Ayy yine ben...
Hafta sonu yaşanan saçma sapan bir olay yine bana patladı. Konuya yorum yapmadan önce ilk bilmeniz gereken olayı anlatayım.
Zamanında erkek kardeşim sabaha kadar oturduğu için(üniversitede) babam internetin kablosunu kesmiş sonra da gidip kapattırmış. Ertesi gün benim notları girmem lazım bir baktım internet yok haliyle sinir oldum. Tek derdiniz sabahlara kadar oturmasıysa bilgisayarı alın odasından dedim ama haksız bulunup evden kovuldum. Ben kiralık ev ararken babam geldi konuştu benimle, aile arasında olur böyle şeyler falan filan.. Neyse kaldım ama sonuç olarak internet lazım bana her zaman. Eve adıma hat çektirdim ve kendim kullanmaya başladım. Bir gün baktım babam şifreyi istiyor, ertesi gün baktım kardeşim kabloyla kendine çekmiş. Anneme de söyledim, bak kullanıyorlar, kullanmayın dersem ayıp olur, kullandırsam başımın etini yeme. Neyse kullansınlar dedi...2 senedir falan evin internetini ve ona bağlı telefonu kullanıyoruz. Toplamda 10 yıldır falan internetimiz vardı zaten.
Benim 7. sınıfta bir kardeşim var, 2 sene önce derece yapacak kadar iyiydi. Bir gün bir baktım bizimkiler ona notebook almışlar. Evde zaten bir masa üstü, benim laptop ve babamın notebook olmak üzere 3 tane bilgisayar var. O yaştaki çocuğa çok gereksiz bir şeydi ama alındı. Tabi alınınca kardeşim akşama kadar onun başından kalkmadı, söz geçirememişler. Geçenlerde de deneme olup ilk 100'e ancak girince kabak bana patladı. Ben getirmişim eve interneti o yüzden olmuş. E dedim bilgisayarı alın elinden çok mu zor bir şey...Sen karşısında oturup bilgisayarda takılınca konsantre olamaz canı çeker, çocuk napsın dedi annem. Neyse sonuç olarak benim evi ve evdeki kimseyi sevmediğimi, istemediğimi, yakın olmadığımı söyledi ve zırlayıp durma diyerek bitirdi. Ben de gittim ev telefonunu ve interneti kapattırdım, 200 ev telefonuna, 300 de internete cezam çıktı( kampanyalı olduğu için bütün verdikleri indirimleri aldılar) ve toplamda 500 ödedim.
Şimdi konuşmuyorum evdeki kimseyle ama annemin evdekilere de telefonda başka insanlara da arkamdan konuştuğunu duyuyorum. Evin en büyük çocuğu benim ve kendimi bildim bileli hep annemle sorunluyum, her şeyin suçlusu benim. Ben anne olsam herhalde evlenmesine az bir zaman kalmış ve son aylarını geçiren evladımı üzecek şeyler yapmazdım. Son günleri iyi ayrılalım diye düşünürdüm ama artık bendeki kredisini doldurdu annem. Bana karşı tutumları yüzünden annelik kavramından nefret eder oldum ve asla çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Ve son zamanlarımı nasıl geçireceğimi de bilmiyorum.