Ben 5 sene hamile kalabilmek için uğraştım, kafana taktığın için olmuyor deyip durdular diye en son psikiyatriye gittim. Doktor bana ilaçlı bir durumum olmadığını söyledi, seni rahatlatmak için hafif dozda bir ilaç verebilirim ama bu sefer de en az 6 ay korunman gerekir ilaç kullanırken hamile kalamazsın dedi.Merhaba, uzun zamandır takipteyim, ilk kez önemli bir konuda konuşacak kimsem olmadığı için daha doğrusu sizlerden fikir almayı istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Konunun yanlış yere açıldığının farkındayım ama en çok buradan cevap alabileceğimi düşünüyorum, lütfen konu bir süre taşınmasın, ilgili kişilerden rica ediyorum.
Öncelikle malesef 5 yıldır sigara kullanıyorum. Şimdiye kadar max. 2/3 ay kadar bıraktım ve tekrar başladım.
Kendime engel olamıyorum, bırakmak istesem bırakabilirim farkındayım ama malesef olmuyor bir türlü.
Bu bir bahane değil biliyorum ama dertlerimden sadece sigara ile bir nebze uzaklaşıyorum.
Daha fazla kendime zarar vermemek için ilk kez ciddi bir adım attım ve bu ay sigara bırakmak için destek almaya karar verdim.
Umuyorum ki bu sefer geri dönüşü olmaksızın kurtulucam, inanıyorum
6 aylık evliyim, ben 28 yaşındayım - eşim 36 yaşında. Ciddi problemimiz yok sağlık anlamında çok şükür.
Evliliğimizin 2. ayından itibaren korunmayı bıraktık. Ama henüz gebe kalamadım.
Çok stresli bir yapım var ve abartmadan söylüyorum bu yıl o kadar çok travma yaşadım ki stressiz bir günüm geçmiyor.
Eşim bana çok destek oluyor sağolsun ondan yana hiçbir sorunum yok.
Ailemle ilgili kötü şeyler yaşadım, ailemden birinci derecede birkaç akrabamı ve ablamı aynı sene içerisinde kaybettim..
Buna bağlı olarak panik atak krizlerim yüz göstermeye başladı..
Özellikle son 1 aydır.. Ölümden, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum..
Kabullenmeye çalışıyorum ama o kadar güçsüzüm ki. Elimde değil.
Ölüm korkusunu üzerimden atamıyorum.
Panik atağın da etkisiyle bu durum bende kötüye gitmeye başladı.
Bazen kabulleniyorum, hepimiz bir gün göçüp gideceğiz diyorum.
Sonra en ufak bir kalp çarpıntısı, tansiyon yükselmesi ile dibe çöküyorum.
Ablamın ölümünde yanındaydım, yaşadıkları gözümün önüne geldikçe çok kötü oluyorum..
Korkuyorum.. Eşimi kaybedersem, annemi kaybedersem, ya ben ölürsem..
Hayallerim, hayatım, peki ölümden sonrası..
Düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çok yanlış, evet.
Buna tepki gösterecek olanlar varsa şimdiden söylüyorum yorulmayınız diye, yanlış evet.
Ama herkesin bir sorunu var bu hayatta.
Ben de gerçekten çok etkilendiğim için bu korkuyla boğuşuyorum son zamanlarda, anlayışınızı rica ediyorum.
Artık bu şekilde devam edemeyeceğim için, hatta panik atak yüzünden sonunda bir gece kendimi acilde bulduğum için nihayet bu sabah doktorum ile görüştüm, bana 50mg'lık 10 ay boyunca ilaç tedavisi önerdi.
Yaşadığım travmalara bağlı olarak kaygı problemim ve panik atağım olduğunu söyledi.
Çok büyük bir sorun olmadığını belirtti ve dediğim gibi yaklaşık olarak 9-10 ay ilaç tedavisini önerdi.
Şimdi evime geldim, ilaç reçetesini okurken, akıl edemediğim bir sorunla karşılaştım.
Bahsettiğim gibi, eşimle bir çocuğumuzun olmasını çok istiyoruz, ikimiz de o kadar çok istiyoruz ki anne-baba olmayı.
Her şeyimiz tamam çok şükür, evimizde minik bir neşe olsun istiyoruz.
Nişanlı olduğumuz sürede de (3 yıl) yıllardır bu hayal ile kurduk yuvamızı
Doktoruma söylemeyi unuttum ya da konuşurken ağladığım için dağılmış olabilirim, panik atağı yeni yeni başlayan biri olarak her şeyi sormayı akıl edemedim gerçekten o kadar içime atmışım ki bazı şeyleri, ağzımı açtığım anda ağlamaya başladım..
Dağıldım. Tabii ki tekrar giderek detaylı bilgi alacağım, yine de tecrübesi olanlardan fikir almak adına yazıyorum, uzattığım için kusura bakmayın lütfen.
Çünkü bir sonraki randevuyu ancak 18 gün sonra alabileceğim.
Yaklaşık 1 yıl sürecek bir tedaviden bahsediyoruz, ve yıllardır kurulan bir bebek hayali var içimizde.. Biran önce olsun istiyoruz..
4 aydır hamile kalamadım, belki de stresten etkileniyorum.
Vitamin eksikliğim vardı, beslenmeme dikkat ediyorum.
Sigarayı bırakmak için adım atıyorum derken panik atak çıktı şimdi karşıma.
Ne yapacağımı inanın bilemiyorum, aslında çoğu zaman mantıklı düşünerek hareket ederim ama her zaman her şey dört dörtlük olmuyor işte..
Ne yapmalıyım? 1 sene daha ertelemek mi,
(ki asla ertelemek istemiyorum mucizemi kucağımda istiyorum Allah'ın izniyle),
Yoksa ilaç tedavisini reddetmek mi?
Panik atağımı ilaçsız yenmek için elimden geleni mi yapmalıyım, yoksa tekrar doktorum ile görüşerek uygun bir ilaç mı istemeliyim.
İnanın 3 gündür takıntılarımdan uyuyamıyorum ve artık beynim donmuş durumda, ya ilaç alacağım ya da kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulacağım..
Kendimi o kadar yordum ki. Yeni olduğunu biliyorum yine de her ay bu sefer oldu mu diye heyecanla test yapıp sonuç bekleyen bir kadınım.
Bir bebeğim olsun istiyorum, o bana bu kadar mutsuzluğun üzerine hediye gibi gelecek biliyorum. Yani, inşallah gelecek..
Stres ve ataktan kurtulmak istiyorum.
İlaç, yani belki de ilaçsız da kurtulabilirim hı? Olamaz mı..
Hayat işte artık güzel şeyler olsun diye yalvarıyorum Allah'a ben.
Ne yapmalıyım, lütfen tecrübeli kadınlar bana akıl verin. Sizlere ihtiyacım var.
Şunu da eklemek istiyorum; eşim benim aksime rahat bir yapıya sahip ve panikle ataklar yaşadığımda kızar, kızmak ta değil aslında neden kendini boş yere harap ediyorsun zarar veriyorsun diye üzülerek söylenir.
O yüzden onu da üzmek istemiyorum, belki birkaç güne dayanamaz ilaç tedavisini anlatırım ama..
(doktora gittiğimi biliyor fakat ilaç kullanıp kullanmamakta kararsız olduğum için bir şey söylemedim henüz ona)
Benimle birlikte hatta benden çok :) bebek hayali kuran adama da dur panik atak var önümüzde 10 ay bekleyelim demek istemiyorum ki en başta ben beklemek istemiyorum yani sadece onun isteğini önde tutmadığımı da bilmeniz adına belirtiyorum bunu, ikimiz de karşılıklı olarak çok çok istiyoruz..
İkimizden bir parça mucize gelsin nolur bize.. Evimize kucağımıza kalbimize.
Biraz daha içli yazarsam ağlayabilirim o yüzden engel olmak adına sizlere geldim :)
Bunca kötü duyguların üzerine mucize gerçekleşsin istiyorum, herşeyden çok..
Lütfen içime su serpecek şeyler söylemenizi rica ediyorum..
Ne yapmalıyım ne yapacağımm ben KK
Ben de aynı durumu yaşıyorum, dediğiniz gibi yaşamayanlar çok iyi anlamıyorlar aslında..
Saçma geliyor belki de insanın kendi kendisini etkilemesi ama stress özellikle her şeyi kötüye götürebilen bir durum ve bu bir gerçek..
Her insan sorunlara farklı tepkiler verebiliyor, kimi daha güçlü kalabiliyor, kimi daha hassas bir yapıda olduğu için güçlük çekiyor.. Biz de hassas gruptayız..
Aslında ben de bu ay emin olmak için bekliyorum, ilacı hala almadım.
İlk kez dün gece mışıl mışıl uyudum biraz da olsa düşünceleri erteledim sayenizde..
Benim de en temel isteğim yavrum sağlıklı olsun, benim yüzümden başına kötü şeyler gelmesin..
Farkındayım o tertemiz bir melek olarak gelecek, asla zarar vermek istemiyorum Allah korusun..
Bu yüzden tedavimi olmaya karar verdim, eşime de biraz bahsettim bekleyelim dedik bu ay emin olalım önce diye..
Çok teşekkür ederim paylaştığınız için, geçmiş olsun
Umarım en kısa zamanda atlatırsınız . :)Evet ben de aslında doğru karar vermek adına sizlerden de fikir almamın sebebi buydu.
Tecrübesi olan kişiler ya da bana yardım edebilecek kişiler olduğunu düşünerek yazdım buraya, ki öyle de oldu.
Teşekkür ederim
A grubu ilaç vitaminlerdir. AntiseAntidelar c,d,x diye gider. A ve b güvenlidir. Örneğin Parol b grubu.Antidepresan kullanırken hamile kalmamanızı tavsiye ederim.Bu ilaçlar genellikle A grubu ilaçlar oluyor ve özellikle ilk üç aylık zaman diliminde bebeğinize zarar verme ihtimali yüksek.Ben kendim iki tane ilaç almışken hamile olduğumu öğrenmiştim iki ilaç almama rağmen ciddi endişeler yaşadık.Birkaç doktor gezdik ama bilemeyiz ilaçlar tehlikeli denildi ki ben sadece iki adet almıştım.Bu çok ciddi gerilim yaratmıştı.Ya tedaviniz bitsin öyle bebek sahibi olun ya da kendi kendimi iyileştirebilirim diyorsanız siz bilirsiniz.
Düzelttiğiniz için teşekkür ederim. Tıbbi bilgim yok, o dönem doktor doktor gezdim üzerinden zaman geçince aklımda öyle kalmış demekki. Dürtü kontrol problemiyle ilgili bir ilaçtır sanırım benim kullandığım. Nette o dönem araştırırken kafam karışmış olmalıA grubu ilaç vitaminlerdir. AntiseAntidelar c,d,x diye gider. A ve b güvenlidir. Örneğin Parol b grubu.
Senin ilacın benim demek, bu hastalığı bilmeyenler için ne kolay. Öğrendiğim bir şey var yaşadıklarımdan, o da şu: kendi iyiliğimizi kimsenin iki dudağının arasına bırakmamalıyızO da en doğrusunu isteyecektir, evladının sağlıklı olması onun için de çok önemli, her anne baba gibi..
Yine de benim yüzümden erteleyecek olmamız canımı acıtıyor, malesef.
Ama yaşanacakmış demek ki ne yapalım.
Dün biraz konuştuk senin ilacın benim dedi ama ah bir bilse neler yaşadığımı..
Etkileniyorum ve elimde değil işte..
Ben de iyice güçlenerek, içim rahat bir şekilde olsun istiyorum.. İnşallah öyle olacak.
Teşekkür ederim.
Konunu okur okumaz tedavini olduktan sonra hamileliği düşünmen gerektiğini düşünmüştüm yorumlar da genelde o yönde gelmis. Senin de buna karar verdiğine sevindim. Zira tedavi olmamak hamilelik ve lohusalık sürecinde bu kez bebeği kaybetme düşünceleriyle baş edememeye sebep olur ki bu cok ciddi sonuçlar dogurabilir.
Ben 5 sene hamile kalabilmek için uğraştım, kafana taktığın için olmuyor deyip durdular diye en son psikiyatriye gittim. Doktor bana ilaçlı bir durumum olmadığını söyledi, seni rahatlatmak için hafif dozda bir ilaç verebilirim ama bu sefer de en az 6 ay korunman gerekir ilaç kullanırken hamile kalamazsın dedi.
Öncelikle başınız sağ olsun. Yukarıda arkadaşlar istisnai örnekler vermişler. Bebek çok güzel bir şey. Mucize... Ama bir o kadar zor ve yıpratıcı. Videolarda çok şirin duruyorlar. Parkta görünce insanın içi gidiyor. Ama gecenin bir vakti sebepsiz ağladığında, canı yandığında, huysuzlandiginda, uzun süre uykusuz kaldığımızda çok yıpranıyoruz. Hormon dengesi alt üst oluyor. Bir de düşük ceneli tanıdık mefhumu var. Aç bu çocuk aç. Emiyor mu, iyi emmemis bu, mama ver. Ne mama mi veriyorsun emzir emzir... Öyle bir sürü söylenme. Eşle ilişkiler vs... Hiç kolay değil. Panik atağıniz da varsa hele aman diyeyim. Çocuk bu düşecek kalkacak, ateslenecek... Her biri ayrı ayrı imtihan bunların tedaviniz bitmeden yapmayın. Ben şu poncik örnek hikayeleri anlamıyorum. Binde bir olan bir şey büyük bir örnek olarak verilmemeli çok istisnai şeyler bunlar. Ben duygusal bir insan değilim. Odunluk da çoktur üstümde. Oglan daha yeni doğmuş emerken ağlamaya başladım. Çok savunmasız bu ya bana bir şey olursa ne yapar? Bunu düşünüp ağladım kaç kez. Halbuki öyle bir sorunum yok. Bu korku size bu halde zarar verebilir. Uygun terapi ve tedaviden sonra inşallah hayırlı evlatlara sağlıklı bir psikoloji ile kavuşursunuz inşallah
Evet doktor kontolünde kullandı.Çok sıkıntılar yaşamıştı .İlk bebeğini karnında kaybetti.İkinci bebek tüp bebek bile olmaz denilmişti . Tüp bebek tedavi sürecinde başlamıştı. Bebeğin hareketlerini hissedene kadar kullandı
Antidepresan kullanırken hamile kalmamanızı tavsiye ederim.Bu ilaçlar genellikle A grubu ilaçlar oluyor ve özellikle ilk üç aylık zaman diliminde bebeğinize zarar verme ihtimali yüksek.Ben kendim iki tane ilaç almışken hamile olduğumu öğrenmiştim iki ilaç almama rağmen ciddi endişeler yaşadık.Birkaç doktor gezdik ama bilemeyiz ilaçlar tehlikeli denildi ki ben sadece iki adet almıştım.Bu çok ciddi gerilim yaratmıştı.Ya tedaviniz bitsin öyle bebek sahibi olun ya da kendi kendimi iyileştirebilirim diyorsanız siz bilirsiniz.
Zorda olsa ne yazikki o hassas gruptayiz :) umarim sizin icin en hayirlisi en dogrusu neyse o olur
İlacınızı kullanın elbette ama maalesef bu tip sorunlarda ilaç tek başına yeterli değildir. Terapi almanız gerekiyor, ilaç+terapiyle birlikte çok daha hızlı yol katedersiniz. Çünkü sizin bu travmaları konuşmaya,kabullenmeye ve çözümlemeye ihtiyacınız var.