Merhaba.
5 yaşında bir kardeşim var. Ondan 17 yaş büyüğüm. Bu nedenle bana çeşitli misyonlar yüklendi doğduğu günden itibaren. Altını da değiştirdim, duşunu da aldırdım, lunaparka da götürdüm. Eğittim, öğrettim de.
Şu günlerde ise bu mevzuyla ilgili aydınlanma mı denir farkındalık mı denir öyle bir şey yaşadım. Özellikle dün geceden sonra.
Bahsedecek olursam;
1. Kardeşim benimle duş almayı banyoda vakit geçirmeyi çok seviyor. Her duştan önce annem, boşver benimle yıkan ablan banyoya oyuncak sokmana izin vermiyor, benimle çok eğleneceksin diyerek çocuğun aklını kurcalıyor.
2. Annemle dışarı çıkmak istemiyor bazen abla seninle kalabilir miyim diye sorduğunda reddedemiyorum. (Annem böyle sorduğunda hayır kabul etme okula gideceğini söyle diyor. Nedenini sorduğumda ise yeteri kadar sosyalleşmediğini düşündüğünü söylüyor.) Hatta bir seferinde eğer benimle gelmezsen eve gelmem diyerek tehditler savurdu parmak kadar çocuğa.
3. Çocuklar bazen çok şımarık olabiliyor. Birkaç sefer kolundan tutup odamın dışına çıkardığım, bağırdığım olmuştur. Kardeşim beni sevdiğini söylediğinde, aynen sev o da seni seviyor zaten baksana odasına almıyor eşyalarına dokunmana izin vermiyor diyerek algılarıyla oynuyor.
4. Dışardan geldiklerinde ellerini yıkaması için uyarıyorum genelde. Çünkü dışardan gelince eller yıkanır. Kardeşimin önünde bıktım senin böyle hareketlerinden. Ellerimizi ne zaman yıkayacağımıza biz karar veririz diyor. Çocuklar da malum sevmez öyle olayları. Annemi daha çok seviyorum o ellerimi yıkamam için zorlamıyor beni falan diyor bana. Yani bunu çocuğa ben seni daha çok sevdiğim için zorlamıyorum olarak aşılamış. Oysa her annenin çocuğuna dışardan gelince ellerini yıkamasını tembih etmesi gerekir. Yıkatmak ya da yıkatmamak sevgi gösterisi haline getirilmemeli öyle değil mi?
5. Dün gece yaşanan olay ise. Ders çalışıyordum gece kardeşim bağırarak uyandı, rüya görmüş sanırım, bizimkiler derin uyuyorlardı galiba duymadılar. Su içirdim, saçını okşayarak uyuttum. 40 dk sonra tekrar uyandı annesini çağırdım. Geldi yanına uzandı. Ben de açıklama yapıyordum anneme, bir kez daha uyandı bu ikinci falan vesaire diye. Tamam gidebilirsin beni görmediği için olmuştur dedi. El sallıyordum kardeşime, kapıyı kapat ve çık dedi.
Bunlar ve bu tür olaylar işte. Böyle yaparak nereye varmaya çalışmakta anlayamıyorum. Ya da ben mi yanlış yorumluyorum? Burada görüyorum çocuğunu eşinin ailesinden kıskanan kadınları ama biz kardeşiz. Aynı kadının çocuklarıyız. Eğer kıskanması gibi bir durum varsa bu klinik bir vaka değil mi? Kafam çok karışık.
5 yaşında bir kardeşim var. Ondan 17 yaş büyüğüm. Bu nedenle bana çeşitli misyonlar yüklendi doğduğu günden itibaren. Altını da değiştirdim, duşunu da aldırdım, lunaparka da götürdüm. Eğittim, öğrettim de.
Şu günlerde ise bu mevzuyla ilgili aydınlanma mı denir farkındalık mı denir öyle bir şey yaşadım. Özellikle dün geceden sonra.
Bahsedecek olursam;
1. Kardeşim benimle duş almayı banyoda vakit geçirmeyi çok seviyor. Her duştan önce annem, boşver benimle yıkan ablan banyoya oyuncak sokmana izin vermiyor, benimle çok eğleneceksin diyerek çocuğun aklını kurcalıyor.
2. Annemle dışarı çıkmak istemiyor bazen abla seninle kalabilir miyim diye sorduğunda reddedemiyorum. (Annem böyle sorduğunda hayır kabul etme okula gideceğini söyle diyor. Nedenini sorduğumda ise yeteri kadar sosyalleşmediğini düşündüğünü söylüyor.) Hatta bir seferinde eğer benimle gelmezsen eve gelmem diyerek tehditler savurdu parmak kadar çocuğa.
3. Çocuklar bazen çok şımarık olabiliyor. Birkaç sefer kolundan tutup odamın dışına çıkardığım, bağırdığım olmuştur. Kardeşim beni sevdiğini söylediğinde, aynen sev o da seni seviyor zaten baksana odasına almıyor eşyalarına dokunmana izin vermiyor diyerek algılarıyla oynuyor.
4. Dışardan geldiklerinde ellerini yıkaması için uyarıyorum genelde. Çünkü dışardan gelince eller yıkanır. Kardeşimin önünde bıktım senin böyle hareketlerinden. Ellerimizi ne zaman yıkayacağımıza biz karar veririz diyor. Çocuklar da malum sevmez öyle olayları. Annemi daha çok seviyorum o ellerimi yıkamam için zorlamıyor beni falan diyor bana. Yani bunu çocuğa ben seni daha çok sevdiğim için zorlamıyorum olarak aşılamış. Oysa her annenin çocuğuna dışardan gelince ellerini yıkamasını tembih etmesi gerekir. Yıkatmak ya da yıkatmamak sevgi gösterisi haline getirilmemeli öyle değil mi?
5. Dün gece yaşanan olay ise. Ders çalışıyordum gece kardeşim bağırarak uyandı, rüya görmüş sanırım, bizimkiler derin uyuyorlardı galiba duymadılar. Su içirdim, saçını okşayarak uyuttum. 40 dk sonra tekrar uyandı annesini çağırdım. Geldi yanına uzandı. Ben de açıklama yapıyordum anneme, bir kez daha uyandı bu ikinci falan vesaire diye. Tamam gidebilirsin beni görmediği için olmuştur dedi. El sallıyordum kardeşime, kapıyı kapat ve çık dedi.
Bunlar ve bu tür olaylar işte. Böyle yaparak nereye varmaya çalışmakta anlayamıyorum. Ya da ben mi yanlış yorumluyorum? Burada görüyorum çocuğunu eşinin ailesinden kıskanan kadınları ama biz kardeşiz. Aynı kadının çocuklarıyız. Eğer kıskanması gibi bir durum varsa bu klinik bir vaka değil mi? Kafam çok karışık.
Son düzenleme: