+1500Annen ne kadar sansli oldugunu bilmiyor bence.. senin gibi bir kizim olsa hem cok iyi yetistirmisim diye iftihar eder hem de iki tane daha dogururdumannen, annelik kontrolunun elinden gidecegini dusunup paniklemis belli ki.. birak biraz sorumlulugu, mesela gece aglarsa git uyandir.. bakalim bunalinca ne yapacak..
Biz babanemlerle yaşadık belli bir süre. Aslında uzun bir süre. Ben 10 yaşına gelinceye dek. Az vakit geçirdik denebilir mi bilmiyorum ama. Babane sevgisini hep daha fazla hissettim. Sanırım annem beni doğurup babaneme büyütmesi için verdiği bir bebek olarak gördü hep.
Çok üzüldüm.Ne denilir bilmiyorum.Seni kendine rakip görüyor demek ki.hiç normal değil ama.
Bütün sorumluluğu annene ver
Evden gitmem gerektiğini sürekli dile getiriyor zaten. Geçen yıl büyük bir kavga sonrası tası tarağı toplayıp babaneme yerleşmiştim. Binbir oyunla, hatta babanemle aramı bozacak şeylerle beni evi geri getirdiler. Üzerine de sen yokken daha huzurluyduk gibi şeyler söylediler. İnanın o çocuk telefonda her gün abla eve gel diye ağladı. Kapat telefonu deyip elinden aldı. Bunların hepsini en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum.
Hmm. Bence sorun işte tam da bu. Bence bu konuda bir uzman yardımı almalısınız annenizle beraber. Bu sadece basit bir kardeş mevzusu değil çünkü,bütün ilişkilerinize yansır. Anneniz sizi seviyor tabii ki,hangi insan çocuğunu sevmez.Sadece dediğim gibi, sizinle ilgili zihninde fazla hatıra yok. Ki bence bu asla aşılamayacak bir sorun değil. Siz anne-kızsınız. Bir uzman yardımıyla ve sevgiyle bunu aşabilirsiniz
Babamın evle gram alakası yok. 9 da evden çıkar gece 23.00 lere kadar gelmediği olur. Sadece vermemiz gereken büyük kararlarda son sözü söyleyen biri gibi. Şöyle örnek vereyim; Napıyorsun baba dediğimde “sağol” cevabını alırım genelde. Hiç yüzüme bakmadan sen falan diye kibarlıktan olsa dahi sormaz.
Anlattıklarınızdan yola çıkarak; ben kıskanma değil daha çok otorite zayıflaması dolayısıyla baskın olmaya çalıştığını düşünüyorum. Çünkü kardeşinizle aranızda baya bir yaş farkı var o sizi anne yerine koyuyor olabilir. Anneniz bundan dolayı biraz düşüncesizce yaklaşım sergilemiş. Anne sen değilsin benim, söz hakkı bende gibi bir güç yarışına girmiş. Bu durumda normal olan konuşup karşılıklı çözmek ama siz konuşamam diyorsunuz. Başka bir çözüm gelmiyor aklıma. Babanız nasıl birisi onunla konuşmayı deneyebilir misiniz? Ama asla suçlayıcı değil ben diliyle konuşmalısınız. Kardeşiniz bir kaç yıl sonra herşeyi daha iyi anlar aranızda bir sorun olmaz bence.Hayır hiçbir şey önemli değil benim için ama o çocukcağız eskisi kadar bana yaklaşmıyor ya işte bu beni gerçekten uzaklara baktırıyor. Anlayacağını düşünsem inanın şu an konuşurum ama beni pis şeyler düşünmekle suçlayacakThebalrog
3 yıl kadar önce böyle bir girişimde bulunduk. Annemin çok sabit fikirli ve fevri olduğu söylendi. Anneme benimle ilgili ne dendi bilmiyorum. Seanlardan sonra birkaç gün sevdiğim yemekleri yapma kibarlığında bulunuyor sonrası yine aynı oluyordu.Hmm. Bence sorun işte tam da bu. Bence bu konuda bir uzman yardımı almalısınız annenizle beraber. Bu sadece basit bir kardeş mevzusu değil çünkü,bütün ilişkilerinize yansır. Anneniz sizi seviyor tabii ki,hangi insan çocuğunu sevmez.Sadece dediğim gibi, sizinle ilgili zihninde fazla hatıra yok. Ki bence bu asla aşılamayacak bir sorun değil. Siz anne-kızsınız. Bir uzman yardımıyla ve sevgiyle bunu aşabilirsiniz
Bazı insanlar aileden yana, bazı insanlar eşten yana, bazı insanlar ise dosttan yana şanslı olur ya. Benim hayatımda hiç öyle bir şey yok. İster istemez üzülüyorum. Özellikle annemin sarsıcı davranışları beni yataklara düşürecek. Babam desem o çok ayrı bir konu. Annem ve babam sayesinde babanemler de üzerimdeki desteğini çekti. Geriye sadece kardeşlerim kalıyor. Erkek kardeşimin olayı bambaşka başına gelmeyen kalmadı. Kız kardeşim ise annemin algı oyunlarıyla benden uzaklaşıyor. Sığınacak sadece kitaplarım kaldı diyebilirim. Bakın siz bir aile kurmuşsunuz çocuğunuz 10 yaşında. Sarılacak şeyleriniz var. Sıkı sıkı sarılın. Annenizin size yakıştırıp yaşattıklarını siz çocuğunuza yaşatmayın. Benim bir evladım olursa, şayet Allah nasip ederse anne olmayı asla benim ailemin yaşattıklarını ona yaşatmayacağım.
ben sorunun babaannede büyümeniz olduğunu düşünmüyorum. ben de ilkokula kadar teyzem ve anneannemde büyümüşüm annemden tamamen uzak bir şehirde. annem bunu nasıl yapabilmiş halen aklım ermiyor özellikle anne olduktan sonra, ama çalışıyormuş başka şansı yokmuş. ben ilkokula başlarken bir annem babam ve abim olduğunu öğrendim. evet annemle hep mesafeliydik ve ancak ben bir yetişkin olduktan sonra daha yakınlastik ama hiçbir zaman sevgisiz büyümedim.
Hayır, değil.
Çok teşekkür ediyorum
