- 12 Ağustos 2018
- 978
- 2.016
- 113
- Konu Sahibi Sweetmom58
-
- #61
Ben özlemezdim çünkü gururum var
Ben özlemezdim çünkü gururum varKocasından ne kadar nefret dahi etse evini eşyalarını, çocuğunun düzenini özlemiycek bir kadın tanımıyorum ben
Etmeyin eylemeyin gözünüzü seveyim.Evet evimi özledim çünkü orası benimde evim emeğim var o evde. Kızımın eşyaları var. Evimi özlüyorum içindeki adamı değil.
Evet evimi özledim çünkü orası benimde evim emeğim var o evde. Kızımın eşyaları var. Evimi özlüyorum içindeki adamı değil. Siz üzülmüyorsunuz ama ben sizin gibi akılsız ladınlara üzülüyorum. Kendinize katlanmak zorunda olmanız üzücü. Bu kadar kötü, önyargılı, zehirli olmak zor olsa gerek. Burda iki paragraflık yazıdan herşeyi çözdünüz. Kızım için nelere katlandığım bir kenara sallıyorsunuz bol keseden. Kocasından ne kadar nefret dahi etse evini eşyalarını, çocuğunun düzenini özlemiycek bir kadın tanımıyorum ben
Hakaret etmek için bile önce yazabilmek gerekiyor sayın ladın.akılsız ladınlara üzülüyorum
Kızınız için katlandıklariniz arasında, babasının ona kötü davranıp bağırması da var mı?Evet evimi özledim çünkü orası benimde evim emeğim var o evde. Kızımın eşyaları var. Evimi özlüyorum içindeki adamı değil. Siz üzülmüyorsunuz ama ben sizin gibi akılsız ladınlara üzülüyorum. Kendinize katlanmak zorunda olmanız üzücü. Bu kadar kötü, önyargılı, zehirli olmak zor olsa gerek. Burda iki paragraflık yazıdan herşeyi çözdünüz. Kızım için nelere katlandığım bir kenara sallıyorsunuz bol keseden. Kocasından ne kadar nefret dahi etse evini eşyalarını, çocuğunun düzenini özlemiycek bir kadın tanımıyorum ben
Evet evimi özledim çünkü orası benimde evim emeğim var o evde. Kızımın eşyaları var. Evimi özlüyorum içindeki adamı değil. Siz üzülmüyorsunuz ama ben sizin gibi akılsız ladınlara üzülüyorum. Kendinize katlanmak zorunda olmanız üzücü. Bu kadar kötü, önyargılı, zehirli olmak zor olsa gerek. Burda iki paragraflık yazıdan herşeyi çözdünüz. Kızım için nelere katlandığım bir kenara sallıyorsunuz bol keseden. Kocasından ne kadar nefret dahi etse evini eşyalarını, çocuğunun düzenini özlemiycek bir kadın tanımıyorum ben
O kadar çirkin ki son cümleleriniz. Beni tanımıyorsunuz, ama ithamlarınız bir düşmana yapılırken bile utanılır cinsten. Bişey diyemiyorum gerçekten.Siz akıllı kadın olsaydınız daha ilk tokatta o adamı terkederdiniz. Hadi ilkinde şans verdiniz, affettiniz. Şiddet devam ettiği halde terk etmeniz gerekirken yine ayrılmamışsınız. Saçınızdan sürüklemesi şiddettir, size küfretmesi şiddettir, sizi eve kilitlemesi şiddettir. Evi bal dök yala yapmakla, her hizmeti kusursuz yaparak şiddete engel olabileceğinizi düşünmeniz ne acı.
Evi, eşyayı, emekleri, evladınızı bahane etmeyin. Sizin gibilere koca delisi deniyor. Adam öldürse aşkımdan öldüm diye sevinirsiniz.
Evimi, eşyalarımı, düzenimi özlüyorum araftayım diyen sizsiniz.O kadar çirkin ki son cümleleriniz. Beni tanımıyorsunuz, ama ithamlarınız bir düşmana yapılırken bile utanılır cinsten. Bişey diyemiyorum gerçekten.
Olacak tabi ki. Çabuk atlatmak istiyorum sadece. Dayak yemekten haz alıyor falan değilim yoksa. Burda aptal kadınlar dayak yer sadece gibi bir kanı var ama aptal değilim. Ne yaşadığımı bilmeyen bir sürü hemcinsimin hakkımda bu kadar çok olumsuz fikir sahibi olması şaşırtıcı ve üzücü. Biri tazmış ki sen geri dönüceksin zaten. Boşuna yorma burda kimseyi. İnsana kendi de, yaşadıklarınıda çöp gibi hissettiriyolar.Hepsi olur yeniden, yeni düzeninizi de çok seveceksiniz, yeter ki hayatınızı kurtarın.
Yeterince iyi ifade edemiyorum galiba. O eve geri dönmekle ilgili değil. Bunda sonra herşeyi nasıl daha kolay atlatırımla ilgili artık herşey. Koca delisi değilim. Evlat delisiyim. Herşey kızım için. Çabalıyorum, uğraşıyorum, nefes almaya çalışıyorum. Sizin için kıymeti yok çünkü anlamıyorsunuz yaşadığım şeyi. Kavga esnasında farkettirmeden ses kaydı açmak sonra telefonuma birşey olur diye onları bin tane mail hesabına yedeklemek. Bir anlık değil planlanmış bir terkedişti. Herşeyi düşündüm. Oturup bağırarak ağlamak ve herşeyden ne kadar bıktığımı haykırmak istediğim zamanda sakin kalmak ve devam etmekle uğraşmak. Anlayamıyorsunuz. Anlamıyor oluşunuza kızmıyorum ve hak veriyorum. Umarım anlamazsınız beni hiçEvimi, eşyalarımı, düzenimi özlüyorum araftayım diyen sizsiniz.
Rabbim yardımcınız olsun inşallah. Eşinizle bi kez güzellikle konuşsanız sanki daha iyi gibi birbirinizin üstğne gitmeyin boşanma konusunu açmayın bence bu zamanda. Şuan ailenizde kalıyorsanız biraz bekleyin zamana bırakınMerhabalar. Nerden başlasam bilemiyorum. Uzun olacak biraz. Kırgınım, üzgünüm... 8 senelik evliyim. 3 yaşını bu ay bitirmiş bir kızım var. Eşimle kaçarak evlendik. Ailemin haberi vardı eşimden ama gurur yaptı özellikle annem istemiyorum deyip kestirip attı. Ona araştır, al önüne konuş bi yanlışı yada sorunlu birşey görürsen bırakıcam tamam dedim. Annem kabul etmedi. İş inada bindi. Babam bu süreçte yurtdışında çalışıyordu. Bende salak gibi seviyorum ya, annemede inat olsun bigün bir kavga sonrası yaşadığım şehri terkettim.
Evlendik 15 ay kayınvalimle yaşadım. Dünya tatlısı bir insan kendisi. Hiç bir kötülüğünü görmedim. Bırakın kavgayı tartışmadık bile hiç. Eşim babasıyla anlaşamadı ve benim ailemin yaşadığı şehre geldik. Tabi ailemle zaten görüşüyordum ben küslük olmadı. Neyse taşındık çalıştık sıfırdan hayat kurduk. Bu süreçte eşim aileme karşı tavırlanmaya başladı. Ara ara tartışmalarımız oluyordu. Derken evliliğimizin 3. senesinde bebek için karar verdik kızıma hamile kaldım. Hayatımız tam anlamıyla alt üst oldu. Hamileliğimle beraber eşim değişmeye başladı. Benmle beraber temizlik yapan, muhabbet eden, neşeli adam gitti hiç bir işe elini sürmeyen, evde her kavgada küfür, hakaret eden, aşağılayan bir adam. Çok ayrıntılara girmiycem. Özetle dayak yedim defalarca. Saçlarımdan sürükleyip eve kilitledi. Kavgalarımızın birinde emine bulutun eşi tarafından katledildiği dönemdi. Bana senide emine bulut gibi keserim dedi. Sürekli olmamakla beraber siddet devam etti ve yakın sayılacak bir zamanda boşanmak konusundaki ciddiyetimi ona açtım. Daha öncede defalarca söylemiştim ama beni ciddiye almıyo ısrar edincede, kızımı almakla tehdit ediyordu. Neyse bir süredir şiddeti çıkardı hayatımızdan. Söz verdi son dayak yediğim seferde. Eğer bir daha olursa ya gitmene izin vericem yada ben gidicem diye. Dayak bitti ama küfür, hakaret, aşağılama, eleştiri kat kat arttı. Eğilip yerden çöp almayan adam evde yaptığım herşeyi ama herşeyi eleştiriyor. Temizlik, yemek asla beğenilmiyor. Sürekli ağzında bir laf evi b*k götürüyor. Hergün süpürdüğüm ev için kullandığı laf bu. Aşırı hareketli bi kızım var bütün günüm koşturmaca. Bu arada aramızda 7 yaş var. Hiç bir hizmetini aksatmadım. Ama yaranamadım adama. Ben daha çok çabaladıkça, o daha çok eleştirip, aşağılamaya başladı. Kızımıza aşırı düşkündü. Çocuğa bile katlanamıyor. Sürekli bağırıyor. Kızımın doğumgüni için anneme gelicektim zaten. Geçen aydan beri konuşulan konuydu. Geliceğim gün kavga, kıyamet. Bi şekilde geldim ve artık aileme herşeyi anlattım. Babam geri göndermek iatemiyor beni. Yani ailem arkamda. Planımız dün gelip, gece kalıp yarın taksiyle geri dönmemdi. Dün akşam aradım ve bikaç gün daha kalıcağımı söyledim. İkimizede biraz huzur gerek, kafa dinle sende dedim. Olay koptu. Beni asla dinlemedi zaten. Çıldırdı. Ağza alınmayacak küfürler, hakaretler. O kadar bağırıyor ki çığlık atıyor sanki. Ölüm tehditleri. Kızımı almakla tehditler. Yarım saat içinde taksiye atlayıp dönmemi yoksa kendini öldürüceğini ve beni surumlu tutucağını söyledi. Beni dinle diyorum. Ama asla kabul etmiyor. Yarım saat verdi dönmem için. Ama dönmedim. Tekrar konuşmadık. Tek istediğim biraz ara verip işlerin nasıl gittiğini görmekti. Nankör olmakla suçladı. Şuan dönmek istemiyorum çünkü ona güvenmiyorum. Onu terkediyorum olarak aldı bunu ve geri dönüşü yok dedi. Olmasın zaten ama bu kadar pisleşmesi çok korkunç. Onunla savaşmak istemiyorum. Çünkü gücüm yok. Evimi özledim şimdiden. Nolucak bilmiyorum. Araftayım sanki. Dua edin lütfen.
Gerçekten cevap yazmıycaktım ama öyle yorumlar var ki gerçek anlamda bunalımda olan birini dahada mutsuz ve umutsuz etmekten başka bir işe yaramaz. Kimi adam bir anda nasıl değişir yazmış. Kimisi geri dönücek zaten yazmış. Benim yerime çocuğuma acıyan mı dersiniz ne ararsanız var. Bu tarz durumları yaşayan kadınların cahil olduğunu düşünüyor çoğunuz. Sanki bu durumda olmak hoşuma gidebilirmiş gibi. Benim yaşadığım her ana şahit olmuş, benim içimi bilebilir sanki. Kendinizi böyle bi duruma yakıştırmıyorsunuz evet bende hiç böyle hayal etmedim. İyi yada kötü bişeyler beni bu noktaya getirdi. Ama bir insan, bir kadın, herşeyden önce bir anneyim. Böyle bir muameleyi asla haketmiyorum ve bu durumu kendim için ve kızım için değiştirmeye çalıştığım aynı zamanda da duygusal ve ruhsal açıdan güçlü kalmaya çalıştığım bir dönemdeyim. Evet doğuma kadar eşim böyle bir insan değildi. Bir andada değil, aşamalı olarak zamanla değişti. İnkar ettiğim bir dönem oldu. Sonra kabullendim düzelmiyceğini ve bir süredir kavgalarımız sırasında kanıt olarak ses kaydı alıp bu işten olabildiğince çabuk kurtulabilmek için uğraşıyorum. Arafta olduğum şey dönmek falan değil. Kızımı bu duruma alıştırmak. Evimi ve mutlu günlerimi özlemekten vazgeçmekle alakalı herşey. Benzer durumu yaşamayan birinin beni anlayacağını sanmıyorum. Kızımın bir odası, bir dolu oyuncağı emek emek senelerce dizdiğim herşeyim var. Bunları özlüyor olmakta bir sorun görmüyorum. Sadece aşmam gerek. Anlayanlara ve bir duayı esirgemeyenlere teşekkür ederim. Anlamayanlar içinse söyşüycek bişeyim yok. Umarım siz yaşamazsınız. Sevdiğiniz biride yaşamaz böyle birşeyi. Rabbim herkesin evine huzur versin. Geri dönüşü yok zaten benim için.
Sizi çok iyi anlıyorum benzer şeyler hatta daha kötü şeyler yaşadım ben ilk zamanlar evini özlemek çok oluyor ben niye mutlu olmadım düzenim neden bozuldu stabil bir hayat yaşasaydım düşünceleri kafanın içini kemiriyor. Ailenizin evinde kalıyorsunuz fazladan oda yoksa evde salonda çocuğunuzla ite kaka yaşıyorsunuz annenizin gardrobunu ortak kullanıyorsunuz, çocuğunuzun oyuncağını kayacak yer bile bulamıyorsunuz her sabah yatak topla her gece yatak ser sizi çok yoruyor, hep bi misafir gibi hissediyorsunuz kendinizi ( bunlar tamamen benim yaşadıklarım ve hissettiklerim) 7 ay oldu evim dediğim hapishaneden ayrılalı, 5 ay oldu kocam dediğim caniden ayrılalı. Bazen annemle tartışınca aklıma geliyor düşünceler bi odam bile yok kızınca kendimle kalacağım, bi yatağım yok halsiz kalınca uzanacağım, bebeğimin öğle uykusunu bi o oda da bi başka odada geçiriyorum düzenim yok çünkü hep bi hiç gibi hissediyorum kendimi. Ama bunun yanısıra dayak yemiyorum artık, cümle kurarken korkmuyorum kavga çıkacak diye, kafamı kaldırarak yürüyebiliyorum artık ve en önemlisi ne biliyor musun oğlumun gece titreterek ağlamaları bitti. Biliyorum birgün benim de bir düzenim, bir evim, bir mutfağım, bir yatak odam olacak bu günler geçecek. Oğlum babası gibi olmayacak, kadınlara saygı duyacak bunun için elimden geleni yapacağım.Gerçekten cevap yazmıycaktım ama öyle yorumlar var ki gerçek anlamda bunalımda olan birini dahada mutsuz ve umutsuz etmekten başka bir işe yaramaz. Kimi adam bir anda nasıl değişir yazmış. Kimisi geri dönücek zaten yazmış. Benim yerime çocuğuma acıyan mı dersiniz ne ararsanız var. Bu tarz durumları yaşayan kadınların cahil olduğunu düşünüyor çoğunuz. Sanki bu durumda olmak hoşuma gidebilirmiş gibi. Benim yaşadığım her ana şahit olmuş, benim içimi bilebilir sanki. Kendinizi böyle bi duruma yakıştırmıyorsunuz evet bende hiç böyle hayal etmedim. İyi yada kötü bişeyler beni bu noktaya getirdi. Ama bir insan, bir kadın, herşeyden önce bir anneyim. Böyle bir muameleyi asla haketmiyorum ve bu durumu kendim için ve kızım için değiştirmeye çalıştığım aynı zamanda da duygusal ve ruhsal açıdan güçlü kalmaya çalıştığım bir dönemdeyim. Evet doğuma kadar eşim böyle bir insan değildi. Bir andada değil, aşamalı olarak zamanla değişti. İnkar ettiğim bir dönem oldu. Sonra kabullendim düzelmiyceğini ve bir süredir kavgalarımız sırasında kanıt olarak ses kaydı alıp bu işten olabildiğince çabuk kurtulabilmek için uğraşıyorum. Arafta olduğum şey dönmek falan değil. Kızımı bu duruma alıştırmak. Evimi ve mutlu günlerimi özlemekten vazgeçmekle alakalı herşey. Benzer durumu yaşamayan birinin beni anlayacağını sanmıyorum. Kızımın bir odası, bir dolu oyuncağı emek emek senelerce dizdiğim herşeyim var. Bunları özlüyor olmakta bir sorun görmüyorum. Sadece aşmam gerek. Anlayanlara ve bir duayı esirgemeyenlere teşekkür ederim. Anlamayanlar içinse söyşüycek bişeyim yok. Umarım siz yaşamazsınız. Sevdiğiniz biride yaşamaz böyle birşeyi. Rabbim herkesin evine huzur versin. Geri dönüşü yok zaten benim için.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?