Annem bir şizofren. Hayatım cehennem gibi

Bir de arkadaşlar lütfen davranışı, sözü bize garip gelen kişiye hakaret sözcüğü gibi seni şizofren seni demeyelim.
Şizofreni aptal salak manyak gibi çocukca edilen hakaret kelimesi değildir. Çok ciddi, yakınlarına ve kendine çok acı günler yaşatan bir hastalıktır.
Gözleri ama olan birinin yanında, öfkelendiğimiz arkadaşımıza amma da körsün be demeyeceğimiz gibi şizofreni de rahat sarfettiğimiz bir kelime olmamalı.
Allah kimsenin başına bu hastalığı vermesin.
Hasta yakınlarının bunu yaşadım derken sarfettiği bir cümlenin ardında sadece sizin duyduğunuz olay yok.
Cümlenin ardında berbat bir psikoloji var. Şizofren değil de şizofreni dersek hastalığı doğru telaffuz etmiş oluruz.

Hepimiz yetişkin insanız. Fazla söz haddim değil. Bir kişinin duyarlılığının uyanması dahi faydadır.

sonneillon .!.:

Evet bu güzel bir fikir ama şöyle sorunlar var. Mesela ağrı kesici apranax ağızda erirse beyin kanamasına sebep oluyormuş (dil altındaki damarlardan kana doğrudan karıştığı için). Benzer birşeyin yemeğine karıştırırsak kullandığı ilaçlar yüzünden olmasından korkuyorum. Bu yüzden yemeğine hiç karıştırmadık. Eğer yemeğine karıştırırken yakalarsa olacaklardan da korkuyorum. Olur da yakalarsa ya aylarca bize eziyet çektirir ya da inat edip bir daha yemek yemez. İlaçlardan da memnun değiliz. O kadar doktor değiştirdik ancak yan etkisi olmayan bir ilaç bulamadık. Bazıları aşırı derecede krize neden oluyor. Yerinde duramıyor, çığlık atıyor, kendini yerden yere atıyor. İlaçların yan etkilerine teker teker netten baktım ama kriz hakkında hiçbir bilgi bulamadım. Bazı doktorlar da bu yan etkilere hayret etti. Son doktorumuz yan etkisi olmayan aylık iğne önerdi fakat iğne vurdurmak da ayrı bir problem. Sık sık konuşuyoruz iğne için ikna etmeye çalışıyorum, ikna da oluyor ama 1 saat sonra fikir değiştiriyor.

Genişletmek için tıkla...

o zaman tek çareniz var her ay iğne olmadan kısa bir süre önce anneninzi doktor kontrolünde bayıltmak uyutmak ve iğneyi öyle yapmak

sonneillon .!.:

Zamanla şizofreni yakınları cevap verecektir diye umuyorum. Birşey sormak istiyorum. Şuan ilaç içirme yönünden tam bir işkence çekiyoruz. İlaçlarını içirmek problem oluyor. DOktor aylık iğnelerden bahsetmişti. Her ay düzenli iğne vurduksak nasıl olur? Bakıcıya da fazla zorluk çıkarmaz diye düşünüyorum. Ancak iğne yapanı kesin döver. İğne içindeyken kırılır diye korkuyorum.

Daha fazla ilaç denemek de istemiyoruz çünkü çoğu ilaç bir tür uyuşturucu ve onlara direnç kazanıyor. Yıldan yıla dozları artıyor.

Daha fazla yazmak isterdim ancak beynim duracak gibi.

Genişletmek için tıkla...

Seni çok iyi anlıyorum canım geçmiş olsun.

Evet bir iğne var 15 günde bir yapılıyor ve gayet başarılı bir iğne. Öncelikle derdi sıkıntısı her neyse annenin ondan uzaklaştırmaya çalışın ve o ilaçları içmiyorlar ama maalesef bir şekilde içirmemiz lazım. O iğnenin de adını öğrenip sana bildiririm. İğne nasıl yapılır diye de dert etme emin ol onu bir şekilde yaparlar.

canım bencede profesyonel bır tedavı almalı annen..bu sekılde hem kendısıne yazık hemde sızlere.benım yakın bı tanıdıgım var oda bu sekıl sorunlr yasadı ama ıyı bır doktor buldular suan duzenlı ılac kullanıyo..annenı ıyı anlayan ve annenın sevebılecegı bı cerrah bulursan sorunu cozecegını dusunuyorum..bu tur rahatsızlıgı olan hastalar senı ve yakın cevrenı dınlemez ve sız ne dersenız dıyın sızı bı dusman yada ona zarar verecek bırıymıs gıbı dusunur.
sureklı degıl ama bellı bır surelıgıne bakırköye yatırmalısınız bır arkadasında bahsettıgı gıbı yada alanında cok uzman bırını bulmalısınız
ama ılaclarını kullanmıyo dedıgıne gore sureklı denetım alttında olmsaı daha mantıklı gelıyo bana..
oda bunları bılınclı yapmıyo..benım o tanıdıgımın esı ılk baslarda herseyı bılınclı yapıyo dıye dusunuyodu ama durum oyle degıldı ve aılecek durumu farkettıler yardımcı oldular ve suan sureklı doktor kontrolunde ılaclarını kullanıyo ve rahatsız oldugunun farkında..
annendde rahatsızlıgını kabul etmıyo kabul etse zaten ılaclarını kullanır..
annenen gorede sızler sorunlusunuz o gayet normal cunku bu astalar bu sekılde dusunuyo..
annenın aılesınede gelıcek olursak hıc bı zaman kendı kızına toz kondurmak ıstemezler..
sen aılen ve kendın ıcın ıyı bır hekım arastırıp yada bakırkoyu arastırıp bellı bır surelıgıne yatırmalısınız..orada duzenlı ılac tedavılerı ıle saglıgına kavusacagını dusunuyorum..
bır cok doktorla gorusmussun ve hıc bırı sana solemedımı bu rahatsızlıkta olan hastaların bılınclı davranmadıgı ve sureklı bırseylerı kurdugu..
annen normal degıl ve sızınde ona destek olmanız lazım..bu durumda olmayı kendısıde ıstemıyodur..
kendın ve aılen ıcın ılaclarınıda duzenlı kullanabılecegı bır yer arastır ve hayatını rayına oturtmaya calıs..

Seni çok iyi anlıyorum canım geçmiş olsun.

Evet bir iğne var 15 günde bir yapılıyor ve gayet başarılı bir iğne. Öncelikle derdi sıkıntısı her neyse annenin ondan uzaklaştırmaya çalışın ve o ilaçları içmiyorlar ama maalesef bir şekilde içirmemiz lazım. O iğnenin de adını öğrenip sana bildiririm. İğne nasıl yapılır diye de dert etme emin ol onu bir şekilde yaparlar.

allah sana yardım etsinn

Çok geçmiş olsun.
Merak ettim acaba son olarak neler oldu.
Baştan sona okudum konuyu. Çok üzüldüm gerçekten..

Çok üzüldüm, çok geçmiş olsun, Allah size sabır versin.. Merak ettiğim, Neyle mutlu oluyor? Evde mi sürekli? sık sık dışarı çıkarsanız işiniz olamadığında toplumda kalabalıkta falan nasıl normal mi tavırları? Gezmek, yakınlarıyla bir araya gelmek, alışveriş vs falan oyalıyor mu kendini mutlu hissettiriyor mu? yani tedavi sadece ilaçla ya da psikologla olmaz kendini iyi hissettiği hoşuna giden bişeyler olamalı mutlaka..

bakırkoy ruh ve sınıre yatırmamanızın sebebı ne nıye baskalarının ne dedıgını umursuyorsunuz baskaları sızın ne yasadıgınızı bılıyor mu neler yasadıklarını yazmıssınız laf edecek olanlar bunları yasamıyor. emın olun o tur hastanelere yatanların durumu yatmayanlardan daha saglıklı cunku farkındalıkları yuksek ve ıyı olmak ıstıyorlar. Boyle yasamaya devam mı etmek ıstersenız bence ruh ve sınır hastalıkları hastanesıne yatırmanız en ıyı yol gıbı gorunuyor kacıncı yuzyıldayız ve artık medenılesıyoruz bu konuda sadece annenızın ruh durumunu dusunun gerısı bır sekılde hallolur.

Öncelikle geçmiş olsun annene acil şifalar dilerim sanada sabır diliyorum.Vee başlığının altında seni acımasızca eleştirenlerin sadece 3 gün kronik,ağır bir şizofreni hastasıyla yaşamalarını öneririm.O eleştirileri yaptıkları için binlerce kez özür dilerler.İnanamıyorum size?Nasıl böyle yargılayıcı ve eleştirel olabiliyorsunuz? Çünkü başınıza gelmemiş.Oturduğunuz yerden atıp tutmak kolay.
Şizofreni özelliklede kronik şizofreni hem hastaya hemde yakınlarına oldukça ağır yük bindiren ciddi bir hastalıktır.Ailesi hastadan daha çok acı çeker ve yıpranır.Şizofreni hastalarının içgörüsü olmadığı için ne yaptığını bilmez,meczuplardır.Akli melekeleri sıfırdır.Çocuk gibidirler.Ama ailesi resmen sürünür.Allahım kimsenin başına vermesin çok acıdır çokkkk...
Sanada gelince arkadaşım şimdiye kadar bir çözüm bulamadıysan umarım bu başlığı okursun.Devlat artık özel bakımevlerinde bu tür hastalara bakıyor.Bulunduğun ilin sosyal hizmetler müdürlüğüne giderek bilgi alabilirsin.Yardımcı olacaklarından eminim.Sana bol şans ve şifa diliyorum.Allah yar ve yardımcın olsun.Sevgiler.

çok üzgünüm şu an bir evladın bunlarla sınanması çok güç. benimde kardeşim otistik ve bu tür nöbetler çok az da olsa geçiriyor biz şimdiden ilerde ne olacağını düşünüyoruz.

ancak size şunu demek istiyorum annemizi bakırköye yatırın ama yalnız bırakmayın orada tedavide var siz ne maksatla bırakıcaksınız o önemli olan bırakın kim ne derse desin. arada alırsınız annenizi gezdirirsiniz güzel bir yerde çay içirirsiniz. ama mutlak suretle tedavi olması şart. bi bakım evi olsa tamam dicem sırf yük olduğundan bırakıldı ama bakırköy tedavi edicek annenizi.

BENİM ANNEMİN TEDAVİSİ SİZİN BENİM ARKAMDAN SÖYLEDİKLERİNİZDEN DAHA ÖNEMLİ..
derdim senin yerinde olsam bunu soranlara arkandan konuşanlara. neler çekmişsin bence onlarında üstesinden gelirsin.

Merhaba yasadiklarinizi gözlerim dolarak okudum Sizi cok iyi anliyorum Allah yardimciniz olsun Benimde babam hemen hemen annenizlr ayni durumda biz 10 yildir mucadele ediyoruz babam beyin kanamasi sonucu boyle oldu bizi tanimiyor kendinin kim oldugunuda bilmiyor nereli oldugunu kac yasinda oldugunu soruyorum 18 yasnfagim diyo 2 dk sonra tekrar soruyorum 25 yasindayim diyo bigun trabzonku bi gun zonguldakli oluyo ben bazen dayanamiyorum agliyorum o ben sgladigim zaman guluyor aglamayi bilmiyor doydugunu bilmiyor kizdigi zaman ki ne zaman nrye kizacagini anlamak mumkun drgil etrafa saldiriyor oan ona yaki. Ne varsa bana vuruuor sacimi cekiyor ki bu normal bi cekme degil birakmiyor kendi basina yemek yiyemiyor cok sakin oldugu zamanlarda kendi yesin diye onune koyuyoruz tabagi ondada biseye kizdii zaman tabagi firlatiyor nereye gelirse yuzumuze kapiya cama cok zor cok yipratici Ben calisiyorum Annem ilgeliniyor ama cok cok zor Allah yardimciniz olsun rabbim bizide boyle siniyor Bizimde canimiz var elbet dayanamadigimiz zamanlar oluyor sizi cok iyi anliyorum

selam çok üzüldüm okurken c anım ALLAH ACİL ŞİFALAR VERSİN burdaki tüm hastalara ve yakınlarına çok zor bir durum ALLAH yaşatmasın kımseye .ama önemli olan annenızın tedavisi bence b.köye yatırabilirsiniz kötü bir hastane degıl sık sıkta yanında olursunuz ,en azından ıyıleşe bilir evde bu şekılde iyileşemezki canım sen kımsenın ne dedigine bakma kımse ne yaşadıgını bilmez 4 duvar arasında

sonneillon .!.:

Babam 20 senedir yaşadığımız sorunlar yüzünden işinde başarısız; bir şirketimiz var getirisi iyi değil yakında iflas edecek. Kardeşim erkek 26 yaşında. Para ile geçiniyoruz. Anneme bakabilecek onu kabul edebilecek bir kurum var; biri bakırköy akıl hastanesi ki vicdanım oraya yatırmaya el vermez, diğeri de daha özel yerler oralara da paramız yetmez.

Genişletmek için tıkla...

sende haklısın vicdanım el vermez diyorsun ama bu artık vicdan meselesini geçmiş artık kendı hayatınıza bakmanız lazım siz zaten gereken özveriyi göstermişsiniz bence içiniz rahat olsun ayrıca annenize orada daha iyi bakılacağını düşünyorum tabı sızın kararınız ben içinizi rahatlatmak için söyledim biliyorum söylemesi zor ama bende bunu yapardım. bunu yapardım diyebılıyorum benım annemde sizinki kadar olmasada psikolojik sorunlar yasıyor çünkü azda olsa sizi anlayabılıyorum

Merhabalar,

Yazdıklarınız bana hiç te yabancı gelmedi çünkü benim kız kardeşim de Şizofreni hastası.
Hastalığını öğrendikten sonra bunu kabullenmemiz, hastalığa adapte olmamız vs.. çok zamanımızı aldı. Kendi şahsıma konuşacak olursam, bazı davranışlarını özellikle yaptığını, beni kızdırmak istediğini ve bunu da başardığını düşündüğüm zamanlar da olmadı değil.

Hastalık hakkında araştırma yaptıkça, sağlıklı bireyler için yapılması çok kolay olan işlerin, Şizofreni hastaları için inanılmaz derecede zor olduğunu fark ettim.
Çok basit bir örnek : Benim için 2*2=4'dür. Bu herkes için genel geçer bir kanundur. Fakat Şizofreni hastalarını beyinleri fazla miktarda dopamin ürettiği için, beyinde çok fazla miktarda iletişim/elektrik bağı oluşmakta ve onlar için 2*2=? sorusunun cevabı çok daha komplike olabilmektedir.

Şizofreni hastalarının en büyük sorunu, şefkat ve saygı görememek... Bir ara kız kardeşimin hastalığı çok şiddetlendi. Bir ara dediysem, 1,5-2 sene bu en şiddetli dönemi yaşadık. Doktoru ile olan iyi diyaloğumuzdan dolayı, sürekli aramızda kritiklerde bulunduk. Ağır yenilgilerimizde dahi, ne doktoru bizi ne de biz doktorunu suçladık. Sonra fark etti ki; vücudunda B grubu vitaminleri eksik. Hemen B vitaminine dayalı bir beslenme kürü düzenledik. Aynı anda da, ruhunun gıdası olan sürekli şefkat + ilgi + saygı gösterdik. O konuşurken, dünyanın en sevgiye değer şahsı, en anlamlı sözleri söylüyormuş gibi davrandık. Tabii ki, aynı anda ilaçlarına ve terapilerine devam ettik.
Sonuç mu? 1,5-2 senelik mücadelede elde edemediğimiz sonucu 1 ay gibi kısa sürede edindik.

Şizofreni hastası yakınlarının en büyük sorunu da, sosyal hayatlarına ket vurmaktır. Bunu ben de yaptım. Bir zamanlar inanılmaz hareketli olan hayatım, bir anda kendim tarafından kısıtlanmaya başladı. Sonra bir gün bir makale okudum ve bu hatanın hasta yakınlarınca çok sık yapıldığını öğrendim. O zaman, kendimi zorlayarak, yavaş yavaş dışarı çıkmaya, arkadaşlarımı görmeye başladım. Önce hafta bir, sonra bir kaç kez... Kendime seveceğim bir uğraş buldum.

Hala zor mu mücadele etmek? Kesinlikle öyle. Yukarıda yazdıklarım da o süreci çok kolay atlattığımız izlenimi verebilir ama kan kustuk resmen. Hala çok zor. Ama Allah'a şükürler olsun ki, artık ciddi bir tecrübe edindik ve nispeten daha rahatız. Tabii ki, bu hiçbir şeyin garantisi değil. Biz elimizden geleni yapıyoruz, gerisini de Allah'a havale ediyoruz. Size de aynısını tavsiye ederim.

Kız kardeşimin doktoru önce Bakırköy'de hizmet veriyordu. Şimdi ise Bağcılar Devlet Hastanesi'ne geçti. Dr.Sema Yeşilyurt.

Diğer yandan, eğer maddi imkanlarınız el veriyorsa, Nevzat Tarhan Hoca'da çok iyidir.

Tekrar geçmiş olsun...

Allah sabır ve dayanma gücü versin.

Aynı durum bizde de vardı ama suan ilaçlarını aldıği sürece probkem yok..içiyor da zten