- 4 Haziran 2011
- 1.349
- 1.685
O dönem ders çalışamıyorum ve stres olunca bedensel belirtilerim çıkıyor diye gitmiştim ondan dolayı sanırım tanı beklemedim. Az önce baktım da atipik depresyon yazıyordu sanırım. Ama bizzat sormadım.
O dönem ders çalışamıyorum ve stres olunca bedensel belirtilerim çıkıyor diye gitmiştim ondan dolayı sanırım tanı beklemedim. Az önce baktım da atipik depresyon yazıyordu sanırım. Ama bizzat sormadım.Ben doktordan ayrıntılı bilgi almamış olmanıza yorum yaptım. Yoksa hiçbirimiz kendimize tanı koymuyoruz elbette.
bu konuya girersek çıkamayız sizi de etkilemiyim o yüzden :) tavsiyeler için teşekkürlerzaten inancin sallantıda oldugu icin en cok bunlari yasiyosun tam toparlanamadan basa sariyosun .Kendini toparla senden bi tane daha yok bu dünyada her birimiz altiniz pirlantayiz. Bunalima girdigimiz gibi cikariz her sey insanlar icin insan olume bile alisiyo bizim kendimizi bitirmek icin bahanemiz yok yukumluluklerimiz var .once kendi icini ruhunu toparla zaten yuruyuse de cikarsin eglenecek seyler de bulursun . Su an bir suru sıkıntıli sey var basimda inan ama Allah a siginiuorum O na guvenim olmasa hicbir sey yapamam illa ki mutluluk sonsuz olmadigi gibi mutsuzluk da sonsuz dgil Allah bi care gosterecek diyorum yoksa yataktan dahi cikamam net soyluyorum . Bu sayede cogu seyle basa cikabiliyorum ben bile gucume sabrima inanamiyorum bazen.He deme ki illa ki motive edilecek bir sey vardir ki boylesindir. en yakinim hasta es ve es ailesi sikintilariher bi sey basimda ama Allah buyuktur O goruyo biliyo kulunu darda koymaz koysa da mukafatini verir..
Gidicem bakalım bu sefer ki ne diyecek. Aslında az önce doktorun tanı olarak yazdığı şeye baktım da. Doğru tanı koymuş maddelere bakınca. Benim o dönem şikayetlerim tam olarak böyle değildi o yüzden bıraktım.Her antidepresan her bünyede aynı etkiyi yaratmıyor. Depresyon düşünsel sebepleri olsa da aslında aynı zamanda fiziksel bir hastalık, bunu kabul etmek gerekiyor. Kendi deneyimlerime göre en doğrusu, ilaçlardan faydalanıp o süreçte ilacın faydasıyla terapi ile kalıcı başa çıkma yöntemleri geliştirmek. İlk iki haftada yan etki görmek çok normal, insanı mahvediyor. Ama süreç içinde bünye alışıyor. İyi bir doktora gidip bütün bunları anlatmanızı, önceden kullandığınız ilacı da belirtmenizi öneririm. Aklınıza yatmazsa birden fazla doktora gidin, emin olana kadar.
Ben yurtdisindayim. Ama kurumların mutlaka iletişim numaraları yada mail adresleri vardır. Düşüncenizi söyleyip nerede işlerine yarayabilcrginizi sorabilirsiniz. Ben kışın ekibimle evsizlere sıcak içecek ve yemek, battaniye dağıtıyorum. Kış çok sert geçer burada.Teşekkür ederim
O gönüllülük işleri nasıl işliyor? Yani ne yapıyorsunuz tam olarak?
Aynı duygulara sahibiz. Anksiyete bozukluğu dedi bana psikolog. Ben iki farklı antidepresan kullandım. Gece uykum kaçtı gündüz işte uyuklar oldum. Ayrıca ilaçla düzelme olmadı. Mesele uzun soluklu psikolojik tedavi almak. Yoksa insan ilaçla bu dertleri çözemiyor. Kişiliğin böyle şekillenmiş.Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
ben de son zamanlarda bu tür şeyleri düşünüyordum. birine ya da bir canlıya yardım etmek gerçekten iyi geliyor. Teşekkürler :)Ben yurtdisindayim. Ama kurumların mutlaka iletişim numaraları yada mail adresleri vardır. Düşüncenizi söyleyip nerede işlerine yarayabilcrginizi sorabilirsiniz. Ben kışın ekibimle evsizlere sıcak içecek ve yemek, battaniye dağıtıyorum. Kış çok sert geçer burada.
ben de dayanıp bekleyeceğim bakalımİlaçlar ilk 2 hafta çok beter ediyor sonra insan normalleşiyor.en basit şeylerden zevk almaya başlıyor. Allaha ınan.üzülen Kalbimizi o yarattı.o seni biliyor. Sende onu unutma
ben o amaçla açmadım o konuyu yanlış anladınız sanırım. Çevremde hep antidepresanlara karşı önyargı var ve ben de etkilendim ister istemez. Fayda gören kişileri okuyup bunu aşmaktı asıl amacım.Benim sana ilaç tavsiyesi verebilmem için, varsa başka hastalıklarını, kullandığın diğer ilaçları, alerjin varsa nelere alerjin olduğunu bilmem gerek. Ve bunun için de doktor olmam gerek.
Velhasıl, tavsiye ile değil, reçete ile ilaç kullanın. Birine çok iyi gelen ilaç bir başkasına iyi gelmeyebilir, birini zayıflatan ilaç birini şişmanlatabilir.
Lütfen doktorunuza danışın.
Bazılarına iyi geliyor bazılarına iyi gelmiyor bu ilaçlar. Keşke hangi ilaca ihtiyacımız olduğu kan tahlilinde çıksa.Aynı duygulara sahibiz. Anksiyete bozukluğu dedi bana psikolog. Ben iki farklı antidepresan kullandım. Gece uykum kaçtı gündüz işte uyuklar oldum. Ayrıca ilaçla düzelme olmadı. Mesele uzun soluklu psikolojik tedavi almak. Yoksa insan ilaçla bu dertleri çözemiyor. Kişiliğin böyle şekillenmiş.
Antidepresan kullanacaksan, psikolog yardımı ile birlikte kullan, çok hızlı sonuç alırsın.ben o amaçla açmadım o konuyu yanlış anladınız sanırım. Çevremde hep antidepresanlara karşı önyargı var ve ben de etkilendim ister istemez. Fayda gören kişileri okuyup bunu aşmaktı asıl amacım.
böyle yazanları görünce mutlu oldum. Umarım bana da faydası olur teşekkürler ❤❤Açılınnn ben geldim :) annesinin bile kullandığını bilmediği, 26 yasina girmiş bir kizceyim. Dört aydır kullanıyorum. Bana hiç yan etki yapmadı nerdeyse bulantı dışında. Sonucu söyleyeyim. Önceki halimden bile kat kat iyiyim :) ama sabrettim ve Dr u dinledim düşün ben annemden gizli başardım. Sen de yapabilirsin Dr unu dinlemen yeterli.
Maalesef para sıkıntı. Devlette de var diyorlar araştırayım.Antidepresan kullanacaksan, psikolog yardımı ile birlikte kullan, çok hızlı sonuç alırsın.
Bak canim ben yeni ise başlamıştım. Aniden anksiyete ve panik atak krizleri geçirdim. Kimse anlam veremedi bir anda dibe battım. En dibe... Erkek arkadaşım sana ne oldu dedi, anlayamadı.. caresizdim.. burda konum bile var hatta.annem biraz eski toprak deli drunda ne işin varmış vs vs. Piskolog olayı bilmiyorm bende çok fayda etmedi. İlaca basladim o ara. Devlette çok tatlı bir kadın Dr a gittim. Ona derdimi anlatırken korkudan ağlıyordum kadın son derece sakince, "anda yaşaman lazım canım dedi" bir de ise başladığımda patlak vermisti, işimi bile bıraktım o ara Dr a soruyordum yine ise başladığımda böyle mi olacak diye dr bana ne dedi bilemeyiz... O kadar doğru ki.. ana ayak uydurmaliyiz. İlaca başladım üç gün kullandım annem biliyordu o ara, o istemiyor diye biraz da iyi gelmişti bıraktım ben kendim yenerim diye. Ama olmadı. Kötü oldum daha kötü. Burdan bir uyenin desteği birkaç arkadaşımın ve erkek arkadaşımın desteğiyle annemden habersiz başladım. İlk günler hayatın tadı tuzu yoktu zaten yoktu. Bir ay sonra artık normal halime dönmüştüm. Sonra ise başladım iki buçuk ay oldu :) hatta şimdi minnacık şeylerden bile mutlu oluyorum. Bana birkaç ay önce o dipteyken iyi olcaksin deseler inanmazdım ama olduböyle yazanları görünce mutlu oldum. Umarım bana da faydası olur teşekkürler ❤❤
Maalesef para sıkıntı. Devlette de var diyorlar araştırayım.
Benim hikayem de benziyor, herşeyi çok kafama takardım sürekli depresif gezerdim, herkesten zarar geleceğini düşünür kimseye güvenemezdim. Birgün psikoloğa gittim, saçma sapan bir konuyu nasıl anlatıyorum ama, üç gün düşünmüşüm, kendi kendimi tedirgin etmişim, yemek yok içmek yok derken, adam bana döndü '' Ee ne olmuş yani, gayet sıradan,sen üzülünce değişti mi sonuç,düzeldi mi? '' gibi bir cümle kurdu.Ben de hoş neler neler yaşadıktan sonra bu hale gelmiştim, güvenimi kaybetmiştim ama, düşününce haklıydı da adam. O günden sonra geriye dönüp bi baktım da, Allah ım kendime ne kadar kötülük etmişim ben, yazık ki giden yıllarıma.Bak canim ben yeni ise başlamıştım. Aniden anksiyete ve panik atak krizleri geçirdim. Kimse anlam veremedi bir anda dibe battım. En dibe... Erkek arkadaşım sana ne oldu dedi, anlayamadı.. caresizdim.. burda konum bile var hatta.annem biraz eski toprak deli drunda ne işin varmış vs vs. Piskolog olayı bilmiyorm bende çok fayda etmedi. İlaca basladim o ara. Devlette çok tatlı bir kadın Dr a gittim. Ona derdimi anlatırken korkudan ağlıyordum kadın son derece sakince, "anda yaşaman lazım canım dedi" bir de ise başladığımda patlak vermisti, işimi bile bıraktım o ara Dr a soruyordum yine ise başladığımda böyle mi olacak diye dr bana ne dedi bilemeyiz... O kadar doğru ki.. ana ayak uydurmaliyiz. İlaca başladım üç gün kullandım annem biliyordu o ara, o istemiyor diye biraz da iyi gelmişti bıraktım ben kendim yenerim diye. Ama olmadı. Kötü oldum daha kötü. Burdan bir uyenin desteği birkaç arkadaşımın ve erkek arkadaşımın desteğiyle annemden habersiz başladım. İlk günler hayatın tadı tuzu yoktu zaten yoktu. Bir ay sonra artık normal halime dönmüştüm. Sonra ise başladım iki buçuk ay oldu :) hatta şimdi minnacık şeylerden bile mutlu oluyorum. Bana birkaç ay önce o dipteyken iyi olcaksin deseler inanmazdım ama oldu
Aslinda herşey beyinde başlıyor orda bitirmek gerekiyor. Bazi insanlar bunu kendi başarır, bazı insanlar destekle. Sevindim sorunu cozup iyi olmanıza :)Benim hikayem de benziyor, herşeyi çok kafama takardım sürekli depresif gezerdim, herkesten zarar geleceğini düşünür kimseye güvenemezdim. Birgün psikoloğa gittim, saçma sapan bir konuyu nasıl anlatıyorum ama, üç gün düşünmüşüm, kendi kendimi tedirgin etmişim, yemek yok içmek yok derken, adam bana döndü '' Ee ne olmuş yani, gayet sıradan,sen üzülünce değişti mi sonuç,düzeldi mi? '' gibi bir cümle kurdu.Ben de hoş neler neler yaşadıktan sonra bu hale gelmiştim, güvenimi kaybetmiştim ama, düşününce haklıydı da adam. O günden sonra geriye dönüp bi baktım da, Allah ım kendime ne kadar kötülük etmişim ben, yazık ki giden yıllarıma.
o yönden şanslıyım neyse ki. Aslında kafaya taktığım şeylerin saçmalığının farkındayım. O yüzden de onlara pek anlatmak istemiyorumDevlette var, ama ne demişler insanın en iyi psikoloğu arkadaşıdır.
Üstelik seansı da 500 lira değil, bir gülümseme. :)
Anda yaşamak gerçekten önemli. Ben de şu an kafama taktığım şeylerin önemsizliğini anlamak için geçmişte taktığım şeylere bakıyorum. Hepsi anlamsız komik şeylermiş. Ama benim ruh halim bu mantıksızlığı fark etsem de düzelmiyor ve çok dengesiz. Bu yüzden ilaca ihtiyacım varmış gibi geliyor. Mesela öğlen ölmek isteyecek kadar keyif alamıyordum hayattan, şu an çok mutluyum az önce keyifle yemeğimi yedim. Ama 1 saat sonra nasıl olucam acabaBak canim ben yeni ise başlamıştım. Aniden anksiyete ve panik atak krizleri geçirdim. Kimse anlam veremedi bir anda dibe battım. En dibe... Erkek arkadaşım sana ne oldu dedi, anlayamadı.. caresizdim.. burda konum bile var hatta.annem biraz eski toprak deli drunda ne işin varmış vs vs. Piskolog olayı bilmiyorm bende çok fayda etmedi. İlaca basladim o ara. Devlette çok tatlı bir kadın Dr a gittim. Ona derdimi anlatırken korkudan ağlıyordum kadın son derece sakince, "anda yaşaman lazım canım dedi" bir de ise başladığımda patlak vermisti, işimi bile bıraktım o ara Dr a soruyordum yine ise başladığımda böyle mi olacak diye dr bana ne dedi bilemeyiz... O kadar doğru ki.. ana ayak uydurmaliyiz. İlaca başladım üç gün kullandım annem biliyordu o ara, o istemiyor diye biraz da iyi gelmişti bıraktım ben kendim yenerim diye. Ama olmadı. Kötü oldum daha kötü. Burdan bir uyenin desteği birkaç arkadaşımın ve erkek arkadaşımın desteğiyle annemden habersiz başladım. İlk günler hayatın tadı tuzu yoktu zaten yoktu. Bir ay sonra artık normal halime dönmüştüm. Sonra ise başladım iki buçuk ay oldu :) hatta şimdi minnacık şeylerden bile mutlu oluyorum. Bana birkaç ay önce o dipteyken iyi olcaksin deseler inanmazdım ama oldu
İnşallah derdinizin devasını bulursunuz. Ve evet inanç konusunda yazılanlara katılıyorum. Yaşadığım acı olaylar karşısında inancıma sığınarak güçlü kaldım.O dönem ders çalışamıyorum ve stres olunca bedensel belirtilerim çıkıyor diye gitmiştim ondan dolayı sanırım tanı beklemedim. Az önce baktım da atipik depresyon yazıyordu sanırım. Ama bizzat sormadım.
Teşekkür ederim. İnanç gerçekten önemli umarım geri kazanabilirim.İnşallah derdinizin devasını bulursunuz. Ve evet inanç konusunda yazılanlara katılıyorum. Yaşadığım acı olaylar karşısında inancıma sığınarak güçlü kaldım.
Ben kullanıorum.İlk basta 7 ay kullandım 2 beyın amalıatı gecırıp aylarca hastanede yattıgım için ölüm korkusu yasıodum.Sonra da benı hastanede zerre yalnız bırakmayan ınsanla evlendım 1 yıl nısanlı kalıp evlemdıkten 4 ay sonra kayınpederıme kefıl olmadım dıye boşandım.1 yıl olucak .Doktor ne der daha devam edermıyım bılmıorum.Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
ilaç ismi ve tavsiyesi için açmadım konuyu. sadece kullananlar fayda gördü mü onu merak ettim. Toplumda bir önyargı var ve ben de ister istemez etkileniyorum. Yanlış anlaşılma olmasın:)
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
daha da iyi olursunuz umarımKullanıyorum 1senedir.beni hayata döndürdü. Çünkü durumum çok ağırdı. Allaha yalvarıyordum o derece. İlacım bu hayatı çekilir kılan tek şey...
O zor günleri atlatıp bu şekilde ayrılmanıza üzüldümBen kullanıorum.İlk basta 7 ay kullandım 2 beyın amalıatı gecırıp aylarca hastanede yattıgım için ölüm korkusu yasıodum.Sonra da benı hastanede zerre yalnız bırakmayan ınsanla evlendım 1 yıl nısanlı kalıp evlemdıkten 4 ay sonra kayınpederıme kefıl olmadım dıye boşandım.1 yıl olucak .Doktor ne der daha devam edermıyım bılmıorum.