benim annemde tam bie ''el ne der'' ci ve beni hep böyle büyüttü.
hayatımda hepp bişeyleri korkarak yaşadım,başkası ne der diyerek,
başarısız olmaktan hep korktum.
ta ki evlenene kadar,eşim sayesinde çok şükür atabildim o maskeyi.
şuan kendim gibiyim ve hayat ne güzelmiş be diyorum.
geç oldu ama güç olmadı.
annemse hala aynı.
ne zaman gitsek o eski hallerimi hatırlıyorum ama asla o hale bürünmüyorum,
Allah nasip ederde evladım olursa onlarıda böyle yetiştireceğim.
3 günlük dünyada başkasının görüşü,lafıyla değil kendi doğrularıyla hareket eden bireyler olarak yetiştirmeye çalışacağım.
zannedersem bir çoğumuzun annesi böyle.
alttan alıp,gene kendi bildiğinizi okumaktan başka seçenek yok sanırım.
en azından ben öyle yapıyorum.