- 19 Ocak 2016
- 100
- 89
- 13
- Konu Sahibi birzayiflamasureci
- #1
Merhaba!
Ben şuan 20 yaşında ve nişanlıyım.
Nişanlımla 2.5 senelik bir beraberliğimiz var.
Annem ve babam ayrılar ben annemleyim.
Erkek arkadaşımla artık birbirimizden hiç bir şüphemiz olmadığından itibaren evlilik konularını konuşmaya başladık ve nişanlandık. O 1 sene askere Şırnağa gitti, 1 kere bile görmedik birbirimizi vs vs. ilişkimiz fazlasıyla kuvvetli. Birbirimizin her problemini sıkıntısını sorununu mutluluğunu biliyoruz. Ailelerimiz çok iyi anlaşıyor vs yani hiç bir sorun yok ortada, çok şükür
Ben üniversite okuyorum. Ancak babamla olan ciddi problemlerimden ötürü sanırım babam artık beni okutmayacak.
Yarı burslu özel bir üniversitede okuyorum. Babam fazlasıyla dengesiz ve sorumsuz bir insan olduğu için onun bu hallerine alıştım. Çok ağladım, çok üzüldüm belki de artık okuyamayacağım için. Ama en çok üzüldüğüm senelerce verdiğim emeklerim ve bu yolda döktüğüm terlerimdi.
Ama ağlama dedim kendime, bu senin baban biliyorsun işte o böyle bir adam.
Artık üzülmemeye çalışıyorum.
Annemin maddi durumu beni hem okutacak hem de eve bakacak kadar yeterli değil, ben hem okuyup hem çalışamam çünkü ders saatlerim buna müsait değil ve erkek arkadaşımdan da kalan 3 sene boyunca beni okutmasını isteyemem. 3 sene toplayınca 40.000TL ediyor. Ondan bunu isteyemem, bu yüzden okul fikrini iyice kapatmaya çalışıyorum artık, buna kendimi alıştırmaya çalışıyorum.
Okusaydım 2.5 sene sonra evlenecektik erkek arkadaşımla.
Fakat ben şimdi, en azından erken evleniriz diye avutmaya çalışıyorum kendimi, okuyamamanın üzüntüsünü bununla çıkarmaya çalışıyorum. Mutlu olacak bir sebep arıyorum.
Yakın zamanda işe gireceğim, anneme okumadığıma göre artık evlenebilirim değil mi? dedim, ancak annem daha çok erken bak Mayıs ayında ablan evlenecek dedi.
O zaman önümüzdeki kış evleneyim dedim, yine erken dedi. Annemin istediği istediği tarih 2 sene sonraki kış. Yani 2018 Ocak gibi. Ben ise 2017 Ocak istiyorum. Çünkü okumadığım takdirde beklemek için bir sebebim yok.
Annem modern görüşlere sahip bir insan.
Nişanlımla tatile gidebiliyorum, istediğim saatte çıkabiliyorum, her hafta sonu onlarda kalıyorum vs.. Aslında bir nevi karı koca gibi olduk artık. Beklemek istemiyorum ve onu çok seviyorum o da beni..
Onunla aynı evi paylaşmak, aynı yatağı paylaşmak, her gün onunla aynı yemeği yemek istiyorum.
Ben artık evlenmek istiyorum.
Annem ve babam çok uzun süre önce ayrıldılar babam evlendi ancak annem bekar.
Yaşım 20 olsa da yaşadıklarımdan ötürü ben kendimi neredeyse 40 yaşında hissediyorum, en önemlisi kendimi evliliğe gerçekten hazır hissediyorum.
Küçüklüğümden beri bebeklere olan bir zaafım var, ben de sevdiğim adamdan bir evladım olsun istiyorum, genç anne olmak istiyorum.
Fakat bana şöyle geliyor ki, annem, ablam 4 ay sonra evleneceği için çok üzgün, anne tabi ki özleyecek, ağlayacak, bir süre kabullenemeyecek.
Ablam evlendiğinde de annemle ben kalacağız sadece. Benim evlenmem konusunda annem bence biraz cimrilik yapıyor. Yalnız kalma korkusu var, ama buna rağmen ne ablamla ne de benimle yaşamak istiyor.
Kısaca demek istediklerimi anladınız.
Tekrar etmem gerekirse, annemin evlenmem için verdiği tarih 2018 Ocak, benim istediğim 2016 Aralık-2017 Ocak. Kesinlikle daha erken evlenmeme müsade etmiyor! Çeyiz hazırlığım yapılıyor, oturacağımız evi bile aldık geçenlerde. Tek sorun tarih anlaşmazlığı. Fakat yanlış anlaşılma olmasın, annem nişanlımı çok seviyor ve onu oğlu gibi görüyor, hep şükrediyor Allah karşına böyle birini çıkardı diye. Tek derdi istediğim tarihin erken olması.
Peki ben annemi bu konuda nasıl ikna edebilirim. Böyle bir şey yaşayan varsa lütfen benimle paylaşsın. Ve ya sizin görüşleriniz nelerdir? Artık gerçekten zaman kaybetmek istemiyorum, peki annemi 1 sene erken evliliğe nasıl ikna edeceğim? Belki 1 sene daha dayan diyeceksiniz. Ama o 1 sene bile benim için şuan büyük kayıp. Hayatta çok zorluk yaşadım ve beni bu zorluklardan çıkartan nişanlımdı. Bende artık kendi düzenimi oluşturmak, kendi yoluma bakmak ve yuvamı kurmak istiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum..
Ben şuan 20 yaşında ve nişanlıyım.
Nişanlımla 2.5 senelik bir beraberliğimiz var.
Annem ve babam ayrılar ben annemleyim.
Erkek arkadaşımla artık birbirimizden hiç bir şüphemiz olmadığından itibaren evlilik konularını konuşmaya başladık ve nişanlandık. O 1 sene askere Şırnağa gitti, 1 kere bile görmedik birbirimizi vs vs. ilişkimiz fazlasıyla kuvvetli. Birbirimizin her problemini sıkıntısını sorununu mutluluğunu biliyoruz. Ailelerimiz çok iyi anlaşıyor vs yani hiç bir sorun yok ortada, çok şükür
Ben üniversite okuyorum. Ancak babamla olan ciddi problemlerimden ötürü sanırım babam artık beni okutmayacak.
Yarı burslu özel bir üniversitede okuyorum. Babam fazlasıyla dengesiz ve sorumsuz bir insan olduğu için onun bu hallerine alıştım. Çok ağladım, çok üzüldüm belki de artık okuyamayacağım için. Ama en çok üzüldüğüm senelerce verdiğim emeklerim ve bu yolda döktüğüm terlerimdi.
Ama ağlama dedim kendime, bu senin baban biliyorsun işte o böyle bir adam.
Artık üzülmemeye çalışıyorum.
Annemin maddi durumu beni hem okutacak hem de eve bakacak kadar yeterli değil, ben hem okuyup hem çalışamam çünkü ders saatlerim buna müsait değil ve erkek arkadaşımdan da kalan 3 sene boyunca beni okutmasını isteyemem. 3 sene toplayınca 40.000TL ediyor. Ondan bunu isteyemem, bu yüzden okul fikrini iyice kapatmaya çalışıyorum artık, buna kendimi alıştırmaya çalışıyorum.
Okusaydım 2.5 sene sonra evlenecektik erkek arkadaşımla.
Fakat ben şimdi, en azından erken evleniriz diye avutmaya çalışıyorum kendimi, okuyamamanın üzüntüsünü bununla çıkarmaya çalışıyorum. Mutlu olacak bir sebep arıyorum.
Yakın zamanda işe gireceğim, anneme okumadığıma göre artık evlenebilirim değil mi? dedim, ancak annem daha çok erken bak Mayıs ayında ablan evlenecek dedi.
O zaman önümüzdeki kış evleneyim dedim, yine erken dedi. Annemin istediği istediği tarih 2 sene sonraki kış. Yani 2018 Ocak gibi. Ben ise 2017 Ocak istiyorum. Çünkü okumadığım takdirde beklemek için bir sebebim yok.
Annem modern görüşlere sahip bir insan.
Nişanlımla tatile gidebiliyorum, istediğim saatte çıkabiliyorum, her hafta sonu onlarda kalıyorum vs.. Aslında bir nevi karı koca gibi olduk artık. Beklemek istemiyorum ve onu çok seviyorum o da beni..
Onunla aynı evi paylaşmak, aynı yatağı paylaşmak, her gün onunla aynı yemeği yemek istiyorum.
Ben artık evlenmek istiyorum.
Annem ve babam çok uzun süre önce ayrıldılar babam evlendi ancak annem bekar.
Yaşım 20 olsa da yaşadıklarımdan ötürü ben kendimi neredeyse 40 yaşında hissediyorum, en önemlisi kendimi evliliğe gerçekten hazır hissediyorum.
Küçüklüğümden beri bebeklere olan bir zaafım var, ben de sevdiğim adamdan bir evladım olsun istiyorum, genç anne olmak istiyorum.
Fakat bana şöyle geliyor ki, annem, ablam 4 ay sonra evleneceği için çok üzgün, anne tabi ki özleyecek, ağlayacak, bir süre kabullenemeyecek.
Ablam evlendiğinde de annemle ben kalacağız sadece. Benim evlenmem konusunda annem bence biraz cimrilik yapıyor. Yalnız kalma korkusu var, ama buna rağmen ne ablamla ne de benimle yaşamak istiyor.
Kısaca demek istediklerimi anladınız.
Tekrar etmem gerekirse, annemin evlenmem için verdiği tarih 2018 Ocak, benim istediğim 2016 Aralık-2017 Ocak. Kesinlikle daha erken evlenmeme müsade etmiyor! Çeyiz hazırlığım yapılıyor, oturacağımız evi bile aldık geçenlerde. Tek sorun tarih anlaşmazlığı. Fakat yanlış anlaşılma olmasın, annem nişanlımı çok seviyor ve onu oğlu gibi görüyor, hep şükrediyor Allah karşına böyle birini çıkardı diye. Tek derdi istediğim tarihin erken olması.
Peki ben annemi bu konuda nasıl ikna edebilirim. Böyle bir şey yaşayan varsa lütfen benimle paylaşsın. Ve ya sizin görüşleriniz nelerdir? Artık gerçekten zaman kaybetmek istemiyorum, peki annemi 1 sene erken evliliğe nasıl ikna edeceğim? Belki 1 sene daha dayan diyeceksiniz. Ama o 1 sene bile benim için şuan büyük kayıp. Hayatta çok zorluk yaşadım ve beni bu zorluklardan çıkartan nişanlımdı. Bende artık kendi düzenimi oluşturmak, kendi yoluma bakmak ve yuvamı kurmak istiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum..
Son düzenleme:
mecbur kabul edin illaki makul bi sebebi vardir annenizin
