Bir mesajımda açıklamıştım. Alışkanlık sanırım. Bize de tuhaf geliyor ama birbirimizden bahsederken “oğlun, kızın, çocuğun, torunun, eşin” diye bahsediyoruz. Şimdi düşünüyorum da bayağı garip gerçekten.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Annem, kardeşimi benden kıskanıyor olabilir mi?
- Konu Sahibi anon
- Başlangıç Tarihi
İnanın bilemiyorum. Kendini hiç anlatmaz. Sadece genel tavırlarını biliyorum.
- 28 Eylül 2009
- 3.546
- 5.590
- 358
- 41
tabiki, annelerin hakkı ödenmez. ben de sizin gibiyim annemi affettim sonradan onu anlamaya çalıştım. zaten en güzeli affetmek, özellikle de kendimiz için, affettikçe hafifleriz.Çok teşekkür ediyorum
Her şeye rağmen yine de anne. Yine de onun karnında büyümüşüm, sütüyle beslenmişim. Onu anlamaya çalışıyorum zor büyümüş. Sevgisizlik, yokluk ve imkansızlıklar içinde. Böyle düşününce alıp göğüsüme sevmek “her şey geçti bak biz varız, seninleyiz” demek istiyorum ama hırçınlığı tüm kalbimi bir anda taş kesiyor.
bu söylediğinizi yapacağınız bir ortam da gelişecektir sadece biraz zaman. sabredin Allah büyüktür. annenizin öfkesi kesinlikle kaybetme korkusundan kaynaklanıyor. annesini küçük yaşta kaybetmesi guvensiz bağlanma yada diğer bir deyişle insanlarla sıcak ilişkiler kuramamasina neden oluyor.insallah en yakın zamanda bunları konuşabilecek düzeye gelirsiniz.
- 27 Kasım 2011
- 3.231
- 2.354
- 398
Klasik gec buldumcu bir anneniz var bence erkek çocuğu önde tutuyor yerinizde olsam okul hayatına odaklanirim bırakın ne yaparsa yapsın siz okula gidin arkadaşlarınızla takılan kendinizi boşa yormayin
- 16 Haziran 2015
- 1.609
- 1.055
- 83
Peki sana bi kızgınlığı olabilir mi ? Belki sen bi hata yaptın ve kardeşini etkilemeni istemiyor ? Yanlış etkilediğini düşünüyor ? Bilmiyorum ya çok saçma geldi annenin tavırları
Sanırım en mantıklısı annelik otoritesini korumaya çalışıyor . El yıkama olayı onu düşündürttü bana
Her insan gibi ben de hata yaptım. Ama öyle aman aman uzak tutalım evladımızı gibi hatalar değil.
- 7 Ağustos 2017
- 817
- 723
- 23
- 37
- 29 Eylül 2017
- 1.149
- 560
- 38
- 31
Annemin komsusu cocuklari yas araligi sizin gibiydi abla kardesle cok ilgileniyordu..komsu da anneme bazen dert yaniyordu cocugun anasi gibi oldu vermiyi bile cocugu bana falan diyordu catismalar yadaniyorfu ufak tefek hatta...o kadinin lagi geldi aklima okuyunca ve kiskandigibi dusunmustum annenin..ve sizi de anneniz kiskanmis ne yazikki cehalet diyelim
- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- 748
Kardeşim doğduğunda 8 yaşındaydım. Annem vücudunun belli bölgelerinde oluşan devasa fıtıklar yüzünden neredeyse hareket edemiyordu. Henüz çocuk olduğum halde anne oldum. Yedirir, altını değiştirir, uyuturdum. İki yıl sonra peş peşe ameliyatlar. Felç riski yüzünden aylarca hareketsiz yatmak zorunda oluşu... Ben 10 yaşındayım kardeşim 2. Ayşecik küçük anne diye dalga geçerdi akrabalar :) o yaşta kardeşimin tüm sorumluluğu bendeydi. Hiç gocunmadım. Ev işlerini de üstlendim kısmen de olsa. Sonra kardeşim ilkokula başlayınca veli kısmında benim adım yazardı ki ben henüz sivilceli bir ergendim.
Şimdi geçmişe dönünce zaman zaman annemin de hırçınlaştığını, anlamsız ve abartılı tepkiler verdiğini hatırlıyorum. Her hatırladığımda ağlamama engel olamadığım bir anı var mesela.
Annem ameliyatlı yine. Kardeşim ve beni de alıp annenanemlere yerleşti iki aylığına. Zira kalkamıyor yataktan. Ben daha on yaşındayım. Çocuğum... Kardeşimin tüm sorumluluğu bende. Bütün gün peşinde koşturuyorum. Yine kardeşimle ilgilendiğim bir anda dedem (rahmetli) çaaat diye suratıma tokatı yapıştırdı. Ne olduğunu anlamadım bile. Meğer çay hizmeti yapmayı unutmuşum. Annemin yanına gittim gözlerim dolu dolu. "bir şey olmaz koysaydın sen de çayı" dedi. Hiç unutmuyorum sessiz sessiz ağlamamı. Yürüyüp giderken bir umut dönüp baktım anneme. Ağlıyordu o da. Ama keşke bana bağırmasaydı. Keşke destek olsaydı. Zaten çocuk olma hakkım elimden alınmışken, bari teşekkür etseydi.
Elbette annemi çok seviyorum. Ama maalesef çocukluk travmaları geçmiyor yahu. 31 yaşında kadını yıllar sonra hala ağlatabiliyor hatırlayınca.
Çok uzattım ağlayasım varmış zaten :) bak sana verebileceğim tek tavsiye şudur dikkate alırsan. Kendi öz anne baban dahi olsa, kimseden bir şey bekleme. Kapat duygularını ki söylenenler seni yaralamasın. Anlamaya çalışma, neden diye sorma. Eminim ki ileride çok güçlü bir kadın olacaksın. Açılan yaralar hiç iyileşmiyor ama sakin bu değersizlik hissini kamufle etmek için hata üstüne hata yapma. Ben yaptım, sen yapma. Sen değerlisin ve bu değeri anlaman için ailenin onay vermesi gerekmiyor.
Şimdi geçmişe dönünce zaman zaman annemin de hırçınlaştığını, anlamsız ve abartılı tepkiler verdiğini hatırlıyorum. Her hatırladığımda ağlamama engel olamadığım bir anı var mesela.
Annem ameliyatlı yine. Kardeşim ve beni de alıp annenanemlere yerleşti iki aylığına. Zira kalkamıyor yataktan. Ben daha on yaşındayım. Çocuğum... Kardeşimin tüm sorumluluğu bende. Bütün gün peşinde koşturuyorum. Yine kardeşimle ilgilendiğim bir anda dedem (rahmetli) çaaat diye suratıma tokatı yapıştırdı. Ne olduğunu anlamadım bile. Meğer çay hizmeti yapmayı unutmuşum. Annemin yanına gittim gözlerim dolu dolu. "bir şey olmaz koysaydın sen de çayı" dedi. Hiç unutmuyorum sessiz sessiz ağlamamı. Yürüyüp giderken bir umut dönüp baktım anneme. Ağlıyordu o da. Ama keşke bana bağırmasaydı. Keşke destek olsaydı. Zaten çocuk olma hakkım elimden alınmışken, bari teşekkür etseydi.
Elbette annemi çok seviyorum. Ama maalesef çocukluk travmaları geçmiyor yahu. 31 yaşında kadını yıllar sonra hala ağlatabiliyor hatırlayınca.
Çok uzattım ağlayasım varmış zaten :) bak sana verebileceğim tek tavsiye şudur dikkate alırsan. Kendi öz anne baban dahi olsa, kimseden bir şey bekleme. Kapat duygularını ki söylenenler seni yaralamasın. Anlamaya çalışma, neden diye sorma. Eminim ki ileride çok güçlü bir kadın olacaksın. Açılan yaralar hiç iyileşmiyor ama sakin bu değersizlik hissini kamufle etmek için hata üstüne hata yapma. Ben yaptım, sen yapma. Sen değerlisin ve bu değeri anlaman için ailenin onay vermesi gerekmiyor.
- 14 Ağustos 2016
- 2.001
- 3.637
- 133
Cehalet değil. Hastalıklı bir beyin. Diyecek bir şey bulamıyorum gerçekten.
Boğazıma bir şey düğümlendi.
Annem babamdan hep çok şey bekledi. Babam hiçbir şey yapmadı. Bizi yok saydılar yanımızda çok kavga ettiler. Bu yüzden sürekli hasta olurdu. Kaç kez okula gidemedim. Kaç kez erkek kardeşimin beslenmesini ben hazırladım? 11 yaşındaki bir çocuktum. Kaç kez “ölürüm ben” yakında dediği için geceleri ağladım. Çocukluğum zehir oldu. Sürekli babanemlerde kalmak istiyordum çünkü orası huzurluydu. Kavga yoktu, babanem akşamları meyve getirirdi, birlikte gülerdik. Mesela şu an bile kavga ediyorlar içerde. 50 yaşına gelecekler hala aynı tas aynı hamam. Akademik başarımı, ruh sağlığımı, her şeyimi darmadağın ettiler. İlkokul hocam çok iyi bir insandı. Kaç defa annemle konuştu. Biz kaç kez yardım almayı denedik bilmiyorum. Sayamadım... Ama olduğumuz yerde saydık durduk. Küçük kardeşim doğduktan sonra iyice yerle bir olduk. Annemin 4 tane kardeşi var onlara benden çok annelik yaptı. O yüzden teyzelerim ve dayımı sevemiyorum. Ya neyse çok dertliymişim.
Güzel günler bizim olsun.
Asla kardeşimden o öyle olsun istediği için uzaklaşmam. İnadına bir şeyler yapıyor gibi de davranamam karakterim böyle değil. Çok teşekkür ederim :))
- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- 748
Ah evet bu var bir de bak bunu unutmuşum :) kendi ailesi her şeyden önce gelirdi. Bizden bile. Rahmetli dedem kalp hastası diye sürekli yanına kalmaya giderdi. Git, gör ve gel değil mi? Olmaz anne babası ne der sonra. Günlerce orada kalırdı ve ben çocuk halimle babamlara ve kardeşime bakardım. Teyzemler gazlardı annemi. İdrak şöyle idrak böyle diye. Hop dayak :)
En kıymetli, en özel onun ailesi. Biz kim köpek :)
Gülüyorum ama sinirden. Birkaç saat önce annem neden yaşlı anneanneme ve teyzelerime gitmediğimi sordu. Daha çok kızarak sorguya çekti diyelim. Neler söyledim hatırlamıyorum bile sinirden. Cümlem bitince "sen geçmişe takıl anca" dedi. Kalktım geldim evime. Boşver yahu anlamaya çalışma. Asla anlayamazsın...
Bak ne oluyor biliyor musun? Küçük bir oğlum var. Annem ve akrabalarım bu durumu hep eleştirseler de önceliğim hep o. Evet oğlum mutsuzsa ve sıkılıyorsa gitmiyorum falanca akrabanın evine. Düzeni bozulmasın diye günlerce kalmıyorum ailemin yanında. Sırf annem öyle istedi diye çocuğumun uyku ve yemek saatlerini aksatacak saçma sapan aktivitelere dahil olmuyorum. Falanca akrabanın düğününe sırf ayıp olmasın diye gidip gürültülü ve kalabalık ortamlardan nefret eden oğlumu mutsuz etmiyorum. Yani annemin bana yaptıklarını asla oğluma yapmıyorum. Sen de ileride böyle bir anne olacaksın eminim. Yaşadığın travmaları yaşatmayacaksın evladına..
Çok üzüldüm ben sana gece gece yahu. Sarılmak istedim valla bak.
Çok sevimlisiniz. Keşke sarılabilsek. Teselli olurdu biraz da olsa.
Bir konuda da yazmıştım. İyi annelerin iyi çocukları olur. Belki bir istisnayım, annem açısından. Belki de onun birkaç iyi yönünden biri benim hal ve hareketlerimi etkiledi. Bilemiyorum. (Burada her şeye rağmen iyi biri olduğumu anlatmak istedim
) Siz nefis bir annesiniz. Çocuğunuz da öyle olacak eminim. İyi geceler diliyorum.
- 1 Mart 2007
- 6.045
- 12.358
- 773
- 37
Yanlış anlamayın ama bu kadar yaş aralığınız varsa kardeşinizle, biyolojik anne babanız olmayabilirler..Sanki bir süre çocuk sahibi olamadıkları için evlatlık alınmış sonradan da kardeşiniz doğmuş gibi duruyorsunuz.Özellikle annenizin kardeşinize "Benim kızıma böyle diyemezsin" diye çıkışları hiç normal değil..Hem davranışları hem karakterler aşırı aykırı.
Bilemedim. Babama benzediğim söylenebilir dış görünüş olarak ama kardeşlerimden çok farklı davranıyorlar. Zaten geç oldun sen, diye bir mevzu var ortada ama cidden bilemedim.
Benzer Konular
