Annem yüzünden evde huzurum kalmadı

Snm :) · 6 Aralık 2011

Kızlar, benim sorunum annemle. Artık denemediğim bi yol kalmadı ama düzeltemiyorum. 3 senedir evin içinde huzurum kalmadı. Çoğu zaman ölmeyi düşündüm. Uzun uzun anlatıcam şimdi, lütfen bu konuda fikri olan söylesin. Ruhen çökmüş durumdayım artık, yolun sonuna geldiğimi hissediyorum...
Şuan 20 yaşındayım.Annemle 17 sene boyunca aramızda apayrı bir bağ vardı. Babam sorunlu ve bencil bir insan olduğundan, zaten 9 sene evvel olaylı bir şekilde boşandılar. (Babaya öyle denmez demeyin, şimdilerde kendi de kabul ediyor yaptıklarını ve pişman, ama ben ona 9 senedir 1 kez baba demedim, benim için bitmiştir çünkü.)Annem boşanmayı yuvanın dağılmasını hiç istemedi ve gururunu bile hiçe sayarak gitmemesi için ona yalvardı. Dayak yedi,hakaret yedi,herşeye razı oldu yuvası dağılmasın diye. Ama boşandılar ve biz zaten onlar evliyken de annemle etle tırnaktan öteydik. Birbirimize aşık gibiydik ve bize herkes imrenirdi. Genç bir kız olduğumda da hiç bir zaman sözünden çıkmadım. Üniversitede onu yanlız bırakmamak için (o da bana birşey olursa kadın başına arkamdan koşturamayacağı için) şehir dışını yazmadım bile. Ben üniversiteye başladığımda sorunlar kavgalar başladı. Harfiyen sözlerine uymadığım için. Ama yine ben arkadaş gibi anne kız ilişkimi sürdürmek istedim. Annemden hiç bir zaman hiç bir konuda birşey saklamamak istedim... Arkadaşlarımı,hocalarımı,dertlerimi paylaştım. Şu anki erkek arkadaşımın ilk adı geçtiğinde, o başka biriyle birlikteydi. Biz sadece arkadaştık. Ve her arkadaşımı anlattığım gibi ondan da bahsettim anneme. Bir yandan kavgalarımız devam ediyordu. Aylar geçti, erkek arkadaşım ve o zaman çıktığı kız ayrıldılar. O esnada biz yakınlaştık ve 3 ay sonra biz çıkmaya başladık. Çıkmaya başladığımızda annemle kavgalıydık ve benle konuşmuyordu yaklaşık 1 haftadır. Annemle barışma çabalarım esnasında (hani anne kız arkadaş gibiyiz, hani birbirimizden birşey saklamıyoruz ya) onunla çıkmaya başladığımı da söyledim. Bana küçüklüğümden beri "genç kız olunca senin de bir erkek arkadaşın olabilir, bunlar normal şeyler" diyen annem, onunla çıkmaya başladığımı söylediğimde kıyameti kopardı. O günden sonra da ilişkimiz hiç iflah olmadı. Hep kavgalıyız,hep küsüz. Nasıl olur da birinden ayrılıp benle bu kadar çabuk başlarmış. İşte 3 senedir benle konuşmamasının, erkek arkadaşıma ağza alınmayacak küfürler etmesinin, hatta arayıp hakaret etmesinin temelinde bu yatıyor. Diğer sebepler de buna bağlı olarak benim onu aldattığımı (!), ezip geçtiğimi,sevmediğimi,saygı duymadığımı düşünmesi. Ben bu zaman zarfında ne mi yaptım? Ben hatalar yaptım, özür diledim, yalvardım, özür dilemedim, kızdım, konuşmaya çalıştım,kavga ettim, annemden birden fazla kez dayak yedim, okulumu bitirdim, hepsini yaptım evet ama ben gençtim. Gençliğimin arkasına sığınmıyorum ama bunları yaptıysam da sebebi her gün odamda tek başıma yapayanlız kalmamdı. Annem istediğimde dışarı çıkmama izin vermez, gündüz saatleri içinde akşam ezanı okunmadan evde olacak şekilde izin verir. Arkadaşlarıma çok nadir yollar. Zaten evde abisi veya babası olan arkadaşlarıma hiç yollamaz. Üniversite hayatım boyunca 1 kez bile bir etkinliğe, üniversite şenliğine veya konsere yollamamıştır. Herkese imrenerek geçti yıllarım. Kendimi bu yıllar içinde hep hapis hayatı yaşar gibi hissettim. Şımarıklık değil bu, yaşım ve yapım gereği oturup saatlerce düşünüyordum her gün, kendi kendime saatlerce ağlıyor, hayatım bitsin istiyordum. Bu inanın çok zor. Çünkü ben tek çocuğm ve annemle birbirimizden başka kimsemiz yok. Tüm dünyam annemdi. O bana tamamen sırt çevirince benim nasıl bir depresyonda olduğumu düşünün.Benim için gelecek tamamen bir boşluk haline gelmişti. Bu arada erkek arkadaşımın kötü niyeti olduğunu asla ve asla düşünmedim de, görmedim de. 3 sene oldu ve biz her sorunumuzu bir şekilde halletmeyi başardık. Annem ona hakaret ettiğinde de ağzını açmadı,gık demedi. O benim de annem, onu kazanmalıyız dedi hep. Çok aşığız. Ve ben ondan ayrılmak gibi bir ihtimali düşünmüyorum. Evlenmeyi istiyoruz en kısa zamanda. Tam düzelttim diyorum, annemle konuşmaya başlıyoruz; ama 1 2 hafta içinde annem kavga etmek için beni silmek için bir bahane buluyor ve küsüyoruz. Bana ve erkek arkadaşıma ağza alınmayacak sözler sarfediyor. Bağırıyor,haykırıyor,her seferinde evlatlıktan reddediyor. Çok ama çok canım yanıyor artık çok sıkıldım. çok yoruldum. En son bugün annem işteyken ben habersiz izinsiz dışarı çıktım diye olay çıkardı ve yine küstü. oysa dün çıkacağımdan bahsetmiştim ona.... Nolursunuz bi şey söyleyin bana. ben annemle aramı nasıl düzelticem.. Vakti geldiğinde, 2-3 sene sonra nasıl ruh eşimle evlenicem.. nolucam ben... o kadar umutsuzum ki hayattan...

sekerparem_92 · 6 Aralık 2011

Sanırım annenızın yanında bı tek sız kaldığınız için ıktıdarı sizin üzerınızde kurmus siz de söz dinleyen bır tip olduğunuzdan hep onun dediği olmus..Sizinle ılgılı önemlı bı konuda onu dinlememiş olmanızı hazmedemıyo olsa gerek!
Annenızı değiştirebıleceğinizi zannetmıyorum acıkcası kac yasına gelmıs kadın yıne benım dediğim olsun ıster..Çok fazla tartısmaya gırmeyın böylece daha az kırılır sıze eskısı gibi olmayı da beklemeyın zira artık hayatınız önemlı ıkı kısıden ıbaret olduğundan eskısı gibi olmanız zaten mumkun olmaz..

Snm :) · 6 Aralık 2011

Evet eskisi gibi olamayacağız.. ama yok mudur bir orta yolu bilemedim.. tecrübesi olan ablalarım varsa paylaşmalarını dilerim.. cevabınız için teşekkür ederim

AngelHeart · 6 Aralık 2011

bende üniversite yıllarımda hep annemle kavga ediyordum. ben de tek kızım.
onun onaylamadığı biriyle beraberdim. şimdi düşününce evet haklıymış kadın diyorum.
erkek arkadaşınla bir kavgan gürültün oldumu annene yansıttığın?
yada annenin görüp senin göremediğin bişeymi var?
erkek arkadaşın üni. mezunumu? aile hayatı sizinkine benziyormu v.s?
bi sebebi vardır belki istememesinin diye düşünüyorum.
eğer sebebi yoksa belki seni herşeyi olarak gördüğü için seni kaybetmekten korkuyordur. psikolojik bir sebep olabilir. kadıncağız o kadar zor şeyler yaşamış psikolojisi de bozuk olabilir.

svc · 6 Aralık 2011

Snm :) .!.:
Kızlar, benim sorunum annemle. Artık denemediğim bi yol kalmadı ama düzeltemiyorum. 3 senedir evin içinde huzurum kalmadı. Çoğu zaman ölmeyi düşündüm. Uzun uzun anlatıcam şimdi, lütfen bu konuda fikri olan söylesin. Ruhen çökmüş durumdayım artık, yolun sonuna geldiğimi hissediyorum...
Şuan 20 yaşındayım.Annemle 17 sene boyunca aramızda apayrı bir bağ vardı. Babam sorunlu ve bencil bir insan olduğundan, zaten 9 sene evvel olaylı bir şekilde boşandılar. (Babaya öyle denmez demeyin, şimdilerde kendi de kabul ediyor yaptıklarını ve pişman, ama ben ona 9 senedir 1 kez baba demedim, benim için bitmiştir çünkü.)Annem boşanmayı yuvanın dağılmasını hiç istemedi ve gururunu bile hiçe sayarak gitmemesi için ona yalvardı. Dayak yedi,hakaret yedi,herşeye razı oldu yuvası dağılmasın diye. Ama boşandılar ve biz zaten onlar evliyken de annemle etle tırnaktan öteydik. Birbirimize aşık gibiydik ve bize herkes imrenirdi. Genç bir kız olduğumda da hiç bir zaman sözünden çıkmadım. Üniversitede onu yanlız bırakmamak için (o da bana birşey olursa kadın başına arkamdan koşturamayacağı için) şehir dışını yazmadım bile. Ben üniversiteye başladığımda sorunlar kavgalar başladı. Harfiyen sözlerine uymadığım için. Ama yine ben arkadaş gibi anne kız ilişkimi sürdürmek istedim. Annemden hiç bir zaman hiç bir konuda birşey saklamamak istedim... Arkadaşlarımı,hocalarımı,dertlerimi paylaştım. Şu anki erkek arkadaşımın ilk adı geçtiğinde, o başka biriyle birlikteydi. Biz sadece arkadaştık. Ve her arkadaşımı anlattığım gibi ondan da bahsettim anneme. Bir yandan kavgalarımız devam ediyordu. Aylar geçti, erkek arkadaşım ve o zaman çıktığı kız ayrıldılar. O esnada biz yakınlaştık ve 3 ay sonra biz çıkmaya başladık. Çıkmaya başladığımızda annemle kavgalıydık ve benle konuşmuyordu yaklaşık 1 haftadır. Annemle barışma çabalarım esnasında (hani anne kız arkadaş gibiyiz, hani birbirimizden birşey saklamıyoruz ya) onunla çıkmaya başladığımı da söyledim. Bana küçüklüğümden beri "genç kız olunca senin de bir erkek arkadaşın olabilir, bunlar normal şeyler" diyen annem, onunla çıkmaya başladığımı söylediğimde kıyameti kopardı. O günden sonra da ilişkimiz hiç iflah olmadı. Hep kavgalıyız,hep küsüz. Nasıl olur da birinden ayrılıp benle bu kadar çabuk başlarmış. İşte 3 senedir benle konuşmamasının, erkek arkadaşıma ağza alınmayacak küfürler etmesinin, hatta arayıp hakaret etmesinin temelinde bu yatıyor. Diğer sebepler de buna bağlı olarak benim onu aldattığımı (!), ezip geçtiğimi,sevmediğimi,saygı duymadığımı düşünmesi. Ben bu zaman zarfında ne mi yaptım? Ben hatalar yaptım, özür diledim, yalvardım, özür dilemedim, kızdım, konuşmaya çalıştım,kavga ettim, annemden birden fazla kez dayak yedim, okulumu bitirdim, hepsini yaptım evet ama ben gençtim. Gençliğimin arkasına sığınmıyorum ama bunları yaptıysam da sebebi her gün odamda tek başıma yapayanlız kalmamdı. Annem istediğimde dışarı çıkmama izin vermez, gündüz saatleri içinde akşam ezanı okunmadan evde olacak şekilde izin verir. Arkadaşlarıma çok nadir yollar. Zaten evde abisi veya babası olan arkadaşlarıma hiç yollamaz. Üniversite hayatım boyunca 1 kez bile bir etkinliğe, üniversite şenliğine veya konsere yollamamıştır. Herkese imrenerek geçti yıllarım. Kendimi bu yıllar içinde hep hapis hayatı yaşar gibi hissettim. Şımarıklık değil bu, yaşım ve yapım gereği oturup saatlerce düşünüyordum her gün, kendi kendime saatlerce ağlıyor, hayatım bitsin istiyordum. Bu inanın çok zor. Çünkü ben tek çocuğm ve annemle birbirimizden başka kimsemiz yok. Tüm dünyam annemdi. O bana tamamen sırt çevirince benim nasıl bir depresyonda olduğumu düşünün.Benim için gelecek tamamen bir boşluk haline gelmişti. Bu arada erkek arkadaşımın kötü niyeti olduğunu asla ve asla düşünmedim de, görmedim de. 3 sene oldu ve biz her sorunumuzu bir şekilde halletmeyi başardık. Annem ona hakaret ettiğinde de ağzını açmadı,gık demedi. O benim de annem, onu kazanmalıyız dedi hep. Çok aşığız. Ve ben ondan ayrılmak gibi bir ihtimali düşünmüyorum. Evlenmeyi istiyoruz en kısa zamanda. Tam düzelttim diyorum, annemle konuşmaya başlıyoruz; ama 1 2 hafta içinde annem kavga etmek için beni silmek için bir bahane buluyor ve küsüyoruz. Bana ve erkek arkadaşıma ağza alınmayacak sözler sarfediyor. Bağırıyor,haykırıyor,her seferinde evlatlıktan reddediyor. Çok ama çok canım yanıyor artık çok sıkıldım. çok yoruldum. En son bugün annem işteyken ben habersiz izinsiz dışarı çıktım diye olay çıkardı ve yine küstü. oysa dün çıkacağımdan bahsetmiştim ona.... Nolursunuz bi şey söyleyin bana. ben annemle aramı nasıl düzelticem.. Vakti geldiğinde, 2-3 sene sonra nasıl ruh eşimle evlenicem.. nolucam ben... o kadar umutsuzum ki hayattan...[/

bence sizin annenizin tek derdi sizi kıskanması belliki sizi başkalarıyla paylaşamıyor gideceğiniz duygusunu hazmedemiyor hani tüm dünyam annemdi demişsiniz ya onun da tüm dünyası siz olmuşsunuz yanlzlık duygusu korkutuyor belkide onu

svc · 6 Aralık 2011

Snm :) .!.:
Kızlar, benim sorunum annemle. Artık denemediğim bi yol kalmadı ama düzeltemiyorum. 3 senedir evin içinde huzurum kalmadı. Çoğu zaman ölmeyi düşündüm. Uzun uzun anlatıcam şimdi, lütfen bu konuda fikri olan söylesin. Ruhen çökmüş durumdayım artık, yolun sonuna geldiğimi hissediyorum...
Şuan 20 yaşındayım.Annemle 17 sene boyunca aramızda apayrı bir bağ vardı. Babam sorunlu ve bencil bir insan olduğundan, zaten 9 sene evvel olaylı bir şekilde boşandılar. (Babaya öyle denmez demeyin, şimdilerde kendi de kabul ediyor yaptıklarını ve pişman, ama ben ona 9 senedir 1 kez baba demedim, benim için bitmiştir çünkü.)Annem boşanmayı yuvanın dağılmasını hiç istemedi ve gururunu bile hiçe sayarak gitmemesi için ona yalvardı. Dayak yedi,hakaret yedi,herşeye razı oldu yuvası dağılmasın diye. Ama boşandılar ve biz zaten onlar evliyken de annemle etle tırnaktan öteydik. Birbirimize aşık gibiydik ve bize herkes imrenirdi. Genç bir kız olduğumda da hiç bir zaman sözünden çıkmadım. Üniversitede onu yanlız bırakmamak için (o da bana birşey olursa kadın başına arkamdan koşturamayacağı için) şehir dışını yazmadım bile. Ben üniversiteye başladığımda sorunlar kavgalar başladı. Harfiyen sözlerine uymadığım için. Ama yine ben arkadaş gibi anne kız ilişkimi sürdürmek istedim. Annemden hiç bir zaman hiç bir konuda birşey saklamamak istedim... Arkadaşlarımı,hocalarımı,dertlerimi paylaştım. Şu anki erkek arkadaşımın ilk adı geçtiğinde, o başka biriyle birlikteydi. Biz sadece arkadaştık. Ve her arkadaşımı anlattığım gibi ondan da bahsettim anneme. Bir yandan kavgalarımız devam ediyordu. Aylar geçti, erkek arkadaşım ve o zaman çıktığı kız ayrıldılar. O esnada biz yakınlaştık ve 3 ay sonra biz çıkmaya başladık. Çıkmaya başladığımızda annemle kavgalıydık ve benle konuşmuyordu yaklaşık 1 haftadır. Annemle barışma çabalarım esnasında (hani anne kız arkadaş gibiyiz, hani birbirimizden birşey saklamıyoruz ya) onunla çıkmaya başladığımı da söyledim. Bana küçüklüğümden beri "genç kız olunca senin de bir erkek arkadaşın olabilir, bunlar normal şeyler" diyen annem, onunla çıkmaya başladığımı söylediğimde kıyameti kopardı. O günden sonra da ilişkimiz hiç iflah olmadı. Hep kavgalıyız,hep küsüz. Nasıl olur da birinden ayrılıp benle bu kadar çabuk başlarmış. İşte 3 senedir benle konuşmamasının, erkek arkadaşıma ağza alınmayacak küfürler etmesinin, hatta arayıp hakaret etmesinin temelinde bu yatıyor. Diğer sebepler de buna bağlı olarak benim onu aldattığımı (!), ezip geçtiğimi,sevmediğimi,saygı duymadığımı düşünmesi. Ben bu zaman zarfında ne mi yaptım? Ben hatalar yaptım, özür diledim, yalvardım, özür dilemedim, kızdım, konuşmaya çalıştım,kavga ettim, annemden birden fazla kez dayak yedim, okulumu bitirdim, hepsini yaptım evet ama ben gençtim. Gençliğimin arkasına sığınmıyorum ama bunları yaptıysam da sebebi her gün odamda tek başıma yapayanlız kalmamdı. Annem istediğimde dışarı çıkmama izin vermez, gündüz saatleri içinde akşam ezanı okunmadan evde olacak şekilde izin verir. Arkadaşlarıma çok nadir yollar. Zaten evde abisi veya babası olan arkadaşlarıma hiç yollamaz. Üniversite hayatım boyunca 1 kez bile bir etkinliğe, üniversite şenliğine veya konsere yollamamıştır. Herkese imrenerek geçti yıllarım. Kendimi bu yıllar içinde hep hapis hayatı yaşar gibi hissettim. Şımarıklık değil bu, yaşım ve yapım gereği oturup saatlerce düşünüyordum her gün, kendi kendime saatlerce ağlıyor, hayatım bitsin istiyordum. Bu inanın çok zor. Çünkü ben tek çocuğm ve annemle birbirimizden başka kimsemiz yok. Tüm dünyam annemdi. O bana tamamen sırt çevirince benim nasıl bir depresyonda olduğumu düşünün.Benim için gelecek tamamen bir boşluk haline gelmişti. Bu arada erkek arkadaşımın kötü niyeti olduğunu asla ve asla düşünmedim de, görmedim de. 3 sene oldu ve biz her sorunumuzu bir şekilde halletmeyi başardık. Annem ona hakaret ettiğinde de ağzını açmadı,gık demedi. O benim de annem, onu kazanmalıyız dedi hep. Çok aşığız. Ve ben ondan ayrılmak gibi bir ihtimali düşünmüyorum. Evlenmeyi istiyoruz en kısa zamanda. Tam düzelttim diyorum, annemle konuşmaya başlıyoruz; ama 1 2 hafta içinde annem kavga etmek için beni silmek için bir bahane buluyor ve küsüyoruz. Bana ve erkek arkadaşıma ağza alınmayacak sözler sarfediyor. Bağırıyor,haykırıyor,her seferinde evlatlıktan reddediyor. Çok ama çok canım yanıyor artık çok sıkıldım. çok yoruldum. En son bugün annem işteyken ben habersiz izinsiz dışarı çıktım diye olay çıkardı ve yine küstü. oysa dün çıkacağımdan bahsetmiştim ona.... Nolursunuz bi şey söyleyin bana. ben annemle aramı nasıl düzelticem.. Vakti geldiğinde, 2-3 sene sonra nasıl ruh eşimle evlenicem.. nolucam ben... o kadar umutsuzum ki hayattan...

annenizin bütün problemi sizi kıskanması bence yani sizi başkasıyla paylaşamıyor belliki bütün dünyam annemdi demişsinizya onunda tüm dünyası siz olmuşsunuz yanlız kalma korkusundan yapıyor belkide

turamit · 6 Aralık 2011

canım annelerimiz, ne kadar da "biz arkadaş gibiyiz herşeyi anlat" deseler de gidip de flörtünü anlattığında böyle bir kalıyor önce... kendi annemden bilirim. en küçük teyzem derdi bana "turamit annene tüm flörtlerimi anlatırdım çok iyi dertleşirdik" üstüne annem de diyor anlat, flörtümü anlattım "daha küçüksün okulun var..." neyse... başkasıyla flörtüm var mesela hani bir süreç vardı 2-3 hafta bir bakıyorum daha adını bile koymamışım giderim söylerim " eee niye bunca zaman sakladın"..... flörtümle çıkacağım gün illa bir tedirgin ve 10 kere tel açmalar akşam 5 de gel dediğini bilirim..... düğüne 1 hafta vardı akşam çıkmamıza gene izin vermedi. okula giderdim dersteyken açmadım diye burnumdan getirirdi ya da işte mesaiye mi kaldım ertesi gün işten çıkacaksın diye baskı yapardı. sevgilimle haftada 1 buluşsam ona bile laf ederdi... inan unutmuşum hepsini... ne kavgalar. eşimle en mutlu günlerimizde benle kavga ederdi. isteksizliğiyle siniriyle üzerdi beni. aileler tanışacak bi surat bi surat... çeyiz alacam ayyy zoraki gleiyor. e gelme ben gider alırım. acelen ne diyor? nişanı takmışım ya ne acelesi.... neyse canım çok iyi anlıyorum seni. zamanla anladı annem de yanlışını. düzeldi şükür. ama ben 27 yaşımda evlendim. asla kurtulayım diye evlenmedim. annem karşı çıktı diye kimseden ayrılmadım (herkese karşı) ama sırf anneme inat da kimseye bağlanmadım.

ben şu an evli bir ablanım canım. sıkma canını oturuyor zamanla. tek çocuğuyum annemin. kabul etmese de resmen paylaşamıyordu. eşimle flört ederken resmen işin bozulmasını bekledi, tamam sabote etmedi şükür ama uzattı da uzattı. eşimin ailesi tanışmaya geldi, istemeye gelecekler yokk dedi kaç kere erteledi.... güzellikle sabırla bekledik. evlendik. hiç karışmaz evimize. 6ay gelmedi bile aman yeni evlisiniz rahatsız etmeyim diye ki kaç kere çağırdık.... hala daha bizde kalmaz, evimize karışmaz... ben haftada 1 giderim. telefonda sürekli konuşuyoruz. kavgamız falan yok...

zor evet ama zamanla oturur canım. şimdiden de sevgilini annene karşı koruma. boşver. haklısın anne de geç. ters tepiyor. bu sorunlardan dolayı da sevgilinin kusurlarını görmüyor olabileceğini aklının bir köşesinde tut. sen gene annenin eleştirilerine kulak ver ama takma kafaya... anne bu atsan atılmaz. zamanla oturacak. sabırlı ol.

Snm :) · 6 Aralık 2011

tugcecan .!.:
bende üniversite yıllarımda hep annemle kavga ediyordum. ben de tek kızım.
onun onaylamadığı biriyle beraberdim. şimdi düşününce evet haklıymış kadın diyorum.
erkek arkadaşınla bir kavgan gürültün oldumu annene yansıttığın?
yada annenin görüp senin göremediğin bişeymi var?
erkek arkadaşın üni. mezunumu? aile hayatı sizinkine benziyormu v.s?
bi sebebi vardır belki istememesinin diye düşünüyorum.
eğer sebebi yoksa belki seni herşeyi olarak gördüğü için seni kaybetmekten korkuyordur. psikolojik bir sebep olabilir. kadıncağız o kadar zor şeyler yaşamış psikolojisi de bozuk olabilir.

Dediğim gibi, biz erkek arkadaşımla hiç büyük kavgalar etmedik. Tartışmalarımız oldu ama bir kez bile eve yansıtmadım, daha da cephe almasın diye... Erkek arkadaşımla aynı üniversite aynı bölüm mezunuyuz, şimdi o ikinci üniversitesini okuyor bir yandan da çalışıyor. Ailesiyle yaşıyor zaten ve annesi ev hanımı yani çoğu aile gibi bir Türk ailesi işte. Sebebini inanın ben de çok aradım

Kaybetmekten onu benim de tamamen yanlız bırakmamdan korkuyor sanıyorum ama bunca yıl birbirimizi bu kadar bütünledikten sonra onu asla bırakmayacağımı neden anlayamıyor...

Cevabınız için teşekkür ederim..

svc .!.:
bence sizin annenizin tek derdi sizi kıskanması belliki sizi başkalarıyla paylaşamıyor gideceğiniz duygusunu hazmedemiyor hani tüm dünyam annemdi demişsiniz ya onun da tüm dünyası siz olmuşsunuz yanlzlık duygusu korkutuyor belkide onu

Evet bir defasında ona söylemiştim, "Annecim beni kıskanıyorsun anlıyorum paylaşamıyorsun ama ben seni yanlız bırakmam, sen de evlenecek olsan ben de seni başkasından kıskanırım ama mutlu olacaksan ben daha mutlu olurum" demiştim daha da kıyamet kopmuştu, ben senin neyini kıskanıcam diye, tuttu onu da yanlış anladı kıskanmayı ben sanki öbür türlü söylemişim gibi... Cevabınız için çok teşekkürler...

turamit .!.:
canım annelerimiz, ne kadar da "biz arkadaş gibiyiz herşeyi anlat" deseler de gidip de flörtünü anlattığında böyle bir kalıyor önce... kendi annemden bilirim. en küçük teyzem derdi bana "turamit annene tüm flörtlerimi anlatırdım çok iyi dertleşirdik" üstüne annem de diyor anlat, flörtümü anlattım "daha küçüksün okulun var..." neyse... başkasıyla flörtüm var mesela hani bir süreç vardı 2-3 hafta bir bakıyorum daha adını bile koymamışım giderim söylerim " eee niye bunca zaman sakladın"..... flörtümle çıkacağım gün illa bir tedirgin ve 10 kere tel açmalar akşam 5 de gel dediğini bilirim..... düğüne 1 hafta vardı akşam çıkmamıza gene izin vermedi. okula giderdim dersteyken açmadım diye burnumdan getirirdi ya da işte mesaiye mi kaldım ertesi gün işten çıkacaksın diye baskı yapardı. sevgilimle haftada 1 buluşsam ona bile laf ederdi... inan unutmuşum hepsini... ne kavgalar. eşimle en mutlu günlerimizde benle kavga ederdi. isteksizliğiyle siniriyle üzerdi beni. aileler tanışacak bi surat bi surat... çeyiz alacam ayyy zoraki gleiyor. e gelme ben gider alırım. acelen ne diyor? nişanı takmışım ya ne acelesi.... neyse canım çok iyi anlıyorum seni. zamanla anladı annem de yanlışını. düzeldi şükür. ama ben 27 yaşımda evlendim. asla kurtulayım diye evlenmedim. annem karşı çıktı diye kimseden ayrılmadım (herkese karşı) ama sırf anneme inat da kimseye bağlanmadım.

ben şu an evli bir ablanım canım. sıkma canını oturuyor zamanla. tek çocuğuyum annemin. kabul etmese de resmen paylaşamıyordu. eşimle flört ederken resmen işin bozulmasını bekledi, tamam sabote etmedi şükür ama uzattı da uzattı. eşimin ailesi tanışmaya geldi, istemeye gelecekler yokk dedi kaç kere erteledi.... güzellikle sabırla bekledik. evlendik. hiç karışmaz evimize. 6ay gelmedi bile aman yeni evlisiniz rahatsız etmeyim diye ki kaç kere çağırdık.... hala daha bizde kalmaz, evimize karışmaz... ben haftada 1 giderim. telefonda sürekli konuşuyoruz. kavgamız falan yok...

zor evet ama zamanla oturur canım. şimdiden de sevgilini annene karşı koruma. boşver. haklısın anne de geç. ters tepiyor. bu sorunlardan dolayı da sevgilinin kusurlarını görmüyor olabileceğini aklının bir köşesinde tut. sen gene annenin eleştirilerine kulak ver ama takma kafaya... anne bu atsan atılmaz. zamanla oturacak. sabırlı ol.

Gerçekten çok teşekkür ederim, bunları duymaya çok ihtiyacım vardı benim... Aynen annem de, sabote etmese de bütün siniriyle, hayata olan hıncını benden çıkarıyor sanki... 3 yıl oldu hala bir yumuşama belirtisi yok... Aynılarını yaşıyorum, haftada 1 kere çıksam laf ediyor istemiyor beni bırakıp gidiyorsun diyor. Evi terkediyorsun diyor! Beni 2 tane işten çıkarttırdı. Gerçekten en mutlu günlerimi zehir ediyor. İşten geç çıktığımda "Onla buluştun dimi" deyip, bir de kafasında senaryo yazıp beni eve almadığını biliyorum. Kapının önünde taşta oturup beklediğimi biliyorum. Biz erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyoruz, kötü bir niyet olamaz bu. Annemin baskısıyla mutluluğumu bozmak istemedim hiç bir zaman, bozmayacağım da. Anneme inat değil benimki de. Ben sadece geçmişe baktığımda "Annem mutluluğumu bozdu" demek istemiyorum. Güzellikle, huzurla olsun herşey istiyorum. Erkek arkadaşım mutluluğum için herşeye razı. Anneme özel günlerde birlikte çiçekler gönderiyoruz,sözünü dinlemeye çalışıyoruz. Tek istediğimiz güzel bir aile kurmak. Annemizin de bize yol gösterici olması... Darısı başıma ablacım, çok teşekkür ederim... Zamanla oturur demen içime su serpti. İnşallah... :43:

GeceMavisi · 6 Aralık 2011

Bulundugun bunalimli durumu anliyorum fakat belkide olaya birazda annenin acisindan bakmaya calisman gerek. Sen kendinde birbirinizden baska kimsenizin olmadigini söylüyorsun, senin annene ne kadar ihtiyacin varsa anneninde sana o kadar cok ihtiyaci var, o yüzden bence sana karsi asiri bir koruyucu ve baskici davraniyor, sana zarar gelmesini istemedigi icin ve seni kaybetmemek icin. Sonucta bir kadin icinde mutlaka kolay degildir tek basina bir kiz cocugunu yetistirmek, onu gelebilecek zararlardan tek basina koruyabilmek. Burada bize yazdiklarini, icinde biriktirdiklerini annenede anlatmayi denedinmi? Ve annenin icinde birikenleri, annenin neden böyle davrandigini ona sordunmu? Bence sizin ihtiyaciniz olan tek sey karsilikli anne kiz olarak konusup birbirinize verdiginiz degeri tekrar tekrar acik ve net olarak belirtmeniz ve ne olursa olsun sen evlensende annenin seni kaybetmicegini ona söylemelisin.. Yoksa sizin bu inisli cikisli olaylariniz böyle devam eder gider ne yazikki..

irvaa · 6 Aralık 2011

aynı durumdayız ben cesaret edipte konu acamadım umarım sana söylenen tawsiyelerden yararlanabılırım bende..

Snm :) · 7 Aralık 2011

GeceMavisi .!.:
Bulundugun bunalimli durumu anliyorum fakat belkide olaya birazda annenin acisindan bakmaya calisman gerek. Sen kendinde birbirinizden baska kimsenizin olmadigini söylüyorsun, senin annene ne kadar ihtiyacin varsa anneninde sana o kadar cok ihtiyaci var, o yüzden bence sana karsi asiri bir koruyucu ve baskici davraniyor, sana zarar gelmesini istemedigi icin ve seni kaybetmemek icin. Sonucta bir kadin icinde mutlaka kolay degildir tek basina bir kiz cocugunu yetistirmek, onu gelebilecek zararlardan tek basina koruyabilmek. Burada bize yazdiklarini, icinde biriktirdiklerini annenede anlatmayi denedinmi? Ve annenin icinde birikenleri, annenin neden böyle davrandigini ona sordunmu? Bence sizin ihtiyaciniz olan tek sey karsilikli anne kiz olarak konusup birbirinize verdiginiz degeri tekrar tekrar acik ve net olarak belirtmeniz ve ne olursa olsun sen evlensende annenin seni kaybetmicegini ona söylemelisin.. Yoksa sizin bu inisli cikisli olaylariniz böyle devam eder gider ne yazikki..

Ona defalarca kez benim için ne kadar değerli olduğunu, hiç kimsenin onun yerini alamayacağını söyledim.. Evlensem de, ayrılsam da annemin yeri değişmez dedim... Anlatamadım.. Cevabınız için teşekkür ederim :43:

leylam123 · 7 Aralık 2011

annenle yillarca yanliz yasamissiniz hem seni kaybetmekten korkuyor hemde erkek arkadasindan korkuyordur dusunsene baban anneni terk etmis babayin ardindan anneyin yalvardigini .... soyluyorsun esi tarafindan terk edilen bir kadinin psikolojisi bozulur erkeklere guvenmezler hepsini ayni kefeye koyarlar belki seninde ayni olaylari yasamandan korkuyordur

Li-moon · 7 Aralık 2011

canım çok iyi anlıyorum ben seni.benimde babam yok.ben 10 yaşındayken vefat etti.suan 24 yasındayım.ablam 9 yıl önce evlendi gitti sehir dısına.yani annemle 9 senedir yalnızız.yeri geliyor arkadaş oluyoruz,yeri geliyor gelin kaynana gibi kavga ediyoruz:) benimde sevdiğimi annem istememişti.tanımıyordu bile.neden tanımadan istemiyorum diyosun diyordum bilmiyorum diyordu:) sonra tesadüfen yolda gördü beğendide tanıştı.simdi benden fazla seviyor onu:) anneler bazen ön yargılı olabiliyor.heleki eşi olmayan anneler.hem anne hem baba olmak çok zor.bende hiç sözünden çıkmadım bu yaşa kadar.akşam ezanından 1 dk sonra eve girsem hala kıyametleri koparır.yeri geliyor bizimde küslüklerimiz oluyor.ama canım suna emin ol hepsi bizim iyiliğimizi düşündükleri için oluyor

GeceMavisi · 7 Aralık 2011

Snm :) .!.:
Ona defalarca kez benim için ne kadar değerli olduğunu, hiç kimsenin onun yerini alamayacağını söyledim.. Evlensem de, ayrılsam da annemin yeri değişmez dedim... Anlatamadım.. Cevabınız için teşekkür ederim

Belkide annenin sana anlatamadigi baska bir derdi vardir, ve bir sekilde sana patliyordur her defasindada:44:Bence biraz sabirli olmaya calis. Eminimki annen senin zarar görmeni istemedigi gibi senin üzülmenide istemiyordur. Sonucta sen 1 üzülsen annen 10 üzülür. Sen onun canisin cigerisin, bir anne asla evladinin kötülügünü istemez. Annene karsi ilimli ve anlayisli olmaya calis.

Bu arada sormamda bir sakinca yoksa annen kac yasinda ve sen kac yasindasin?

Snm :) · 7 Aralık 2011

leylam123 .!.:
annenle yillarca yanliz yasamissiniz hem seni kaybetmekten korkuyor hemde erkek arkadasindan korkuyordur dusunsene baban anneni terk etmis babayin ardindan anneyin yalvardigini .... soyluyorsun esi tarafindan terk edilen bir kadinin psikolojisi bozulur erkeklere guvenmezler hepsini ayni kefeye koyarlar belki seninde ayni olaylari yasamandan korkuyordur

Evet kendi yaşadıkları ruhunda yaralar açmış onun da.. Ama beni yaraladığının farkında değil malesef :50:

p_i_n_a_r .!.:
canım çok iyi anlıyorum ben seni.benimde babam yok.ben 10 yaşındayken vefat etti.suan 24 yasındayım.ablam 9 yıl önce evlendi gitti sehir dısına.yani annemle 9 senedir yalnızız.yeri geliyor arkadaş oluyoruz,yeri geliyor gelin kaynana gibi kavga ediyoruz:) benimde sevdiğimi annem istememişti.tanımıyordu bile.neden tanımadan istemiyorum diyosun diyordum bilmiyorum diyordu:) sonra tesadüfen yolda gördü beğendide tanıştı.simdi benden fazla seviyor onu:) anneler bazen ön yargılı olabiliyor.heleki eşi olmayan anneler.hem anne hem baba olmak çok zor.bende hiç sözünden çıkmadım bu yaşa kadar.akşam ezanından 1 dk sonra eve girsem hala kıyametleri koparır.yeri geliyor bizimde küslüklerimiz oluyor.ama canım suna emin ol hepsi bizim iyiliğimizi düşündükleri için oluyor

Tek istediğim dua ettiğim erkek arkadaşımın kötü biri olmadığını anlaması... Bu kadar katı bir önyargıyla yaklaşmaması :43:

Zaten tanımaya çalışsa sevecek eminim. Desteğiniziçin teşekkür ederim... :71:

GeceMavisi .!.:
Belkide annenin sana anlatamadigi baska bir derdi vardir, ve bir sekilde sana patliyordur her defasindada:44:Bence biraz sabirli olmaya calis. Eminimki annen senin zarar görmeni istemedigi gibi senin üzülmenide istemiyordur. Sonucta sen 1 üzülsen annen 10 üzülür. Sen onun canisin cigerisin, bir anne asla evladinin kötülügünü istemez. Annene karsi ilimli ve anlayisli olmaya calis.

Bu arada sormamda bir sakinca yoksa annen kac yasinda ve sen kac yasindasin?

Tabi ki sakıncası yok yazmıştım zaten ben 20 yaşındayım, annem 46. Sabırlı olmaya çalışıyorum elimden geldiğince ama artık ben de birşeyler düzelsin istiyorum 3 sene oldu evimde huzur istiyorum mutlu insanlara bakıp onlara imrenmek, mutluluk çok uzak bir duyguymuş gibi hissetmek istemiyorum artık ben, hemde en güzel yaşlarımda :43:

GeceMavisi · 7 Aralık 2011

Anne kiz icin 26 yas farki cokta degil azda degil, hatta bence ideal diyebilirim. Annenin üzerinde bir baski olabilirmi canim, sonucta türk toplumunda dul bir kadinin üzerinde hep bir baski olur, belkide annende üzerindeki baskilardan dolayi bunalmistir. Anladigim kadariyla annen babanla bosandiktan sonra hic evlenmemiste, hayatini sana adamis bir anne ve sonucta ortada ve bu kadincagiz bence seni kaybetmekten korkuyor. Ben annenin sana zarar vermek istedigine yada seni üzmek istedigini düsünmüyorum... Aslinda aklima bir sey geliyor ama oda olabilirmi bilmiyorum Sen son 3 senedir böyle yazmistin annen icin, ama 3 yil sürermi aklima gelen sey onuda bilmiyorum

mors · 7 Aralık 2011

annenle sorunlar yasamanin sebeplerinden bir tanesi bastan anneni cok dinlemen olmus..dogalolarak ileride 1 kez dedigini yapmazsan mutlaka sorun yasarsiniz,yasamissiniz da.annenin yasadiklari da hic kolay degil inan.bir kadin ayriligi,ihaneti vs.kabullenemez..disaridan normal gorunse de kalbin de herzaman o aciyi tasir.onu da anlamaya calis.evde erkek olan arkadaslarina yollamamasi cok dogru.bu bencillik degil seni dusunuyor.evet arkadasin,annesi duzgun olabilir ama babasi,abisi nasildir akillarindan ne gecer bilemezsin.annen isini sansa birakmiyor bu konuda kizma.ama sosyal etkinliklere katilmana izin verebilir.guzel bi dille anlatirsan onceden ortamini yaparsan seni yollayacaktir.ve arkadaslarinla tanismasi da guven icin onemli.erkek ark.ilgili onyargilari olmasi da cok dogal.cunku onceden hayatinda baska birinin oldugundan falan,ozelinden bashsetmissin.burada senin de hatan var aslinda.ben anneme arkadaslarimi anlatirken buna girmezdim.
ne olursa olsun anneni de anlamaya calis..onun yasadiklarini,hayat tecrubelerini goz onune al.erkek ark.duzgunse zaten annen zamanla kabullenecektir.onyargilari silinecektir.cok takma bunlari.

mortishya · 7 Aralık 2011

bir anne kizini niye kiskanmasin ne sacma yorumlar var ya..kadin sadece kizini fazlaca korumaya calismis onuda kaybetmekten korkmus ama kendi psikolojiside normal olmafdigindan bunu dogru yolla yapmamis..bide onu dinlememeniz otoritesinin sarsilmasini fln hazmedememis olay bu..annenizin kotu bi anne oldugunu dusunmuyorum/bosanmis ailelerde bazi annelerin eve sevgilisini getirip yan odada bilmemne yaparken cocugunun gelis gidis saatini nerde kaldigini hic umursamayanlar biliyorum..
alakasiz olcak ama annenizin burcu nedir ?

Snm :) · 8 Aralık 2011

GeceMavisi .!.:
Anne kiz icin 26 yas farki cokta degil azda degil, hatta bence ideal diyebilirim. Annenin üzerinde bir baski olabilirmi canim, sonucta türk toplumunda dul bir kadinin üzerinde hep bir baski olur, belkide annende üzerindeki baskilardan dolayi bunalmistir. Anladigim kadariyla annen babanla bosandiktan sonra hic evlenmemiste, hayatini sana adamis bir anne ve sonucta ortada ve bu kadincagiz bence seni kaybetmekten korkuyor. Ben annenin sana zarar vermek istedigine yada seni üzmek istedigini düsünmüyorum... Aslinda aklima bir sey geliyor ama oda olabilirmi bilmiyorum Sen son 3 senedir böyle yazmistin annen icin, ama 3 yil sürermi aklima gelen sey onuda bilmiyorum

Evet Türk toplumundaki baskıyı hep üzerinde hissettiğini söyleyebilirim malesef ve kendini yanlız hissettiğini... ama bütün boşanmış kadınlar ve kızları bunu mu yaşıyor? hiç sanmıyorum... :50:

aklınıza gelen neydi acaba?

mors .!.:
annenle sorunlar yasamanin sebeplerinden bir tanesi bastan anneni cok dinlemen olmus..dogalolarak ileride 1 kez dedigini yapmazsan mutlaka sorun yasarsiniz,yasamissiniz da.annenin yasadiklari da hic kolay degil inan.bir kadin ayriligi,ihaneti vs.kabullenemez..disaridan normal gorunse de kalbin de herzaman o aciyi tasir.onu da anlamaya calis.evde erkek olan arkadaslarina yollamamasi cok dogru.bu bencillik degil seni dusunuyor.evet arkadasin,annesi duzgun olabilir ama babasi,abisi nasildir akillarindan ne gecer bilemezsin.annen isini sansa birakmiyor bu konuda kizma.ama sosyal etkinliklere katilmana izin verebilir.guzel bi dille anlatirsan onceden ortamini yaparsan seni yollayacaktir.ve arkadaslarinla tanismasi da guven icin onemli.erkek ark.ilgili onyargilari olmasi da cok dogal.cunku onceden hayatinda baska birinin oldugundan falan,ozelinden bashsetmissin.burada senin de hatan var aslinda.ben anneme arkadaslarimi anlatirken buna girmezdim.
ne olursa olsun anneni de anlamaya calis..onun yasadiklarini,hayat tecrubelerini goz onune al.erkek ark.duzgunse zaten annen zamanla kabullenecektir.onyargilari silinecektir.cok takma bunlari.

Benim hatam evet baştan anlatmak oldu belki ama bu sefer de arkadaşlarını anlatmıyorsun diyecekti,bu da çok ayrı bir kavga konusu... Zaten "Sevgilisi var anne,merak etme!" demediğim ve normal arkadaşlık ettiğim erkeklerle ilgili de hep "Asılıyor mu? Yok yok bu sana kesin asılıyor" demiştir... Takmamak elde olmuyor işte bir süre sonra hayatından vazgeçiyor insan aynı evin içinde günlerce anne insanın yüzüne bakmayınca,huzur kalmayınca... :43:

mortishya .!.:
bir anne kizini niye kiskanmasin ne sacma yorumlar var ya..kadin sadece kizini fazlaca korumaya calismis onuda kaybetmekten korkmus ama kendi psikolojiside normal olmafdigindan bunu dogru yolla yapmamis..bide onu dinlememeniz otoritesinin sarsilmasini fln hazmedememis olay bu..annenizin kotu bi anne oldugunu dusunmuyorum/bosanmis ailelerde bazi annelerin eve sevgilisini getirip yan odada bilmemne yaparken cocugunun gelis gidis saatini nerde kaldigini hic umursamayanlar biliyorum..
alakasiz olcak ama annenizin burcu nedir ?

Annem kötü değil son derece sorumluluk sahibi annelik görevlerine sıkı sıkı tutunmuş vaziyette ama biraz fazla sıkı.. Okulum bitti işimi elime aldım yakında hayatımı kurucam ama hala ilkokul çocuğu muamelesi görüyorum... Tek istediğim bir kişiliğimin bir hayatımın olduğunu kabul etmesi ve bana kendi istediği kişi olmamı bu kadar dayatmaması :43:

Burcu akrep, ama birebir uymuyor özellkleri aslında.

mortishya · 9 Aralık 2011

bende akrebim babamda akrepti ve annenizin burcunu sirf akrepmi diye sormustum yanilmadim :) malesf akrep ebeveynler hem cocuklarina cok duskun olur hem cektirir anlayabiliyorm

Annem yüzünden evde huzurum kalmadı

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Guru

Guru

Aktif Üye

mavi mavi sevdim seni :)

Aktif Üye

Aktif Üye

Ey GônüL, Ses Etm£, BeKL£

Guru

mavi mavi sevdim seni :)

Aktif Üye

mavi mavi sevdim seni :)

cantanem

Üye

Aktif Üye

Üye

Benzer Konular