• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

arkadaşımın mutsuz evliliği ve evlilik dışı ilişki talebi

aslında işte dönemsel olarak bir şey yapamadım. cenazeler, ev arama vs. zamanım olmadı yani. kendimde de hata aradım aramadım değil, umut mu verdim diye düşündüm de bulamadım.

çirkeflik de yapamıyorum işte ne yapayım..
Karşı taraf suçlu , o su götürmez , ona bişey demiyorum çok haklısın.Bu ses çıkarmaman , önce savcılığa vermeye karar verip vazgeçmen onları da güçlendirmiş.Bu iyiniyet sana zarar verir hale gelmişse eğer vazgeçmelisin.Bunu demek istiyorum.Ki bu aşırı iyiniyetin de o adamın seni tekrar tekrar aramasına ve burda senden şüphe edilmesine yol açtı.Demek ki ölçülü olmak gerekiyor.Bu benim düşüncem.Sen yine de iyiniyetli ol istediğin kadar.


Çirkeflik yapmana da gerek yoktu ki , elindeki delillerle savcılığa gitmen yeterliydi.Ben de çirkeflik yapamam zaten ama hakkını ve kendini savunmak çirkeflik değil.
 
Erkek degil mi iste diyesim geldi:))

Valla ben sinemaya niye basbasa gittiginize bile takildim.. istersen geri kafali de bana.. cok gereksiz.. sen saf saf yaklasirken o seni nasil kafalarim hesabi yapiyomus demekki.
Aynen hiç normal değil millet elitlikten ölecek
 
Bir nokta var eşi sizin birlikte sinemaya gittiğinizi Ya da yazıştığınızı sizden mi öğrendi Yoksa hep biliyor Ve içten içe rahatsız mı oluyordu ?Neden sizden istedi bu yardımı yazışmalarınızı vs ?Ya da yardım isteyecek kadar yakın hissediyorsa size neden eşi de dahil olmuyordu programlara (belki de ben kaçırdım burayı :)
 
Toplumumuz haremlik selamlık yaşamaya pek meraklı. Demek ki karşı cims gördükleri zaman akıllarına sadece o kişiyle seks yapmak geliyor. Bir sürü arkadaşım var, hiç problem yaşamadık çünkü biz birbirimiz cinsiyetsiz olarak görüyoruz. Konu sahibinin arkadaşı, yaşadığı depresyon nedeniyle, kendisini çok iyi tanıdığı için güvenli bir liman olarak görmüş bence. Yaptığı şeyden pişmanlık duyacak mutlaka, aklı başıma geldiğinde. Olan konu sahibine oldu herkese daha da temkinli yaklaşacak.
 
30 yillik arkadas da olsa belli bir yastan sonra hele ki karsi taraf evliyse belli bir mesafe konmali.
Yaninda karisi yokken sinemada ne isiniz var?
Adam evli artik?

Belki karisi kiskanir istemez sorun cikar evliliklerinde falan filan.

Bunlari dusunmek lazim
Ergen zamanlarimiza benzemez evlendikten sonraki yasamlar.

Neyse

Adam zaten s..sizmis
Hicbir sekilde muhatap olmayin.
Hicbir sekilde iletisime gecmeyin
 
Ben bu sebepten eşi partneri olan insanların karşı cinsten biriyle ikili randevulara falan çıkmasını uzun uzun yazışmalarını tehlikeli buluyorum. Sen kendini bildiğin sürece hiçbir tehtide boyun eğme. Bunlarla uğraşmaya gücün kalmadiysa numaranı degistirebilirsin.
 
Bir nokta var eşi sizin birlikte sinemaya gittiğinizi Ya da yazıştığınızı sizden mi öğrendi Yoksa hep biliyor Ve içten içe rahatsız mı oluyordu ?Neden sizden istedi bu yardımı yazışmalarınızı vs ?Ya da yardım isteyecek kadar yakın hissediyorsa size neden eşi de dahil olmuyordu programlara (belki de ben kaçırdım burayı :)

adam zaten uzun dönem tanıdığım, eşi ile de onlar evlenmeden önce tanıştım. bir iki ortamda ikisi birlikte bir şeyler yaptığımız oldu. sadece bu tarz filmleri kadın sevmediği için bize katılmıyordu, bunu kendisi de söylemişti. İçten içe rahatsızlığı var mıydı, bilemiyorum.

ben arkadaş bu amaçla yaklaştığında hemen engelledim. eşi daha sonra beni aradı ve kocası ile yüzleştiğini dava açmak için şahit aradığını söyledi. ben de işlerim yoğundu, bir de böyle bir şeyde araya girmek istemediğim için olmaz dedim. diğer kadınlarla irtibata geçti mi bilmiyorum. bir çok kadın olduğunu bana karısı kendi söyledi. sonrasında da bunların karakterinden, benim dönemin yoğunluğu yüzünden hakkımı arayacak durumda olmamamdan vs bu noktalara geldi.
 
Konu sahibinin 30 yildir arkadasligi varmis ya, onu demek istedim

ben 33 yaşımdayım, ben 3 yaşımdayken istanbul'a geldik. arkadaşımla aynı mahallede oturuyorduk. bildiğin kız erkek karışık oyun oynardık. aynı dönemden bir kaç arkadaşım daha var. onlar da bu sinemaya gittiğimiz grupta. bazen ben de bu filmlere o dönemde görüştüğüm biri varsa götürmüşlüğü olmuştur. Ekipte eşini hayatta bırakmayan eşler de var. Eşinden şüphesi olsa bu kadın da bırakmayabilirdi. Zaten gruptaki tek bekar kadın da ben değilim. Neyse bu da bir hayat dersi oldu...
 
ben 33 yaşımdayım, ben 3 yaşımdayken istanbul'a geldik. arkadaşımla aynı mahallede oturuyorduk. bildiğin kız erkek karışık oyun oynardık. aynı dönemden bir kaç arkadaşım daha var. onlar da bu sinemaya gittiğimiz grupta. bazen ben de bu filmlere o dönemde görüştüğüm biri varsa götürmüşlüğü olmuştur. Ekipte eşini hayatta bırakmayan eşler de var. Eşinden şüphesi olsa bu kadın da bırakmayabilirdi. Zaten gruptaki tek bekar kadın da ben değilim. Neyse bu da bir hayat dersi oldu...
zaten basbasa gitmediginizi soyleyince garipsemedim olayi. Yani arkadas grubuyla gayette gidilebilir. Ilk yorumum uzerine yorumlar gelince aciklamak zorunda kaldim
 
Arkadaşlar merhaba,

Bir süredir uğraştığım bir derdim var. Nasıl toparlayıp anlatacağım bilemiyorum. Çok uzun olduğu için şimdiden özür dilerim ama bir kaç aydır bununla uğraşıyorum ve artık içimde kalsın istemiyorum.

Öncelikle arkadaşımla ilişkimizi anlamanız için kısa özet geçeyim:

Bir arkadaşım var herhalde 30 yıldır tanışıyoruz, erkek ve evli. Çocukluk arkadaşım. Küçükken hep beraberdik, sonra okul, iş, onun evlenmesi derken görüşmelerimiz sadece ikimizin de sevdiği fantastik filmler çıktığında sinemaya gitmek olarak kaldı.

Bu kadar uzun süreli arkadaş olunca onun şimdiye kadar görüştüğü, hoşlandığı tüm kız arkadaşlarını biliyorum, tanıştım (o da benim erkek arkadaşlarımla tabi), ayrılıklarda birbirimize destek olduk vs. Eşi de beni tanıyor. Bu adamla ben yılda 2-3 defa sinemaya gitmek dışında (o da bizim için rutin olduğundan) görüşmüyorduk, zaten benim de işim yoğun buna zamanım yok.

Ne olduysa bu arkadaşımın eşi hamile kaldıktan sonra oldu. Arkadaşımda bir değişiklikler olmaya başladı. Normalde akşamları falan yazışmazdık, ya da artık çevremiz çok değiştiğinden özel meseleleri fazla konuşmazdık ama bu bana sıkıntılarından bahseder oldu. Neyse dedim, 30 yıllık arkadaşım derdini dinler destek olurum. Ama bir süre sonra işin rengi değişmeye başladı.

Ben evlilik düşünmüyorum, Türk tipi evlilik kadına çok fazla yük bindirdiğinden benim mantığıma uymuyor. Ama ben evliliğe inanmıyorsam da bunu tercih eden insanlara saygım var. Asla bir evli erkek ile, bekarlığından tanışmıyorsam özel hayatıma sokmuyorum. Burada daha fazla detay vermeyeceğim, sadece fikriniz olsun diye yazmak istedim. Arkadaşım da bu fikrimi biliyor.

Ama sanırım benim bu düşüncem onda nasıl olsa evlilik düşünmüyorum diye tek gecelik ya da evlilik dışı ilişki yaşayabileceğim izlenimi uyandırmış. Ya da belki baba olma fikrini kaldıramadığından kafası karıştı bilemiyorum. Bana evde mutsuz olduğunu, ayak bağı hissetmeden bir insanı sevmenin, dokunmanın nasıl olduğunu unuttuğunu falan söyledi. Her şey üstüme üstüme geliyor diye başladı, konu sonunda bağlanmadan, sadece fiziksel ve ruhsal zevk için, gönül bağı ile birlikte bir hayat kurmalara kadar geldi.

Uzun zamandır arkadaşım olduğu için önce inanamadım, sonrasında çok sert bir tepki ile arkadaşlığımı bitirdim. Sonradan öğrendim ki tek teklif ettiği kadın da ben değilmişim.

Sonra neden bilmiyorum bu gitmiş eşine ben mutsuzdum, böyle böyle arayışlarım oldu ama huzuru sende buldum, bak geri döndüm bilmem ne diye açıklamalar yapmış. Eşi de haklı olarak bir sürü kadın ile yazışan kocasını boşamaya karar vermiş.

Gelelim bana dert olan bölüme; ben bu boşanmanın tarafı olmak istemedim. Kadın benden şahitlik etmemi istedi ama ben hem çok yoğun bir dönemde olduğumdan, hem de artık bu insanlar ile bağım olmasını istemediğimden reddettim. Kadın da tuttu kocasının bana yazdıklarını sosyal medyada yayınlamak ve hatta babama ve iş ortağıma göndermekle falan tehdit etti. Ben de işi savcılığa taşımaya karar verdim.

Savcılık işin içine girince de (arkadaşım memur) işte çocuk doğacak, işsiz kalırsam mahvoluruz vs vs diye beni caydırdılar. Ben de ne haliniz varsa görün bir daha benimle görüşmeyin diyerek irtibatımı kestim.

Sonradan duydum ki boşanmaktan vaz geçmişler, bir şans daha vermeye karar vermişler, neyse...

Bu arada ben çok sevdiğim iki yakınımı peş peşe beklenmeyen bir şekilde kaybettim. Oturduğum evde de sorunlar yaşadığımdan taşınmak zorunda kaldım. Her şey üst üste geldiği için epey depresyondaydım.

Ve bu hafta başında bu sefer arkadaşım beni tanımadığım bir numaradan arayarak ve mesajlar atarak, kesinlikle boşanmak istediğini, kadının anlaşmaya yanaşmadığını ve yıllarca dava ile uğraşmak istemediğini falan söyledi. Ayrıca bana ilgisi olduğunu, hep aklımda olduğunu, yaşananları unutamadığını falan söylüyor (şimdiye kadar hiçbir yakınlaşmamız olmadı) Görüşmek istemiyorum diyorum sürekli taciz ediyor. İş o kadar çirkin yerlere gidiyor ki benim evli erkeği ayartmaya çalıştığımı bile iddia ediyor kadının çevresi. Artık bıktım. Yazışmaları bir görseniz evli erkekle ilişki yaşamışım gibi, o kadar uzadı ki birileri görse sadece sonuna bakıp bizim bir yerde yakınlaştığımızı falan düşünebilir.

Son zamanlarda yaşadıklarımdan zaten iyice içime kapandım, bir de bunlar çok fazla geliyor. Sürekli gergin olmaktan, numara engellemekten bıktım.

İçimi buraya dökmek istedim. Uzun oldu kusura bakmayın.
Numarasını engelleyin hepsinin
Ve tek bir mesaj daha gelirse yarım bıraktığım savcılık işini bitireceğim deyin
 
Arkadaşlar merhaba,

Bir süredir uğraştığım bir derdim var. Nasıl toparlayıp anlatacağım bilemiyorum. Çok uzun olduğu için şimdiden özür dilerim ama bir kaç aydır bununla uğraşıyorum ve artık içimde kalsın istemiyorum.

Öncelikle arkadaşımla ilişkimizi anlamanız için kısa özet geçeyim:

Bir arkadaşım var herhalde 30 yıldır tanışıyoruz, erkek ve evli. Çocukluk arkadaşım. Küçükken hep beraberdik, sonra okul, iş, onun evlenmesi derken görüşmelerimiz sadece ikimizin de sevdiği fantastik filmler çıktığında sinemaya gitmek olarak kaldı.

Bu kadar uzun süreli arkadaş olunca onun şimdiye kadar görüştüğü, hoşlandığı tüm kız arkadaşlarını biliyorum, tanıştım (o da benim erkek arkadaşlarımla tabi), ayrılıklarda birbirimize destek olduk vs. Eşi de beni tanıyor. Bu adamla ben yılda 2-3 defa sinemaya gitmek dışında (o da bizim için rutin olduğundan) görüşmüyorduk, zaten benim de işim yoğun buna zamanım yok.

Ne olduysa bu arkadaşımın eşi hamile kaldıktan sonra oldu. Arkadaşımda bir değişiklikler olmaya başladı. Normalde akşamları falan yazışmazdık, ya da artık çevremiz çok değiştiğinden özel meseleleri fazla konuşmazdık ama bu bana sıkıntılarından bahseder oldu. Neyse dedim, 30 yıllık arkadaşım derdini dinler destek olurum. Ama bir süre sonra işin rengi değişmeye başladı.

Ben evlilik düşünmüyorum, Türk tipi evlilik kadına çok fazla yük bindirdiğinden benim mantığıma uymuyor. Ama ben evliliğe inanmıyorsam da bunu tercih eden insanlara saygım var. Asla bir evli erkek ile, bekarlığından tanışmıyorsam özel hayatıma sokmuyorum. Burada daha fazla detay vermeyeceğim, sadece fikriniz olsun diye yazmak istedim. Arkadaşım da bu fikrimi biliyor.

Ama sanırım benim bu düşüncem onda nasıl olsa evlilik düşünmüyorum diye tek gecelik ya da evlilik dışı ilişki yaşayabileceğim izlenimi uyandırmış. Ya da belki baba olma fikrini kaldıramadığından kafası karıştı bilemiyorum. Bana evde mutsuz olduğunu, ayak bağı hissetmeden bir insanı sevmenin, dokunmanın nasıl olduğunu unuttuğunu falan söyledi. Her şey üstüme üstüme geliyor diye başladı, konu sonunda bağlanmadan, sadece fiziksel ve ruhsal zevk için, gönül bağı ile birlikte bir hayat kurmalara kadar geldi.

Uzun zamandır arkadaşım olduğu için önce inanamadım, sonrasında çok sert bir tepki ile arkadaşlığımı bitirdim. Sonradan öğrendim ki tek teklif ettiği kadın da ben değilmişim.

Sonra neden bilmiyorum bu gitmiş eşine ben mutsuzdum, böyle böyle arayışlarım oldu ama huzuru sende buldum, bak geri döndüm bilmem ne diye açıklamalar yapmış. Eşi de haklı olarak bir sürü kadın ile yazışan kocasını boşamaya karar vermiş.

Gelelim bana dert olan bölüme; ben bu boşanmanın tarafı olmak istemedim. Kadın benden şahitlik etmemi istedi ama ben hem çok yoğun bir dönemde olduğumdan, hem de artık bu insanlar ile bağım olmasını istemediğimden reddettim. Kadın da tuttu kocasının bana yazdıklarını sosyal medyada yayınlamak ve hatta babama ve iş ortağıma göndermekle falan tehdit etti. Ben de işi savcılığa taşımaya karar verdim.

Savcılık işin içine girince de (arkadaşım memur) işte çocuk doğacak, işsiz kalırsam mahvoluruz vs vs diye beni caydırdılar. Ben de ne haliniz varsa görün bir daha benimle görüşmeyin diyerek irtibatımı kestim.

Sonradan duydum ki boşanmaktan vaz geçmişler, bir şans daha vermeye karar vermişler, neyse...

Bu arada ben çok sevdiğim iki yakınımı peş peşe beklenmeyen bir şekilde kaybettim. Oturduğum evde de sorunlar yaşadığımdan taşınmak zorunda kaldım. Her şey üst üste geldiği için epey depresyondaydım.

Ve bu hafta başında bu sefer arkadaşım beni tanımadığım bir numaradan arayarak ve mesajlar atarak, kesinlikle boşanmak istediğini, kadının anlaşmaya yanaşmadığını ve yıllarca dava ile uğraşmak istemediğini falan söyledi. Ayrıca bana ilgisi olduğunu, hep aklımda olduğunu, yaşananları unutamadığını falan söylüyor (şimdiye kadar hiçbir yakınlaşmamız olmadı) Görüşmek istemiyorum diyorum sürekli taciz ediyor. İş o kadar çirkin yerlere gidiyor ki benim evli erkeği ayartmaya çalıştığımı bile iddia ediyor kadının çevresi. Artık bıktım. Yazışmaları bir görseniz evli erkekle ilişki yaşamışım gibi, o kadar uzadı ki birileri görse sadece sonuna bakıp bizim bir yerde yakınlaştığımızı falan düşünebilir.

Son zamanlarda yaşadıklarımdan zaten iyice içime kapandım, bir de bunlar çok fazla geliyor. Sürekli gergin olmaktan, numara engellemekten bıktım.

İçimi buraya dökmek istedim. Uzun oldu kusura bakmayın.
Bu tiynette biri nasıl oldu da 30 yıl boyunca sana bir kere bile yürümedi de eşi hamile kalınca yürüdü ben anlamadım...
 
Back