleşiyorum, konuşup zaman geçiriyorum tabii ama aynı şey değilmiş sanırım, o boşluk eşle falan dolsa böyle hissetmezdim muhtemelen dert olmazdı bu kadar
Katılıyorum bnde kendimleyim uzun zamandır mutluyum çok şükürBen 1 yıl kadar odamda tekim ya çok keyifli bağlantı var ama yine de tek olmak daha güzel
Komşularım iyidir ara ara görüşürüm ama çok karışık ya ben galiba kalabalıktan çok sıkıldım daha sık gorussem başım belaya girecek gibi hissediyorum
Eski arkadaşlarımdan da bir kaç kişi var ama pandemi sonrası onuda bıraktım
Bir alan belirleyin ve kendinizi geliştirmeye çalışın kafanız dağılsın dini bilgiler olabilir örgü olabilir e ticaret olur
Yakın arkadaşların boku cikiyor bir müddet sonra tabiki yanlizda olunmaz iyi dostluklar önemli yaşadığınız yerde kafanıza uyan bi arkadaş vardir ve ya yoktur belki ama sosyal ortamlarda samimi dostluklar kuruluyor annemde yanliz yaşayan biri sosyal medyadan kendine bi kac kanki yapmış hergun goruntulu konuşuyorlar ben burdan arkadaşlık ederim sizeMerhabaaa
Şimdi insanların ne dertleri var diyeceksiniz ama benimki de önemli bir dert benim için ne yazık ki.. Enformasyon uzmanıyım, tek başıma yerin altında bir arşivde görev yapıyorum gün içinde sadece hizmetli ablayı görüyorum o da 1 kere sadece. Üniversite arkadaşlarım hep başka başka yerlere dağıldı ve artık tek aksiyonumuz birbirimizin fotoğraflarına instagramdan beğeni atmak. Uzun yıllardır bir dostum var ancak onunla da sadece telefonda görüşebiliyoruz nitekim aramızda 1000 km varGün içinde iletişim kurduğum 3 kişi hizmetli abla, kocam ve annem ne yazık ki. Kocamın yakın arkadaşının sevgilisi var onunla da pek görüşemiyoruz işte ne zaman bizimkiler biraraya gelirse. Baba tarafından kimseyle görüşmediğim için kuzenim de yok diyebiliriz çünkü anne tarafımdakilerin de en büyüğü 16 yaşında, ben 30 yaşındayım Konu komşuyu zaten iş-ev rutininden göremiyorum ki kaynaşayım. Kısacası şöyle yüzyüze bakıp iki sohbet edeceğim; alışverişe, kahve içmeye çıkacağım bir akranım yok. Dertleşme olayını bile annemle yapıyorum ki o da kendi derdini anlatmaktan benimkine sıra gelmiyor bile o da yalnız kaldı ben evlenince garibim Bazen çok üzülüyorum yalnızlığıma, bari iş arkadaşım olsaydı diyorum gerçekten bazen gül gibi işi bırakıp gidesim geliyor ama piyasalar malum elimizdekinden de olursak yandık Aranızda böyle sorunu olanlar var mı? Hiç değilse bu durumun içinde yalnız hissetmeyeyim
Katılıyorum çok yakın olunca boku çıkıyor hayata müdahale başlıyor ondan mesafe iyidir kesinlikleYakın arkadaşların boku cikiyor bir müddet sonra tabiki yanlizda olunmaz iyi dostluklar önemli yaşadığınız yerde kafanıza uyan bi arkadaş vardir ve ya yoktur belki ama sosyal ortamlarda samimi dostluklar kuruluyor annemde yanliz yaşayan biri sosyal medyadan kendine bi kac kanki yapmış hergun goruntulu konuşuyorlar ben burdan arkadaşlık ederim size
Benim liseden arkadaşlarım hepimiz farklı şehirlerdeyiz ama bağı koparmadik hiç uzak mesafeli dostluklar iyidir yakında dost edindiklerimiz kuyumuzu kazıyor kahve içmek için komşun olsun ama derdini anlatma komşuna bence bu platform çok iyi derdini anlat iyi ve kötü yorum herkes fikrini belirtiyor ve kimseyi yakından tanımıyorsun kimsenin sözü incitmez kırmaz iyi tavsiyeler de hayat kurtarirKatılıyorum çok yakın olunca boku çıkıyor hayata müdahale başlıyor ondan mesafe iyidir kesinlikle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?