- 16 Ağustos 2018
- 1.254
- 887
Arkadaşlar beni bir süredir rahatsız eden bir konu var. Bir arkadaşım var, beraber okuduk, bir süre beraber çalıştık. Herşeyimizi bilirdik, eskiden epey yakındık.
Evlendiğinde ilk gece korkusu yaşadı, ona çok destek oldum aşması için, ayrıca o dönem çocuk düşünmüyordu, bu konuyla ilgili bana sürekli mesajlar atıp duruyordu, ben de o dönem çocuk sahibi olmayı düşünmüyordum ve aklına takılanlara cevap verip destek oluyordum ki o dönem depresyondaydım üstelik. Ayrıca işle ilgili sorunlarım da vardı, akşamları çok erken uyuyordum, telefona pek bakmıyordum... Ama yine elimden geldiğince yazışıyorduk.
Birgün bana aniden "ben hamileyim sonunda amacıma ulaştım" dedi. Çok sevindim. Güzel dileklerde bulundum. Lakin şaşırmadım da değil, istemediğini söyleyip çocuklu kadınlardan dert yanan kişi bir anda hamile kalmak için aylardır çabaladığını söyledi. Bir bildiği elbet vardı. Sevincini paylaştım. ancak tavırları zamanla tuhaf bir almaya başladı. Bu sefer de sürekli çocuk yapmakla ilgili mesajlar atıp benim neden çocuk sahibi olmayı düşünmediğimi sorgulamaya başladı. Ki sebebini de bildiği halde. Her mesajına o ağır depresyonuma rağmen cevap verdim. ( oysa kimseyle bir gram konuşacak halim yoktu o dönem)
Ancak benim depresyonum gitgide içinden çıkılmaz bir hale gelmişti, işten ayrılmayı düşünüyordum. Yani kısacası kendi derdimle meşgul idim, aşırının aşırısı uyuyordum. Arkadaşın yazdığı mesajlara son dönemlerde bakamıyordum bile. Sonra bana "neden yazmıyorsun, hamile olduğumu söyledim yazmamaya başladın" gibi saçma cümleler kurmaya başladı ki içinde olduğum durumu bildiği halde. Açık açık "iyi değilim, sürekli uyuyorum, telefona bakmıyorum" da demiştim.
Lakin bende, bu arkadaşıma karşı o olaydan sonra bir soğukluk oluştu. Soğukluğun nedeni bana takındığı tavır. Bu tavırları ilk tanıştığımızda da vardı, ama bu kadar ağır değildi. O dönemden sonra iyice arttı; sürekli bir laf sokma, açık arama, aşırı merak ve moral bozma havası içinde. Aynı sektörde çalışıyoruz, ve sosyal medyadan sürekli beni takip ediyor, işle ilgili can sıkıcı bir mevzu olduğunda bunu hemen yüzüme vuruyor. Geçiştiriyorum, konuyu değiştiriyorum. Açıkçası şimdiye kadarki bu uzun süreçte hiçbir zaman kırıcı konuşmadım. Bu yaptığını yüzüne vurmadım. Her zaman nazik ve kibar oldum. ancak artık canım iyice sıkılmaya başladı.
Çok uzattım. Sizce arkadaşımın böyle davranmasındaki sebep ne olabilir? fikirleriniz önemli...
Evlendiğinde ilk gece korkusu yaşadı, ona çok destek oldum aşması için, ayrıca o dönem çocuk düşünmüyordu, bu konuyla ilgili bana sürekli mesajlar atıp duruyordu, ben de o dönem çocuk sahibi olmayı düşünmüyordum ve aklına takılanlara cevap verip destek oluyordum ki o dönem depresyondaydım üstelik. Ayrıca işle ilgili sorunlarım da vardı, akşamları çok erken uyuyordum, telefona pek bakmıyordum... Ama yine elimden geldiğince yazışıyorduk.
Birgün bana aniden "ben hamileyim sonunda amacıma ulaştım" dedi. Çok sevindim. Güzel dileklerde bulundum. Lakin şaşırmadım da değil, istemediğini söyleyip çocuklu kadınlardan dert yanan kişi bir anda hamile kalmak için aylardır çabaladığını söyledi. Bir bildiği elbet vardı. Sevincini paylaştım. ancak tavırları zamanla tuhaf bir almaya başladı. Bu sefer de sürekli çocuk yapmakla ilgili mesajlar atıp benim neden çocuk sahibi olmayı düşünmediğimi sorgulamaya başladı. Ki sebebini de bildiği halde. Her mesajına o ağır depresyonuma rağmen cevap verdim. ( oysa kimseyle bir gram konuşacak halim yoktu o dönem)
Ancak benim depresyonum gitgide içinden çıkılmaz bir hale gelmişti, işten ayrılmayı düşünüyordum. Yani kısacası kendi derdimle meşgul idim, aşırının aşırısı uyuyordum. Arkadaşın yazdığı mesajlara son dönemlerde bakamıyordum bile. Sonra bana "neden yazmıyorsun, hamile olduğumu söyledim yazmamaya başladın" gibi saçma cümleler kurmaya başladı ki içinde olduğum durumu bildiği halde. Açık açık "iyi değilim, sürekli uyuyorum, telefona bakmıyorum" da demiştim.
Lakin bende, bu arkadaşıma karşı o olaydan sonra bir soğukluk oluştu. Soğukluğun nedeni bana takındığı tavır. Bu tavırları ilk tanıştığımızda da vardı, ama bu kadar ağır değildi. O dönemden sonra iyice arttı; sürekli bir laf sokma, açık arama, aşırı merak ve moral bozma havası içinde. Aynı sektörde çalışıyoruz, ve sosyal medyadan sürekli beni takip ediyor, işle ilgili can sıkıcı bir mevzu olduğunda bunu hemen yüzüme vuruyor. Geçiştiriyorum, konuyu değiştiriyorum. Açıkçası şimdiye kadarki bu uzun süreçte hiçbir zaman kırıcı konuşmadım. Bu yaptığını yüzüne vurmadım. Her zaman nazik ve kibar oldum. ancak artık canım iyice sıkılmaya başladı.
Çok uzattım. Sizce arkadaşımın böyle davranmasındaki sebep ne olabilir? fikirleriniz önemli...
bir suru isim vardi, bugun de kaldi, of bazen kendime cok kızıyorum. 
