- 1 Temmuz 2009
- 5.930
- 6.364
- 773
Okadar haklısın ki...
Bu yetilerin kazanılması zaman alıyor bazen ve çok şaşırdığında bir şok etkisi yaratıyor. O şok etkisiyle dur ya da hayır demek yerine tepkisiz kalabiliyorsun.
Benzer bir şey başıma gelmişti; ve o sırada nasıl öyle davranabilidim bilmiyorum. Benimki çok daha masumdu tabii ki ama konu aynı “hayır diyememek”.
Üniversite sınavından 2-3 gün önceydi. Dershaneye gitmiştim. Merdivenlerden inerken bi arkadaşla karşılaştım. Hem aynı okulda olduğum hem de aynı dershanede olduğum biri ama sadece merhaba nasılsın gibi bir muhabbetimiz var. 1-2 dönem üstümdü hiç aynı sınıfta olmadık yani öyle arkadaş bile değildik. Merdivende görünce nasılsın, sınava hazır mısın klasik muhabbetten sonra birden bire durup dururken bana açıldı. Ben aslında hep senden hoşlanıyordum, sana hiç söyleyemedim, x hoca (hepimizin bildiği sevdiği bir hoca) da bilir hep ona anlatırdım vs okadar heyecanla anlatıyorki. Ben zaten 17 yaşındayım hiç sevgilim olmayı geçtim sevgilim olmasını hayal bile etmemişim. Çok rahatsız olmuştum aslında söylediklerinden ve tek istediğim ordan kaçıp gitmek, o saçma salak ünv sınavını atlatmak. Valla dondum kaldım hiç bişey diyemedim. Çocuk karşımda yalvarır gibi ağlayacal gibi nerdeyse benim aklımdan geçen tek şey “bugünü mü buldu bunları söyleyecek, işim gücüm var”. Ve ben o anın şokuyla “keşke daha önce söyleseydin” dedim! Edilebilecek en saçma lafı ettim! Bu dışardan aşırı cesaretlendirici görünen lafın alt metni yemin ederimki şuydu “ lan gerizekalı 2 gün sonra sınav var, ne beni geriyorsun sınavdan önce, bugünü mü buldun bula bula açılacak”. Benim bu laf ağzımdan çıktı ve bu salak benim elimi tuttu. Çok aşırı rahatsızım ama elimi çekemiyorum. Neyse benim teli istedi ve ben telefonu da verdim ahahhahaha
Gerçekten şu an gülerek anlatıyorum ama ozaman asla hoşuma gitmeyen bir şeye sadece uyum sağladım, hayır diyemedim. Sonra benim tel hiç susmadı, farklı farklı numaralardan arandım giç birini açmadım. Zaten sınavdan sonra en sevdiğim arkadaşımla babaannemlere başka bir şehre gitmiştik. Onun beni görmek ihtimali yoktu. Yani ben onu ne gördüm ne duydum zaten umrumda da değildi. Bir gün 2-3 yıl sonra evime giderken beni görmüş bi yerden çıktı koşa koşa geldi yanıma. Hiç bişey yok gibi selam nasılsın falan konuştu. Durup dururken yine ben nişanlandım dedi, nişanlım da yakınlarda oturuyor şöyle tatlı bir kız böyle güzel vs anlattı. Senin adına çok sevindim dedim. İyi akşamlar dedik bi daha da görmedim.
Ama bu olay bende keskin bir çizgi oldu. Gerçekten hayır demeyi öğreten bi olaydı. Bir daha yaşamadım böyle bir şey. Yani ben çok garip karşılamadım konu sahibi. Hani basiret bağlanması diyoruz ya öyle bişey yaşamış.
