İçinizdeki manevi boşluğu sadece İslama yönelerek doldurabilirsiniz abdest alın namaz kılın, kuran okuyun, ve dua edin emin olun daha iyi hissediceksiniz rad suresinin 28. Ayetin'de yazdığı gibi biliniz ki, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur. İnşallah atlatırsınız bu durumu bazen hepimizin keşke hiç doğmasaydım dediği zamanlar oluyor ama güçlü olmalıyız kaldığımız yerden devam hayat mücadelesine.Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
Aslında inancım olsa böyle hissetmem muhtemelen. Yasak konular diye çok giremiyorum ama artık bir yaratıcı yokmuş kendimi kandırmışım gibi geliyor. Zaten her şeyin bana boş gelme sebebi bu sanırım.İçinizdeki manevi boşluğu sadece İslama yönelerek doldurabilirsiniz abdest alın namaz kılın, kuran okuyun, ve dua edin emin olun daha iyi hissediceksiniz rad suresinin 28. Ayetin'de yazdığı gibi biliniz ki, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur. İnşallah atlatırsınız bu durumu bazen hepimizin keşke hiç doğmasaydım dediği zamanlar oluyor ama güçlü olmalıyız kaldığımız yerden devam hayat mücadelesine.
Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
Psikolojik destek almak zorundasın gibi duruyor. Ayrıca sadece ilaç değil, hem terapi hem ilaç. Doktorlar seni yönlendirecektir. Ama bence kafanı boşaltmakla başla bu işe. Her şeyi kafana takma. Nice insanlar ne acılar çekşyor da hayatta kalmak için nelere katlanıyor. Örnek verdiğin gibi neslican. Şu An senin yerinde olmak için belki öbür bacağını bile feda edebilirdi...Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
hayata karşı bakış açını değiştirmedikten sonra, ilaç sana bir dönem fayda edecektir...ayrıca antideprasanlar, daha çok kilo aldırıyor...bu anlattığın hislerin, bir çıkış noktası, sebebi vardır mutlaka..o sebepleri, durumları değiştirirsen bu duyguların düzelir...örneğin yürüyüş antidepresan yerine geçen, çok güzel bir spor...Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
Yan etkilerini hissettiğiniz için mi bıraktınız?Her ilaç herkese iyi gelmiyor Ve bir ilaca bünyenin alışması 2-3 haftayı bulabiliyor.Mesela bir tane ilaç beni çok kötü yapmıştı daha da dibe çökmüştüm ilk haftalarda hemen doktora gittim bu şekilde olması normal biraz daha bekle geçmezse değiştiririz demişti.Bir tanesi de çok fazla kalp çarpıntısı yaptı onu hemen değiştirdi.ilaç konusunda biraz sabırlı olunması gerekiyor Ve ilacı alırken aklınıza o okuduğunuz yan etkilerini getirip içerseniz de sizi olumsuz etkiler sizi iyi edeceğini düşünüp içinHerkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
Doktora söyleyince dozu iyice arttırmıştı. Sınav dönemimdi o yüzden bıraktım. Yan etkileri 2. Hafta başladı. 4-5 saat süren ağlama krizleri yaptı birkaç gün ruh dengem iyice bozuldu. Bir de normalde gidince bi kan değerlerimize bakılıyormuş, direkt ilaç yazması doktora güvenimi kırmıştı.Ne gibi yan etkileri olmuştu ? Antidepresanlar keyfi şekilde alınacak ilaçlardan değil,öyle kafama göre bugün 2 tane yarın 3 ertesi gün bırakayım tarzı ilaçlar değil.Zaten etkilerini de 2 haftadan önce pek göstermezler.Gördüğünüz yan etkiler için doktora başvurmalıydınız,ilacı değiştirebilirdi.
Bu anlattıklarınız için illa ilaç kullanacaksınız diye bir şey yok bu arada,doktorunuza danışın,terapi de önerebilir.
hayata karşı bakış açını değiştirmedikten sonra, ilaç sana bir dönem fayda edecektir...ayrıca antideprasanlar, daha çok kilo aldırıyor...bu anlattığın hislerin, bir çıkış noktası, sebebi vardır mutlaka..o sebepleri, durumları değiştirirsen bu duyguların düzelir...örneğin yürüyüş antidepresan yerine geçen, çok güzel bir spor...
Öyle. Ben de kendi küçüklüğüme bakıyorum yaşam enerjisiyle dolu, başarılı ve özgüvenli bir çocuktum. Ergenliğe girmemle hayatım tepetaklak oldu. Özgüvenim düştü. Ve neden tam olarak sebebini de bulamıyorum.Psikolojik destek almak zorundasın gibi duruyor. Ayrıca sadece ilaç değil, hem terapi hem ilaç. Doktorlar seni yönlendirecektir. Ama bence kafanı boşaltmakla başla bu işe. Her şeyi kafana takma. Nice insanlar ne acılar çekşyor da hayatta kalmak için nelere katlanıyor. Örnek verdiğin gibi neslican. Şu An senin yerinde olmak için belki öbür bacağını bile feda edebilirdi...
Bir dönem yürüyüş yaptım. Hatta dün de çok bunalıp çıktım ama yine aynı yerdeyim. Sanki benim için döngü gibi. Sürekli kendimi çok yalnız hissediyorum.hayata karşı bakış açını değiştirmedikten sonra, ilaç sana bir dönem fayda edecektir...ayrıca antideprasanlar, daha çok kilo aldırıyor...bu anlattığın hislerin, bir çıkış noktası, sebebi vardır mutlaka..o sebepleri, durumları değiştirirsen bu duyguların düzelir...örneğin yürüyüş antidepresan yerine geçen, çok güzel bir spor...
Tamamen önyargısız içtim. Aslında ben de biliyorum 3 hafta sonra etkisini göstermeye başlıyor bu tip ilaçlar ama o zaman neden öyle yaptım bilmiyorum. Sanırım çevremden de etkilendim. Doktoruma güvenemedim.Yan etkilerini hissettiğiniz için mi bıraktınız?Her ilaç herkese iyi gelmiyor Ve bir ilaca bünyenin alışması 2-3 haftayı bulabiliyor.Mesela bir tane ilaç beni çok kötü yapmıştı daha da dibe çökmüştüm ilk haftalarda hemen doktora gittim bu şekilde olması normal biraz daha bekle geçmezse değiştiririz demişti.Bir tanesi de çok fazla kalp çarpıntısı yaptı onu hemen değiştirdi.ilaç konusunda biraz sabırlı olunması gerekiyor Ve ilacı alırken aklınıza o okuduğunuz yan etkilerini getirip içerseniz de sizi olumsuz etkiler sizi iyi edeceğini düşünüp için
antidepresan kullananlar uçuyor mutluluktan....Tabii yürüyünce bütün dertler ortadan kalkıyor.
Yani yazmayayım yazmayayım diyorum ama,evden dışarı çıkmaya gönlü olmayan insanlara ''yürü,spor yap,kursa git'' önerileri bana komik geliyor.Bıraksanız kişi ekmek almak için bile dışarı çıkmayacak,gelen yorumlar ''dans kursuna git,arkadaş edin'',bunları o kişi düşünmüyor mu sanıyorsunuz,depresyon böyle bir şey işte yapacak hali yok hastanın.Nasıl ki şiddetli bir nezlenin geçmesini evde oturup beklemiyorsanız,doktor yardımına ihtiyaç duyuyorsanız bu da öyle bir şey.Öcü değil o ilaçlar,düzenli kullanırsanız etkisini görürsünüz bir süre sonra.
‘Seninle başlamadı’ diye bir kitap önerebilirim. Bu hislerin temeline inmenizi sağlayabilir.Herkese merhaba,
Tabiki isteyen herkes yazabilir ama benim öncelikli sorum 1 aydan uzun süre antidepresan kullanmış olanlara. Ben daha önce 2 hafta kullanıp bıraktım; yan etkilerinden dolayı. Bu aralar tekrar düşünüyorum. Doktora gidicem ama kullanıp etkilerini yazan olursa içim daha çok rahat edecek. Ara ara doktor randevusu alıp alıp iptal ediyorum. Faydası olacağına kesinlikle insansam giderim de sanki çözümsüz vakaymışım gibi geliyor.
Dertlerim de şunlar:
Hayattan keyif alamıyorum. 10 dk keyif alıyorsam da 100 dk alamıyorumdur. Yaşamım boşa ve anlamsız geliyor, kendimi ikna edemiyorum. Yaşamamak istiyorum. Kendimi öldürme gibi bi düşüncem yok, zaten eninde sonunda ölücem ve sevdiklerim üzülür diye. Ama sanki hiç doğmasam daha iyiydi gibi geliyor. Maddi bi sıkıntım yok çok şükür ama içimdeki manevi boşluk dolmuyor. Her şeyi dert ediyorum. Neslican taya ya da yaşam enerjisiyle dolu insanlara baksam da günlük anlık motivasyon sağlıyor. Bu keyifsizlik beni internet ve yemek bağımlısı yaptı, çünkü kilomun ve sağlığımın bi kıymeti olmuyor bu ruh halindeyken. Arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli sanki kimse beni sevmiyormuş ve istemiyormuş gibi geliyor. Okuldaki grubumda yalnız olmam ve yaşadığım olaylar da böyle düşünmeye itiyor ama bu depresif ruh halim çook öncesinden beri var, ve istenmeme düşüncem de aynı şekilde.
O kadar güzel söylemişsiniz ki ... burada insanlar sizin ruh halinizi bünyenizi nelerle savaştığınızı bilemez bu işin uzmanları sizi daha iyi anlayacaktır ...Bu konunun yeri burası degil . egitim seviyesi hakkında hiç bir sey bilmedğiniz insanlara nasıl böyle önemli konularda bilgi gerektiren konularda danısabiliyorsunuz aklım almıyor .
doktorunuza sorun . baska bir doktora sorun . AMA DOKTORA SORUN . BUNUN İÇİN 11 YIL EGİTİM ALMIS İNSANLARA . yürüyüs yapar gecer diyecek psikiyatri bilgisine sahip insanlara degil .
Doktora randevuma günler var. Zaten sorucam. Ama her türlü çözüm önerisini görmek istiyorum.Bu konunun yeri burası degil . egitim seviyesi hakkında hiç bir sey bilmedğiniz insanlara nasıl böyle önemli konularda bilgi gerektiren konularda danısabiliyorsunuz aklım almıyor .
doktorunuza sorun . baska bir doktora sorun . AMA DOKTORA SORUN . BUNUN İÇİN 11 YIL EGİTİM ALMIS İNSANLARA . yürüyüs yapar gecer diyecek psikiyatri bilgisine sahip insanlara degil .
buradaki insanlar size doğru cözüm önerisi sunamazlar . saglık bu , böyle hissediyorsunuz cunkü nörotransmiter dengeniz bozulmus , forumlarda bunu ancak saha da bozarsınız .Doktora randevuma günler var. Zaten sorucam. Ama her türlü çözüm önerisini görmek istiyorum.
benimle benzer hisleri yaşamış insanlar varsa yalnız olmadığımı bilmek iyi gelecek, eğer onlar bunu aştıysa bu daha iyi hissettirecek ve umutlandıracak. Burda zaten kimseden hangi ilacı kullandınız aynısını kullanıcam gibi bir şey söylemedim. Bana psikoterapi yapın da demiyorum