arkadaşım beni ghostluyor

happymutlu .!.:

Bana garip geliyor kız arkadaşları bu kadar kafaya takmak. Sevgili bulmuştur Ghoslamıştır. Ailesi o kızla görüşme demiştir, başka arkadaş bulmuştur. Hani sevgili ghostlasa kafaya takın da arkadaşı kafaya takmak

Genişletmek için tıkla...

kleopatranik .!.:

aksine, bana garip gelen arkadaşın önemsenmesi değil, önemsenmemesi...

Genişletmek için tıkla...

merlinurse .!.:

Bence akışına bırakın hesap sormayın, demek ki düşündüğünüz kadar iyi arkadaş değilmişsiniz hayatınızdan çıkmak isteyenlere sadece kapıyı gösterin, hiç umursamamak en doğrusu olur.

Genişletmek için tıkla...

happymutlu .!.:

İşte diyorum ki bu kadar önemsemeyin sizi önemsemeyen bir arkadaşınızı

Genişletmek için tıkla...

kleopatranik .!.:

merhaba arkadaşlar. sırf şu sorunumu anlatabileceğim, güvenebileceğim biri olmadığından kayıt oldum buraya. doğrudan konuya gireceğim. benim çok yakın bir arkadaşım vardı ta çocukluğumdan gelen. vardı diyorum çünkü artık hayatımda bir yeri kalmadı. bu arkadaşımı ben kendime o kadar yakın hissediyordum ki her şeyimi verebilirdim ona. gerçekten, abartmıyorum. ben ona bu kadar değer verirken bunca zaman benim yaptığım tüm iyilikleri, incelikleri suistimal ettiğini anladım yakın zamanda. ne zaman bir derdi olsa bana gelir anlatırdı. anlattığı dertler arasında bi maddi olana yardımcı olamamışımdır şimdiye kadar o da çalışmadığımdan. onun için hiç yapmayacağım şeyler yaptım, onun için canını sıkan insanları öğrendiğimde onunla kavgaya gidip ilkokula giden çocuk annesi gibi onu savunduğum bile oldu. şunu yaptım bunu yaptım diye tek tek saymak istemiyorum evet bence bu hiç hoş bir şey değil ama gerçekten zoruma gittiğinden yazıyorum bunları. iyilik yaptığında hemen karşılığını bekleyen insan tipinden nefret ederim ve dolayısıyla hiçbir zaman böyle bir beklentim de olmadı ondan. ama insan arkadaşlıkta bazı şeyleri paylaşabiliyor olmayı ve dengeyi istemez mi?
yakın zamanda zor zamanlar geçirdim hem bedensel sağlık hem ruhsal sağlık olarak. kendimi öyle yalnız hissediyordum ki. etrafıma bakacak halim olup kafamı kaldırdığımda onu göremediğimi fark ettim ama suçlamadım onu. yoğundur, işi vardır dedim ve ona, "seni özledim napıyosun" diye mesaj attım. "ben de" bile demeden hemen dertlerini anlatmaya başladı. bana "sen nasılsın" diye yalandan da olsa sormadı :) yine de dinledim onu yardımcı olmaya çalıştım. yardımcı olmaya çalıştığım mesajlara cevap bile vermedi. bir ay sonra tekrar bana mesaj attı hiçbir şey yokmuş gibi. "napıyosun müsaitsen buluşalım" dedi. ben de müsait olmadığımı söyledim (gerçekten değildim sağlıksal nedenlerden) tamam dedi ve yine yok oldu. şimdi de kendi kendine hallenip beni sosyal medya hesaplarında çıkarmaya başladı. bir şey deyip dememek konusunda çok kararsızım. beni bu kadar kolay silebilen bir insana ne olduğunu sormama gerek var mı sizce?

Genişletmek için tıkla...

kleopatranik .!.:

merhaba arkadaşlar. sırf şu sorunumu anlatabileceğim, güvenebileceğim biri olmadığından kayıt oldum buraya. doğrudan konuya gireceğim. benim çok yakın bir arkadaşım vardı ta çocukluğumdan gelen. vardı diyorum çünkü artık hayatımda bir yeri kalmadı. bu arkadaşımı ben kendime o kadar yakın hissediyordum ki her şeyimi verebilirdim ona. gerçekten, abartmıyorum. ben ona bu kadar değer verirken bunca zaman benim yaptığım tüm iyilikleri, incelikleri suistimal ettiğini anladım yakın zamanda. ne zaman bir derdi olsa bana gelir anlatırdı. anlattığı dertler arasında bi maddi olana yardımcı olamamışımdır şimdiye kadar o da çalışmadığımdan. onun için hiç yapmayacağım şeyler yaptım, onun için canını sıkan insanları öğrendiğimde onunla kavgaya gidip ilkokula giden çocuk annesi gibi onu savunduğum bile oldu. şunu yaptım bunu yaptım diye tek tek saymak istemiyorum evet bence bu hiç hoş bir şey değil ama gerçekten zoruma gittiğinden yazıyorum bunları. iyilik yaptığında hemen karşılığını bekleyen insan tipinden nefret ederim ve dolayısıyla hiçbir zaman böyle bir beklentim de olmadı ondan. ama insan arkadaşlıkta bazı şeyleri paylaşabiliyor olmayı ve dengeyi istemez mi?
yakın zamanda zor zamanlar geçirdim hem bedensel sağlık hem ruhsal sağlık olarak. kendimi öyle yalnız hissediyordum ki. etrafıma bakacak halim olup kafamı kaldırdığımda onu göremediğimi fark ettim ama suçlamadım onu. yoğundur, işi vardır dedim ve ona, "seni özledim napıyosun" diye mesaj attım. "ben de" bile demeden hemen dertlerini anlatmaya başladı. bana "sen nasılsın" diye yalandan da olsa sormadı :) yine de dinledim onu yardımcı olmaya çalıştım. yardımcı olmaya çalıştığım mesajlara cevap bile vermedi. bir ay sonra tekrar bana mesaj attı hiçbir şey yokmuş gibi. "napıyosun müsaitsen buluşalım" dedi. ben de müsait olmadığımı söyledim (gerçekten değildim sağlıksal nedenlerden) tamam dedi ve yine yok oldu. şimdi de kendi kendine hallenip beni sosyal medya hesaplarında çıkarmaya başladı. bir şey deyip dememek konusunda çok kararsızım. beni bu kadar kolay silebilen bir insana ne olduğunu sormama gerek var mı sizce?

Genişletmek için tıkla...

hukukkusu .!.:

Aynı durum ben de var. Kıyamadığım ana sınıfını bile birlikte okuduğum bir arkadaşım var. Yıllarımız birlikte geçti. 2tane küçük çocuğu var. Hep şikayetlenirdi yorulduğuna dair. Ben de her insan farklıdır derdim kabullendim. Çalışmak istemezdi hep destek oldum. Yönlendirmeye çalıştım. Bana saçma sapan trip attığı dahi oldu. Dedim tercih meselesi kararlarına saygı duydum. İlk olay benim araç almamla başladı. Bir anda mesafe koydu. O dönem hamileydi kötüye yormadım. Sonra kendi kendine düzeldi. Sonra ben de evlendim çoluk çocuk. Aynı şehre geldik. Ben iş için başka şehre git gel yapıyorum maalesef. Doğum iznindeyken çok destek çıktı. Bebeğime bir sürü hediye aldı. İyiydik yani. Çocuğu anasınıfına başladı. Bir anda alakası dahi olamayacağı insanlarla gün yapmaya başladı. Arkadaşım eğitimli bir kız. Bahsediyordu muhabbetlerden felan. Dünyalarınız farklı zorla arkadaşlık yapma vs diye akıl vermiştim. Sonra işler değişmeye başladı. Ben boşluk bulup aradığımda ya onlarlaydı ya işi vardı. İki aydır yüzünü dahi görmedim. En son mesaj attım iki yazıştık mesajıma görüldü attı cevap bile vermedi. Ben şok oldum. Komik bebek videoları atıyor kendi kendine. Eşim telkin etti beğendi atıp geçiyorum. Çok kırgınım üzgünüm. Çok eski dostum nerdeyse 30 yıldır hayatımda. Bilemiyorum bu insanla alakalı napmam gerekli. Aynı durumdayız yani. Silip atmak kolay değil.

Genişletmek için tıkla...

hukukkusu .!.:

Aynı durum ben de var. Kıyamadığım ana sınıfını bile birlikte okuduğum bir arkadaşım var. Yıllarımız birlikte geçti. 2tane küçük çocuğu var. Hep şikayetlenirdi yorulduğuna dair. Ben de her insan farklıdır derdim kabullendim. Çalışmak istemezdi hep destek oldum. Yönlendirmeye çalıştım. Bana saçma sapan trip attığı dahi oldu. Dedim tercih meselesi kararlarına saygı duydum. İlk olay benim araç almamla başladı. Bir anda mesafe koydu. O dönem hamileydi kötüye yormadım. Sonra kendi kendine düzeldi. Sonra ben de evlendim çoluk çocuk. Aynı şehre geldik. Ben iş için başka şehre git gel yapıyorum maalesef. Doğum iznindeyken çok destek çıktı. Bebeğime bir sürü hediye aldı. İyiydik yani. Çocuğu anasınıfına başladı. Bir anda alakası dahi olamayacağı insanlarla gün yapmaya başladı. Arkadaşım eğitimli bir kız. Bahsediyordu muhabbetlerden felan. Dünyalarınız farklı zorla arkadaşlık yapma vs diye akıl vermiştim. Sonra işler değişmeye başladı. Ben boşluk bulup aradığımda ya onlarlaydı ya işi vardı. İki aydır yüzünü dahi görmedim. En son mesaj attım iki yazıştık mesajıma görüldü attı cevap bile vermedi. Ben şok oldum. Komik bebek videoları atıyor kendi kendine. Eşim telkin etti beğendi atıp geçiyorum. Çok kırgınım üzgünüm. Çok eski dostum nerdeyse 30 yıldır hayatımda. Bilemiyorum bu insanla alakalı napmam gerekli. Aynı durumdayız yani. Silip atmak kolay değil.

Genişletmek için tıkla...

hukukkusu .!.:

Aynı durum ben de var. Kıyamadığım ana sınıfını bile birlikte okuduğum bir arkadaşım var. Yıllarımız birlikte geçti. 2tane küçük çocuğu var. Hep şikayetlenirdi yorulduğuna dair. Ben de her insan farklıdır derdim kabullendim. Çalışmak istemezdi hep destek oldum. Yönlendirmeye çalıştım. Bana saçma sapan trip attığı dahi oldu. Dedim tercih meselesi kararlarına saygı duydum. İlk olay benim araç almamla başladı. Bir anda mesafe koydu. O dönem hamileydi kötüye yormadım. Sonra kendi kendine düzeldi. Sonra ben de evlendim çoluk çocuk. Aynı şehre geldik. Ben iş için başka şehre git gel yapıyorum maalesef. Doğum iznindeyken çok destek çıktı. Bebeğime bir sürü hediye aldı. İyiydik yani. Çocuğu anasınıfına başladı. Bir anda alakası dahi olamayacağı insanlarla gün yapmaya başladı. Arkadaşım eğitimli bir kız. Bahsediyordu muhabbetlerden felan. Dünyalarınız farklı zorla arkadaşlık yapma vs diye akıl vermiştim. Sonra işler değişmeye başladı. Ben boşluk bulup aradığımda ya onlarlaydı ya işi vardı. İki aydır yüzünü dahi görmedim. En son mesaj attım iki yazıştık mesajıma görüldü attı cevap bile vermedi. Ben şok oldum. Komik bebek videoları atıyor kendi kendine. Eşim telkin etti beğendi atıp geçiyorum. Çok kırgınım üzgünüm. Çok eski dostum nerdeyse 30 yıldır hayatımda. Bilemiyorum bu insanla alakalı napmam gerekli. Aynı durumdayız yani. Silip atmak kolay değil.

Genişletmek için tıkla...