- 8 Mayıs 2014
- 3.541
- 5.265
Ev almasını istemiyorum. Bu sebeple konuşma yalnızca ben o eve gelmiyorum şeklinde olacak. Minnet yükünün altında ezilmek istemiyorum. Tam fakir ama gururlu genç modundayım :)Bence de taşınma, Babanla konuş size başka ev alsın :)
Ben de bundan korkuyorum. Bugün eczaneye götürdüm annemi. Herkese taşınacağımı söylemiş. Eczacı “iyi olmuş, insana en iyi kızı bakar” diyor. Dışarıdan bile belli bakış.Aynen canım rabbim senin de gönlüne göre versin inşallah bizde en yakın zamanda taşıyacağız
arkamızda'çok büyük bir kırgınlık soğukluk bırakarak maalesef
keşke iyi iken hiç gelmese idim hiç değilse bir ailem var diyordum ama artık hem taşıdığımız için herkes küsecek hemde ailemiz den gönül olarak soğudum
Allah kolaylik ve sabir versin ilk once.iyi günler hanımlar. Şu anda çok ikilemdeyim. Lütfen çok uzun demeden bana bir yardım edin.
Biz şu anda kötü bir evde, kötü bir semtte, kirada yaşıyoruz. Annemler ve iki kardeşim lüks, havuzlu, Bahçeli bir sitede, aynı apartmanda oturuyorlar. İki kardeşime babam oradan ev aldı. Şimdi bizim de Annemlerin üst katına taşınma durumumuz var.
Normalde tam tersi olur, bizde eşim ailemin yanına taşınmak istiyor, ben istemiyorum.annem, babam, kardeşlerim, dedem, ananem, eşim oğlum hepsine karşı ben tek başıma direniyorum Ama tabi ki Benim de sebeplerim var. Şartları söyliyeyim, siz karar verin.
Taşınmanın pozitif yanları:
1) güzel bir sitede oturacağız, 10 yaşında oğlum rahat oynayabilecek. Spor yapabileceğiz. Şu anda kapının önüne çıkamıyor, sokağımız hep tekstil atölyesi, Suriyeli, Afrikalı tip tip insan dolu.
2) ailenin yanında olmanın avantajları da var. Bir işim olduğunda oğlumu bırakırım, gider geliriz. İleride yüksek lisans düşünüyorum mesela, o zaman rahat olurum.
3) oğlum tek çocuk. Benim de sağlık sebepleriyle uzun süre çocuk yapabilme ihtimalim yok. Çok sıkılıyor. Orada kardeşlerimin bebekleri var. Onları çok seviyor. Onların yanında biraz abiliğin tadını çıkarabilme, oynama, kardeş sevgisini bir nebze tadabilme ihtimali var.
4) oğlum siteyi çok istiyor. Ben taşınmayacağım deyince çok ağladı, ben çocukluğumu yaşamak istiyorum, evden dışarı çıkabilmek istiyorum diye. O sitede okuldan arkadaşları da var.
Taşınmanın negatif yanları:
1) annemle benim aram çok bozuk. Annemin herkesle arası çok bozuk zaten ama bana özellikle takık. Ona yardım eden, elinin altında olan herkese çok zalim. Ona çok pas vermeyen insanlara karşı da o kadar saygılı.
Çocukluğumuzu mahvetti. Kardeşler olarak bir çeşit narsist olduğunu düşünüyoruz. Sevgi yoktu hiç, hala öyle. Sonra MS oldu, şu an çok zor yürüyor. Üç kardeş onun için çok çabalamış olmamıza rağmen, umrunda bile değil. Ameliyat oldu, oğlumu okula göndermedim, ona baktım, mutfağı ikimiz temizlerken temizlikçiyle konuştuk diye beni evden kovdu. Başka gün buzdolabını temizlerken, kurumuş limon kabuklarını attım diye beni evden kovdu. O kadar çok ki. Gülüyoruz artık anlatırken. Annemin temizlikçisi bile buraya gelme, dünyanı da ahiretini de yakarsın. Evde bozulan her şeyi senden biliyor dedi. Ağzından bazen kovmaktan daha beter kelimeler de çıkıyor. Yalnızca bağırınca susuyor. O yüzden ben ya konuşmuyorum, ya da çok karışırsa kızıyorum.
ben hiç yardımımı esirgemedim. İki kardeşimin düğününü ben tek başıma yaptım. Ama yakında olup bedduasını alacağıma, uzakta olup duasını alayım diyorum. Evlerimiz arabayla 20 dakika zaten.
2) Babam yurt dışında çalışıyor. Benim gitmemin ona çok faydası olacak. Aklı annemde kalmayacak hiç. Annem devamlı yanındaki yardımcı kadınları kovuyor, 4 senede 9-10 yardımcı değişti. Üst katında olunca, ben devamlı inmek zorunda kalacağım. Gelinlerimize öyle gidip gelin diyemiyor. Zaten kardeşlerimle biz kızları tembihledik, çok yüz göz olmayın, yaranamazsınız, bir de çok üzülürsünüz diye. Babam şimdi geldiğinde bile evden kaçıyor, ben gidince iyice uzatabilecek gidişlerini. ve annem yardımcıları kovduğunda, acele etmeyecek yenisini bulmak için.
3) babamın en sevdiği şey misafir. Çok güzel bir yönü aslında. Yine de hiç söylemeden 20 kişiyle gelir pat diye. Yine gelinlere söyleyemez ama ben üst katta olunca direkt beni çağırır. Ben daha planlı bir insanım. Misafiri severim ama çat kapı değil. Haberli olmasını isterim. Programım varsa ona uydurmak isterim.
4) annemle benim ilişkim çok kötü, bağırmalar sık yaşanıyor. Bunu oğlumun devamlı görmesini ve bunu normal algılamasını istemiyorum. O zaman onda ben de bağırabilirim imajı oluşacak. Annemin sağı solu belli olmaz. Oğlum ilkokuldayken çarpım tablosunu ezberliyor mesela. Oğluma sen daha bunları ezberle, senin yaşında çocuklar hafızlık yapıyor diyor. Ben de kızıyorum öyle söyleyince.
5) ben öğretmenim. kardeşlerimin düğünlerini yapabilmek için atama olacak puanım olduğu halde Atanmadım, sınavları bıraktım. İki düğün yaptım ardarda. Arada erken menapozda olduğum ortaya çıktı 27 yaşında. işi tamamen bırakıp Tüp bebeğe başladım. bu sırada düğünleri annemlerle kavga gürültü yaptım. Hem onlar için kendimi ve oğlumu sürükledim, hem de bir teşekkür görmedim. Sonucunda geçen sene çok büyük bir depresyon yaşadım. Paranoyaya vardı, bir ay uyutuldum. Şu an ilaçlarla iyileştim ama sinirlerim çok yıpranmış durumda. eskiden hiç dokunmazdı ama Artık en küçük kavgayı bile kaldıramıyorum. Hemen yatak döşeklik oluyorum. Anlattığım ortamda benim devamlı gerilme ihtimalim hep olacak.
Sebepler böyle, evi alım şeklimiz de şöyle: kendimizin Kadıköy’de bir evimiz var, şu an inşaat, bitmesine daha var. Bitmiş muadilleri 700, babamların aldığı ev 900.
eşim bizim evi verelim, baban da 200 yardım etmiş olsun. Benim için ev fark etmez, sabah gidip akşam geliyorum ama sen iyi bir sitede oturur, annenle çok yüz göz olmazsan, ailenin yanında olmanın avantajlarını da yaşamış olursun diyor.
Herkese karşı ben. Manzara oradan nasıl görünüyor? Haksız mıyım?
Evin bitmesi bu gidişle 2-3 sene belki. Durup durup başlıyor müteahit. Nakit sıkıntısı var şu anki piyasada maalesef. Tek düşüncem oğlumun oyun çağını kaçırmamaktı ama dediğiniz gibi olacak gibi değilAllah kolaylik ve sabir versin ilk once.
Evinizin bitmesine ne kadar kaldi? Annenizle bu kadar sorun yasarken dibine tasinmayi hic ama hic dusunmeyin. Mesafe en iyi seydir.
Biraz daha sabredin ama sonunda mukafatini alacaksiniz.
Cocugunuz kuzenlerini vs gorebilsin diye haftada 1 gidersiniz hasret gideririsiniz.
Tasinirsaniz yazdiklarinizin hepsi basiniza gelecek bence icine sinmeyen seyi yapmayin!
ev meselesi önemli değil aslında. Konuşup kapatacağım zaten o meseleyi.Aynen canım rabbim senin de gönlüne göre versin inşallah bizde en yakın zamanda taşıyacağız
arkamızda'çok büyük bir kırgınlık soğukluk bırakarak maalesef
keşke iyi iken hiç gelmese idim hiç değilse bir ailem var diyordum ama artık hem taşıdığımız için herkes küsecek hemde ailemiz den gönül olarak soğudum
Çok haklısın canım birazda ben bazı şeyleri görmekten kaçtım daha doğrusu görmek istemedim insan bazen ailesine konduramiyor ama geç de olsa zor da olsa gerçekleri bir şekilde yüzüne çarpıyor hayat galiba bu küçük duk ailemiz bize mükemmel geliyordu ancak evlendik kendi irademizle iyiyi kötüyü görmeye başladık ve aslında çoğu şeyin mükemmel olmadığını anladık bu yüzden çatışıyoruz buradan gidince arkamdan herkes iyilik yaramadı ailesine bakmadı gibi gibi herşey söylenecek artık kulağımı kapattım yoksa gerçekten aklımı yitireceiğm tüp bebek le hamile kaldım ancak ömrü yetmedi kalbi durdu kürtaj oldum ve ailem in durumu o kadar iyi ki benim tüp bebek harici hamile kalmanın imkansız olduğunu bile bile yanıma birgün gelmediler neyi bekliyorsun diye biliyorlar durumun yok en ağırı bize borç var deyip erkeklere jip almaları en lüks yaşam sunmaları ve benim evladım için annem babam erkek tarafının soyu diyerek onların yapmaları gerektiğini söylemek yani çok şey yaşadım belki iyi oldu gerçekleri gördüm ama maalesef şu zamanda hem para hemde erkek evlat olmak lazım mis itibar saygı görmek içinev meselesi önemli değil aslında. Konuşup kapatacağım zaten o meseleyi.
Ama Ben bugün gördüm ki; benim bir ailem yok ve kendimi kandırıyorum yalnızca.
ev meselesi yalnızca buzdağının görünen parçası ve ben onu düşünüp dururken, aslında kendi ailemin bana gerçekte verdiği değerle, içimdeki hayaletlerle savaşıyorum. Onların gözündeki algımı anlamaya çalışıyorum.
Bu konuyu açıp konuştuktan ve bugün ailemle zaman Geçirdikten sonra anladım bunu.
bugün gittiğimiz ev çok zengin bir evdi. Hanımı da çok değer verdiğim, çok sevdiğim bir arkadaşım. Annemler ona bana göstermedikleri saygıyı gösteriyor hayran hayran. Evden çıktıktan sonra o evin fiyatını konuşuyorlar. “insanın değeri= o evin Fiyatı” yani.
Arkasından okuldan aldığımız oğluma ilgi sıfır. Anladım ki, ben ailemin gözünde 11 sene önce, eşim iflas ettiğinde bitmişim. Ve ondan önce de ailenin göz bebeği, çok sevilen kızı olmamı, zengin bir genç kız olmama borçluymuşum.
ben aileye çok önem veren bir insanım. Yalnızca sevgisi Her şeye değer diye düşünüyorum. Kardeşlerime karşılıksız bunları yapmamın sebebi ve onların mutluluğuyla mutlu olmam bundan kaynaklı.
ama olmayan bir şeye çok değer yüklemişim. Bununla yüzleşmek daha zor oldu benim için ama iyi ki de oldu.
Konu içinde bir üye, senin ailen yokmuş, kendini kandırıyorsun dediğinde, abartı bulmuştum ilk anda. Ama çıplak gerçek bu :)
çok da üzülmeden, kavramları doğru yerlerine oturtmak, insanlara hak ettiğinden fazla değerler yüklememek lazım.
Sen de kendini çok üzme taşınma konusunda. Evet, kötü hissettirecekler ama bunu kendileri için yapacaklar. Senin mutluluğunu düşünseler, zaten sana destek olurlardı.
çok zor biliyorum ama çatışmaktan kaçınma. Nasreddin hoca gibi, söyleyeceğini söyle, biraz da onlar düşünsün. Ben de tırsım tırsım tırsarak, aynı çatışmalarla yüzleşeceğim artık.
Sizi çok takdir ettim, çok güçlü bir kadınsınız.Burada bile çelişki var evet ama bizimkilerle ilişkimiz hep bu Yaman çelişkilerle dolu.
babamın hem Türkiye hem yurt dışı ayağı olan bir şirketi var. Yalnızca bu daireler değil, bizim saydığımız 20 kadar dairesi var, haricinde arsalar ve bizim de bilmediğimiz yatırımlar.
buna karşı ben ilk evlendiğimde eşim iflas etti. Bize hiçbir yardımları dokunmadı. Bir sene hiç gelmedikleri evime, haciz gelip tüm eşyalarımı götürdüğü gün gelmek istediler boş halini görmek için. Oğluma ilk oyuncağını 3 yaşındayken alabildim.
ben de hiç yardım istemedim. Yapmak zorunda değiller dedim hep. Çalıştım, oğlum büyüyünce KPSS çalıştım ve 73 puan aldım.ingilizce öğretmenliği bölümüm. O dönem 67 alan arkadaşım atandı, ben tercih yapmadım. Ailem annen hasta, kardeşlerinin düğününü yapman lazım dedi.
Düğünü yapıp diğer sene tekrar kazanırım dedim ama kadın Doğum sorunları olunca Tedaviye başladım. Bu sırada biz de işleri tamamlayıp bir ev aldık, filan..
o zaman hiç ev filan teklif etmiyorlardı onca daireden. Ki söylemiştim, baba eve icra gelecek diye. Allah yardımcın olsun kızım dedi bana yalnızca.
şimdi artık annem yürüyemediği için benim oraya gitmem çok büyük faydalarına. O sebeple istiyorlar, söylemeseler de.
ama ben de yüzlerine söylemesem de, içimde o zamanları unutamıyorum. Bir anda ev aldık diye geçmişteki bütün boşvermişliğin silinmesini kabul edemiyorum.
bir yandan haksızlık mi bilmiyorum ama değer kardeşlerime karşılıksız ev alınırken, benim de hakkım var, hatta hiç dairemizi vermeden bile vermeleri lazım diyorum içimden ama hiçbir zaman tamah Eden biri olmadım.babamın kendi parası, kendi tasarrufu. Karışmak bana düşmez. Biz kendi ayaklarımızın üstünde dururuz şeklinde davrandım.
Çok haklısın canım birazda ben bazı şeyleri görmekten kaçtım daha doğrusu görmek istemedim insan bazen ailesine konduramiyor ama geç de olsa zor da olsa gerçekleri bir şekilde yüzüne çarpıyor hayat galiba bu küçük duk ailemiz bize mükemmel geliyordu ancak evlendik kendi irademizle iyiyi kötüyü görmeye başladık ve aslında çoğu şeyin mükemmel olmadığını anladık bu yüzden çatışıyoruz buradan gidince arkamdan herkes iyilik yaramadı ailesine bakmadı gibi gibi herşey söylenecek artık kulağımı kapattım yoksa gerçekten aklımı yitireceiğm tüp bebek le hamile kaldım ancak ömrü yetmedi kalbi durdu kürtaj oldum ve ailem in durumu o kadar iyi ki benim tüp bebek harici hamile kalmanın imkansız olduğunu bile bile yanıma birgün gelmediler neyi bekliyorsun diye biliyorlar durumun yok en ağırı bize borç var deyip erkeklere jip almaları en lüks yaşam sunmaları ve benim evladım için annem babam erkek tarafının soyu diyerek onların yapmaları gerektiğini söylemek yani çok şey yaşadım belki iyi oldu gerçekleri gördüm ama maalesef şu zamanda hem para hemde erkek evlat olmak lazım mis itibar saygı görmek için
Şurada lütfenTeşekkür ederimSizi çok takdir ettim, çok güçlü bir kadınsınız.
Bence taşınmayın, babanızda kızacaksa kızsın, zor gününüzde yanınızda olmamış neticede.şimdi eskiye baktığımda, çok güçlü durduğumu görüyorum ama artık tahammülsüz ve sinir sahibi bir insan oldum. Yine eski Halime gelebilirim Birgün umarım.
Taşınmamaya kesin karar verdim. Bu konuyu açtığım çok iyi oldu. Çünkü çevremde herkes bir ben yanlışmışım gibi davranıyordu. Görüyorum ki endişelerim yersiz değil.
Bir tek canımı sıkan kısım, oğluma açıklama kısmı.çünkü hala orada yapabileceği şeylerin hayalini kuruyor.
iyi günler hanımlar. Şu anda çok ikilemdeyim. Lütfen çok uzun demeden bana bir yardım edin.
Biz şu anda kötü bir evde, kötü bir semtte, kirada yaşıyoruz. Annemler ve iki kardeşim lüks, havuzlu, Bahçeli bir sitede, aynı apartmanda oturuyorlar. İki kardeşime babam oradan ev aldı. Şimdi bizim de Annemlerin üst katına taşınma durumumuz var.
Normalde tam tersi olur, bizde eşim ailemin yanına taşınmak istiyor, ben istemiyorum.annem, babam, kardeşlerim, dedem, ananem, eşim oğlum hepsine karşı ben tek başıma direniyorum Ama tabi ki Benim de sebeplerim var. Şartları söyliyeyim, siz karar verin.
Taşınmanın pozitif yanları:
1) güzel bir sitede oturacağız, 10 yaşında oğlum rahat oynayabilecek. Spor yapabileceğiz. Şu anda kapının önüne çıkamıyor, sokağımız hep tekstil atölyesi, Suriyeli, Afrikalı tip tip insan dolu.
2) ailenin yanında olmanın avantajları da var. Bir işim olduğunda oğlumu bırakırım, gider geliriz. İleride yüksek lisans düşünüyorum mesela, o zaman rahat olurum.
3) oğlum tek çocuk. Benim de sağlık sebepleriyle uzun süre çocuk yapabilme ihtimalim yok. Çok sıkılıyor. Orada kardeşlerimin bebekleri var. Onları çok seviyor. Onların yanında biraz abiliğin tadını çıkarabilme, oynama, kardeş sevgisini bir nebze tadabilme ihtimali var.
4) oğlum siteyi çok istiyor. Ben taşınmayacağım deyince çok ağladı, ben çocukluğumu yaşamak istiyorum, evden dışarı çıkabilmek istiyorum diye. O sitede okuldan arkadaşları da var.
Taşınmanın negatif yanları:
1) annemle benim aram çok bozuk. Annemin herkesle arası çok bozuk zaten ama bana özellikle takık. Ona yardım eden, elinin altında olan herkese çok zalim. Ona çok pas vermeyen insanlara karşı da o kadar saygılı.
Çocukluğumuzu mahvetti. Kardeşler olarak bir çeşit narsist olduğunu düşünüyoruz. Sevgi yoktu hiç, hala öyle. Sonra MS oldu, şu an çok zor yürüyor. Üç kardeş onun için çok çabalamış olmamıza rağmen, umrunda bile değil. Ameliyat oldu, oğlumu okula göndermedim, ona baktım, mutfağı ikimiz temizlerken temizlikçiyle konuştuk diye beni evden kovdu. Başka gün buzdolabını temizlerken, kurumuş limon kabuklarını attım diye beni evden kovdu. O kadar çok ki. Gülüyoruz artık anlatırken. Annemin temizlikçisi bile buraya gelme, dünyanı da ahiretini de yakarsın. Evde bozulan her şeyi senden biliyor dedi. Ağzından bazen kovmaktan daha beter kelimeler de çıkıyor. Yalnızca bağırınca susuyor. O yüzden ben ya konuşmuyorum, ya da çok karışırsa kızıyorum.
ben hiç yardımımı esirgemedim. İki kardeşimin düğününü ben tek başıma yaptım. Ama yakında olup bedduasını alacağıma, uzakta olup duasını alayım diyorum. Evlerimiz arabayla 20 dakika zaten.
2) Babam yurt dışında çalışıyor. Benim gitmemin ona çok faydası olacak. Aklı annemde kalmayacak hiç. Annem devamlı yanındaki yardımcı kadınları kovuyor, 4 senede 9-10 yardımcı değişti. Üst katında olunca, ben devamlı inmek zorunda kalacağım. Gelinlerimize öyle gidip gelin diyemiyor. Zaten kardeşlerimle biz kızları tembihledik, çok yüz göz olmayın, yaranamazsınız, bir de çok üzülürsünüz diye. Babam şimdi geldiğinde bile evden kaçıyor, ben gidince iyice uzatabilecek gidişlerini. ve annem yardımcıları kovduğunda, acele etmeyecek yenisini bulmak için.
3) babamın en sevdiği şey misafir. Çok güzel bir yönü aslında. Yine de hiç söylemeden 20 kişiyle gelir pat diye. Yine gelinlere söyleyemez ama ben üst katta olunca direkt beni çağırır. Ben daha planlı bir insanım. Misafiri severim ama çat kapı değil. Haberli olmasını isterim. Programım varsa ona uydurmak isterim.
4) annemle benim ilişkim çok kötü, bağırmalar sık yaşanıyor. Bunu oğlumun devamlı görmesini ve bunu normal algılamasını istemiyorum. O zaman onda ben de bağırabilirim imajı oluşacak. Annemin sağı solu belli olmaz. Oğlum ilkokuldayken çarpım tablosunu ezberliyor mesela. Oğluma sen daha bunları ezberle, senin yaşında çocuklar hafızlık yapıyor diyor. Ben de kızıyorum öyle söyleyince.
5) ben öğretmenim. kardeşlerimin düğünlerini yapabilmek için atama olacak puanım olduğu halde Atanmadım, sınavları bıraktım. İki düğün yaptım ardarda. Arada erken menapozda olduğum ortaya çıktı 27 yaşında. işi tamamen bırakıp Tüp bebeğe başladım. bu sırada düğünleri annemlerle kavga gürültü yaptım. Hem onlar için kendimi ve oğlumu sürükledim, hem de bir teşekkür görmedim. Sonucunda geçen sene çok büyük bir depresyon yaşadım. Paranoyaya vardı, bir ay uyutuldum. Şu an ilaçlarla iyileştim ama sinirlerim çok yıpranmış durumda. eskiden hiç dokunmazdı ama Artık en küçük kavgayı bile kaldıramıyorum. Hemen yatak döşeklik oluyorum. Anlattığım ortamda benim devamlı gerilme ihtimalim hep olacak.
Sebepler böyle, evi alım şeklimiz de şöyle: kendimizin Kadıköy’de bir evimiz var, şu an inşaat, bitmesine daha var. Bitmiş muadilleri 700, babamların aldığı ev 900.
eşim bizim evi verelim, baban da 200 yardım etmiş olsun. Benim için ev fark etmez, sabah gidip akşam geliyorum ama sen iyi bir sitede oturur, annenle çok yüz göz olmazsan, ailenin yanında olmanın avantajlarını da yaşamış olursun diyor.
Herkese karşı ben. Manzara oradan nasıl görünüyor? Haksız mıyım?
teşekkür ederim. muhakkak okuyacağım. çocukluğumda neyse de, 30 lu yaşlarımda hala zarar vermeye devam edebilmesi, hatta çocuğuma bile etkisinin olması hikmete şayan bir durum gerçekten.Boş ayna adinda çok güzel anne kiz iliskisiniz narsisizm üzerinden anlatan narsist annelerin kızlarına nasil zarar verdigini anlatan harika bir kitap muhakkak okumadiysaniz tavsiye ederim.
En doğru kararı vermisiniz
Kesinlikle hemen okuyun derim inanin sizin konunuzu okurken yeni bitirmistim kitabi ve bir çok yazinizda o yalniz küçük kizi gördüm bir narsist annenin nasil zarar verdigini heo yetersizlik duygusu ile kendi menfaati icin odak noktası olmak için özellikle kiz evlatlari nasil kullandigini bilmek çok üzdü beni.teşekkür ederim. muhakkak okuyacağım. çocukluğumda neyse de, 30 lu yaşlarımda hala zarar vermeye devam edebilmesi, hatta çocuğuma bile etkisinin olması hikmete şayan bir durum gerçekten.
Siz kendinizle yuzlesmissiniz. Anne ve babaniz ile yuzleseceginizi zannediyorsunuz. Ama yaniliyorsunuz. Bir dolu sacma suclamayi isiteceksiniz sadece. Ve son kalan saglam sinirlerinizde heba olacak. Siz konuyu icinizde cozdunuz mu? Bitti gitti. Kim ne derse desin kendi cekirdek ailenize onem verin bundan sonra. Torununa sefkati cok goren o torunu da goremez deyip cikin isin icinden. Ev,araba hepsi alinir. Huzur alinamaz. Size deger vermeyenin yuzune bile bakmayin. Anneniz ne ise babaniz da onun bir ton farkli versiyonu. Ikisine de guvenmeyin. Esinize cocugunuza sarilin,yeter. Bazen 40 kat el daha yakin oluyor. Hayat iste.ev meselesi önemli değil aslında. Konuşup kapatacağım zaten o meseleyi.
Ama Ben bugün gördüm ki; benim bir ailem yok ve kendimi kandırıyorum yalnızca.
ev meselesi yalnızca buzdağının görünen parçası ve ben onu düşünüp dururken, aslında kendi ailemin bana gerçekte verdiği değerle, içimdeki hayaletlerle savaşıyorum. Onların gözündeki algımı anlamaya çalışıyorum.
Bu konuyu açıp konuştuktan ve bugün ailemle zaman Geçirdikten sonra anladım bunu.
bugün gittiğimiz ev çok zengin bir evdi. Hanımı da çok değer verdiğim, çok sevdiğim bir arkadaşım. Annemler ona bana göstermedikleri saygıyı gösteriyor hayran hayran. Evden çıktıktan sonra o evin fiyatını konuşuyorlar. “insanın değeri= o evin Fiyatı” yani.
Arkasından okuldan aldığımız oğluma ilgi sıfır. Anladım ki, ben ailemin gözünde 11 sene önce, eşim iflas ettiğinde bitmişim. Ve ondan önce de ailenin göz bebeği, çok sevilen kızı olmamı, zengin bir genç kız olmama borçluymuşum.
ben aileye çok önem veren bir insanım. Yalnızca sevgisi Her şeye değer diye düşünüyorum. Kardeşlerime karşılıksız bunları yapmamın sebebi ve onların mutluluğuyla mutlu olmam bundan kaynaklı.
ama olmayan bir şeye çok değer yüklemişim. Bununla yüzleşmek daha zor oldu benim için ama iyi ki de oldu.
Konu içinde bir üye, senin ailen yokmuş, kendini kandırıyorsun dediğinde, abartı bulmuştum ilk anda. Ama çıplak gerçek bu :)
çok da üzülmeden, kavramları doğru yerlerine oturtmak, insanlara hak ettiğinden fazla değerler yüklememek lazım.
Sen de kendini çok üzme taşınma konusunda. Evet, kötü hissettirecekler ama bunu kendileri için yapacaklar. Senin mutluluğunu düşünseler, zaten sana destek olurlardı.
çok zor biliyorum ama çatışmaktan kaçınma. Nasreddin hoca gibi, söyleyeceğini söyle, biraz da onlar düşünsün. Ben de tırsım tırsım tırsarak, aynı çatışmalarla yüzleşeceğim artık.
Evet sanırım onlara sebeplerimi açıklamaya çalışmak boş yere nefes harcamak olur. Güvenilmezler kesinlikle ama grinin 50 tonu gibiler. Babamın çok güzel yönleri de vardır mesela ama onları dozunda aldığında. Haftada 1, 2 haftada bir yetiyor bize. Daha fazlasını kaldıramayacağım.Siz kendinizle yuzlesmissiniz. Anne ve babaniz ile yuzleseceginizi zannediyorsunuz. Ama yaniliyorsunuz. Bir dolu sacma suclamayi isiteceksiniz sadece. Ve son kalan saglam sinirlerinizde heba olacak. Siz konuyu icinizde cozdunuz mu? Bitti gitti. Kim ne derse desin kendi cekirdek ailenize onem verin bundan sonra. Torununa sefkati cok goren o torunu da goremez deyip cikin isin icinden. Ev,araba hepsi alinir. Huzur alinamaz. Size deger vermeyenin yuzune bile bakmayin. Anneniz ne ise babaniz da onun bir ton farkli versiyonu. Ikisine de guvenmeyin. Esinize cocugunuza sarilin,yeter. Bazen 40 kat el daha yakin oluyor. Hayat iste.