Aha vallahi de açıyorum bu konuyu a dostlar.!!
Konu 3 yaşına girmesine 3 ay kalmış olan oğlum arkadaşlar.
Yani bana hiç noral gelmiyor bazı hareketleri, ama herkesin ev ortamı, kapalı kapılar ardında yaşanıyor. Haliyle görmüyorum karşılaştıramıyorum.
Sokaklarda görseniz bizi dersiniz ki maşallah .
Ne kibar çocuk ne uslu, ne anlayışlı anne..
ama yan komşumuza sorsanız bizim için manyak bile diyebilir.
Çocuk kapıdan girdiği an değişiyor a dostlar!
Bi kere doğdu doğalı akşam 17 olmadan ağlamalara başlardı, hala da aynı zaten. Uyumamak için herseyi yapardı. Uyku gelip uyumadıkça da bana sarar, beni tırmalar ısırır saçımı çeker çimdirirdi. Ufacıklen çarem yoktu kanguruda kucağımda beni parçalayan çocukla boğuşurdum. Büyüdü, mutfak tezgahına çıkıp saklanır oldum.
Neyse bu bu aralar az oluyo geçiyim bunu.
Ama her akşam uykusuna uykusu geldiğinde inatla yatmayıp, sonra herseye ağlıyor, be üstünü değiştirtiyor ne dişini fırçalatıyor. Her akşamımız böyle bi buruk.
Bi akşam ağlamasa ertesi akşam kesin ağlıyor.
O raddeye gelene kadar muhabbeti uzatıp sonra hep ağlamaya bağlıyor.. her akşam kendimi başarısız hissederdim eskiden, artık sallamıyorum. Şuan eşim uyutuyo, ben salonda müzik açtım ki duymıyım ağlamalarını... üzülmiyim...
herşeyi denedim kızlar, günü süper sakin geçirmek..
akşamüstü loş ışık, süper sakin müzikler... yani aklınıza gelebilecek herşeyi... yok anam, ağlayacağı varsa ağlıyor yine.
Bu son 1-2 gündür çok iyi maşallah günde sadece toplasan 15 dakika fln ağlıyor ve günde sadece 5-6 kez kavga ediyoruz rutin şeyler.
Ama insan içinde melek, annesi babasıyla başbaşayken canavar olan analar;
Nolur yazın buraya, kendimi yalnız hissetmedikçe moralim yükselecek