Çok güzel düşünmüşsünüz. Anneniz yakınınızda olmuş olur. Küçük kardeşinizden bahsetmişsiniz biraz ters biridir diye. Onunla yaşamasındansa ayrı ev daha iyi olur. Annede olsa insan bazen ağzından çıkana dikkat etmeyebiliyor, annenizi kıracak bir şey söylerse kadıncağız bu kez çocuğum bile beni istemiyor, hiçbir yere sığamıyorum diye üzülür. Onun yerine kendi evi daha iyi olur. Bir taraftan babanıza üzülmeniz de normal. Baba neticede nasıl üzülmez ki insan. Bir ara konu açtım burada ailemi silmek istiyordum, bayağı linç yedim hatta. Halbuki insan üzülüyor , öz baban annen sonuçta. Siz karışmayın o, onların meselesi de diyemiyor insan . Anne veya baba olunca üzülen elbette çocuklar da dahil oluyor. Bence naçizane tavsiyem, babanızla konuşun hep beraber . Siz, anneniz ve kardeşleriniz . Annenizi bir hafta kadar size getirin mesela veya kardeşinize, kedileri de kardeşiniz isterse onda bırakın veya başkasında. Babanıza bir hafta boyu yalnız başına kalıp düşünmesini söyleyin, aklını başına almazsa bunun sonsuza dek süreceğini de belirtin. Sonra bir kez daha denesinler eğer hala adam aynı şekilde anneyi üzüyorsa bu kez annenize ev alır , yerleştirirsiniz . Annenizden utanmamış babanız , kendi çocuklarından utanır umarım