Annem ile Aşamadiğim Sorunlar ve Psikolojik Buhranım

Ahhh canımcım. Aslında içindeki adalet duygusu seni kavgacı konumuna düşürmüş. Hiç benzemek istemediğin abin ve baban gibi tarafların doğmuş. Evet kavga anlamında ya da ağzına geleni söyleme anlamında abin ve babana benzemişsin. Bunu kabul etsen iyi olur. Kavga ediyorsun çünkü niyetin anlaşılmıyor, annen kendini koruyamadığı İçin sinirleniyorsun , senin iyi niyetini anlamadığı İçin öfkeleniyorsun . Kuzum kimseleri değiştiremezsin. Kendinden gayrı. Kavga etmen gereken bir durum olduğunda kendini takip et. Sonuca faydası olmayacak tepkiler gösterme. Tepki değil bir durumla ilgili cevap vermeyi dene. Zor bir ilişki ağın olmuş. Ama halledebilirsin. Kendine öfkelenmeyi bırak . Öfke öfkeyi çeker. Kendini sev. Talep edilmedikçe karışma. Kendini sev. Kavgacı da olsan, çok adil birisi de olsan, anneni çok da sevsen az da sevsen ... sen kendini sev. Çocuklukta ihmalin izleri: boşluk hissi ... bu kitabı mutlaka oku . Sevgiyle kal. Yakandan düş :)
Çok tatlı bir yaziydi teşekkür ederim öncelikle. Evet maalesef onlara benzedim ya da öfke konusunda
benziyordum hep belki de. Ama anlaşılmamak bunu daha da katladı ve artık suçluluk hissedecek noktaya geldim. Evde sürekli " sorunlu, kavgacı, problemli,annesi ile anlaşamayan" biri olarak tanimlanmak kendi kişiliğim ile catismama sebep oluyor. Anne ne derse doğrudur ya da aile ne derse doğrudur fikri ister istemez yakami bırakmıyor sanki. Onlar öyle dediyse demek ki öyleyim gibi hissediyorum. Bilemiyorum. Zor bir ilişki içindeyim, yorumunuz için tekrar teşekkürler
 
Anneniz sizi haksız bulmak zorunda. Size karşı olmak zorunda. Yoksa kendi acizliğini kabul etmesi gerekecek. Onu kendi gerçeğiyle yüzleştirdiginiz için size kızgın. O savunulmak değil teselli edilmek istiyor. Çünkü ancak bu şekilde sorumluluğu üzerinden atabilir.

Anneniz böyle bir hayata adapte olmuş. Değişmek istemiyor. Siz onun için tartışmaya girmeyin. Kendinizi bu tartışmalardan uzak tutun ki annenize de bağırıp kendinizi suçlu hissetmeyin. Ve evet psikolojik destek almanız iyi olur. Sorunlu bir aikede psikolojiyi sağlam tutmak çook zor.
 
Anneniz sizi haksız bulmak zorunda. Size karşı olmak zorunda. Yoksa kendi acizliğini kabul etmesi gerekecek. Onu kendi gerçeğiyle yüzleştirdiginiz için size kızgın. O savunulmak değil teselli edilmek istiyor. Çünkü ancak bu şekilde sorumluluğu üzerinden atabilir.

Anneniz böyle bir hayata adapte olmuş. Değişmek istemiyor. Siz onun için tartışmaya girmeyin. Kendinizi bu tartışmalardan uzak tutun ki annenize de bağırıp kendinizi suçlu hissetmeyin. Ve evet psikolojik destek almanız iyi olur. Sorunlu bir aikede psikolojiyi sağlam tutmak çook zor.
Aslında sıkıntım annemin içinde bulunduğu durum değil. Dediğini gibi o bu durum ile yaşayıp gidiyor. Sorun bana sürekli suçlu gibi hissettirmesi, sorunlu ve kötü biriymişim gibi hissettirmesi. Zaten onun ile alakalı konulardan dolayı tartişmiyoruz. Bana yaptığı haksızlık tartışma sebebimiz. Ayni evde bu durumu nasıl asacağım bılmiyorum
 
Abine gösterdiği toleransı sana da göstermiş işte başka anne olsa o şekilde bağırıp çağıramazdın
 
Abine gösterdiği toleransı sana da göstermiş işte başka anne olsa o şekilde bağırıp çağıramazdın
Konuyu okudunuz mu ? Aynı durum mu cidden ? Bence değerlendirme şekliniz yanlış. Abim, annemi hizmetçisi gibi görüyor. Benim tartismam ile ne alakası var bu durumun ? Abimin yaptığı şeyi bir başkasına babam yapmış gibi anlatması sebebiyle tartıştık ve bunu hâlâ savunuyor olması sonucu sesimi yükselttim ve ayrıca evet anneme karşı öfke kontrolüm yok bunu zaten konuda belirttim
 
Konuyu okudunuz mu ? Aynı durum mu cidden ? Bence değerlendirme şekliniz yanlış. Abim, annemi hizmetçisi gibi görüyor. Benim tartismam ile ne alakası var bu durumun ? Abimin yaptığı şeyi bir başkasına babam yapmış gibi anlatması sebebiyle tartıştık ve bunu hâlâ savunuyor olması sonucu sesimi yükselttim ve ayrıca evet anneme karşı öfke kontrolüm yok bunu zaten konuda belirttim
İyi de abinle sorun yaşıyor sen giriyorsun araya babanla sorun yaşıyor sen giriyorsun araya haklı olabilirsin ama sen takıntı yapmış gibisin
 
İyi de abinle sorun yaşıyor sen giriyorsun araya babanla sorun yaşıyor sen giriyorsun araya haklı olabilirsin ama sen takıntı yapmış gibisin
Evet babam için insanlara yalan yanlış bisiler anlatması beni rahatsız etti çünkü netice de babam. Fütursuzca abimi savunması , bana onca laf eden abim icin " sana ne demiş ki " demesi rahatsız ediyor ve bunu dile getiriyorum.
 
Kuzum annen esit davranmamis ki sana sebep olabilecegi travmayi bilmez ki o oyle gormus oyle devam ediyor ama bak kiz kardesin hic karismiyor savunmuyor ama yumusak davraniyor annene oda onu el ustunde tutuyor halbuki hakkini sen savunuyorsun ama annenin tepkisizligi ve tavri seni karsilik veren evlat yapiyor
Evet gerçekten bunu yasiyorum. Tartışıp bagirdigim için de direkt " abin gibisin baban gibisin" sonucu ile karşılaşıyorum. Sanırım destek almam lazım, anne ile yaşanan sorunlar beni çok yıpratıyor çünkü.
 
Sakin ol, endişe etme. Öfke ve hircinligin, etkiye tepki. Gayet doğal. Zarar gördüğümüzde ofkelenmek doğal bir koruyucudur yoksa daha çok zarar görmeye açık hale geliriz. Onemli olan ofkeyi kontrol etmek.
Annen süreci ve krizi iyi yonetemeyen bir insan olabilir. Bu onu kötü anne yapmaz, beceriksiz anne yapar, hatalı anne yapar. Ki zaten iyi aile yoktur, her ebeveyn bilerek veya bilmeyerek çocuklarında yara açar, diyor uzmanlar.
Annen yaptığı hatanın sonucunu abinden yana çekmeye başlamış, artık ona kin duymayı, onu hirpalamayi bırak. Çünkü abinden çok çekecek. Abimin verdigi tepkilere şaşırmadım. Gereksiz yuceltilen, sinir cizilmeyen, sorumluluk verilmeyen tüm erkek çocuklar böyle oluyor. Önce anne, sonra eşi yipranacak.
Sen evlenip gidersin birçok şey geride kalir, eskisi kadar acitmaz. Asıl suna çok çok dikkat et. Sorunlu evde büyüyen çocuklar, anormal ebeveyn modelini normal sandığı için onlar gibi eşleri normal görür ve tercih eder.
Sana değer verir gibi görünen, ailenden görmediğin sevgi saygı ilgiyi gösteren herkesi iyi insan sanma. Merhametsiz, saygısız, adaletsiz davranışlari ilk gördüğünde o kişiye tekmeyi bas. Sonuçta aileni silemezsin, değiştiremezsin, zaten değişmek istediklerini sanmıyorum. O yüzden kendini hirpalama. Ailene iyi davran, destek ol ama onlar talepte bulunmadan onların hayatını düzeltmek için çabalama. Güzel öğüt ver, teselli ver, içlerini rahatlatacak sözler söyle, düzelir inşallah de. Bir de bu kitap işine yarayacaktir
"Olgunlaşmış ebeveynlerin yetişkin cocuklari"
 
Sakin ol, endişe etme. Öfke ve hircinligin, etkiye tepki. Gayet doğal. Zarar gördüğümüzde ofkelenmek doğal bir koruyucudur yoksa daha çok zarar görmeye açık hale geliriz. Onemli olan ofkeyi kontrol etmek.
Annen süreci ve krizi iyi yonetemeyen bir insan olabilir. Bu onu kötü anne yapmaz, beceriksiz anne yapar, hatalı anne yapar. Ki zaten iyi aile yoktur, her ebeveyn bilerek veya bilmeyerek çocuklarında yara açar, diyor uzmanlar.
Annen yaptığı hatanın sonucunu abinden yana çekmeye başlamış, artık ona kin duymayı, onu hirpalamayi bırak. Çünkü abinden çok çekecek. Abimin verdigi tepkilere şaşırmadım. Gereksiz yuceltilen, sinir cizilmeyen, sorumluluk verilmeyen tüm erkek çocuklar böyle oluyor. Önce anne, sonra eşi yipranacak.
Sen evlenip gidersin birçok şey geride kalir, eskisi kadar acitmaz. Asıl suna çok çok dikkat et. Sorunlu evde büyüyen çocuklar, anormal ebeveyn modelini normal sandığı için onlar gibi eşleri normal görür ve tercih eder.
Sana değer verir gibi görünen, ailenden görmediğin sevgi saygı ilgiyi gösteren herkesi iyi insan sanma. Merhametsiz, saygısız, adaletsiz davranışlari ilk gördüğünde o kişiye tekmeyi bas. Sonuçta aileni silemezsin, değiştiremezsin, zaten değişmek istediklerini sanmıyorum. O yüzden kendini hirpalama. Ailene iyi davran, destek ol ama onlar talepte bulunmadan onların hayatını düzeltmek için çabalama. Güzel öğüt ver, teselli ver, içlerini rahatlatacak sözler söyle, düzelir inşallah de. Bir de bu kitap işine yarayacaktir
"Olgunlaşmış ebeveynlerin yetişkin cocuklari"
En buyuk sorunlarımizdan biri şu aslında, annem abimi normal görüyor ve abim eskiden beridir böyleydi zaten anneme karşı, yeni tepkiler değil aslında. Erkek çocuklarının birçoğunun böyle olduğunu düşünüyor. Hatta benim erkek çocuğunun ev işlerini bilmeleri gerekir hazıra konmasinlar gibi düşüncelerimi bile eleştirir. " Evet ben yanlış yetiştirdim, sen ileride doğru yetiştir" demez aksine yetiştirme şeklinin oluşturduğu sorunlu çocuğuna rağmen hâlâ doğru yetiştirdiğini düşünür ve savunur. Her yerde abimi över mesela. Erkek kardeşim de var. Onun yaptığı bir hatayi kırk kere söyler , bizim de elestirmemizi ister fakat abim gibi sorunlu biri için tek kelime etmemizden hoşlanmaz. Kendisine abim gibi kimse davranmaz ama en çok onu kollar tuhaf biçimde. Bu tarz durumlar benim tahammül sinirimi zorluyor. Ona karşı öfkemi kontrol edemiyorum. Beni sürekli " sorunlu, kavgacı " gibi lanse etmesi ve benim bile bunu icsellestirmeme sebep olması içimde öfkeye sebep oluyor.

Erkek arkadasim var. Maalesef bu sorunlarım ona da yansıyor. Şöyle ki ailem gibi biri ile olmak asla istemiyorum. Bu nedenle erkek arkadaşımın her söylediği şeyi " ataerkil, baskıcı " biri mıdır telaşı ile fevri tepki veriyorum. Bu tamamen ailem gibi biri ile beraber olma korkusundan kaynaklanıyor.

Öneri kitap için teşekkürler. Muhakkak okuyacağım
 
Son düzenleyen: Moderatör:
En buyuk sorunlarımizdan biri şu aslında, annem abimi normal görüyor ve abim eskiden beridir böyleydi zaten anneme karşı, yeni tepkiler değil aslında. Erkek çocuklarının birçoğunun böyle olduğunu düşünüyor. Her yerde abimi över mesela. Erkek kardeşim de var. Onun yaptığı bir hatayi kırk kere söyler , bizim de elestirmemizi ister fakat abim gibi sorunlu biri için tek kelime etmemizden hoşlanmaz. Kendisine abim gibi kimse davranmaz ama en çok onu kollar tuhaf biçimde. Bu tarz durumlar benim tahammül sinirimi zorluyor. Ona karşı öfkemi kontrol edemiyorum. Beni sürekli " sorunlu, kavgacı " gibi lanse etmesi ve benim bile bunu icsellestirmeme sebep olması içimde öfkeye sebep oluyor.

Erkek arkadasim var. Maalesef bu sorunlarım ona da yansıyor. Şöyle ki ailem gibi biri ile olmak asla istemiyorum. Bu nedenle erkek arkadaşımın her söylediği şeyi " ataerkil, baskıcı " biri mıdır telaşı ile fevri tepki veriyorum. Bu tamamen ailem gibi biri ile beraber olma korkusundan kaynaklanıyor
Eşinden yana mutlu olmayan anneler, oğlunu kocası yerine koyabiliyor. Anneniz anınızı seçmiş olabilir. Şu da var: abi sert ve kaba olduğu için anneniz ondan cekinip onu kafasinda idealize ediyor olabilir. Siz de görmezden gelin olsun bitsin. Herkes bu duruma karşı dogal bir savunma mekanizması geliştirmiş, tek alisamayan sizsiniz. Bunun sebebi bence sizin geçmişte mağdur edildiginizi hissetmeniz. Hala telafi bekliyorsunuz içten içe değil mi? Artık sizi anlasınlar istiyorsunuz. Bir şey diyeyim mi? Küçük kardesleriniz sessiz ve umursuz görünseler de onlarda da ileride bunlarin acısı patlak verecek maalesef. Moral verin birbirine. Olabilir, insanız, çok kişi bunları yaşıyor diye motive edin kendinizi
 
Eşinden yana mutlu olmayan anneler, oğlunu kocası yerine koyabiliyor. Anneniz anınızı seçmiş olabilir. Şu da var: abi sert ve kaba olduğu için anneniz ondan cekinip onu kafasinda idealize ediyor olabilir. Siz de görmezden gelin olsun bitsin. Herkes bu duruma karşı dogal bir savunma mekanizması geliştirmiş, tek alisamayan sizsiniz. Bunun sebebi bence sizin geçmişte mağdur edildiginizi hissetmeniz. Hala telafi bekliyorsunuz içten içe değil mi? Artık sizi anlasınlar istiyorsunuz. Bir şey diyeyim mi? Küçük kardesleriniz sessiz ve umursuz görünseler de onlarda da ileride bunlarin acısı patlak verecek maalesef. Moral verin birbirine. Olabilir, insanız, çok kişi bunları yaşıyor diye motive edin kendinizi
Evet anlaşılmak önemli benim icin ama aileme karşı öyle bir beklentim yok aslında. Sadece özellikle annemin beni ittiği "kavgacı, sorunlu" profilde olmak ve hep bununla mücadele etmek beni mutsuz ediyor. Artık " öyle biri miyim acaba, sorunlu muyum acaba, kardeşim tepki vermiyor normal olan onlar mı acaba" gibi düşüncelere kapılıp kendimi yargılıyorum.

Erkek kardeşim ve kız kardeşim küçük değiller. Çok sorun yaşayacaklarını da sanmıyorum çünkü böyle durumları çok umursamıyorlar. Bu nedenle morale de ihtiyaçları yok. Bir yerde normal buluyorlar sanırım. Annemin beni yansıtma şeklinden kaynaklı zaten sorunu ben de veya annem dışında herkeste görüyorlar. Bana da haksızlık yapılsa / yapıldığında güvenip arkamda durur diyemem hiç biri için. Bu nedenle belki kendimi savunmak için bu kadar yıpranıyorum. Arkamda destek de yok çünkü.
 
abinizi yetistiren anneniz.
annenizi yetistirense bizim erkek egemen toplumumuz. cok yazik, bir kisir dongu seklinde devam ediyor duzen.
burda da surekli boyle kadinlar okuyorum, erkek delisi ve erkege yaranmak icin herseyi yapan.
malesef bu hikayede kendi hayatiniz disinda kimseyi degistiremezsiniz. biliyorum dilekolay ama, o evden cikin ve kendinize bir hayat kurun.
Evet haklısınız. İş arama sürecindeyim. Malum coronodan dolayı çalıştığım firma kapandı. Uzaklaşmak iyi gelecektir
 
Anneniz kiminle tartisirsa tartışsın , özellikle abinizle münakaşaya girdiğinde kulaginizi kapatın, boşuna araya girip kendinizi yipratiyorsunuz.

Abinizle tartışmanın ağırlığını yasadiginda bir de Siz üstüne suclayici konustugunuzda hiç yardımcı olmuyorsunuz ki.

Hem annenize kiyamiyorsunuz hem de ofkenizi annenizin üstüne salıyorsunuz.

Yanlış ilişki bağları kurmuş anneniz sizinle, sizlerle. Baba da evde gölge olmayınca kadın daha da yıpranmış. Yollarını ayiracagina çocuklarını yipratmis.

Bu saatten sonra olan olmuş diye düşünüp annenize karşı daha sakin yaklaşın.

En azından evlenip gittiğinizde daha rahat bir kalple çıkarsınız o evden.
 
Anneniz kendi elleriyle yapmış bazı şeyleri ama onun için de üzüldüm yinede. Siz kendinizi gayet güzel ifade etmişsiniz bence bu hissettiklerinizi annenizle de paylaşın. Öfke kontrolü için psikolojik destek alabilirsiniz. Bir de YouTube kanalı olan bir psikolog var, Beyhan Budakdiye. Bir bakın isterseniz. Güzel tavsiyeleri var
 
Ben evin en büyük çocuğu olmama rağmen bazı hissettiklerinizde kendimi buldum. Benim annem de herşeye çabuk sinirlenen tepkisini bağırarak gösteren biriydi. Çocukluğumdan beri o kadar alışmıştım ki bu duruma bende ancak ona o şekilde karşılık vererek kendimi dinletebileceğime ona ulaşabileceğime inanmıştım. Haksızlığa tahammül edemiyordum sen şöylesin sen böylesin laflarına öfkeyle karşılık veriyordum ama bunun sebebi öyle biri olmadığım için kırılmamdı. Babamın ailesiyle yaşadığı problemleri bize yansıtırdı, sevmediği huylarımızı onlara benzetirdi. Hiç unutamıyorum düğünüme 2 hafta kala bir konu yüzünden tartışmıştık, sende halan gibi şöylesin bıktım sizden de babanın sülalesinden de soyunuz kurusun diye bir beddua etmişti. O lafın üzerine o kadar ağlamıştım ki unutamıyorum o günü. Evlendikten sonra 1 buçuk sene çocuğumuz olmadı hep annemi suçladım içimde, ama uzak kalınca etliye sütlüye karışmayınca araya özlem de girince ilişkimiz normale dönmüştü. Yine de şuan herşeyimi konuşup anlatamam içimde bu eksikliği hissediyorum ama ancak bu şekilde buldum doğru iletişim yöntemini. Bazen annen de olsa anlaşması çok zor olabiliyor maalesef tek çözümü de uzaklaşmak oluyor
 
Anneniz kiminle tartisirsa tartışsın , özellikle abinizle münakaşaya girdiğinde kulaginizi kapatın, boşuna araya girip kendinizi yipratiyorsunuz.

Abinizle tartışmanın ağırlığını yasadiginda bir de Siz üstüne suclayici konustugunuzda hiç yardımcı olmuyorsunuz ki.

Hem annenize kiyamiyorsunuz hem de ofkenizi annenizin üstüne salıyorsunuz.

Yanlış ilişki bağları kurmuş anneniz sizinle, sizlerle. Baba da evde gölge olmayınca kadın daha da yıpranmış. Yollarını ayiracagina çocuklarını yipratmis.

Bu saatten sonra olan olmuş diye düşünüp annenize karşı daha sakin yaklaşın.

En azından evlenip gittiğinizde daha rahat bir kalple çıkarsınız o evden.
Artık ne yaparsam yapayım beni evde problem çıkaran biri olarak kodlamis. Artık daha sakin hatta umursamaz yaklaşıyorum. Kendi bilir diyorum, bana dokunduğu durumlar ile de sakin ve umarsiz davranmaya çalışıyorum. Ne yaparsam yapayım evlendiğimde annem için " rahat kalpli " biri olamam. Çok tartışmalar çok kırgınlıklar yaşadık çünkü
 
Anneniz kendi elleriyle yapmış bazı şeyleri ama onun için de üzüldüm yinede. Siz kendinizi gayet güzel ifade etmişsiniz bence bu hissettiklerinizi annenizle de paylaşın. Öfke kontrolü için psikolojik destek alabilirsiniz. Bir de YouTube kanalı olan bir psikolog var, Beyhan Budakdiye. Bir bakın isterseniz. Güzel tavsiyeleri var
Güzel ifade etsem de sonu tartışmaya dönüyor ve gerçekten anlamıyor beni. Sorun çıkaran biri olarak görüyor. O sebeple çok uzak durmaya karar verdim o günden sonra. Kulaklarımı tikamayi öğrenmeliyim galiba.

Bu arada Beyhan Budak'i çok severim, forumda bazı uyelere ben de tavsiye ediyorum, teşekkur ederim. Evet destek almam benim için iyi olacak sanırım
 
X