Bende de tam tersi oldu, benim ilk aşkım, ilk gözağrımdı, ama lisedeydik o zamanlar, sonra ben ayrıldım ondan, okul değiştirdim, vs derken, ama o beni sevmekten hiç vazgeçmemişti, arada benim başka ilişkilerim de oldu ama hiç birinde ilk aşkımda hissettiklerimi hissetmedim, aradan 4yıl geçtikten sonra tesadüf eseri tekrar karşılaştık, ve bir kez daha denemeye karar verdik..
O zamanlar ayrılmadan önce çocukluk işte evlilik planları kuruyorduk ama planlarımız 7yıl sonrası içindi, ben de ayrılırken eğer Allah bizi birbirimize yazdıysa dönüp dolaşıp buluruz yine birbirimzi demiştim ki o da hiç bişey çabalamadan olmaz kendini kandırma demişti bana..
Çabalayan o oldu sonuçta, yıllarca beni bekledi, sevmeye devam etti, unutmadı hiç, onla görüşmememe rağmen umudunu kaybetmedi, sonunda da muradına ermiş oldu, barıştık ve gerçekten çok mutlu bir beraberliğimiz oldu, sözlendik, nişanlandık, şimdi de nikahımız kıyıldı, bir ay sonra da düğünümüz var Allah'ın izniyle..
Şimdi geçmişe bakıp onsuz geçirdiğim 4 yılım için hiç üzülmüyorum ama, vardır bunda da bir hayır, o çocukluk dönemimizde devam etseydik görüşmeye belki de çabucak tüketecektik bazı şeyleri, devam etmicekti belki de bu şekilde.. Şimdi şükür ki çok mutluyum, Allah herkese nasib etsin sevdiği insanla aynı yolda yürümeyi..
ama adım gibi eminim asla aramaz nasıl domuz nasıl domuzzz bak yine sinirlendim
