- 5 Aralık 2015
- 5.790
- 11.603
- 248
- 37
+1500
+1500Annen ne kadar sansli oldugunu bilmiyor bence.. senin gibi bir kizim olsa hem cok iyi yetistirmisim diye iftihar eder hem de iki tane daha dogururdumannen, annelik kontrolunun elinden gidecegini dusunup paniklemis belli ki.. birak biraz sorumlulugu, mesela gece aglarsa git uyandir.. bakalim bunalinca ne yapacak..
Biz babanemlerle yaşadık belli bir süre. Aslında uzun bir süre. Ben 10 yaşına gelinceye dek. Az vakit geçirdik denebilir mi bilmiyorum ama. Babane sevgisini hep daha fazla hissettim. Sanırım annem beni doğurup babaneme büyütmesi için verdiği bir bebek olarak gördü hep.Bence sizin annenizle aranızda mesafe var. Ya da anneniz mesafeli bir kadın.Küçükken birlikte az vakit mi geçirdiniz?Aranız soğuk olduğu için böyle olabilir. Yoksa bir anne niye evladını evladından kıskansın? Aksine mutlu olur çocuklarım ne güzel anlaşıyorlar diye.
Çok üzüldüm.Ne denilir bilmiyorum.Seni kendine rakip görüyor demek ki.hiç normal değil ama.İçimden gelmiyor. Mesela erkek kardeşimle anneme bir hediye aldık, ihtiyacı olan bir şey. Bana bir kez dahi teşekkür etmezken ona sayamadığım kadar teşekkür etti. Ben onun gözünde kendimi değerli hissedemiyorum ki. Elinden gelse dünyayı burnumdan getirecek. Bu yüzden benim de ona karşı bir çabam yok açıkçası.
Bütün sorumluluğu annene verBiz babanemlerle yaşadık belli bir süre. Aslında uzun bir süre. Ben 10 yaşına gelinceye dek. Az vakit geçirdik denebilir mi bilmiyorum ama. Babane sevgisini hep daha fazla hissettim. Sanırım annem beni doğurup babaneme büyütmesi için verdiği bir bebek olarak gördü hep.
Evden gitmem gerektiğini sürekli dile getiriyor zaten. Geçen yıl büyük bir kavga sonrası tası tarağı toplayıp babaneme yerleşmiştim. Binbir oyunla, hatta babanemle aramı bozacak şeylerle beni evi geri getirdiler. Üzerine de sen yokken daha huzurluyduk gibi şeyler söylediler. İnanın o çocuk telefonda her gün abla eve gel diye ağladı. Kapat telefonu deyip elinden aldı. Bunların hepsini en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum.Anneniz sevilmesi zor birisi bence, istediği kadar aranızı açmaya çalışsın yine de kardeşiniz sizi ondan daha çok sevecek. Anneniz de bunun farkında. Siz de annenizi çok sevmiyorsunuz, ve bu normal bir durum değil. Hayatında birisi ona muhtaç olsun, onu sevsin istiyor. Ama sevilmeme korkusunun kokusunu bebekler bile alır. Başarıya ulaşması için tek yol sizi evden atması. Bu konuda dikkatli olun derim.
Mesela annem ve babamın çok büyük sorunları var(babamın neden olduğu sorunlar), kendimi bildim bileli var bu. Defalarca konuştum bak üç tane çocuğun var gidecek bir yerin de işin de yok. Bu yüzden dördümüz mutlu olmaya bakalım. Babamdan bir şey bekleme. Lütfen bekleme bu kadar zor olmamalı. Ben konuştukça tersini yapmaya başladı. Kendini bana kanıtlamak mı istedi nedir abartılı tavırlar, yapmacık davranışlarla karşılaşınca konuşmayı bıraktım. Ama kardeş olayı öyle değil. Bu ülkede 17 yaşında anne olan çok insan var. Kardeşim doğduğunda ben de 17 yaşındaydım. Asla annesi gibi olamam, hissettiremem ama bu farklı bir sevgi. Mesela erkek kardeşimle iki yaş var aramızda onu da çok seviyorum ama kız kardeşim gibi değil. Keşke böyle olmasaydı.
Hmm. Bence sorun işte tam da bu. Bence bu konuda bir uzman yardımı almalısınız annenizle beraber. Bu sadece basit bir kardeş mevzusu değil çünkü,bütün ilişkilerinize yansır. Anneniz sizi seviyor tabii ki,hangi insan çocuğunu sevmez.Sadece dediğim gibi, sizinle ilgili zihninde fazla hatıra yok. Ki bence bu asla aşılamayacak bir sorun değil. Siz anne-kızsınız. Bir uzman yardımıyla ve sevgiyle bunu aşabilirsinizBiz babanemlerle yaşadık belli bir süre. Aslında uzun bir süre. Ben 10 yaşına gelinceye dek. Az vakit geçirdik denebilir mi bilmiyorum ama. Babane sevgisini hep daha fazla hissettim. Sanırım annem beni doğurup babaneme büyütmesi için verdiği bir bebek olarak gördü hep.
Babamın evle gram alakası yok. 9 da evden çıkar gece 23.00 lere kadar gelmediği olur. Sadece vermemiz gereken büyük kararlarda son sözü söyleyen biri gibi. Şöyle örnek vereyim; Napıyorsun baba dediğimde “sağol” cevabını alırım genelde. Hiç yüzüme bakmadan sen falan diye kibarlıktan olsa dahi sormaz.Bütün sorumluluğu annene ver
Uyandığında çağır
Yemeği banyosu vs annende olsun
Kardeşinle uzaklaşma ama üzülür kuzu oyun vs oyna istediğinde
Baktın böylede olmadı babanla konuş
Normali annen ile konuşman ama anlamaz demişsin
Anlattıklarınızdan yola çıkarak; ben kıskanma değil daha çok otorite zayıflaması dolayısıyla baskın olmaya çalıştığını düşünüyorum. Çünkü kardeşinizle aranızda baya bir yaş farkı var o sizi anne yerine koyuyor olabilir. Anneniz bundan dolayı biraz düşüncesizce yaklaşım sergilemiş. Anne sen değilsin benim, söz hakkı bende gibi bir güç yarışına girmiş. Bu durumda normal olan konuşup karşılıklı çözmek ama siz konuşamam diyorsunuz. Başka bir çözüm gelmiyor aklıma. Babanız nasıl birisi onunla konuşmayı deneyebilir misiniz? Ama asla suçlayıcı değil ben diliyle konuşmalısınız. Kardeşiniz bir kaç yıl sonra herşeyi daha iyi anlar aranızda bir sorun olmaz bence.Hayır hiçbir şey önemli değil benim için ama o çocukcağız eskisi kadar bana yaklaşmıyor ya işte bu beni gerçekten uzaklara baktırıyor. Anlayacağını düşünsem inanın şu an konuşurum ama beni pis şeyler düşünmekle suçlayacakThebalrog
3 yıl kadar önce böyle bir girişimde bulunduk. Annemin çok sabit fikirli ve fevri olduğu söylendi. Anneme benimle ilgili ne dendi bilmiyorum. Seanlardan sonra birkaç gün sevdiğim yemekleri yapma kibarlığında bulunuyor sonrası yine aynı oluyordu.Hmm. Bence sorun işte tam da bu. Bence bu konuda bir uzman yardımı almalısınız annenizle beraber. Bu sadece basit bir kardeş mevzusu değil çünkü,bütün ilişkilerinize yansır. Anneniz sizi seviyor tabii ki,hangi insan çocuğunu sevmez.Sadece dediğim gibi, sizinle ilgili zihninde fazla hatıra yok. Ki bence bu asla aşılamayacak bir sorun değil. Siz anne-kızsınız. Bir uzman yardımıyla ve sevgiyle bunu aşabilirsiniz
Bazı insanlar aileden yana, bazı insanlar eşten yana, bazı insanlar ise dosttan yana şanslı olur ya. Benim hayatımda hiç öyle bir şey yok. İster istemez üzülüyorum. Özellikle annemin sarsıcı davranışları beni yataklara düşürecek. Babam desem o çok ayrı bir konu. Annem ve babam sayesinde babanemler de üzerimdeki desteğini çekti. Geriye sadece kardeşlerim kalıyor. Erkek kardeşimin olayı bambaşka başına gelmeyen kalmadı. Kız kardeşim ise annemin algı oyunlarıyla benden uzaklaşıyor. Sığınacak sadece kitaplarım kaldı diyebilirim. Bakın siz bir aile kurmuşsunuz çocuğunuz 10 yaşında. Sarılacak şeyleriniz var. Sıkı sıkı sarılın. Annenizin size yakıştırıp yaşattıklarını siz çocuğunuza yaşatmayın. Benim bir evladım olursa, şayet Allah nasip ederse anne olmayı asla benim ailemin yaşattıklarını ona yaşatmayacağım.Bence bunları erkenden fark etmiş olman iyi bir şey.
Benim annem de sevmez beni malesef ama bunu anlayana kadar 30 yaşına geldim ve bana bayağı git geller yaşattı, savunmasız çocukluk zamanından başlayıp, kendim 10 yaşında çocuk annesi olana kadar.
Eskiden bir çeşit beklenti içindeydim ve söylediği sözlerle çoğu zaman kendi evime ağlayarak dönüyordum. Evliliğim, çocuğum Her yaptığım bir hataydı ve ben bir şekilde gözüne girmeye çalışıyordum hep, çocukken de, evlendikten sonra da.
Artık durumu kavrayınca, kendimi savunmasız bırakmıyorum hiç. Hassas olduğum konuları açmıyorum bile. Kendi aileme yönelip, ona yaptığım iyilikleri de allah rızası için yapıyor, teşekkür beklemiyorum. Böylece üzemiyor beni, hatta kimi zaman söylediği can yakıcı şeylere gülüyorum artık.
ben sorunun babaannede büyümeniz olduğunu düşünmüyorum. ben de ilkokula kadar teyzem ve anneannemde büyümüşüm annemden tamamen uzak bir şehirde. annem bunu nasıl yapabilmiş halen aklım ermiyor özellikle anne olduktan sonra, ama çalışıyormuş başka şansı yokmuş. ben ilkokula başlarken bir annem babam ve abim olduğunu öğrendim. evet annemle hep mesafeliydik ve ancak ben bir yetişkin olduktan sonra daha yakınlastik ama hiçbir zaman sevgisiz büyümedim.3 yıl kadar önce böyle bir girişimde bulunduk. Annemin çok sabit fikirli ve fevri olduğu söylendi. Anneme benimle ilgili ne dendi bilmiyorum. Seanlardan sonra birkaç gün sevdiğim yemekleri yapma kibarlığında bulunuyor sonrası yine aynı oluyordu.
Hayır, değil.Üvey mi anneniz
Çok teşekkür ediyorumben sorunun babaannede büyümeniz olduğunu düşünmüyorum. ben de ilkokula kadar teyzem ve anneannemde büyümüşüm annemden tamamen uzak bir şehirde. annem bunu nasıl yapabilmiş halen aklım ermiyor özellikle anne olduktan sonra, ama çalışıyormuş başka şansı yokmuş. ben ilkokula başlarken bir annem babam ve abim olduğunu öğrendim. evet annemle hep mesafeliydik ve ancak ben bir yetişkin olduktan sonra daha yakınlastik ama hiçbir zaman sevgisiz büyümedim.
sizin anlattığınız çok bambaşka bir durum. siz sevgi görmedikçe uzaklasmissiniz ve sanırım anneniz bu durumu düzeltmek istemiyor çünkü yardim almanıza rağmen birşeyler aşılamamış. yalnızlığıniza üzüldüm ancak hickimse olmasa biz variz yani kadınlar klubu üyeleri. hangi şehirde olduğunuzu bilmiyorum ama bir yardima ihtiyacınız olursa mutlaka bize yazın size yardımcı olmak isteyen onlarca arkadaşım olduğuna eminim.
kardeşiniz için de bence annenizin tüm tavırlarına rağmen lütfen uzaklaşmayın. çocuklar hisseder. sizin onu ne kadar sevdiginizin farkında ve bu hep böyle olacak. annenizin yaptıklarını da büyüyünce anlayacak. umarım o ailede sizin gibi sağlam bir psikoloji ile büyümeyi başarır, şanslı ki siz varsınız.
sevgilerimle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?