Major depresyon ilaçsız geçer mi ki çünkü intihara meyil oluyo ağır depresyon da
Arkadaşım var bi tane oda öyle panik atağı vardı ve bebek istiyolardı. Onun dediği ilaç evet sakinleştirip rahatlatıyo ama kesin çözüm olmuyo diyodu. Daha sonra hamile kaldı üç buçuk aylık bi kızı var şimdi ne panik atak kaldı ne bişey.
Elbette önce doktorunuza danışın daha sonra biraz da siz çaba gösterin kafanızı başka şeylerle meşgul etmeye çalışın.
İş insanın kendisin de biraz da gerçekten tabiki ilaç almak gerekiyosa almalıyız ama onun yanında da biraz bizde elimizden geleni yapmalıyız.
Herşey gönlünüzce olsun inşallah..
Başınız sağolsun.
Psikolojik durumunuz düzelmeden iyi bir ebeveyn olabileceğinizi düşünmüyorum açıkçası. Bebek şsteğini anlayabilirim ama bu kadar çok bebek isteyen bir insan onun gelişimini de önemser diye düşünüyorum. Tedavinizi olun, iyileşin sonrasında sağlıklı bir şekilde bebeğinizi kucağınıza alın.
Öncelikle başınız sağolsun ama antideprsan kullanırken bile bile hamile kalmayın. Önce tedavinii bitirin. Bebek bakmak gerçekten zor. İlaçlarınızı bırakırsanız hamilelikteki hormon dalgalanmaları ve doğum somradı depresyon sizi çok fazla etkiler. Yaşınız ds genç zaten. Tedaviniz bittikten sonra çok daha iyi annelik yaparsınız bebeğinize.
Haklısınız, ağır bir depresyon vs gibi bir şey değil benim dertlerim aslında çok şükür, o raddede değil daha doğrusu. Kaygı, panik; biraz rahatlık sağlayabilirsem ve kötü şeyler düşünmeyi bırakırsam bu da geçecek farkındayım.. Ama ne olursa olsun her anne gibi (ya da çoğu anne) yavruma zarar vermek asla istemem. Teşekkür ederim yorumunuz için, ışık oluyorsunuz bana, kendi kendime düşünmekten yorulmuştum inanın
Başınız sağ olsun. Rabbim sabır versin.
Aldığınız ilaca bağlı. Bazi ilaçlarla hamile kalınması önerilmiyor ve bunu doktorunuzla paylaşmayı öneririm. Belki gerekirse başka ilaç da yazabilir. Eskiden bende panik atak hastasiydim, yanimda depresyon felan. Ben hamile kalmadan önce de sigarayı bıraktım. Her bebek elinden geldiği kadar sağlıklı bir anneyi hakkediyor diye düşünüyorum. Onun icin ilk terapiye gittim (tek ilaçlar sizin durumda fayda etmez bence, bir psikolog ile görüşmeniz de iyi olur) ve tedavi bittikten sonra hamile kaldim. Evet beklemek zor, ama inanın güçlenmiş bir şekilde hamile kalsanız sizin için de daha iyi olucak. Hamilelikte hormonlardan dolayı da dengesizlikler oluyor. Yani psikolijik olarak da etkilenebiliyorsunuz. Kendinize zaman verin.. İnsallah hersey gönlünüzce olur
Kayıplarınız için üzüldüm, başınız sağ olsun.
Hem kendiniz, hem de çok istediğiniz bebeğinizi sağlıklı büyütebilmek için lütfen önce tedavinizi tamamlayın.
Bebek, sizi tüm sıkıntılarınızdan ve panik atağınızdan kurtaracak bir mucize değil.
Önceliğiniz fiziksel ve ruhsal sağlığınız olmalı.
Selam
Ben hamile kalmadım ama bir arkadaşım sürpriz hamile kalmıştı antidepresan kullanırken.
Başlarda biraz ağladı, modu düşüktü ama 5.5 aya kadar iyi götürdü.
Başka sebeplerden hamileliğini sonlandırmak zorunda kaldı ama alışmıştı 1.5-2 ay içerisinde ilaçsız.
Üstelik onun kronik depresyonu vardı, yıllardır kullanıyordu.
Bir psikolog olarak da depresyonun tedavi edilebilir, ilaçsız da üstesinden gelinebilir olduğunu onaylıyorum.
İçiniz rahat olsun, ilaç kadar zınk diye kesmeyebilir ama uzun vadede terapinin faydasını görürsünüz.
Ilk gebeligimden once hicbir psikolojik sorunum yokken, mutlu bir insanken lohusa depresyonu geçirdiğim süreçte panik atak olan birisi olarak söylüyorum lutfen ciddiye al.
Sende suan yakınlarını kaybetme korkusu var ve bu tedavi edilmesi gereken bir noktaya gelmiş. Hamile kalınca o ilaçları kullanamayacaksın. Öncelikle bunu bil. ilaçları kullanamadığın için rahatsızlığın daha ciddi boyutlara varabilir.
Sendeki bu kaybetme korkusu bebeğine yansımayacak mi sanıyorsun? Onu da kaybetme korkusu baş gösterecek ve hamileyken bile ataklar gecireceksin belki. Sağlıklı hamilelik geçiren insanlarda bile bu korkular olabiliyor (Acaba kalbi durdu mu, hareket etmiyor onu kayıp mi ettim? Gibi gibi)
Bebek doğduktan sonra ona yetememe, bakimini becerememe , onu kaybetme gibi duygular ağır basabilir. Bende bu duygular bebekle yalnız kalamamaya kadar gitti. Emzirirken panik atak ilaclari icemedigim icin tedavi de olamadım. Ve iki sene boyunca baş edemeyeceğim şeyler yaşadım, terapi gördüm.vs
Şimdi sen akıllı ol. Bebek istemen çok normal. Ama bu sartlarda kendi sağlığını da bozarsın bebeğinin sağlığını da. Üstelik sigarayı bile henüz bırakmamışken...
Lütfen yapma. Tedavin bitene kadar , iyileşene kadar sabret.
O bebek hayata sadece bir kez gelecek, onun hayatini mafetme
Allah kayıplarınıza rahmet etsin, size de sabr ve sağlık versin
Başınız sağolsun öncelikle. Bence ilaç tedavinizi tamamlamadan çocuk işine girmeyin. Hamilelikte olmasa bile lohusalık döneminde piskolojik sorun yaşamanız olası. Anksiyete tedavisi gördüm 2 sene. Bende babamı kaybetmiştim. Doktor kontrolünde ilacımı bıraktım hamile kaldım. Lohusalık döneminde nüksetti yeniden ama 2 haftalık bi tedaviyle hallettim. Kendinize biraz zaman verin. Kolay şeyler yaşamadınız.
Merhaba canim siddetle terapi öneriyorum netten arastir istersen EMDR yontemini ben de hamileyim emdr aliyorum. Allah tez zamanda sifa versin hayirli zamanda da bebek nasip etsin
Benim yakınım hamile kalmadan başladı .hamilelikte 4 ay kullandı şu an azman bir oğlu var
Babamı kaybettikten sonra başka stres durumlarının da eklenmesiyle anksiyete, panik bozukluk, panik atak gibi teşhisler kondu bana. ben de çocuk düşünmeye başlamıştım sizin yaşlarınızda. Psikiyatrist, beklememi önerdi. 9 aylık bir ilaç tedavisi uyguladı.
tavsiyem, tedavinizi olun sonra çocuk düşünün
çünkü ataklar ve stres insanı mahfediyor, bebeğe o kadar stres yaşatmayın
Allah korusun stres sebebiyle sağlık problemi oluşmasın onda
Anlıyorum sizi, muhakkak ilaçsız terapiyle de atlatabileceğiniz bir durumdur şu an içinde bulunduğunuz. Ama hamilelik tek başına psikolojiyi bozmaya yetebiliyor zaman zaman. Bir de altında hamilelik öncesinden getirilen sorunlar olunca kat kat artma ihtimali var. Bu riski göze almayın diyorum sadece. Daha çok gençsiniz, 8-10 ay beklemek hiç problem değil inanın.
Haklısınız, çok üzgünüm sadece bu yaşadıklarım benim yüzümden diye ağlıyorum..
En iyisi tedavimi olmak, inşallah tamamen atlatırım
Evet cidden cok fayda görüyorum biraz maddi acidan zorluyor ama kisa sürede ruh sağlığını iyileştiriyor gercektenAraştırıcam bunu, çok teşekkür ederim.
Faydasını görüyor musunuz peki?
Allah tüm isteyenlere hayırlısıyla yavrusunu sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip etsin.
Merhaba, uzun zamandır takipteyim, ilk kez önemli bir konuda konuşacak kimsem olmadığı için daha doğrusu sizlerden fikir almayı istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Konunun yanlış yere açıldığının farkındayım ama en çok buradan cevap alabileceğimi düşünüyorum, lütfen konu bir süre taşınmasın, ilgili kişilerden rica ediyorum.
Öncelikle malesef 5 yıldır sigara kullanıyorum. Şimdiye kadar max. 2/3 ay kadar bıraktım ve tekrar başladım.
Kendime engel olamıyorum, bırakmak istesem bırakabilirim farkındayım ama malesef olmuyor bir türlü.
Bu bir bahane değil biliyorum ama dertlerimden sadece sigara ile bir nebze uzaklaşıyorum.
Daha fazla kendime zarar vermemek için ilk kez ciddi bir adım attım ve bu ay sigara bırakmak için destek almaya karar verdim.
Umuyorum ki bu sefer geri dönüşü olmaksızın kurtulucam, inanıyorum
6 aylık evliyim, ben 28 yaşındayım - eşim 36 yaşında. Ciddi problemimiz yok sağlık anlamında çok şükür.
Evliliğimizin 2. ayından itibaren korunmayı bıraktık. Ama henüz gebe kalamadım.
Çok stresli bir yapım var ve abartmadan söylüyorum bu yıl o kadar çok travma yaşadım ki stressiz bir günüm geçmiyor.
Eşim bana çok destek oluyor sağolsun ondan yana hiçbir sorunum yok.
Ailemle ilgili kötü şeyler yaşadım, ailemden birinci derecede birkaç akrabamı ve ablamı aynı sene içerisinde kaybettim..
Buna bağlı olarak panik atak krizlerim yüz göstermeye başladı..
Özellikle son 1 aydır.. Ölümden, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum..
Kabullenmeye çalışıyorum ama o kadar güçsüzüm ki. Elimde değil.
Ölüm korkusunu üzerimden atamıyorum.
Panik atağın da etkisiyle bu durum bende kötüye gitmeye başladı.
Bazen kabulleniyorum, hepimiz bir gün göçüp gideceğiz diyorum.
Sonra en ufak bir kalp çarpıntısı, tansiyon yükselmesi ile dibe çöküyorum.
Ablamın ölümünde yanındaydım, yaşadıkları gözümün önüne geldikçe çok kötü oluyorum..
Korkuyorum.. Eşimi kaybedersem, annemi kaybedersem, ya ben ölürsem..
Hayallerim, hayatım, peki ölümden sonrası..
Düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çok yanlış, evet.
Buna tepki gösterecek olanlar varsa şimdiden söylüyorum yorulmayınız diye, yanlış evet.
Ama herkesin bir sorunu var bu hayatta.
Ben de gerçekten çok etkilendiğim için bu korkuyla boğuşuyorum son zamanlarda, anlayışınızı rica ediyorum.
Artık bu şekilde devam edemeyeceğim için, hatta panik atak yüzünden sonunda bir gece kendimi acilde bulduğum için nihayet bu sabah doktorum ile görüştüm, bana 50mg'lık 10 ay boyunca ilaç tedavisi önerdi.
Yaşadığım travmalara bağlı olarak kaygı problemim ve panik atağım olduğunu söyledi.
Çok büyük bir sorun olmadığını belirtti ve dediğim gibi yaklaşık olarak 9-10 ay ilaç tedavisini önerdi.
Şimdi evime geldim, ilaç reçetesini okurken, akıl edemediğim bir sorunla karşılaştım.
Bahsettiğim gibi, eşimle bir çocuğumuzun olmasını çok istiyoruz, ikimiz de o kadar çok istiyoruz ki anne-baba olmayı.
Her şeyimiz tamam çok şükür, evimizde minik bir neşe olsun istiyoruz.
Nişanlı olduğumuz sürede de (3 yıl) yıllardır bu hayal ile kurduk yuvamızı
Doktoruma söylemeyi unuttum ya da konuşurken ağladığım için dağılmış olabilirim, panik atağı yeni yeni başlayan biri olarak her şeyi sormayı akıl edemedim gerçekten o kadar içime atmışım ki bazı şeyleri, ağzımı açtığım anda ağlamaya başladım..
Dağıldım. Tabii ki tekrar giderek detaylı bilgi alacağım, yine de tecrübesi olanlardan fikir almak adına yazıyorum, uzattığım için kusura bakmayın lütfen.
Çünkü bir sonraki randevuyu ancak 18 gün sonra alabileceğim.
Yaklaşık 1 yıl sürecek bir tedaviden bahsediyoruz, ve yıllardır kurulan bir bebek hayali var içimizde.. Biran önce olsun istiyoruz..
4 aydır hamile kalamadım, belki de stresten etkileniyorum.
Vitamin eksikliğim vardı, beslenmeme dikkat ediyorum.
Sigarayı bırakmak için adım atıyorum derken panik atak çıktı şimdi karşıma.
Ne yapacağımı inanın bilemiyorum, aslında çoğu zaman mantıklı düşünerek hareket ederim ama her zaman her şey dört dörtlük olmuyor işte..
Ne yapmalıyım? 1 sene daha ertelemek mi,
(ki asla ertelemek istemiyorum mucizemi kucağımda istiyorum Allah'ın izniyle),
Yoksa ilaç tedavisini reddetmek mi?
Panik atağımı ilaçsız yenmek için elimden geleni mi yapmalıyım, yoksa tekrar doktorum ile görüşerek uygun bir ilaç mı istemeliyim.
İnanın 3 gündür takıntılarımdan uyuyamıyorum ve artık beynim donmuş durumda, ya ilaç alacağım ya da kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulacağım..
Kendimi o kadar yordum ki. Yeni olduğunu biliyorum yine de her ay bu sefer oldu mu diye heyecanla test yapıp sonuç bekleyen bir kadınım.
Bir bebeğim olsun istiyorum, o bana bu kadar mutsuzluğun üzerine hediye gibi gelecek biliyorum. Yani, inşallah gelecek..
Stres ve ataktan kurtulmak istiyorum.
İlaç, yani belki de ilaçsız da kurtulabilirim hı? Olamaz mı..
Hayat işte artık güzel şeyler olsun diye yalvarıyorum Allah'a ben.
Ne yapmalıyım, lütfen tecrübeli kadınlar bana akıl verin. Sizlere ihtiyacım var.
Şunu da eklemek istiyorum; eşim benim aksime rahat bir yapıya sahip ve panikle ataklar yaşadığımda kızar, kızmak ta değil aslında neden kendini boş yere harap ediyorsun zarar veriyorsun diye üzülerek söylenir.
O yüzden onu da üzmek istemiyorum, belki birkaç güne dayanamaz ilaç tedavisini anlatırım ama..
(doktora gittiğimi biliyor fakat ilaç kullanıp kullanmamakta kararsız olduğum için bir şey söylemedim henüz ona)
Benimle birlikte hatta benden çok :) bebek hayali kuran adama da dur panik atak var önümüzde 10 ay bekleyelim demek istemiyorum ki en başta ben beklemek istemiyorum yani sadece onun isteğini önde tutmadığımı da bilmeniz adına belirtiyorum bunu, ikimiz de karşılıklı olarak çok çok istiyoruz..
İkimizden bir parça mucize gelsin nolur bize.. Evimize kucağımıza kalbimize.
Biraz daha içli yazarsam ağlayabilirim o yüzden engel olmak adına sizlere geldim :)
Bunca kötü duyguların üzerine mucize gerçekleşsin istiyorum, herşeyden çok..
Lütfen içime su serpecek şeyler söylemenizi rica ediyorum..
Ne yapmalıyım ne yapacağımm ben KK
bebeğinizin sağlıklı olması, eşinizin de önceliğidir, bunu anlatın eşinizeBaşınız sağolsun, mekanı cennet olsun inşallah hepsinin..
Benim içimi yakan durum şu; eşime nasıl söyleyeceğim.
Zaten kendimi hırpaladığım için üzülüyor, boş yere yoruyorsun kendini diyor.
Düşünme diyor, kafanı dağıtalım. Elimde değil diyorum.
Üzülüyor.. şimdi de benim yüzümden yine üzülecek